บท
ตั้งค่า

ฝันว่างูรัด!!

@คณะวิศวกรรมศาสตร์

“มาช้าจังวะไอ้ขุน”

“ตื่นสายนิดหน่อยวะ” กวินหันไปถามขุนที่เดินเข้ามาภายในห้องเรียนของคณะ ใบหน้าอ่อนเพลียของขุนยังคงนิ่งไม่แสดงอารมณ์อื่นแต่อย่างใด

“ไปทำไรมาวะไม่ได้นอน”

“เมื่อคืนกูฝันแปลกว่ะ” ความฝันเมื่อคืนเป็นเรื่องที่ทำให้ขุนสงสัยไม่น้อย เนื่องจากร้อยวันพันปีตัวเขาเองนั้นไม่เคยจะฝันอะไรเลยด้วยซ้ำแต่แปลกที่เมื่อคืนกลับฝันเรื่องนี้

“ฝันว่าไรวะ”

“กูฝันว่างูตัวใหญ่รัด” ขุนตัดสินใจเล่าให้กับกวินและเข้มฟัง เรียกเสียงตกใจจากเพื่อนรักทั้งสองไม่น้อย

“เชี้ยจริงดิ” เข้มที่นั่งฟังอยู่นานถึงกับอุทานขึ้นมา

“ตกใจอะไรวะไอ้เข้ม” ขุนหันหน้าไปมองใบหน้าตกใจของเพื่อนรัก ที่กำลังนั่งทำตาโตด้วยความตกใจ สร้างความแปลกใจให้กับขุนเขาไม่น้อย

“ฝันว่างูรัดโบราณเขาว่ามึงจะเจอเนื้อคู่”

“ไร้สาระ”

“กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องจริงรึเปล่า ก็ต้องรออยู่ละวะ” กวินเอ่ยพูดกับเพื่อนเบา ๆ ก่อนที่จะหันกลับไป เนื่องจากอารมณ์เข้าห้องเรียนมาสอนแล้ว จึงทำได้แต่แยกย้ายกันนั่งนิ่งและมองตรงไปหน้าห้องเรียนและไม่ได้พูดอะไรต่อ

“วันนี้มีว๊ากน้องรึเปล่าวะไอ้ขุน” หลังจากเรียกเรียนหนุ่ม ๆ วิศวะต่างไปรวมตัวกันที่โรงอาหาร ช็อปแดงที่แดงเป็นสง่าเรียกสายตาสาว ๆ ต่างคณะได้ดี เพราะโรงอาหารคณะวิศวะไม่ใช่มีแค่เด็กวิศวะที่มากินอาหารเท่านั้นแต่ยังรวมไปถึงสาว ๆ ต่างคณะที่พากันมาแอ๊วผู้วิศวะด้วยเช่นกัน

“เห็นประธานของปีสองขอให้ลงว๊ากน้อง สรุปพวกเราต้องลงไปดูจริงดิวะ” กวินที่เอ่ยเสริมเข้ม พวกเขาเอ่ยถามขุนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่

“อืม”

“วันอื่นค่อยลงว๊ากได้ไหมวะ” เสียงโอดโอยของกวินดังขึ้น ทำให้เพื่อนรักอย่างขุนและเข้มถึงกับขมวดคิ้วใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยกับอาการของกวิน เพราะปกติกวินมักจะชอบเวลาไปทำกิจกรรมของคณะ

“วันนี้มึงจะรีบไปไหนวะ”

“กูจะไปห้าง”

“ไปกี่โมงก็ได้ไหมวะ ห้างมึงอะ!!”

“ไม่ได้ วันนี้พี่กอหญ้าของกูไปงานเปิดตัวสินค้าไง กูอยากเจอตัวจริง”

“ไร้สาระ”

“มึงมันไอ้คนไม่มีหัวใจ มึงไม่เข้าใจกูหรอก งั้นมึงดูนี่” กวินรีบเปิดมือถือและกดไปยังแอพหนึ่งที่กำลังปรากฏภาพของสาวสวยคนหนึ่งให้กับขุนและเข้มดู

“สวย แม่ง ทำไมกูพึ่งรู้จักวะ!!”

“พี่เขาดังจะตายไอ้เข้ม มึงไปอยู่ไหนมาวะ” ใบหน้าหลงใหลของเข้มเมื่อได้เห็นรูปของสาวสวยที่กวินเอารูปให้ดูแตกต่างจะขุนที่นั่งทำหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดออกมาให้เห็นแม้แต่น้อย แถมยังหันหน้ากลับไปกินข้าวของตัวเองต่อ

“ไอ้ขุนไอ้คนไร้หัวใจ พี่เขาสวยขนาดนี้ มึงไม่ให้กูไปเจอตัวจริงพี่เขาจริง ๆ เหรอ”

“ลงว๊าก!!” ขุนพูดจบประโยคก็ลุกจากโต๊ะทันที เขาไม่รอให้กวินพูดอะไรต่อ ด้วยความรำคาญความพูดมากของเพื่อน ทำให้ขุนรีบลุกและเดินออกจากโรงอาหารไปยังอาคารของคณะทันที

“ไอ้ขุน ไอ้ขุน รอพวกกูก่อน”

“ผมอยากให้พวกคุณรักและสามัคคีกันให้มากที่สุด มีอะไรให้ปรึกษากันในเมื่อพวกเราคือพี่น้องและเพื่อนกัน” เสียงเข้มของขุนว๊ากรุ่นน้องปีหนึ่งและปีสองอยู่ที่ลานเกียร์ ความดุและห่ามของขุนทำให้เขานั้นได้รับเลือกเป็นเฮดว๊ากของคณะ

“ผมถามว่าเข้าใจไหม”

“ค่ะ/ครับ”

“พูดให้มันดังกว่านี้ พูดเบาขนาดนี้จะไปทำอะไรได้”

“ค่ะ/ครับ” เสียงรุ่นน้องขานรับกับคำพูดของขุนเขาเสียงดังไปทั่วลานเกียร์ ก่อนที่กลุ่มพี่ว๊ากของขุนเขาจะเดินออกมาอยู่ข้างลานเกียร์และปล่อยให้รุ่นน้อยปีสองทำหน้าที่ต่อ

“มึงไม่รีบแล้วเหรอไอ้กวิน” เข้มหันไปพูดกับกวินที่ดูไม่กระตือรือร้นที่จะกลับเหมือนตอนเที่ยงที่ผ่านมา

“ไม่แล้ว เพราะงานคงเลิกแล้ว” ใบน่าเสียดายของกวินแสดงออกมาได้น่าสงสารแต่ก็ยังไม่สามารถเรียกคะแนนความสงสารจากขุนเขาได้แม้แต่น้อย

“ไปเตะบอลกันไหมวะ วันนี้กูว่าง”

“อืม/โอเค” หลังจากที่เลิกกิจกรรม ทั้งสามมุ่งหน้าไปยังตึกของคณะเพื่อไปเปลี่ยนชุดบอลที่อยู่ล็อกเกอร์ของคณะ เพราะไม่อยากกลับคอนโดไปเปลี่ยนให้เสียเวลาทำให้หนุ่มวิศวะทุกคนต่างพากัน ใส่ชุดบอลเอาไว้ในล็อกเกอร์

บรรยากาศยามเย็นของมหาลัยยังคงพลุกพล่านไปด้วยเหล่านักศึกษาและจะมีสาว ๆ บางคนที่ไปนั่งอยู่ข้างสนามบอลของมหาลัยเพื่อดูหนุ่ม ๆ และวันนี้จะเยอะเป็นพิเศษเพราะแก๊งค์ของขุนเขาลงสนามด้วย

“เฮ้ย!!เหนื่อย”

“ไอ้ขุนไปกินข้าวกับพวกกูไหมวะ” คิมเพื่อนร่วมคณะเดินเข้ามาถามขุนเขาที่นั่งพักอยู่ข้างสนาม

“อืม”

หลังจากที่หนุ่ม ๆ วิศวะตกลงกันเสร็จสรรพก็พากลับมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวและอาหารตามสั่งหลังมหาลัยโดยที่พวกเขายังอยู่ในชุดบอลกับรองเท้าคีบเตะ

“ไอ้ขุนมึงกินได้ไหมวะ” ร้านอาหารธรรมดาที่ขุนเขาแทบจะไม่เข้ามากินด้วยซ้ำแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเพื่อนออกไป เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะมากินร้านข้างทางที่ขุนเขาแทบจะไม่เคยกินมันมาก่อน

“ได้”

“มึงเอาไร เดี๋ยวกูสั่งให้”

“เหมือนมึง เข้าไปก่อนเดี๋ยวกูตามเข้าไป” กวินและเข้มเดินเข้าไปภายในร้านก่อน ปล่อยให้ขุนเขาคุยสายกับลูกน้องคนสนิทอยู่หน้าร้านคนเดียว เมื่อขุนเขาวางสายจากลูกน้องเขาเดินกลับมาที่หน้าร้านอีกครั้งและยืนมองหน้าร้านอาหารที่เพื่อนร่วมคณะพามากิน โดยความคิดที่ลังเลภายใจ เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขามาร้านข้างทางแบบนี้

“เอาเงินไปกินก๋วยเตี๋ยวนะคะ ร้านนี้อร่อยนะ” สาวสวยเดินเข้ามาสะกิดที่แขนของขุนเขา ก่อนที่เธอจะยัดเงินใส่มือของเขา ตาคมของขุนหันไปมองทางต้นเสียงกับพบว่าเป็นหญิงสาวคนที่กวินเอารูปให้ดูเมื่อตอนกลางวัน

“เดี๋ยว!!”

“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ” หญิงสาวไม่ฟังชายหนุ่มพูดแม้แต่น้อย เธอรีบเดินขึ้นรถที่จอดรออยู่ข้างทางไปทันที โดยไม่หันมามองชายหนุ่มที่ยืนทำหน้างุนงงกับการกระทำของเธอไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าคนปกติจะให้เงินคนที่ไม่รู้จักง่ายขนาดนี้

“หึ!!”

## ฝันว่างูรัด จริงเหรอจะเจอเนื้อคู่##

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel