ตอนที่ 8 ยั่วนักโทษ

เมืองที่คุณเหลียงอยู่นั้นมีชื่อว่าเมืองพฤกษา จัดได้ว่าเป็นเมืองอันดับต้นๆของแคว้นที่มีความสวยงามที่สุด น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักชื่อเสียงของเมืองนี้นอกจากมีชื่อเสียงในด้านความสวยงามของเมืองแล้วสถานที่แห่งนี้ยังขึ้นชื่อในเรื่องการค้าทาสด้วยทาสที่ออกจากโรงประมูลของเมืองล้วนแล้วแต่มีคุณภาพสูง ในยุคสมัยที่ล้าหลังและพลังอำนาจเป็นใหญ่นั้นเรื่องการค้าทาสนั้นจึงถือได้ว่าเป็นเรื่องที่ธรรมดาสามัญอย่างถึงที่สุดนับได้ว่าไม่ใช่เรื่องที่แปลกประหลาดอันใด ส่วนเมืองที่กำลังประกาศสงครามอยู่นั้นมีชื่อว่าเมืองหิมะเยือกแข็ง เมืองแห่งนี้นั้นมีสภาพอากาศที่หนาวเย็นตลอดทั้งปีขึ้นชื่อในเรื่องความดิบเถื่อนพวกมันไม่เคยเมตตาต่อผู้เป็นศัตรู ทั้งสองเมืองนี้ต่างตั้งตนเป็นศัตรูกันมาอย่างช้านานเพราะต่างฝ่ายต่างก็ต้องการแย่งชิงอาณาเขตของฝ่ายตรงข้ามเพื่อที่จะเสริมความยิ่งใหญ่ให้กับตัวเอง

“ฮูหยินข้า พรุ้งนี้ข้าก็จะออกไปรบทำสงครามแล้วเจ้าสนใจที่จะไปร่วมเดินทางกับข้าหรือไม่” ท่านแม่ทัพเฟยกล่าวเชิญชวนฮูหยินของตน แน่นอนว่าในยามศึกสงครามนั้นไม่ค่อยที่จะสบายนักหากมีนางมาอยู่ข้างกายด้วยก็คงจะดีไม่น้อยเพราะในบางครั้งตัวของเขาก็ต้องการที่จะปลดปล่อย

“ข้าก็อยากไปนะ แต่ท่านก็รู้ว่าข้าทิ้งตระกูลของพวกเราไปไม่ได้จำเป็นที่จะต้องมีคนอยู่ดีแลสักคนหนึ่ง” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเสียดายไม่น้อย จริงอยู่ที่ตัวของนางนั้นก็อยากที่จะไปเปิดหูเปิดตาที่โลกภายนอกบ้างแต่ในการเข้าร่วมศึกสงครามนั้นอาจที่จะต้องใช้เวลานานหลายเดือนนี่จึงไม่ใช่เรื่องดี ที่จะให้ตัวของนางทิ้งตระกูลไป

“เห้อ..ก็จริงดังเจ้าว่าช่างน่าเสียดายจริงๆ”ท่านแม่ทัพกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเสียดายอยู่มิใช่น้อย หากมีนางอยู่ข้างกายตัวของเขาคงลืมวันลืมคืน

“หากท่านกลับมาเมื่อไหร่ ข้าจะรับใช้ขุนพลสวรรค์ข้าอย่างเต็มที่เลย” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเย้ายวนเป็นอย่างมาก

“ฮูหยิน เจ้าอยากลองอะไรที่มันตื่นเต้นหน่อยไหมข้าคิดว่าตัวเจ้าอาจที่จะต้องชอบมันแน่ๆ” ท่านแม่ทัพกล่าวออกมาด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มเปรี่ยมไปด้วยความชั่วร้ายเป็นอย่างมาก ตัวของเขานั้นได้เฝ้าจินตนาการมาตลอดว่าอยากให้นางได้ลิ้มลองสักครั้งของแบบนี้นั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวของนางเองเขาจะไม่มีทางบังคับฝืนใจฮูหยินของเขาอย่างเด็ดขาด

“ท่านจะให้ข้าทำอะไรเหรอ” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความอยากรู้อยากเห็นเพราะสามีของนางนั้นแทบที่จะไม่เคยทำให้ตัวของนางต้องรู้สึกผิดหวังเลย

“มานี่ งั้นเจ้าจงตามข้ามา” ท่านแม่ทัพได้พาฮูหยินของตนเดินทางมาที่ด้านหลังของตระกูลสถานที่แห่งนี้นั้นนับว่าห่างไกลจากผู้คนเป็นอย่างมากมันช่างเป็นสถานที่ที่สุดแสนจะเงียบสงบอย่างแท้จริงที่ด้านหน้าของเขานั้นเป็นเพลิงไม้หลังหนึ่ง และที่ด้านหน้ามีทหารยามอยู่ 2-3 คน เมื่อพบการมาถึงของท่านแม่ทัพพวกมันต่างก็พากันเคารพขั้นสูงสุด

“พวกเจ้าออกไปจากที่นี่ก่อน หากข้าไม่เรียกห้ามผู้ใดเขามาเป็นเด็ดขาดไม่เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าจะได้รับโทษอาญาขั้นสูงสุด” ท่านแม่ทัพกล่าวเสียงเข้มต่อเจ้าพวกทหารระดับล่าง

“ขอรับท่านแม่ทัพ” พวกมันทำความเคารพแล้วก็รีบเดินออกไปในทันทีเพราะเกรงกลัวว่าตัวของท่านแม่ทัพนั้นจะโกรธผู้คนต่างรู้กันทั่วถึงลักษณะนิสัยของท่านแม่ทัพหากตัวของเขานั้นไม่พึงพอใจใครก็พร้อมที่จะประหารได้ทุกเมื่อ เป็นเพียงแค่ชนชั้นขี้ข้าก็คงทำได้เพียงแต่ปฏิบัติตามเท่านั้น

“ท่านพาข้ามาที่นี่ทำไมอย่างงั้นเหรอ” ฮูหยินนางกล่าวถามออกมาด้วยความแปลกใจเล็กน้อย เพราะสถานที่แห่งนี้นั้นมันเป็นสถานที่ห่างไกลผู้คนนักถึงแม้ว่าจะอยู่ภายในตระกูลมีไม่บ่อยครั้งนักที่ตัวของนางจะเดินทางมาที่นี่

“เอาเถอะน่า…พวกเราเข้าไปในนี้กันก่อนเดียวเจ้าก็รู้เอง” ท่านแม่ทัพกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อเขาพานางเข้าไปถึงภายในเพิงพักแห่งนี้มันเป็นสถานที่คุมขังของนักโทษผู้หนึ่งมันก็คือทหารของเมืองหิมะเยือกแข็งนั่นเอง

“ท่านแม่ทัพนี่มันนักโทษนินา” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความตื่นตกใจเล็กน้อย ท่านแม่ทัพไม่พูดให้เสียงเวลาตัวของเขานั้นจับนางประกบริมฝีปากในทันทีเขาจับนางดูดอย่างดูดดื่ม

“อ้า…ท่านแม่ทัพช่างน่าอายนัก เห็นไหมว่าเจ้านักโทษนี่มองเราใหญ่แล้ว” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเขินอายเล็กน้อยนี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่ตัวของนางกำลังมีอะไร แล้วมีคนเห็นซึ่งหน้าเช่นนี้

“เจ้าตื่นเต้นใช่ไหมล่ะ พวกเรามาสนุกกันอีกสักครั้งให้ลืมวันลืมคืนไปเลยเพราะเดียวพรุ้งนี้ตัวข้าก็ออกเดินทางแล้ว” ท่านแม่ทัพกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหาย เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่กำลังมีอะไรกับฮูหยินสุดที่รักแล้วมีผู้ชมนั่งดูด้วยถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่นักโทษชั้นต่ำก็เถอะ

“ขุนพลสวรรค์ของข้าท่านช่างหาเรื่องที่ทำให้ตัวข้านั้นรู้สึกพึ่งพอใจยิ่งนัก” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหายเป็นอย่างมากเมื่อรู้ถึงความต้องการของผู้เป็นสามี ตอนนี้เป็นฝ่ายของนางบ้างที่จะเป็นฝ่ายรุก ทางด้านตัวของเจ้านักโทษเองมันจ้องมองด้วยความตื่นตะลึงมันไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าจะได้พบได้เห็นของดีในวาระสุดท้ายชีวิตของมันในยามนี้ท่อนเอ็นของเจ้านักโทษแข็งไปหมด

แหวกกกก ฮูหยินฉีกเสื้อของตนจนขาดเผยให้เห็นผิวพรรณที่เรียบเนียน เจ้านักโทษผู้มาจากต่างแดนตัวของมันถึงกับกลืนน้ำลายลงคอของตัวเองไปอึกใหญ่ตั้งแต่ตัวของมันเกิดมามันไม่เคยพบเคยเห็นสาวใหญ่ที่ไหนที่จะมีรูปร่างเย้ายวนเช่นนี้มาก่อนหน้าอกของนางนั้นใหญ่โตเป็นอย่างมากแม้แต่ตัวของมันเองยังรู้สึกตื่นตะลึงตัวของมันอยากจะจับดูดเลียสักครั้ง นี่จะถือว่าเป็นบุญในชีวิตของมันอย่างแท้จริง

ท่านแม่ทัพจับบีบขยี้น่าอกของนางอย่างรุนแรงพร้อมทั้งกระแทกเรือนร่างของนางด้วยความหื่นกระหาย ทางด้านตัวของ

ฮูหยินเองนางก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความพึงพอใจ น้ำเสียงครวญครางของนางนั้นช่างมีเสน่ห์ราวกับสามารถดูดวิญญาณของผู้คนได้ ยิ่งนางส่งเสียงร้องมากเท่าไหร่ท่านแม่ทัพก็ยิ่งที่จะอัดท่อนเอ็นของตนเข้าไปลึกเท่านั้น

“อ่า….เป็นอย่างไรบ้าง เจ้ารู้สึกชอบไหมเจ้ารู้สึกพึงพอใจไหมที่มีคนได้เห็นเรือนร่างของเจ้า” ท่านแม่ทัพกระแทกเรือนร่างของนางไปพร้อมทั้งตั้งคำถามกับนางไป

“อ่า…สมกับเป็นขุนพลสวรรค์ของข้า ตัวข้าในยามนี้นั้นเสียวสะท้านไปถึงดวงวิญญาณ อ่า….” สีหน้าและแววตาของนางในยามนี้นั้นลามกเป็นอย่างมากนางส่งเสียงร้องออกมาด้วยความพึงพอใจยามที่ตัวของนางถูกย่ำยี