Ep.3

ลิขิตรักหมอมาเฟีย Ep. 3

มีเนื้อหาเเละ คำหยาบคาย ท่านใดที่ไม่ชอบ สามารถผ่านได้นะคะ??

------------------------------------------

Talk : หมอเฟิร์ส

เวลา 06:30 น.

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมหันมองคนบนเตียงที่ยังไม่ตื่น ผมลุกไปนั่งมองเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆคนนึง ผมมองเธออยู่สักพัก เเล้วลุกไปหยิบเครื่องมือมาวัดความดันเธอ เธอไม่มีอาการผิดปกติใดๆ เดี๋ยวหมดฤทธิ์ยาคงตื่น ผมลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงพยาบาล พร้อมกับเจียนโน๊ตไว้เเล้วเดินไปบอกเพื่อนเธอ แต่เพื่อนเธอพากันกลับไปตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้ว เห็นว่าสายๆจะเข้ามารับคนที่ยังหลับอยู่ ผมเข้าโรงบาลทำงานตามปกติ จนกระทั่งมีสายจากลูกน้องผมโทรมาว่าจับพวกก่อเรื่องเมื่อคืนได้ครบเเล้ว ผมมุ่หน้าไปหาพวกมันที่โกดังร้างทันที มันคืนที่พวกผมใช้สังหารพวกคิดไม่ซื่อ เป็นสถานที่ที่ห่างตัวบ้านคนมากๆ เเต่ถึงจะมีใครมาเจอเเล้วเเจ้งตำรวจก็ทำอะไรพวกผมไม่ได้หรอก

ณ. โกดัง

พอมาถึงผมเจอพวกเพื่อนทั้ง 4 คนรออยู่เเล้ว ผมปรี่เข้าไปหาไอ้พวกตัวปัญหาที่ถูกมัดไวทันที

?️ : มึง จับกูมาทำไม ถ้ากูหลุดไปได้กูเเจ้งตำรวจจับพวกมึงเเน่

ผม : แล้วมึงคิดว่าพวกมึงจะได้ออกไปหรอวะ

พูดพร้อมวาง กระเป๋าที่เตรียมมา เเน่นอนว่าในนั้นมียาปลุกเซ็กส์ชนิดที่เเรงที่สุด จนจะทำให้พวกมัน มั่วกันเองจนถึงขั้นช็อคตายเลยล่ะ

ผมไม่รอช้า จัดการให้ลูกน้องเอายากรอกปากพวกมันทันที ผมสั่งให้ลูกน้องเเกะเชือก พวกมันออก เเล้วออกมานั่งดู จอที่ตั้งกล้องถ่ายไว้ที่ข้างนอกทันที ไม่นานนักพวกมันก็เริ่มออกอาการ มั่วกันเอง อยากบ้าระห่ำ พวกเพื่อนผมทมันทำท่าจะอวกกันทันที

ผม : พวกมึงหันมา ถ้าไม่หันมากูจะจับพวกมึงใส่ไปให้พวกเหี้ยนั่นมาทำระยำเเน่นอน

พวกมันด่าผมพร้อมกัน ทันที

พวกมัน : ไอ้หมอโรคจิต ไอ้หมอเถื่อน ไอ้วิปริต ไอ้.......

ผม : เงียบเเล้วดู!!!!

ผมรอจนมันช็อคตายกันหมด เเล้วสั่งให้ลูกน้องเคลียพื้นที่เเล้วมุ่งหน้ากลับไปที่ผับทันที

พอไปถึง ผมก็ไม่เจอเธอเเล้ว การ์ดบอกว่าเธอฝากขอบคุณผม เเล้วกลับไปทันที

ผม: เเล้วเราจะได้เจอกันอีกเเน่คนสวย

ผมพูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก?

Talk : ลูกเกด

ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พร้อมมิงไปรอบๆ นี่ไม่ใช่คอนโดฉัน เเล้วมันที่ไหน ฉันพยายามคิดเรียบเรียงเรื่องราวเมื่อคืนทั้งหมด พอนึกขึ้นได้ถึงกับอยากจะซุบเเผ่นดินหนีกับการกระทำเมื่อคืนทันที ฉันพยายามจะจูบคนที่ช่วยฉันออกมาจากการโดนข่มขืน ทั้งๆที่เพิ่งเจอกัน หลังจากนั้นฉันก็คิดอะไรไม่ออกอีกเลย ฉันรีบลุกขึ้นพร้อมกับอาการปวดหัวนิดๆ รู้เเค่ว่าต้องรีบไปจากที่นี่ก่อนเจ้าของห้องจะกลับมา เพราะฉันไม่กล้าสู้หน้าเเน่นอน หลังจากเปิดประตูออกมาเจอการ์ด 3 คนยืนอยู่ ฉันจึ้งฝากเค้าขอบคุณคนที่ช่วยฉัน พร้อมอ้างว่ามีธุระต่อเเล้วรีบโบกแท็กซี่กลับคอนโดทันที หลังจากถึงคอนโด ฉันจึงทักไลน์กลุ่มหาหรี่ 4 คนนั้น เพราะกลัวมันจะเป็นห่วง

_ แชทกลุ่ม _

เรา : พวกหรี่อยู่ไหนกัน

ทราย : อยู่บ้าน มึงฟื้นละหรอ

เรา : เอ้ามึงรู้หรอ ว่ากูกายไปไหน

กิ๊ก : โอ้ยอีผี กูกลับกันมาตอนตี 4 ทำไมจะไม่รู้ว่าเจ้าของผับสุดหล่อเอามึงไปดูเเลล่ะ

เรา : แล้วมึงปล่อยให้กูนอนอยู่นั่นเนี่ยนะ เสื้อผ้ากูก็โดนเปลี่ยน มึงไม่เอากูกลับด้วยวะ

เราพูดพร้อมแกล้งงอลพวกมัน เราเพิ่งนึกได้ว่าเสื้อผ้าเราโดนเปลี่ยนจึงบอกพวกมัน

หนิง : พวกกูนี่ไงคนเปลี่ยนให้มึงอะอีบ้า หลับเป็นตายขนาดนั้น แน่นอนว่าเจ้าของผัวหรือว่าที่ผังในอนาคตกูไม่ได้ทำอะไรมึงเเน่นอน เพราะเค้าบอกไม่ชอบมีอะไรกับคนไม่มีสติ

แก้มเราร้อนวูปขึ้นมาทันที เพราะเมื่อคืนก่อนภาพตัดเราได้ยินคำพูดนี้

บีม : ว่าไปกะสงสารมึงว่ะอีเกด ได้นอนกับผู้หล่อเเต่ไม่โดนเปิดซิง555555555

เรา : อีบีมอีกห่าราก เมื่อคืนกูเเค่พลาดหรอกแก้ตัวใหม่ยังได้เลย คืนนี้ที่เก่าเวลาเดิม อย่าพลาดมั่งนะมึง

พวกมัน : จัดไปค่ะคุณลูกเกดดดด

เราก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เราอยากไปอีกในคืนนี้ เเต่ช่างมันเหอะถือว่าเเก้ตัวละกัน

กริ๊งงงง!! กริ๊งงงง!! กริ๊งงงง!!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่กำลังอาบน้ำ เราเห็นเป็นเบอร์คุณเเม่จึงกดรับทันที

เรา : ฮัลโหลค่ะ คุณอรพินคนสวย (ชื่อเเม่เรา)

แม่ : ยัยเกด ว่างคุยกับเเม่ไหม เข้ามาหาเเม่ที่บ้านตอนนี้ด่วนเลย พ่อเเกรออยู่ แม่ให้เวลา 1 ชั่วโมง

เสียงเเม่เราซีเรียสมาก เราไม่ทันได้ถามอะไ่ร เเม่ก็วางไปทันที เรารีบแต่งตัวเพื่อไปหาเเม่เราทันที

บ้าน ณฤหบดี (บ้านเราเอง)

เรารีบจอดรถเเล้วเดินไปหาคุณพ่อ คุณเเม่ทันที แต่ในห้องนั้นไม่ได้มีเเค่พ่อเเม่เรา กลับมีผู้ชายอีก 2 คนอยู่ที่โซฟา อายุประมาณพ่อเรา มาดหน้าเกรงขามมาก เรายังไม่ทันได้ถามไถ่เเม่ก็เเนะนำให้เรายกมือไหว้ทันที หลังจากที่เราไว้เรียบร้อย ผู้ชายหนึ่งในนั้น ก็พูดขึ้นมาว่าจะให้เค้าพูดเอง หรือพ่อกับเเม่เราเป็นคนพูด เราได้เเต่มิงทุกคนด้วยความสงสัย ยังไม่ได้ถามอะไร เเม่เราก็พูดขึ้นมาทันที

แม่ : ลูกเกดฟังเเม่นะ ตอนนี้ธุรกิจบ้านเรา กำลังจะไปไม่รอด เรากำลังจะล้มละลาย พ่อกับแม่จำเป็นต้องรักษาทุกอย่าเอาไว้ เลยได้ไปกู้เงินเจ้าสัวบุญชัยเพื่อมาประคองธุรกิจเราไว้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับไม่ได้ดีขึ้นเพราะพิษเศรษฐกิจ แม่กับพ่อหาเงินมาคืน้จ้าสัวไม่ทันจริงๆ แม่จึงอยากให้ลูกแต่งงานกับลูกชายเจ้าสัว เพื่ออนาคตของลูกจะได้เดินไปต่อ ลูกจะไม่ลำบาก เพื่อธุรกิจครอบครัวเรา ลูกทำเพื่อแม่กับพ่อได้ไหมลูกเกด

บ้านเราทำธุรกิจนำเข้าเครื่องมือแพทย์ เจ้าสัวบุญชัย เป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่ใช้บริการจากธุรกิจบ้านเรา

ทันทีที่เราได้ยินเเม่เราพูดจบ สมองเราอื้อไปหมด พูดไรไม่ออก ไม่คิดว่าวันนึงครอบครัวเราจะมาถึงจุดๆนี้ เราเลือกอะไรได้บ้าง ในเมื่อทุกอย่างมันถูกวางเอาไว้เเล้ว เราต้องเเต่งงานกับคนที่เราไม่เคยเห็นเเม้เเต่หน้าตา ไม่เคยศึกษาเเม้เเต่นิสัย เราเลือกอะไรให้ตัวเองไม่ได้เลย

เรา : หนี้ที่เเม่ที่เเม่ติดเจ้าสัวเท้าไหร่คะ หนูจะเอาของมีค่าที่หนูมีไปขายมาช่วยเองค่ะ เเม่บอกได้ไหมคะ

เราเป็นคนที่ใช้เงินเก่งมาก ชอบสะสมพวกงานแบรนด์เนม เพราะวันนึงสินค้าพวกนี้ราคาจะพุ่งขึ้น เราถามเเม่เราออกไปเพราะคิดว่าของที่เรามีอาจช่วยได้ไม่มากก็น้อย เรามองหน้าพ่อกับเเม่สลับกัน เเต่สิ่งที่ได้กลับมามีเเต่ความเงียบ

เจ้าสัว : 200,000,000 บาท

เราอึ้งไปช่วงขณะตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเต็ม 2 หน้าเเก้ม ของที่เรามีอยู่ยังไม่ได้เสี้ยวนึงของหนี้ที่มีด้วยซ้ำไป

เจ้าสัว : ถ้าหนูตกลง เราจะเซ็นสัญญากันทันที เเล้วหนี้ทุกอย่างจะเป็นโมฆะนับตั้งเเต่วันนี้ ฉันจะให้เงินเพื่อกอบกู้ธุรกิจครอบครัวของหนูไว้ ฉันน่ะเเก่เเล้ว อยากให้ลูกชายคนเดียวเป็นฝั่งเป็นฝาสักที

เรา : เเล้วถ้าลูกชายของท่านไม่ได้รักหนูละคะ

เจ้าสัว : ฉันเชื่อว่าหนูทำให้ลูกชายฉันรักได้เเน่นอน

สิ้นสุดคำพูดเจ้าสัว ฉันหันมองหน้าพ่อกับเเม่ เเม่ฉันน้ำตาอาบเเก้มลงมา พ่อฉันนั่งหน้าเศร้าไม่มองหน้าฉัน

ฉันคงเป็นความหวังเดียวที่พ่อกับเเม่มีอยู่จริงๆสินะ

เรา : ได้ค่ะเเม่

ฉันเอื้อมไปจับมือเเม่กับเเม่ทันที หลังจากที่ฉันพูดจบ เข้าสัวก็ให้ทนายที่มาด้วยยื่นสัญญาให้ฉันอ่านเเละเซ็น ในสัญญาระบุว่า ฉันต้องย้ายไปอยู่กับลูกชายเจ้าสัวทันทีที่เจ้าสัวคุยกับลูกชายเรียบร้อย หลังจากนี้ 3 เดือน จะมีงานเเต่งงานเกิดขึ้น.