ตอนที่ 6 ไม่อายฟ้าดิน

การเดินทางกลับมาที่ตระกูลในครั้งนี้ตัวของแม่ทัพไม่ได้เดินทางเพื่อกลับมาพักผ่อนเท่านั้นแต่ตัวของเขาในยามนี้นั้นต้องการที่จะหาอาสาสมัครเพื่อที่จะเอาไปเข้าร่วมสงครามดูเหมือนว่าในยามนี้นั้นศึกสงครามจะยืดเยื้อมากกว่าที่คิดทำให้สูญเสียกำลังพลเป็นจำนวนมากดังนั้นแล้วจึงต้องการคนจำนวนมากเพื่อที่จะเอาไปเข้าร่วมสงคราม

“ฮูหยินของข้าพรุ่งนี้ข้าจะเลือกทาสรับใช้ของพวกเราเอาไปเข้าร่วมศึกสงคราม” แม่ทัพเฟยเมียวกล่าวออกมาในขณะที่นอนกอดกับฮูหยินที่อยู่บนเตียงถึงแม้ว่าเรื่องราวที่ตัวของเขากล่าวออกมานั้นจะอยู่ในสถานการณ์เป็นตายแต่มือของเขาก็อดไม่ได้ที่จะซุกซนมือของเขาล้วงเข้าไปที่ของสงวนของนางอยู่ตลอดเวลา

“ท่านจะเอาทาสรับใช้คนไหนไปก็ได้แต่ห้ามมายุ้งวุ้นวายกับคนของข้าเป็นอันขาด” นางกล่าวเสียงเข้มออกมาเชิงเป็นคำสั่งว่าห้ามมายุ้งกับคนของนางเพราะนางเกรงกลัวเหรือเกินว่าหนึ่งในผู้ถูกเลือกจะเป็นคุณเหลียงหากตัวของมันเข้าร่วมศึกสงครามจริงเห็นทีตัวของนางคงจะของขาดแล้ว และจะหาท่อนเอ็นที่มีขนาดเท่ามันนั้นแทบที่จะเป็นไปไม่ได้เลยหากมันเกิดตกตายหรือสิ้นชีพขึ้นมาจริงๆคงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายแย่แล้ว

“ได้ข้าจะไม่ยุ้งกับคนของเจ้า” ท่านแม่ทัพใหญ่เองก็ไม่ได้คิดมากอะไรตัวของมันคงจะคาดคิดไม่ถึงว่าฮูหยินสุดที่รักของตนจะไปหลงใหลในท่อนเอ็นขนาดยักษ์ของเจ้าทาสชั้นต่ำการที่ตัวของมันสอดใส่เข้าไปที่เรือนร่างของนางแล้วบังเกิดความรู้สึกหลวมๆนั้นตัวของมันนั้นไม่ได้คิดไปเอง

เช้าวันต่อมาแม่ทัพใหญ่เฟยเมียวได้สั่งให้ผู้คนทั้งตระกูลมารวมตัวกันภาพเหตุการณ์เช่นนี้นั้นนับว่าหาได้ยากยิ่งเป็นอย่างมากน้อยครั้งนักที่จะเรียกผู้คนจากสูงยันต่ำมารวมตัวกันเช่นนี้แม้แต่พวกทาสเองก็ยังถูกเรียกตัว

“ตระกูลของข้านั้นยิ่งใหญ่มาตลอดหลายชั่วอายุคนเพราะพวกเรานั้นมีผลงานที่เด่นชัด และในวันนี้ตัวข้าจะขอเสนอทางเลือกให้กับพวกเจ้าโอกาสเช่นนี้นั้นมีมาไม่บ่อยนัก พวกเจ้าคงได้ยินมาแล้วว่าในยามนี้นั้นเมืองของเรากำลังเกิดศึกสงครามและกำลังคาดแคลนคนเป็นจำนวนมาก ดังนั้นแล้วข้าจึงมีหน้าที่เปิดรับสมัครทหารอาสาแน่นอนว่านี่ไม่ใช่การบังคับ รางวัลของพวกเจ้าที่จะได้รับเพียงหนึ่งเดียวก็คือการอิสระภาพ” หลังจากสิ้นสุดคำพูดของท่านแม่ทัพนั้นทำให้พวกทาสทั้งหลายภายในตระกูลแห่งนี้นั้นต่างพากันส่งเสียงร้องฮือฮาเป็นอย่างมาก ไม่ว่าใครต่างก็ต้องการที่จะได้รับอิสระกันทั้งนั้น หากลำพังเพียงแค่กำลังความสามารถของมันเองอย่าหวังเลยว่าจะสามารถไถ่ถอนตัวเองออกจากการเป็นทาสได้ แม้แต่ฮูหยินใหญ่เองนางก็คาดคิดไม่ถึงเลยว่าสามีของนางนั้นจะให้รางวัลกับเจ้าพวกทาสเช่นนี้ มีหวังเจ้าพวกทาสได้หนีหายออกไปทั้งตระกูลเป็นแน่แต่นางเองก็เข้าใจดีว่านี่คือสภาวะศึกสงครามหากเมืองของนางเกิดแพ้ขึ้นมานางก็จินตนาการไม่ออกนัก แน่นอนว่าแม้แต่ตัวตนที่สูงส่งเช่นนางก็อาจที่จะถูกจับตัวไปเป็นทาสเช่นกันถ้าหากว่าเกิดแพ้สงคราม

หลังสิ้นสุดคำพูดของท่านแม่ทัพเฟยเมียวทำให้ทาสภายในตระกูลในยามนี้นั้นบังเกิดความสนใจเป็นอย่างมากไม่ว่าใครในยามนี้นั้นต่างก็ต้องการที่จะเข้าร่วมสงครามไม่ว่าใครก็ไม่อยากที่จะเป็นทาสไปตลอดชีวิตสู้ขอตายในดาบหน้าเสียดีกว่า ทางด้านตัวของท่านแม่ทัพเองก็รับปากเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยุ้งกับคนของฮูหยินเป็นอันขาดแต่ถ้าพวกมันต่างที่จะมีใจเพื่อที่จะขอสมัครด้วยตนเองนั้นก็คืออีกเรื่องหนึ่งแน่นอนและก็เป็นไปตามขาดอย่าว่าคนอื่นๆของฮูหยินเลยที่สมัครแม้แต่ตัวของคุณเหลียงเองก็ขอสมัครเข้าร่วมด้วย เพราะตัวของมันในยามนี้เริ่มที่จะมีความฝันและความทะเยอทะยานแล้ว มันไม่มีทางที่จะยอมจมปักกับการเป็นทาสเช่นนี้เป็นอันขาด ทางด้านตัวของฮูหยินฟางเหนียงเองก็จ้องมองมันด้วยความเสียดายทั้งที่ตัวของนางอุส่าพูดคุยกับท่านแม่ทัพเผือเอาไว้แล้ว

ณ ช่วงกลางดึกของวันฮูหยินกับท่านแม่ทัพก็เริ่มที่จะร่วมรักกันตั้งแต่หัวค่ำจนกระทั่งหมดแรง ทางด้านตัวของท่านแม่ทัพในยามนี้นั้นหลับใหลไปแล้วฮูหยินใหญ่เองก็ค่อยๆเคลื่อนกายออกไปอย่างช้าๆเงียบและเบามือมากที่สุดนางเกรงกลัวเหลือเกินว่าท่านแม่ทัพผู้นี้จะตื่น หลังจากนั้นนางก็เดินออกจากห้องไป

“ดึกดื่นขนาดนี้แล้วฮูหยินของข้านางจะออกไปไหนกัน” ท่านแม่ทัพกล่าวกับตัวเองเมื่อเห็นฮูหยินของตนเดินออกไปจากห้องตัวของเขาในฐานะของแม่ทัพแล้วพบเจอกับศึกสงครามตลอดยากยิ่งนักที่จะหลับเต็มตื่นตัวของเขาจะต้องเฝ้าระวังภัยตลอดเวลาไม่เช่นนั้นแล้วอาจจะอันตรายถึงชีวิตได้เมื่อเดินทางกลับมาที่ตระกูลด้วยความเคยชินท่านแม่ทัพก็ดูเหมือนว่าจะนอนหลับไม่เต็มตื่นเหมือนเช่นเคยจนกระทั่งรู้สึกตัวเมื่อพบฮูหยินของตนแอบเดินจากห้องไป ถึงแม้ว่าร่างกายของท่านแม่ทัพเฟยเมียวผู้นี้จะมีความสูงใหญ่แต่ฝีเท้าในการก้าวเดินของเขากับเต็มไปด้วยความเงียบเชียบเป็นอย่างมากยากที่ผู้ถูกสะกดรอยจะรู้สึกตัว

“อ่า….อ้า….เสียวเหลือเกิน” ในระหว่างที่ตัวของเขาแอบเดินไปนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องครวญครางดังขึ้นเขาค่อยเดินตามเสียงนั้นไปอย่างช้าๆ เมื่อพบเห็นภาพตรงหน้าตัวของท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ถึงกับเบิกตากว้างฮูหยินสุดที่รักของตนกำลังแอบมีอะไรกับเจ้าทาสร่างยักษ์ที่สำคัญท่อนเอ็นของมันนั้นใหญ่ยาวเป็นอย่างมากจนมันแทบที่ไม่อาจจะทำใจเชื้อว่าแท้ที่จริงนี่มันเป็นของมนุษย์อย่างงั้นเหรอทำไมถึงมันได้มีขนาดใหญ่ยาวขนาดนั้น ตัวของมันในยามนี้นั้นไม่รู้สึกแปลกใจเลยว่าทำไมเวลามันสอดใส่เข้าไปที่เรือนร่างของฮูหยินทำไมรู้สึกหลวมนัก เสียงร้องของนางในยามนี้นั้นมันคือเสียงร้องครวญครางที่แสดงถึงการมีความสุขตัวของนางในยามนี้นั้นกำลังร่วมรักกับเจ้าทาสอยู่ที่กลางสวนของตำหนัก ช่างไม่รู้จักอายฟ้าดินแต่ในยามนี้นั้นมันก็เป็นเวลาที่มืดมากแล้วน้อยคนนักที่จะมาเห็น หัวใจของท่านแม่ทัพในยามนี้นั้นเต้นแรงไปหมดเลือดลมของเขาในยามนี้นั้นถึงกับสูบฉีดไปทั้งร่าง เจ้าทาสร่างยักษ์กำลังขย่มฮูหยินที่สูงศักดิ์ของเขาอย่างเมามัน เมื่อท่านแม่ทัพเหลือบมองไปที่มุมหนึ่งของกำแพงพบว่ามีเด็กรับใช้ชายอยู่สองสามคนกำลังแอบดูฮูหยินของเขากับเจ้าทาสร่างยักษ์กำลังร่วมรักกัน เจ้าเด็กรับใช้พวกนี้ไม่เพียงแต่พวกมันแอบดูเท่านั้นแต่พวกมันยังถึงขนาดควักดุ้นของพวกมันสำเร็จความใคร่ตามอีกด้วยพวกมันกำลังคงแอบวาดฝันว่ากำลังได้ร่วมรักกับสุดที่รักของตน เมื่อท่านแม่ทัพเห็นเช่นดังนี้แล้วทำให้ท่อนเอ็นของท่านแม่ทัพยิ่งบังเกิดการแข็งตัวเข้าไปใหญ่

“อ้า…ฮูหยินของข้าสุดยอดไปเลย นี่เขาจงใจที่จะร่วมรักกันเพื่อจงใจที่จะให้เด็กรับใช้พวกนี้เห็นสินะ”

ท่านแม่ทัพกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความตื่นเต้นอย่างถึงที่สุดตัวของเขาในยามนี้นั้นรู้สึกเหมือนว่าตนเองกำลังที่จะได้เปิดโลกใหม่อย่างแท้จริงเขาพึ่งรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเรื่องบนเตียงนั้นมันยังมีอีกหลากหลายวิธีที่จะเสริมสร้างความตื่นเต้นได้อีกด้วย เจ้าคนพวกใช้พวกนี้มันจะเห็นแล้วเป็นอย่างไรมีหรือที่ตัวของพวกมันนั้นจะกล้าปากสว่างแน่นอนพวกมันจะต้องอุดปากของตนเงียบถ้าพวกมันไม่อยากตาย ยิ่งตัวของท่านแม่ทัพคิดและจินตนาการมากเท่าไหร่ตัวของเขาในยามนี้นั้นก็ยิ่งที่จะมีแต่มีอารมณ์มากขึ้นเท่านั้น เขาแอบดูฮูหยินของเขาร่วมรักกับเจ้าทาสจนเสร็จเมื่อพบว่านางกำลังเดินมาทางนี้เพื่อที่จะกลับมาที่ตำหนักตัวของท่านแม่ทัพรีบวิ่งกลับไปที่ห้องของตนในทันทีทำดูเหมือนว่าตัวของเขาในยามนี้นั้นไม่ได้ตื่นหรือรู้สึกตัวอะไร เมื่อฮูหยินเดินทางมาถึงก็พบว่าท่านแม่ทัพในยามนี้นั้นกำลังหลับอยู่ตัวของนางรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก นางค่อยๆล้มตัวนอนอย่างช้าๆพร้อมทั้งนอนกอดกับท่านแม่ทัพทำดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อที่โอบกอดของนางทำให้ตัวของท่านแม่ทัพแอบหัวใจเต้นแรง เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าสตรีนางนี้ผู้มาเป็นฮูหยินของเขาจะจัดจ้านมากมายถึงเพียงนี้ เขาค่อยหันกลับมาที่ด้านของฮูหยินพร้อมทั้งโอบกอดนางในขณะเดียวกันท่อนเอ็นของเขาก็เกิดการแข็งตัวอย่างเต็มที่