ลิขิตแห่งรัก

ณ.โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งมีงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ของเจียงหม่ากรุ๊ปซึ่งเป็นผู้นำด้านอุปโภคบริโภค มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่มีสาขาอยู่เกือบห้าสิบสาขาทั่วประเทศ เจียงหม่ากรุ๊ปก่อตั้งโดยประธานหม่า หม่าซุน วันนี้ซ่งเหลียนฮวาซึ่งเป็นผู้จัดการใหญ่ในเครือทั้งหมดของเจียงหม่ากรุ๊ป กำลังยืนทยอยส่งแขกและผู้ถือหุ้นของบริษัท วันนี้ซ่งเหลียนฮวาแต่งกายด้วยเสื้อเชิตสีขาวคอวีเผยให้เห็นลำคอยาวระหง สวมสร้อยคอเป็นจี้หยกสีขาวแกะสลักเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวใส่ต่างหูเข้าชุดกับสร้อยคอ สวมกำไลหยกมันแพะสีงาช้างกำไลนั้นสวยงามดูมีมนต์ขลังมากดูแล้วน่าจะเป็นของเก่าโบราณ

คลุมด้วยเสื้อสูทสีแดงเชอรี่แขนสั้นและกระโปรงสีเดียวกัน

"นี่ยายเกี๊ยวน้ำ...เสร็จงานแล้วไปต่อกันดีไหม"

หลิวเฟยซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานเอ่ยชวน เพราะซ่งเหลียนฮวาชอบกินเกี๊ยวน้ำมากๆเพื่อนๆ เลยตั้งฉายาเกี๊ยวน้ำให้เธอ

"ไม่ดีกว่าฉันว่าจะแวะไปบ้านไร่สักหน่อยน่ะ ไม่ได้ไปมาสามอาทิตย์แล้ว"

ซ่งเหลียนฮวาปฏิเสธเพื่อนสาว

"ก็หล่อนมั่วแต่คอยดูแลน้องชายนี่นา อย่าหาว่าฉันจุ้นเลยนะ อาห่าวปีนี้ก็จบมหาวิทยาลัยแล้วลองปล่อยให้เขาดูแลตัวเองบ้างเถอะ"

"ตั้งแต่แม่กับพ่อและคุณปู่จากไปเราก็เหลือกันแค่นี้ ฉันต้องเป็นทั้งพ่อและแม่ให้น้อง"

"โอเคๆ ...พูดกับหล่อนก็เหมือนไม่ได้พูด ฝากทักทายอาห่าวด้วย"หลิวเฟยพูดกับเพื่อนรัก

"อืมรู้แล้ว..ขอบใจมากนะ"

ทั้งคู่โบกมือทักทายกัน ซ่งเหลียนฮวาเดินไปยังรถของตน ขึ้นนั่งในรถก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากโรงแรม ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด เสียงเรียกเข้าจากมือถือซ่งเหลียนฮวาจึงหยิบมาดู เมื่อเห็นหน้าจอก็ปรากฏว่าเป็นสายจากน้องชาย ซ่งอวิ๋นห่าว!! ซ่งเหลียนฮวากดรับสาย

"ฮัลโหล..อาห่าวมาถึงแล้วเหรอเป็นยังไงบ้างเมืองไทยสนุกไหม?"

"สนุกมากครับ คุณยายฝากของที่พี่ชอบมาเยอะเลยครับ"

"วันนี้มีงานต้อนรับลูกค้าและเปิดตัวสินค้าใหม่พี่ต้องดูแลลูกค้าและผู้ถือหุ้นงานเลี้ยงเพิ่งจะเลิก เสร็จงานนี้พี่จะได้พักร้อนอาทิตย์นึงพี่กำลังกลับบ้านบนเขาน่ะ เดี๋ยวเจอกันที่บ้านแค่นี้ก่อนนะอาห่าวพี่ขับรถอยู่"

อยู่ๆ พายุฤดูร้อนก็กระหน่ำ ซ่งเหลียนฮวาขับรถช้าๆ เพื่อไปยังบ้านไร่ของคุณปู่ เธอขับมาจนเกือบถึงทางเข้าไร่ของคุณปู่อีกเพียง500เมตรก็มีรถบรรทุกที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนพุ่งตรงเข้าประสานงานกับรถของเธอ รถของซ่งเหลียนฮวากลิ้งหลายตลบจนในที่สุดก็หยุดลงตรงไร่คุณปู่พอดี เธอกระอักเลือดออกมา

ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์กำลังวิ่งมาช่วยเหลือ กระจกรถแตกกระจายทั่วบริเวณ บางส่วนกระเด็นทิ่มเส้นเลือดใหญ่จนเลือดไหลโชค เสื้อเชิตสีขาวถูกเลือดย้อมจนเป็นสีแดง สายฝนที่กำลังตกลงมาทำให้ทั่วบริเวณถูกย้อมไปด้วยสีแดงคล้ายสำธารโลหิต

กำไลหยกสีขาวเริ่มเปลี่ยนสีกลายเป็นสีแดงราวกับว่ามันดูดซับเลือดเหล่านั้นเอาไว้เอง

ซ่งเหลียนฮวาที่เริ่มสติเลือนลางคิดถึงหน้าน้องชาย พ่อกับแม่น้องสาวฝาแฝดที่จากไปและคุณปู่ของเธอ ก่อนที่กำไลจะส่องแสงสว่างเจิดจ้าเข้าตาพร้อมกับสติสัมปชัญญะของเธอค่อยๆดับไป

**บนเนินเขาเตี้ยๆลูกหนึ่งมีผู้คนกำลังพากันทยอยเดินลงมา รถหลายคันที่จอดเรียงรายค่อยๆทยอยขับเคลื่อนออกไปจนเหลือเพียงคนกลุ่มเล็กกลุ่มหนึ่ง

"อาห่าว..อย่าเสียใจนักเลยขืนพี่สาวนายรู้ว่านายเป็นแบบนี้จะทำให้พี่สาวนายเป็นห่วงเอาได้"

หลิวเฟยเป็นห่วงเด็กคนนี้

"ผมไม่เป็นไรครับพี่หลิวเฟย ผมต้องเข้มแข็งไม่ทำให้พี่เหลียนฮวาเป็นห่วง"

ชายหนุ่มรับปากหญิงสาว ทุกคนทยอยกลับไปเหลือเพียงเขาคนเดียว วันนี้ก่อนฝังศพพี่สาวของเขา ทนายได้ทำการเปิดพินัยกรรม พี่สาวทำประกันชีวิตให้เขาเป็นจำนวนถึง10ล้านหยวน

ซ่งเหลียนฮวาเป็นพนักงานดีเด่น และมีผลงานมากมาย ประธานหม่าเสียใจต่อการสูญเสียบุคคลากรเช่นนี้มาก และรู้ว่าเธอมีน้องชายคนเดียว จึงจ่ายค่าปลอบขวัญให้อีก10ล้าน

แต่คนที่ไม่พอใจคือซ่งอู่ เขาเป็นน้องชายของพ่อเธอและต้องการที่ดินแปลงนึงในเมือง เนื่องจากเขาติดการพนัน เขาจึงคิดจะเอามันมาตลอด ใครจะคิดว่า ซ่งฮั่นเหลียงซึ่งเป็นพ่อของเขา และเป็นปู่ของหลานๆจะแอบ โอนทุกอย่างเป็นของสองพี่น้องนานแล้ว

ซ่งเหลียนฮวาเองนอกจากเงินตัวเอง20ล้าน ทั้งหมดถูกถ่ายโอนทรัพย์สินทุกอย่างเป็นชื่อน้องชายเรียบร้อยมา1ปีแล้ว

ที่สำคัญกว่านั้นซ่งเหลียนฮวาได้ขายที่ดินของคุณปู่ให้เจียงหม่ากรุ๊ปไปแล้ว จึงเหลือเพียงบ้านไร่บนเขา ไร่คุณปู่มีประมาณ10ไร่ อยู่แถบยูนนานสงบเงียบและอุดมสมบูรณ์ไม่น้อย เงินที่ได้จากการขายที่ดินในเมืองมากถึง2,000ล้านหยวนเงินนั่นถูกแบ่งออกเป็นสามบัญชีและถูกระบุในพินัยกรรมยกให้ซ่งอวิ๋นห่าวทั้งหมด ซ่งอู่จึงโกรธมากจนกระทั่งไม่อยู่รอฝังศพหลายสาวด้วยซ้ำ นังเด็กนั่นวางแผนดีจริงๆ หรือว่ามันไปรู้อะไรบางอย่างมา

"พี่ครับ....ผมไม่มีพี่แล้วผมจะอยู่ต่อไปอย่างไร

วิญญาณของหญิงสาวลูบหัวชายหนุ่มที่กำลังสะอื้น เขาเสียใจแม้ว่าพี่สาวจะเตรียมทุกสิ่งให้เพื่ออนาคตของเขา แต่สิ่งที่เขาต้องการที่สุดก็คือพี่สาวของเขา ซ่งอวิ๋นห่าวรู้สึกถึงมือที่ลูบผมอยู่

"พี่ครับ..ใช่พี่ใช่ไหมพี่ให้ผมเห็นได้ไหม ถ้าพี่มาอยู่ตรงนี้จริงๆ"

ร่างเลือนลางจางๆค่อยปรากฏก่อนจะยิ้มให้คนตรงหน้า ชายหนุ่มสะอื้นวิ่งเข้ามากอดแต่เขาคว้าได้เพียงอากาศ ข้างๆพี่สาวปรากฏร่างเลือนลางอีกสามร่าง คือพ่อกับแม่และคุณปู่ ทุกคนยิ้มให้เขาพร้อมกับโบกมือลาก่อนจะเลือนหายไป ชายหนุ่มยิ้มตอบ พวกเขาหายไปแล้วจากไปตลอดกาล

พี่สาวเขาดูเหมือนว่าจะรู้อะไรบางอย่างมาจึงทำพินัยกรรมยกมรดกให้เขา ไม่เช่นนั้นหญิงสาวอายุเพียง29อนาคตกำลังสดใสเหตุใดจึงทำเรื่องยกมรดกและทำประกันชีวิตให้กับน้องชายกันทำไม ตอนนี้เขามีเงินและเขาต้องการรู้ความจริงเกี่ยวกับการตายของพี่สาว บางทีเรื่องการตายของพ่อกับแม่ด้วย

"พี่ครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ผมสัญญาจะใช้ชีวิตต่อไปให้ดี ผมไม่เชื่อว่านี่เป็นอุบัติเหตุ ผมต้องรู้ความจริงให้ได้ คุ้มครองผมด้วยนะครับ เสร็จเรื่องนี้ผมจะย้ายไปอยู่เมืองไทยกับคุณยายสักระยะ ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"

ซ่งอวิ๋นห่าวเงยหน้ามองท้องฟ้าน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินเขาจะไม่ปล่อยให้คนๆ นั้นมีชีวิตที่ดี ใครที่กล้าพรากพี่สาวของเขาไปมันสมควรต้องชดใช้