สาวสอง?

(สวยครับ ดีครับ) เสียงรัดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปในสตูดิโอแห่งหนึ่งที่ได้เน็ตไอดอลชื่อดังอย่างกอหญ้าที่มาถ่ายงานให้ หลังจากที่ใช้เวลาการทำงานอยู่นานจนถึงเซตสุดท้ายของวันและงานกำลังเสร็จสิ้น

“หญ้า โทรกลับหาดิสนีย์หน่อย”

“มีอะไรรึเปล่าเจ๊โม” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปมด้วยความสงสัย

“ไม่รู้สิ แค่ฝากบอกว่าถ้าหญ้าเสร็จงานแล้วให้โทรกลับหน่อย ด่วน!!” นะโมผู้จัดการส่วนตัวของกอหญ้าเน้นย้ำประโยคคำพูดของดิสนีย์เพื่อนรักของกอหญ้า จนเจ้าตัวต้องรีบหยิบมือถือกดต่อสายหาเพื่อนรักทันทีด้วยความสงสัย

ตู๊ด ตู๊ด กอหญ้าต่อสายหาไม่นานดิสนีย์ก็รับสายด้วยน้ำเสียงเร่งรีบและร้อนรน ยิ่งทำให้คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นโบว์

“หญ้าแกช่วยฉันด้วย”

“แกเป็นไรวะ ใจเย็นก่อน!!”

“มาช่วยฉันทำงานหน่อย คนขาดกลัวงานเสร็จไม่ทัน”

“เฮ้อ!!ก็นึกว่าเรื่องอะไร นึกว่าใครลากแกไปข่มขืน” กอหญ้าถอนหายใจเมื่อได้คำตอบจากดิสนีย์พร้อมกับยิ้มออกมาบาง ๆ

“ใครจะลากฉันไปข่มขืนที่ไหนยะ ฉันพร้อมเสมอ คอนโดก็ได้บนรถก็ดี”

“โรคจิต ว่าแต่งานที่ไหนส่งโลเคชั่นมา ฉันเสร็จงานพอดีเดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วจะไปเลย”

“สนามแข่งรถ K One” หลังจากที่วางสายจากดีสนีย์ กอหญ้าเธอรีบเดินไปเปลี่ยนชุดทันทีเพราะกลัวว่าเพื่อนจะรอนาน

“เจ๊โม ส่งหญ้าที่สนามแข่งตามโลเคชั่นเลยนะ”

“ไม่ได้อยู่ด้วยนะ เจ๊มีเดท” รอยยิ้มร้ายที่ฉายบนใบหน้าของนะโม ทำให้กอหญ้าหมั่นไส้เหลือเกิน

“ค่ะ!!เดี๋ยวหญ้าให้ดิสนีย์ไปส่งที่คอนโด”

“โอเค ดูแลตัวเองด้วย”

“รับทราบค่ะ”

รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดที่หน้าสนามแข่งรถขนาดใหญ่สายลมโชยพัดผ่านใบหน้าสวย ทำให้กอหญ้ารู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่ดวงตากลมโตจะสำรวจไปบริเวณโดยรอบเพื่อมองหาเพื่อนรักของตัวเอง

ขาเรียวสวยในกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะแบรนด์หรูเดินเข้าไปภายในสนามแข่งรถ ที่มีผู้คนเดินไปทั่ว กอหญ้าหยิบมือถือขึ้นมากำลังจะต่อสายหาเพื่อนรัก เป็นอันต้องชะงักเมื่อร่างเพรียวของเธอปะทะเข้ากับแผ่นอกแกร่งเข้าอย่างจัง

“อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่เธอเดินชนจนกอหญ้าเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาคมที่ยืนมองเธออยู่แล้วเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ

“อะไรของเค้าวะ? หล่อแต่แปลก” กอหญ้าพึมพำกับตัวเองและหันหน้ากลับไปมองแผ่นหลังกว้างที่เดินลับตาไป

“กว่าจะมาได้นะยะ” น้ำเสียงกระแหนะกระแหน่ของดิสนีย์เมื่อเห็นเพื่อนสาวคนสวยของตัวเองเดินเข้ามาใกล้

“แกไม่แหกตาดู สนามกว้างขนาดนี้ ฉันหาแกเจอก็บุญแล้วค่ะดอก”

“แล้วนี่แกจะแต่งหน้าจัดเต็มมาเพื่อ?”

“เดี๋ยวแม่ตบคว่ำเลย ฉันพึงถ่ายงานเสร็จข้าวยังไม่ได้กิน อย่าบ่น” กอหญ้าเดินเข้าไปช่วยดิสนีย์จัดผ้าทันที เพราะเธอมีความรู้ด้านนี้อยู่บ้านเนื่องจากเคยช่วยงานออแกไนซ์ของเพื่อนสาวออกจะบ่อย

“แล้วข้าวตังไปไหน”

“ติดประชุม”

“อ๋อ แกก็เลยโทรมาหาฉันสินะ” ใบหน้างอนของกอหญ้าทำให้ดิสนีย์ถึงกับทำหน้าเอือมระอา เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนสาวของเธอจะเล่นบทหญิงสาวอ่อนไหวทางด้านอารมณ์ไปได้นานแค่ไหน

“ทำงาน เสร็จเดี๋ยวเลี้ยงเบียร์”

“แกเลี้ยง?”

“เปล่า เจ้าของสนาม”

“อิดอก” คำพูดไม่ออกเสียงแต่ดิสนีย์สามารถอ่านปากของเพื่อนสาวได้อย่างชัดเจนแต่ด้วยความยุ่งและรีบทำให้ดีสนีย์ไม่ได้อยู่เถียงกับกอหญ้าต่อ ดิสนีย์ปล่อยให้กอหญ้าจัดจีบผ้าอยู่ตรงนั้นแค่คนเดียว

(พนักงานจัดออแกไนซ์ คนนั้นสวยมาก สวยฉิบหาย) เสียงพนักงานผู้ชายในสนามแข่งเอ่ยชมหญิงสาวที่นั่งจีบผ้าจัดสถานที่ไม่ขาดปาก พร้อมกับแอบมองกันแทบไม่ได้ทำงานกันสักคน

(หน้าคุ้นนะเว้ย กูว่ากูเคยเห็นที่ไหน)

(ไหนดูดิวะ?)

“พวกมึงดูอะไรกัน”

“เฮียขุน” ขุนเขาที่เดินไปตรวจงานกลับเข้ามาภายในอาคารกลับเห็นพนักงานต่างพากันมุงดูอะไรสักอย่าง ขนาดเขาเดินเข้ามายังไม่มีใครสนใจเลยสักคน

“ดูสาวสวย” คิงส์ลูกน้องคนสนิทที่ขุนเขาไว้ใจตอบกลับเจ้านาย ด้วยท่าทางสบายแตกต่างจากพนักงานคนอื่นที่ตอนนี้เริ่มถอยหลังพยายามเดินออกจากบริเวณที่ขุนเขาอยู่ให้เงียบที่สุด

“มึงไม่มีการมีงานทำรึไงหรือต้องให้กูอัดงานให้เพิ่ม”

“โห่!!เจ้านายสุดหล่อของไอ้คิงส์” ดวงตาคมหรี่ตามองหน้าของลูกน้องด้วยท่าทางจับผิด

จนคิงส์ต้องยอมยกธงขาวและกลับไปทำงานต่อ ก่อนที่ขุนจะหันกลับไปมองผู้หญิงที่กำลังนั่งทำอะไรบางอย่างด้วยความตั้งใจแทบไม่อยากละสายตา

“เฮียขุน ถ้าจะมองขนาดนี้ลากเข้าห้องเลยไหม”

“ไอ้สัส!!” เสียงตะโกนดังลั่นของคิงส์ที่เอ่ยแซวเจ้านายของตัวเอง จนได้รับคำชมจากขุนเขาถึงกับอารมณ์ดี เมื่อได้ปั่นประสาทของเจ้านาย

“เฮ้ย!!เสร็จสักที”

“อะไร” ดิสนีย์เอ่ยถามกอหญ้าด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนรักแบกมือสองข้างยืนมาตรงหน้าของเธอ

“อ้าว ค่าจ้างฉันไง”

“ฉันไม่ใช่เจ้าของสนามจ๊ะ ถ้าแกอยากได้ก็ไปเอาที่เจ้าของสนามโน้น”

“เหอะ!!”

“หล่อนะเว้ย ฉันเห็นครั้งแรกก็นึกว่าเทพบุตรจุติมาเกิด” ใบหน้าเพ้อฝันของดิสนีย์ที่นึกถึงหน้าเจ้าของสนามแข่ง ที่ก่อนหน้านี้เดินลงมาดูพื้นที่ด้วยตัวเอง

“ผู้ชายคนไหนบ้างที่แกบอกไม่หล่อ”

“คนนี้หล่อจริง หล่อมาก หล่อโคตร”

“เลิกคุย สั่งอะไรให้กินหน่อยหิว” กอหญ้าตัดบทเพื่อนรักทันที เพราะตอนนี้ท้องน้อย ๆ ของตัวเองเริ่มประท้วงอยากได้อาหารแล้ว ก่อนที่ดิสนีย์จะหยิบมือถือราคาแพงกดสั่งอาหารมาเลี้ยงเพื่อนรักและลูกน้องของตัวเอง

“ขอบคุณนะครับ ที่จัดงานออกมาสวย” คิงส์ลูกน้องคนสนิทของขุนเขาเดินมารับหน้ากับกลุ่มออแกไนซ์ที่ตอนนี้เก็บรายละเอียดของงานใกล้จะเสร็จแล้ว

“ด้วยความยินดีค่ะสุดหล่อ”

“เออ คือเจ้านายของผมอยากเลี้ยงอาหารและเครื่องดื่มพวกคุณครับ”

“ว๊าย!!เมื่อกี้ดิสก็พึ่งสั่งไปเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไร ฝากขอบคุณเจ้านายคุณด้วยนะคะ”

“ครับ” ดิสนีย์เล่นหัวเล่นตาคิงส์จนต้องรีบเดินออกจากบริเวณนั้นให้เร็วที่สุด ก่อนจะเดินกลับไปยังกลุ่มของเจ้านายที่ตอนนี้กำลังนั่งดื่มกับลูกน้องคนอื่นอยู่

“เป็นไรวะไอ้คิงส์ เมื่อกี้ยังระริกระรี้อยู่เลย สาวสวยไม่สวยแล้วเหรอวะ” ท่าทางขนลุกขนชันของคิงส์ทำให้เพื่อนคนอื่นเริ่มตั้งคำถามขึ้น

“ผู้หญิงอะสวย สวยมากหรือจะเป็นสาวสองวะ”

“ห๊ะ!!สาวสอง”

“ก็เออสิวะ!! แม่ง!!มีแต่สาวสอง กูโคตรเสียดายความสวยเลยวะ เหมือนผู้หญิงฉิบหาย”

“มึงมั่นใจเหรอวะไอ้คิงส์”

“มั่นใจ ไม่ใช่ผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์” น้ำเสียงมั่นใจของคิงส์ทำให้ขุนเขาถึงกับหันไปมองกลุ่มสาวสองทันที ใบหน้าหล่อไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาได้แต่ยกแก้วเบียร์ดื่มเพื่อดับกระหายความสับสนและว้าวุ่นภายในใจ

เมื่อได้ยินคำพูดของลูกน้องอย่างคิงส์ที่สามารถแยกสาวสองออกได้อย่างแม่นยำทุกครั้งไม่เคยพลาด