บทที่ 3 หย่ากัน

บทที่ 3 หย่ากัน

“กูบอกว่า เรื่องของพ่อผม คุณเป็นคนทำใช่หรือไม่! ” เฉินเฟิงคำราม เขาไม่คาดคิดมาก่อน ว่าตระกูลเฉินจะคลั่งถึงขนาดนี้ ใช้ชีวิตของเสี้ยเว่ยกั๋วคุกคาม เพื่อที่จะให้เขากลับไปยังตระกูลเฉิน

"นายน้อย คุณเป็นคนพูดเอง และข้าน้อยก็ไม่พูดอะไรเลย" เฉินจงยิ้มเล็กน้อยและพูด

" เชี่ย ! "

เฉินเฟิงกระแทกกำแพงอย่างหนัก แม้ว่าเขาอยากจะฆ่าเฉินจง แต่เฉินเฟิงก็เข้าใจดีว่า ในเวลานี้ คนที่สามารถช่วยเสี้ยเว่ยกั๋วได้ และมีเพียงเฉินจงเท่านั้น หากไม่มีเฉินจง แม้ว่าเขาจะหาเงินได้ห้าล้าน ทางโรงพยาบาลก็จะไม่ช่วยเสี้ยเว่ยกั๋วเลย

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็หาเงินห้าล้านไม่ได้หรอก

นี่คือแผนชั่วร้ายอย่างเห็นได้ชัด แต่เฉินเฟิงก็ต้องกระโดดเข้าไป!

ตระกูลเฉินใช้ความพยายามใดๆสำหรับเขา เขาก็ยอมรับได้ แต่เขาไม่ยอมให้ครอบครัวของเสี้ยเมิ่งเหยาต้องเจ็บปวด

"นายน้อย ตัดสินใจเร็วๆนะ ท่านเสี้ยอดทนได้ไม่นานแล้ว" ผู้เฒ่าเฉินจงแสดงรอยยิ้มอันสงบสุขบนใบหน้าของเขา ตั้งแต่แรกเริ่มเขาก็กะเฉินเฟิงไว้แล้ว เพราะจุดอ่อนของเฉินเฟิงชัดเจนเกินไป นั่นคือเสี้ยเมิ่งเหยา เมื่อเสี้ยเมิ่งเหยาประสบอันตราย เฉินเฟิงก็จะเสียสติทันที

ถ้าเฉินเฟิงเฝ้าดูเสี้ยเว่ยกั๋วตายไปในวันนี้ งั้นความสัมพันธ์ของเขากับเสี้ยเมิ่งเหยานั้น ก็จะสิ้นสุดลงทันที

เฉินจงมั่นใจว่าเฉินเฟิงจะไม่เลือกทางโง่ๆ แบบนี้หรอก

เฉินเฟิงยิ้มอย่างน่าสังเวช และต้องบอกว่า เฉินจงคิดถูกที่จะเดิมพันครั้งนี้ แม้ว่าจะไม่มีเสี้ยเมิ่งเหยาอยู่ เขาก็จะไม่ปล่อยให้เสี้ยเว่ยกั๋วตาย เพราะเสี้ยเว่ยกั๋วเคยช่วยชีวิตเขาไว้!

"ช่วยคน!" น้ำเสียงของเฉินเฟิงเย็นชาจนน่ากลัว เขาตัดสินใจแล้ว "ถ้าพ่อของผมเป็นอะไรในครั้งนี้ ผมจะเอาชีวิตคนในครอบครัวเฉินทั้งหมด มาสังเวยชีวิตให้กับเขาด้วย! "

“นายน้อย ตั้งแต่คุณเกิดมา เลือดอันสูงส่งของตระกูลเฉินก็ได้ไหลเวียนผ่านร่างกายของคุณ ตอนนี้ คุณได้ตัดสินใจอย่างชาญฉลาดที่สุดแล้ว เชื่อข้าน้อยเถอะ สิ่งที่ตระกูลเฉินจะสามารถมอบให้คุณนั้น ไม่ใช้มีแค่เพียงทรัพย์สินหลายล้านล้านๆเท่านั้น! "

เฉินจงไม่สนใจคำขู่ของเฉินเฟิงเลย ในคำพูดของเขาเผยให้เห็นถึงความภาคภูมิใจอย่างลึกซึ้ง ตระกูลเฉินนั้น เป็นที่รู้จักในฐานะตระกูลที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งในเมืองหลวง แต่ไม่ใช่แค่ความร่ำรวยเพียงอย่างเดียว พลังงานที่แท้จริงของตระกูลเฉินนั้น ชาวโลกไม่สามารถจินตนาการได้เลย

“ฉลาด?” เฉินเฟิงกัดฟัน ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง

คนดีมักจะถูกกลั่นแกล้งเสมอ และเขายอมถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า สิ่งที่ได้กลับมาคือ ตระกูลเฉินโจมตีเข้ามาเรื่อยๆ!

ทุกคนในตระกูลเฉินเห็นว่าตัวเองเหมือนดั่งสุนัขตัวหนึ่ง จะเรียกไปเรียกมาก็ได้!

แต่พวกเขาไม่รู้ว่า สุนัขจะกัดคนหากถูกข่มขู่มากเกินไป

ในตอนนี้ เฉินเฟิงตัดสินใจจากก้นบึ้งของหัวใจ ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะไม่ยอมถอยหลังแม้แต่ครึ่งก้าว ระหว่างเขากับตระกูลเฉินจะไม่ยอมจบอย่างง่ายๆแน่นอน!

เขาจะทำให้เฉินเจิ้นหนานชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองทำไว้!

“ตระกูลเฉิน นี่คือพวกคุณบังคับผมเอง! ”

เฉินจงไม่รู้ว่าเฉินเฟิงคิดอะไรอยู่ เขาหยิบสัญญาที่เตรียมไว้เมื่อนานมาแล้ว ยิ้มให้เฉินเฟิง และพูดว่า "นายน้อย นี่เป็นของขวัญที่นายท่านเตรียมไว้ให้คุณ ตราบใดที่คุณเซ็นสัญญานี่ ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของครอบครัวเฉินของเราในชางโจวก็จะตกเป็นของคุณทั้งหมด"

เฉินเฟิงมองเฉินจงอย่างเย็นชา กล่าวว่ามีทั้งอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ และขนาดเล็ก อสังหาริมทรัพย์ การจัดเลี้ยง การสื่อสาร ความบันเทิง และอินเทอร์เน็ต ตามสัญญา...... เกือบทุกชีวิตมีส่วนเกี่ยวข้อง

คาดว่าน่าจะมีมูลค่าหลายหมื่นล้าน!

นับเป็นครั้งแรกที่เฉินเฟิงรู้ว่า ตระกูลเฉินอันดับหนึ่งในเมืองหลวงนั้น น่ากลัวมากเพียงใด

แค่ธุรกิจในเมืองชางโจวเพียงแห่งเดียว ก็มีมูลค่ารวมกันเป็นหมื่นล้านแล้ว

หากธุรกิจในประเทศจีนทั้งหมด รวมๆกันแล้ว...............

ร่ำรวยจนสามารถเทียบเทียนกับประเทศได้จริงๆ!

ยิ่งเขาเข้าใจมากเท่าไหร่ เฉินเฟิงก็ยิ่งรู้สึกกดดันมากขึ้นเท่านั้น

แต่ลูกศรอยู่บนเชือกแล้ว และเฉินเฟิงไม่มีทางถอยหลัง

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเฉินเจิ้นหนานขุดหลุมให้เขา เขาก็ต้องกระโดดลงไป!

เฉินเฟิงหยุดลังเล และเซ็นชื่อลงไป

“ขอแสดงความยินดีกับนายน้อย จากนี้ไป นายน้อยก็เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในชางโจว ” เฉินจงโค้งคำนับด้วยความเคารพ

"คนที่ร่ำรวยที่สุดในชางโจวงั้นหรือ?" เฉินเฟิงแอบหัวเราะในใจ สำหรับคนธรรมดา ถ้าเขากลายเป็นคนรวยที่สุดในชั่วพริบตา เขาอาจจะบ้าคลั่งด้วยความสุข แต่เฉินเฟิงไม่คิดอย่างนั้น

ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากจะใช้ชีวิตแบบสามัญชนกับเสี้ยเมิ่งเหยามากกว่าที่จะเป็นคนรวยที่สุด

แต่ตระกูลเฉินนั้น ไม่ได้จะให้โอกาสนี้แก่เขา

จากช่วงเวลาที่เขายอมรับทรัพย์สินในชางโจวของตระกูลเฉินเขา อาจจะสามารถตายได้ทุกเมื่อ

หลังจากส่งเฉินเฟิงจากไปด้วยสายตา เฉินจงก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และโทรออกหมายเลขหนึ่ง

“นายท่าน เขายอมรับแล้ว” เฉินจงกล่าวด้วยความเคารพ

"อืม" เสียงที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ไม่แยแสเล็กน้อย และเขาก็ไม่แปลกใจกับผลลัพธ์ที่ได้อย่างชัดเจน"คุณอยู่ที่ชางโจวในช่วงเวลานี้ ช่วยให้เขาควบคุมธุรกิจของชางโจวโดยเร็วที่สุด"

"ครับ นายท่าน!"

“นอกจากนี้ ข้าจะส่งกุ่ยซื่อไป ปกป้องเขาอย่างลับๆ”

กุ่ยซื่อเหรอ? !

ดวงตาของเฉินจงเบิกกว้าง และเขาตกใจมาก เขานึกไม่ถึงว่า เฉินเจิ้นหนานจะส่งกุ่ยซื่อมาปกป้องเฉินเฟิง

บนร่างกายของลูกชายนอกสมรสคนนี้มีอะไรกันแน่? เฉินเจิ้นหนานจำเป็นต้องระวังขนาดนี้หรือ?

ต้องรู้ว่า กุ่ยซื่อเป็นกองกำลังหลักของตระกูลเฉิน เฉินเจิ้นหนานเคยใช้เงินมากกว่าสามหมื่นล้าน เพื่อซื้อเกาะเล็กๆ ในต่างประเทศ ที่ใช้เป็นฐานฝึกอบรมกุ่ยซื่อโดยเฉพาะ

จากนั้น ก็ตามหาเด็กเล็กที่มีรากเหง้าที่ดีจากทั่วโลก และปลูกฝังพวกเขาตั้งแต่อายุยังน้อย เด็กเล็กทุกคนต้องได้รับการฝึกฝนที่โหดร้ายแบบนรก ผู้สอนของพวกเขา ไม่ใช่เป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ในปัจจุบัน ก็เป็นราชาแห่งนักฆ่า

มีคนหลายพันคนที่เข้าค่ายฝึกกุ่ยซื่อทุกปี แต่สุดท้าย มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถเป็นกุ่ยซื่อได้!

สามารถจินตนาการออกได้ว่า กุ่ยซื่อที่ฝึกฝนโดยตระกูลเฉินนั้นน่ากลัวเพียงใด

สิ่งที่เรียกว่าราชาทหาร และนักฆ่าชั้นนำที่คนทั้งโลกรู้จักกันดีนั้น เป็นเพียงเรื่องตลกต่อหน้ากุ่ยซื่อเท่านั้น

เฉินเจิ้นหนานส่งกุ่ยซื่อมาปกป้องเฉินเฟิงโดยที่เฉินจงไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย

เฉินจงรู้ดีว่า แม้แต่ลูกชายของเฉินเจิ้นหนานก็ไม่มีสิทธิ์ได้รับความคุ้มครองจากกุ่ยซื่อ แต่เฉินเฟิงก็มีสิทธิ์

เฉินจงประหลาดใจ เขารู้ว่า บนร่างกายของเฉินเฟิงต้องมีความลับบางอย่างที่ผู้คนไม่รู้อย่างแน่นอน

ความลับนี้ สำคัญกว่าทรัพย์สินล้านล้านของตระกูลเฉินถึงสิบเท่าร้อยเท่า!

หลังจากที่เฉินจงจัดการ การผ่าตัดของเสี้ยเว่ยกั๋วก็เสร็จสมบูรณ์โดยไม่มีความเสี่ยงใดๆ

เมื่อเห็นว่าเสี้ยเว่ยกั๋วไม่มีอะไรผิดปกติแล้ว เฉินเฟิงจึงออกไปซื้ออาหารเช้าสองชุด หลินหลันและเสี้ยเมิ่งเหยาเฝ้าอยู่ในห้องผู้ป่วยทั้งคืน และตอนนี้พวกเขาน่าจะหิวแล้วแน่ๆ

เฉินเฟิงนำอาหารเช้ามาถึงที่ประตูห้องผู้ป่วย และกำลังจะผลักประตู เขาก็ได้ยินเสียงของหลินหลันออกมาจากในห้องผู้ป่วย

"เมิ่งเหยาหลังจากที่พ่อของคุณฟื้นในครั้งนี้ คุณก็หย่ากับเฉินเฟิงเถอะ"

“ แม่ ฉันเคยพูดหลายครั้งแล้ว ว่าจะไม่จะหย่ากับเฉินเฟิง” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้ว เสียงของเธอเหนื่อยล้าเล็กน้อย

“ครั้งนี้ยังไงก็ต้องหย่า!” หลินหลันแข็งกร้าว และน้ำเสียงของเธอหนักแน่นมาก : “เมิ่งเหยา เรื่องอื่นแม่สามารถฟังคุณได้หมด แต่เรื่องนี้ไม่มีทาง คราวนี้ ถ้าคุณไม่หย่ากับเฉินเฟิง จากนี้ไปฉันจะถือว่า ฉันไม่เคยมีลูกสาวอย่างแก”

เสี้ยเมิ่งเหยาจ้องมองหลินหลันอย่างว่างเปล่า เข้าใจอย่างชัดเจนว่า ครั้งนี้แม่จริงจังมาก ก่อนหน้านี้หลินหลันก็เคยพูดหลายครั้งแล้วว่าให้เธอกับเฉินเฟิงหย่ากัน แต่ทุกครั้งที่เธอส่ายหัว หลินหลันก็จะยอมแพ้

แต่ครั้งนี้ ท่าทีของหลินหลันแข็งกร้าวอย่างน่าประหลาดใจ

“เมิ่งเหยา ไม่ใช่ว่าแม่อยากจะทำลายพวกแกอย่างโหดร้าย แต่พวกแกไม่เหมาะสมกันจริงๆ และเฉินเฟิงก็ไม่คู่ควรกับแกเลย”

“ฉันมองออกตั้งแต่วันที่เขาเข้ามาในครอบครัวของเรา ก่อนหน้านี้ ถ้าพ่อของแกไม่สัญญากับฉันว่า เฉินเฟิงจะแข็งแกร่งขึ้นในอนาคต ฉันก็จะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของพวกแก ถึงจะตีฉันให้ตายก็ตาม”

“ตอนนี้ สามปีผ่านไปแล้ว แกลองพูดด้วยตัวเองสิ ว่าเฉินเฟิงได้ทำสิ่งที่ดีแล้วหรือไม่? ถึงตอนนี้ เขายังคงเป็นคนส่งอาหาร และเขาได้รับเงินเดือนตายตัวหกถึงเจ็ดพันหยวนต่อเดือน หรือว่าแกจะใช้ชั่วชีวิตอยู่กับผู้ชายแบบนี้เหรอ?”

เฉินเฟิงยืนอยู่นอกประตู ด้วยสีหน้าสงบ สิ่งที่หลินหลันพูดนั้น เป็นข้อเท็จจริงทั้งหมด ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยได้ทำสิ่งที่ดีงาม และไม่เคยได้ให้ความสุขแก่เสี้ยเมิ่งเหยาเลย

ตอนนี้ มันถึงเวลาที่เสี้ยเมิ่งเหยาต้องตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะตัดสินใจยังไง เขาก็จะยอมรับทั้งหมด แม้ว่าจะเป็นการหย่ากันก็ตาม ครั้งนี้ เขาจะจากไปอย่างมีความสุข......