ตอนที่3

ตอนที่ 3: เส้นทางที่ขนานกัน

อาทิตย์ทำงานในบริษัทสถาปนิกที่มีชื่อเสียง เขาดำรงตำแหน่งหัวหน้าทีมออกแบบ ด้วยความสามารถและความมุ่งมั่นที่เขาแสดงมาตลอดหลายปี ทำให้เขาเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน รวมถึงได้รับการยอมรับจากผู้บริหาร

แม้จะดูเหมือนว่าชีวิตการงานของเขาไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง แต่ภายในใจเขากลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่า เพราะแสงสว่างในชีวิตของเขาจากไปแล้ว เขาก็ไม่รู้ว่าควรเดินต่อไปอย่างไร

ในเช้าวันจันทร์ อาทิตย์เดินเข้ามาในห้องทำงาน เพื่อนร่วมงานหลายคนเข้ามาทักทายด้วยความอบอุ่น

“อาทิตย์ วันนี้ดูสดใสขึ้นนะ” เพื่อนคนหนึ่งกล่าว แต่ในคำพูดนั้นแฝงด้วยความเป็นห่วง

“ขอบคุณนะ” เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มจางๆ ก่อนที่จะหยิบแฟ้มงานขึ้นมาและเริ่มต้นวันใหม่

ระหว่างพักกลางวัน เพื่อนร่วมงานบางคนพยายามพูดคุยกับเขาเพื่อให้เขาเปิดใจมากขึ้น โดยเฉพาะ **กอหญ้า**หญิงสาวผู้แอบรักอาทิตย์มานาน

กอหญ้าเป็นผู้ช่วยของอาทิตย์ เธอชื่นชมเขามาโดยตลอด ทั้งในด้านการทำงานและบุคลิกที่อ่อนโยนของเขา แม้ว่าเธอจะรู้ว่าอาทิตย์มีดวงจันทร์ในหัวใจ เธอก็ยังคงหวังว่าวันหนึ่ง เขาอาจเปิดใจให้เธอ

“พี่อาทิตย์คะ พรุ่งนี้เย็นเราไปกินข้าวกันมั้ยคะ พี่ทำงานหนักมาทั้งวันแล้ว พักบ้างเถอะค่ะ” กอหญ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส

อาทิตย์ชะงักเล็กน้อยก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ขอบคุณนะกอหญ้า แต่พี่มีงานต้องรีบเคลียร์ คงต้องไว้โอกาสหน้า”คำปฏิเสธที่นุ่มนวลทำให้กอหญ้ายิ้มเจื่อน แต่เธอก็ยังไม่ลดละความพยายาม

"แต่ว่า..."

"พี่ไม่เป็นไร" อาทิตย์พูดน้ำเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย สายตาของเขาแฝงไปด้วยความเย็นชาเล็กๆ ทำให้กอหญ้าต้องเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ

เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เองก็ยังคงพยายามช่วยเหลืออาทิตย์ในแบบของพวกเขา บ้างชวนพูดคุย บ้างแนะนำกิจกรรมใหม่ๆ แต่ไม่มีอะไรสามารถดึงเขาออกจากความเศร้าที่เขาเก็บซ่อนไว้ได้

ในทุกค่ำคืน หลังเลิกงาน อาทิตย์ยังคงกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขาเพียงลำพัง และใช้เวลาเงียบๆ ท่ามกลางความทรงจำของดวงจันทร์

ในอีกด้านหนึ่ง ดาวเหนือเริ่มวางแผนชีวิตใหม่หลังการผ่าตัดหัวใจสำเร็จ การได้หัวใจใหม่นั้นเหมือนเป็นโอกาสครั้งที่สองที่เขาตั้งใจจะใช้มันให้คุ้มค่า

“แม่ครับ ผมอยากกลับไปเรียนมหาวิทยาลัย” ดาวเหนือพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นขณะนั่งคุยกับพ่อแม่ที่โต๊ะอาหารเย็น

พ่อมองลูกชายด้วยความภูมิใจปนความเป็นห่วงเล็กๆ

“ลูกคิดดีแล้วเหรอแต่...ถ้าลูกอยากเรียน พ่อกับแม่พร้อมสนับสนุนเต็มที่”

คนเป็นแม่เองก็ยิ้มพร้อมน้ำตาคลอ

“แม่ดีใจนะที่เห็นลูกมีความหวังใหม่แบบนี้”

ดาวเหนือพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าเขาจะยังมีความฝันแปลกๆ ตามมาหลอกหลอนทุกคืน แต่เขาเลือกที่จะไม่ให้มันมาขัดขวางเป้าหมายใหม่ในชีวิต

ในช่วงเวลาที่รอเปิดภาคเรียนใหม่ ดาวเหนือใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือและหาความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสาขาที่เขาสนใจ เขาอยากเรียนเกี่ยวกับวรรณกรรม เพราะเขาเชื่อว่ามันสามารถช่วยเยียวยาและสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้คน

“ลูกอ่านหนังสืออะไรอยู่น่ะ” ดวงดาราผู้เป็นแม่ถามเมื่อเห็นเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

“ผมกำลังอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับการเขียนบทความครับ ผมอยากลองฝึกเขียนอะไรสักอย่าง”

เธอยิ้มด้วยความภูมิใจ “ดีแล้วลูก แม่มั่นใจว่าลูกจะทำได้”

แม้ชีวิตของดาวเหนือจะดูเหมือนกำลังเดินหน้าไปในทางที่ดี แต่ในทุกค่ำคืน เขายังคงฝันถึงผู้หญิงปริศนา เธอปรากฏตัวอยู่ในภาพเดิมๆ

“ช่วยฉันด้วย...”

เสียงของเธอทำให้เขาสะดุ้งตื่นทุกคืน หัวใจเต้นแรง และความรู้สึกแปลกๆ ในอกก็ทำให้เขาสงสัยว่าความฝันนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับหัวใจที่เขาได้รับมา