ep3

หญิงสาวร้องขอด้วยนัยน์ตาหรี่ปรือ ขณะที่ชายหนุ่มมองนิ่งเหมือนกับกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนระอุที่จ่ออยู่กับร่องเสียว เธอเองก็พร้อมจะยินยอมไปกับเขา

ร่างกายของเธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่รังเกียจ หญิงสาวกอดรัดร่างชายหนุ่มเอาไว้อย่างแน่นหนา เธอสนองการจูบอันแสนร้อนแรงไปพร้อมๆ กับส่ายสะโพกร่อนด้วยความร้อนร่าน เพื่อให้เขารู้ว่าเธอกำลังต้องการเขามากเพียงใด แต่แล้วหญิงสาวก็รับรู้ได้ว่าชายหนุ่มนิ่งไป เขากลับไม่ได้สนองตอบเธอ

“คุณเดช.....”

“ผมว่า...คุณกลับบ้านดีกว่าครับ ถ้าผมเผลอไผลไปกับคุณ คนที่จะร่วมรักกับคุณที่นี่อาจจะไม่ได้มีแค่ผมนะครับ”

ในขณะที่หญิงสาวยืนตัวชาด้วยความงุนงงปนความอับอาย เขาค่อยๆ ปล่อยขาของเธอลงจากบั้นเอวของเขา ผลักให้เธอยืนพิงกำแพงแล้วสวมกางเกงชั้นในให้เธอพร้อมจัดชุดนักศึกษาให้เรียบร้อยเหมือนเดิม

“ตอนนี้ผมว่าเราหยุดแค่นี้ก่อนนะครับ”

ชายหนุ่มก้มลงพูดข้างหู นัทรีเมินมองไปทางอื่นใจเต้นระทึกด้วยความรู้สึกกรุ่นโกรธอยู่ลึกๆ

“ขอบคุณค่ะที่เตือนสติฉัน”

นัทรีพูดเสียงแข็ง ซึ่งชายหนุ่มก็มองออกว่าเธอไม่พอใจเขารวบร่างของเธอเข้าหา ก่อนจะบดปากจูบอย่างดุดันอีกครั้งจนท่าทีเธออ่อนลง

“อย่าโกรธผมเลยนะครับ ผมทำทุกอย่างเพื่อคุณจริงๆ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพจนเธอหน้าชาไปหมด อันที่จริงคนที่ควรจะรู้ตัวและห้ามปรามควรจะเป็นเธอไม่ใช่เขา

“นัทขอโทษค่ะ”

หญิงสาวรีบผละออกอย่างอับอายขายหน้า ผู้หญิงหน้าตาดีที่ชายหนุ่มหลายคนจ้องจะขย้ำกลับถูกหนุ่มก่อสร้างปฏิเสธ หญิงสาวเดินแกมวิ่งออกจากมาเขาทันที โดยไม่หันกลับมามองชายหนุ่มเลยว่าเขามีความรู้สึกอย่างไรต่อเธอ

ชายหนุ่มมองตามไปอย่างเสียดาย ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากได้เธอ แต่ข้างถนนแบบนี้ดูไม่เหมาะจริงๆ เขาผิดเองที่จู่โจมด้วยความดิบเถื่อนเร่าร้อนจนเธอตื่นเพริศไปกับราคะที่เขาปลุก แน่นอนว่าทุกอณูความรู้สึกของเขายังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความร้อนแรงแห่งราคะ เขามีความต้องการร่วมรักกับเธอ...แต่ไม่ใช่ที่นี่

******

หลายวันต่อมา นัทรีได้รับใบตอบรับให้ฝึกงานในบริษัทแห่งหนึ่งจึงเป็นโอกาสดีที่เธอจะย้ายออกจากที่นี่ วันนี้เธอเดินเข้ามาในอาคารสูงกลางเมืองใหญ่ ในมือถือจดหมายตอบรับการฝึกงานของบริษัททัวร์ชั้นแนวหน้า เธอหยุดยืนรอลิฟท์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ขณะที่หนุ่ม ๆ รอบกายภายในอาคารกำลังแอบมองสำรวจเรือนร่างอวบอิ่มเกินวัยด้วยสายตาวาววับ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องปกติสำหรับสาวสวยอย่างเธอ

หลายๆ คนมองว่านัทรีเป็นเด็กสาวที่สวยยั่วราคะเกินวัย ผิวเธอขาวผ่อง ใบหน้าสวยหวาน ทรวงอกชูชันอวบใหญ่เกินตัว จึงไม่แปลกอะไรนัก ที่หนุ่มๆ จะต้องแอบมอง

“ชั้นไหนครับคนสวย?”

เมื่อเธอก้าวเข้าไปในลิฟท์ ชายหนุ่มท่าทางกรุ้มกริ่มส่งยิ้มและถามด้วยความเอื้อเฟื้อ

“20 ค่ะ”

เขากดลิฟท์ชั้นเดียวกับเธอ หญิงสาวหันมองหน้าเขา เขาก็ยิ้มให้แล้วขยับเข้าชิดเธอทันที

“มาฝึกงานหรือจ๊ะน้องสาว บริษัทอะไรล่ะ ให้พี่แนะนำได้นะ หรือจะแวะกินกาแฟกับพี่ก่อนก็ได้”

นัทรีชะงักนิ่งไป เธอรู้สึกได้ถึงความหื่นกระหายของชายหนุ่มและอึดอัดที่จะต้องอยู่กับเขาเพียงลำพัง แต่เมื่อลิฟท์ขึ้นไปได้ถึงชั้น 4 มีชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานเข้ามาในลิฟท์อีกคน ชายหนุ่มคนนั้นก็ถอยออกจากเธอ เพราะสายตาของผู้มาใหม่จ้องเขม็ง นัทรีจำเขาได้ทันทีว่า นี่คือหนุ่มก่อสร้างที่ชื่อเดช!

ทันทีที่ลิฟท์เปิดออกที่ชั้น 20 นัทรีก็รีบออกจากลิฟท์ โดยไม่คิดว่าเขาเดินตามออกมาด้วย เมื่อเธอหันไปสบตาเขา หญิงสาวก็รีบเดินเร็วขึ้น

“ผมทำงานที่ชั้น 20 นี้ บริษัทที่คุณกำลังจะไปฝึกงาน”

นัทรีชะงัก หันมามองอย่างแปลกใจ

“นัทเข้าใจว่าคุณทำงานก่อสร้างเสียอีกนะคะ ไม่คิดว่าคุณจะทำงานอยู่ที่บริษัทด้วย”

“ผมแค่ไปคุมงานก่อสร้างน่ะ ขอโทษที่ทำให้คุณเข้าใจแบบนั้น”

นัทรีอึ้งๆ ไป ยิ่งประหม่าเขามากขึ้น เพราะเธอคิดมาตลอดว่าเขาเป็นคนงานก่อสร้าง เธอถอยออกรอให้เขาเดินนำหน้าเธอเข้าไปในบริษัท

“ที่นี่มีผู้ชายอยู่เยอะ การที่คุณใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้มาฝึกงาน มันก็ล่อตาล่อใจคนพวกนั้น ถ้าจะให้ดีคุณน่าเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาที่ดูดีกว่านี้”

เป็นครั้งแรกที่เธอถูกตำหนิ ความรู้สึกร้อนวูบขึ้นมาจนถึงใบหน้า เธอหุ่นดี ผิวพรรณดี การที่จะใส่ชุดนักศึกษาอวดโชว์สัดส่วนมันก็ดูดีสำหรับเธอแล้ว พวกที่คิดวิปริตต่างหากเล่าที่ควรไปปรับ ไม่ใช่ตัวเธอ!

“นัทไม่มีชุดอื่นหรอกค่ะ มีแต่ชุดแบบนี้ มันไม่ได้อยู่ในระเบียบของการฝึกงานไม่ใช่หรือคะ?”

ชายหนุ่มหยุดเดินกะทันหัน จนเธอแทบจะชนแผ่นหลังกว้างแกร่งของเขา เขาหันกลับมาจ้องหน้าเธอเขม็ง

“ถ้าพร้อมแล้ว ไปพบผมที่ห้องทำงานด้วย”