วิวาห์ดุษฎี

ท่ามกลางงานแต่งงานที่จัดขึ้นอย่างใหญ่โตมโหฬาร ณ โรงแรมชื่อดังกลางใจเมือง ระหว่างตระกูลทรัพย์ทวีและพิยะพันธ์ บ่าวสาวต่างมีรอยยิ้มอันแสนสุข ซึ่งเบ่งบานจนใครหลายคนในงานพากันอิจฉาตาร้อน แสงแฟลชและการถ่ายทอดสดบนโซเชียลดังกระหึ่มไปทั่วประเทศ ข่าวทุกช่องรายงานพิธีการดังกล่าวว่าเป็นงานแต่งที่ใหญ่โตที่สุดเท่าที่เคยมีมา

“หนูนา ทางนี้” สองมือน้อยๆ ของเพื่อนเจ้าสาวนับสิบคน โบกมือไปมา หวังได้ดอกไม้จากเจ้าสาวแสนสวย ก่อนที่ช่อนั้นจะลอยละลิ่วมาตกที่มือของน้ำเหนือ ตามด้วยเสียงปรบมือเฮลั่น บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน และจบลงที่การจดทะเบียนสมรสระหว่างทั้งคู่

“เหมาะสมกันที่สุดเลยเนอะคู่นี้” คุณหญิงจำนงเป็นภรรยาของรัฐมนตรีกระทรวงหนึ่ง เอ่ยขึ้นด้วยความปลื้มปริ่ม

“ต่างฝ่ายต่างเป็นลูกคนเดียวของตระกูล ฉันล่ะอดคิดไม่ได้ว่าถ้ามีทายาทขึ้นมา จะรับทรัพย์มากมายขนาดไหน” คู่สนทนากระซิบตอบพลางมองดูพิธีการ ที่จัดขึ้นด้วยความชื่นชมไม่ต่างกัน บรรยากาศในพิธีแต่งงานถูกปกคลุมไปด้วยความอบอุ่นของบรรดาญาติพี่น้อง และเหล่าเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เมื่อพิธีการดำเนินมาถึงการส่งตัวเข้าหอ น้ำตาของหนูนาเจ้าสาวแสนสวยโผเข้ากอดบิดาแล้วปล่อยโฮออกมา

“หนูรักพ่อนะคะ” เจ้าสาวพูดเสียงสั่น คล้ายกับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายหน้า

“พ่อก็รักหนูนะ ปล่อยพ่อได้แล้ว จะได้จบพิธีการ” ผู้เป็นบิดาค่อยๆ รั้งร่างของหนูนาออกจากตัวเอง แล้วส่งคืนฝ่ายชายไป หลังจากประตูห้องหอปิดลง ชายหนุ่มถอนหายใจพลางก้าวเท้าเข้ามานั่งบนเตียง สำรวจมองร่างบางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนปลดกระดุมคอเสื้อให้หลวม เขาไม่เคยรู้จักเธอเป็นการส่วนตัว แม้เคยเจอปะปรายตามงานสังคมอยู่บ้าง แต่หล่อนไม่ได้ดูน่าดึงดูดถึงขนาดที่เขาต้องสนใจ ดวงตาเล็กระริกมองตรงกลับมาเช่นเดียวกัน ความรู้สึกแสนประหลาดก่อกำเนิดเกิดขึ้นไม่ต่างนัก

“ทำตัวตามสบายแล้วกันนะ หมดเวลาแสดงละครแล้ว” ชานนท์พูดเสียงเข้ม มือหนาหันไปคว้ามือถือกดดูฟีดข่าว แล้วปล่อยยิ้มออกมาด้วยความพอใจ ชายหนุ่มเอนกายนอนบนเตียงอย่างสบาย โดยไม่สนหญิงสาวที่อยู่ในชุดแต่งงาน สองเท้าเล็กก้าวเบี่ยงออกไปยังเก้าอี้ที่วางอยู่ด้านข้าง พยายามใช้มือรูดซิบจากด้านหลัง ทว่าทำอย่างไรก็ไม่สามารถรูดซิบได้ เธอเหลือบมองชานนท์กล้าๆ กลัวๆ ที่จะขอความช่วยเหลือจากเขา

“คุณคะ ช่วยฉันหน่อย” คำพูดของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหันกลับไปดู พบหญิงร่างบางนั่งอย่างเรียบร้อยอมองตรงมาพลางทำตาปริบๆ เหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสา

“มีอะไร” เขาพูดห้วน เพราะกำลังถูกรบกวนเวลา

“ฉันรูดซิบไม่ได้ ช่วยรูดลงให้หน่อยได้ไหมคะ” ชายหนุ่มวางมือถือที่แสดงภาพหญิงสาวแสนสวยในชุดวาบหวิวไว้ แม้ไม่เต็มใจนัก แต่ก็ลุกขึ้นโดยไม่ขัด หลังจากเสียงรูดซิบลงเสร็จ หนูนาจึงเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ เธอมองใบหน้าสวยของตัวเองในกระจก