บทนำ

บทนำ

"เป็นอะไรไปเหรอคะแม่หมอ ทะ...ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น" เสียงหวานสั่นเครือเอ่ยถามหมอดูวัยกลางคนที่กำลังทำนายดวงชะตาของตนผ่านไพ่ทาโรต์ แต่ทว่าพลันเมื่อเปิดไพ่ใบที่สองก็ทำให้สีหน้าของอีกฝ่ายแปรเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

"คนปัจจุบันน่ะ เขาไม่ใช่คู่แท้ กล้ายืนยันได้เลยว่าอีกไม่นานจะต้องเลิกรากันด้วยเรื่องที่ไม่ดีแน่"

ประโยคนั้นของคนตรงหน้าที่ทำหน้าที่ทำนายดวงชะตาเอ่ยขึ้นด้วยความหนักแน่น ขณะที่สายตาก็ยังคงจดจ้องมองหญิงสาวที่ตอนนี้มีท่าทีหวาดหวั่นกับคำพูดนั้น

"แต่...อีกไม่นาน หนูก็จะเจอกับความรักครั้งใหม่ คนนี้จะเป็นคู่แท้ แต่จะมีอุปสรรคเข้ามาขวาง ซึ่งอุปสรรคนั้นอาจถึงชีวิตของตัวหนูได้!"

"อึก วะ...ว่าไงนะคะ"

"หนูเองก็มีสัมผัสพิเศษไม่ใช่เหรอ ใช้สัมผัสนั้นช่วยเหลือเขา แล้วทุกอย่างจะคลี่คลาย"

"..." หญิงสาวแน่นิ่งไปพลางนึกถึงคำพูดของแม่หมอซ้ำ ๆ

"อ้อ! ใช้อย่างระมัดระวังล่ะ เพราะมันอาจถึงตายได้จริง ๆ ดวงของหนูน่ะดีมากนะ ถ้าผ่านพ้นเรื่องร้าย ๆ ไปได้ทุกอย่างก็จะสวยงามอย่างที่ตั้งหวังไว้แน่นอน"

คำพูดของแม่หมอยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของหญิงสาว ขณะที่มือเล็กก็โคลงแก้วไวน์ไปมาทำให้ของเหลวสีแดงเข้มผสมปนเปไปตามแรงอย่างเชื่องช้า

แววตาหวานตวัดมองก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นความเฉียบคมพานทำให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะอาหารถึงกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอด้วยความประหม่า

"เราเลิกกันเถอะค่ะพี่นัท"

"ทำไมล่ะครับ ผม..."

"วาเบื่อ" สิ้นเสียงหวานร่างบางก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารภายในโรงแรมสุดหรูก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปโดยไม่คิดหันกลับไปมองแต่อย่างใด

ใบหน้าสวยงามพร้อมด้วยรูปร่างสรีระราวกับรูปปั้นในเทพนิยาย รวมไปถึงเสื้อผ้าประดับร่างกายที่ขึ้นชื่อแบรนด์เนม หากรวม ๆ ราคาแล้วก็คงไม่ต่ำกว่าสิบล้าน

ในเมื่อเพียบพร้อมทุกอย่างแล้วจะไปสนใจกับความรักแย่ ๆ แบบนั้นทำไมให้ปวดหัว!

"นี่เรียกโยมาเพื่อให้มาดูพี่วาบอกเลิกกับพี่นัทอะนะ"

'วารี' เหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเดินนำคนเป็นน้องสาวออกไปตามทางเดิน

ขาเรียวยาวก้าวฉับด้วยความมั่นใจ ท่าทางหยิ่งผยองแต่กลับน่าดึงดูดทำให้ผู้ชายหลาย ๆ คนถึงกับเหลียวหลังมองเธอเป็นตาเดียว

"วันนี้ไปนอนที่คอนโดฯ กัน เดี๋ยวพี่ดูไพ่ให้ อยากจะรู้ว่าดวงความรักของน้องสาวพี่จะเป็นยังไง"

"ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย สรุปเมื่อกี้ยังไง เล่ามาเลยนะ" คนที่ฟังได้แต่กลอกสายตาไปมาเมื่อคนเป็นพี่สาวกลับเปลี่ยนเรื่องไปง่าย ๆ

วารีมีสัมผัสพิเศษและสามารถล่วงรู้ดวงชะตาของคนอื่นได้เพียงการเปิดไพ่ แต่ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะอยากดูเรื่องแบบนั้น สิ่งเดียวที่อยากรู้ที่สุดก็คือเรื่องที่พี่สาวเธอเพิ่งบอกเลิกผู้ชายไปเมื่อกี้ต่างหาก!

"อืม...ว่าแต่ว่าน้องสาวของพี่มีหนุ่ม ๆ เข้ามาจีบบ้างรึยังน้า"

"หยุดเลยพี่วา อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ เล่ามาเดี๋ยวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงบอกเลิกพี่นัทไปแบบนั้น"

"แล้วเป็นไงล่ะ เมื่อกี้พี่สาวเธอเริ่ดไหม" วารีหันไปถาม 'วาโย' ผู้เป็นน้องสาวแท้ ๆ ที่กำลังเดินตามหลังมาติด ๆ "เมื่อกี้นะหัวใจแทบหลุดออกมาเลยอะ!"

จากคราบนางพญากลับกลายมาเพียงเป็นหญิงสาวธรรมดา ๆ คนหนึ่งเมื่อพ้นสายตาของคนแปลกหน้า

"เฮ้อ คนละคนกับเมื่อกี้ป้ะเนี่ย แล้วสรุปพี่นัททำไรผิด อย่าบอกนะว่า..."

"เขามีคนอื่น...ไม่สิ เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่พี่นี่แหละที่เป็นคนอื่น"

"ฮะ!? ถามจริง" คราวนี้วาโยรีบเดินไปประชิดตัวคนเป็นพี่สาวเพื่อคาดคั้นหาความจริง อยากรู้เรื่องราวทั้งหมดว่าเป็นจริงอย่างที่พูดหรือไม่

"อืม เห็นกับตา" วารีพยักหน้ารับเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้ดูเดือดร้อนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"โอ๊ย โยตกใจนะเนี่ย ทำไมพี่สาวโยถึงต้องพบเจอแต่ไอ้คนเฮงซวยแบบนี้ด้วย"

วาโยโวยวายขึ้นมาเสียงดัง นึกหงุดหงิดที่ไม่ได้ด่าซ้ำกับอดีตแฟนของพี่สาวให้เข็ดหลาบ ที่ต้องพูดออกไปแบบนั้นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่สาวของเธอพบเจอกับการนอกใจ แม้ว่าเหตุการณ์จะผ่านมานานหลายปีแล้วแต่เธอก็จดจำได้เป็นอย่างดีในตอนนั้นวารีเจ็บปวดมากแค่ไหน

"นั่นดิ เวรกรรมอะไรของพี่วะ แต่ดีนะที่เป็นวารีในเวอร์ชั่นนี้น่ะ ถ้าเป็นเวอร์ชั่นตอนนั้นคงได้ร้องไห้ฟูมฟายไม่เหลือคราบแม่สาวสุดฮอตแน่" วารีเอ่ยปนเสียงขำพลางนึกถึงตัวเองในอดีตแล้วเทียบกับตัวเองในปัจจุบันที่เป็นอยู่

วารีขึ้นชื่อว่าเป็นสาวฮอตในวงการธุรกิจ เธอควบตำแหน่งเป็นผู้บริหารและผู้จัดการของบริษัทซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัว แน่นอนว่าข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์รวมถึงอินเทอร์เน็ตต่างก็ให้ความสนใจกับหน้าตาและความสามารถของเธอทั้งนั้น

ภายใต้ชุดหรูหราและข้าวของราคาแพง อีกทั้งบุคลิกที่เฉี่ยวคมและดูหยิ่งผยองทำให้เธอได้รับฉายาว่าเป็น 'นางพญาวัยใส' ไปโดยปริยาย เนื่องด้วยอายุที่เพิ่งจะยี่สิบสี่ปี แต่ลักษณะท่าทางรวมไปถึงนิสัยที่มองเห็นจากภายนอกทำให้เธอกลายเป็นบุคคลที่น่าจับตามองและพูดกันปากต่อปากว่าเป็นสาวสวยนักธุรกิจที่ไฟแรงและเด็ดเดี่ยว

"จริง ถ้าเป็นพี่วาในเวอร์ชั่นก่อนก็ไปเจอกันในร้านเหล้าเลยค่ะ"

วารีเหยียดยิ้มบาง ๆ ที่มุมปากหวนนึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้นก็ทำให้นึกสมเพชตัวเองในอดีตขึ้นมา

อย่างเช่นเหตุการณ์นี้...

"ฮึก...วาผิดอะไรเหรอคะ ฮึก...ทำไมพี่เอ็มต้องบอกเลิกวาด้วยฮือ..."

"..."

"ทำไมคะ บอกว่าได้ไหม ถ้าพี่เอ็มไม่ชอบวาตรงไหนก็บอกได้เลย วาไม่อยากเลิกฮึก...วาไม่อยาก..."

"ก็วามันน่าเบื่อไง เราเลิกกันน่ะดีแล้ว กลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมเถอะ"

หรือไม่ว่าจะเป็นอีกเหตุการณ์...

"ฮึก...พี่แม่งเลว เลวมาก พี่ต้องการแค่นั้นจริง ๆ เหรอ ถ้าได้วาแล้วพี่ก็จะทิ้งวาใช่ไหม ฮึก..."

"ไม่ใช่วา ไม่ใช่เลย พี่แค่..."

"สารเลว! ฮึก พี่แม่งโคตรเลว วาเคยมองพี่เป็นคนดีแต่จริง ๆ แล้วพี่มันก็แค่ไอ้สวะคนหนึ่ง!"

เหตุการณ์ที่ผ่านมาเหมือนเป็นบทเรียนที่ทำให้วารีเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอย้ำเตือนกับตัวเองอยู่เสมอว่าจะไม่กลับไปเป็นวารีคนเดิม เธอจะเป็นวารีคนใหม่ที่ไม่เคยร้องขอหรืออ้อนวอนความรักจากใครอีก!

"ฮึ ก็เพราะเหตุการณ์นั้นทำให้พี่เปลี่ยนไปยังไงล่ะ วารีคนเดิมมันตายไปแล้ว ไอ้คนที่ร้องขอหรือตามหาความรักคนนั้นน่ะมันตายไปจากโลกใบนี้แล้ว!"