บทที่2/1 เดินหน้าความสัมพันธ์

บทที่๒ ลวงใจซ่อนใยรัก

เดินหน้าความสัมพันธ์

"มาคนสุดท้ายเลยนะครับไอ้ธร" เสียงโห่แซวจากชลกรดังขึ้นเรียกให้ทุกคนหันไปยังคนที่มาใหม่ทันที

"มาเลยครับมาเลย พวกกูมีเรื่องจะสอบสวนมึงเยอะเลย" เป็นสิบทิศบ้างที่เอ่ยขึ้น

"สอบสวนเหี้ยไรพวกมึง" คนมาใหม่ยังทำหน้าขรึมพร้อมกับเดินไปนั่งยังที่ประจำทุกครั้งที่มานั่งดื่มที่นี่กับพวกมัน รู้อยู่หรอก ว่าเรื่องที่พวกมันจะซักเขานะเรื่องอะไร คงไม่พ้นเรื่องที่วันนี้ไอ้เพื่อนตัวดีอย่างชลกรเจอเขากับเพชรไพลินที่ห้างพอดีน่ะสิ

"ได้ข่าวว่าคุณภาธรควงสาวไปเดินห้าง จริงรึไม่ครับ" ชลกรยื่นมือไปตรงหน้าเพื่อนทำทีเหมือนจ่อไมค์สัมภาษณ์

"ได้ข่าวมาว่าเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย ถึงยี่สิบยังวะ" สิบทิศรับช่วงถามต่อจากคู่หูคู่ซี้ได้เป็นอย่างดี

"ถึงแล้วไอ้สัตว์ กูไม่โดนข้อหาพากย์ผู้เยาว์แน่นอน" ภาธรบอกพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก เมื่อนึกถึงใบหน้าหวานของคนตัวเล็ก

"น้องเขาอายุเท่าไหร่วะ" ชลกรถามต่อ

"ยี่สิบสอง" ภาธรตอบเสียงเรียบ

"ไอ้เชี่ย! แม่งโคตรเด็ก สิบเอ็ดปีเลยนะเว้ย! " สิบทิศบอกกับเพื่อนถึงอายุที่ห่างกันถึงสิบเอ็ดปีของมันกับน้องผู้หญิงคนนั้น

"คนนี้จริงจัง? " พฤกษ์ที่นั่งเงียบอยู่นานเลิกคิ้วถามบ้าง ตั้งแต่มันเลิกรากับณิชกมลมันก็ไม่เคยคบใครจริงจังเป็นตัวเป็นตนเลยสักคน

"ไม่รู้ดิวะ ดูไปเรื่อยๆ" ภาธรตอบอย่างไม่เต็มเสียงนัก เพราะเขาเองก็ยังไม่มั่นใจ ตอนนี้สถานะเขากับน้องก็ยังไม่ค่อยจะชัดเจนเท่าไหร่

"กี่เดือนแล้ววะ" ชลกรยังคงซักถาม

"สองกว่ามั้ง แต่ยังไม่ได้คบ ก็คุยๆอยู่" ตอบคำถามเพื่อนพร้อมกับกระดกเหล้าในแก้วไปพลางๆ

"แล้วไม่พามาทำความรู้จักบ้างวะ หรือว่ามึงจีบน้องเขาไม่ติด แต่คุณภาธรเนี่ยนะจีบสาวไม่ติด" สิบทิศเอ่ยแซวเพื่อนพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดกับประโยคถัดมา ก็มีที่ไหนเล่าคนอย่างภาธรจีบสาวสองเดือน ไอ้เพื่อนของเขาคนนี้น่ะ นานสุดเขาให้สองอาทิตย์เลยเอ้า! มีแต่ผู้หญิงจะเข้าหามันด้วยซ้ำ ก็แน่ล่ะรูปหล่อพ่อรวยอย่างมันน่ะสเป็คสาวๆ

"กูจีบอยู่ครับ! ไม่เกินสามเดือนมึงรอดูได้เลย" ภาธรตอบกลับ อยากถีบไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองนัก ที่ส่งสายตาล้อเลียนมาให้เขาอยู่ได้

"เอาว่ะ สงสัยคนนี้จะจริงจัง" ชลกรโพล่งขึ้นเมื่อได้ยินเพื่อนรักตอบกลับมาอย่างนั้น

"ไม่เคยได้ยินเหรอวะ ยิ่งยากยิ่งอยากลอง" ภาธรเอ่ยบอกเพื่อนรักอย่างรู้กัน มุมปากหนากระตุกยิ้มร้ายพร้อมกับยกเครื่องดื่มในมือมากระกดอีกรอบ

"อ้าว! ยังไม่คิดจะถอดเขี้ยวถอดเล็บนี่หว่า" สิบทิศที่ได้ฟังดังนั้นก็แทรกขึ้น

"เป็นเสือก็ต้องออกล่าเหยื่อดิวะ" ภาธรไหวไหล่

"มึงก็ระวังไว้แล้วกันที่บอกว่าเสือสุดท้ายเหลือแค่หมา" พฤกษ์พูดขึ้นบ้าง ทำให้เพื่อนในกลุ่มโห่แซวขึ้นตามๆกัน

"ถ้ากูหมาพวกมึงก็ลูกแมวแล้วล่ะ" ภาธรตอบกลับไปเจ็บแสบไม่แพ้กัน พฤกษ์ไม่ได้โต้กลับเขาแค่ยกยิ้มเล็กน้อยเท่านั้น

"ถึงบ้านหรือยังคะ" เพชรไพลินส่งข้อความไปอีกรอบ เมื่อข้อความที่ส่งไปเมื่อสามทุ่มกว่านั้นถูกเปิดอ่านแต่ไร้ข้อความตอบกลับจากคนทางโน้น ปกติแล้วภาธรจะส่งข้อความมาบอกกันทุกครั้งหากถึงบ้าน แต่วันนี้เจ้าตัวกลับเงียบหายไปเลย

"เพชรนอนแล้วนะ ฝันดีนะคะ" เมื่อกดส่งข้อความไป คนตัวเล็กก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ในมือ ทั้งห้องก็กลับมามืดสนิทอีกครั้งพลันนึกถึงเรื่องที่คุยกันวันนี้

"เพชรยังไม่ได้ให้คำตอบพี่เลยนะ"

"เราเพิ่งจะรู้จักกันแค่สองเดือนเองนะคะ เพชรว่ามันเร็วไปหรือเปล่า"

"ระยะเวลาไม่ได้สำคัญสำหรับพี่เลยนะเพชร" ภาธรเอื้อมมือมาจับมือเรียวเล็กไว้ แต่เป็นหล่อนเองที่ค่อยๆดึงมือออกมา

"เพชรขอเวลาอีกนิดนะคะ" หล่อนตอบประโยคสุดท้ายก่อนจะเปิดประตูลงจากรถคันหรูและเดินเข้าบ้านไป

"โกรธเรื่องนั้นเหรอ" สาวเจ้าพึมพำออกมาเบาๆ

เสียงสมาร์ทโฟนที่กรีดร้องขึ้นท่ามกลางความเงียบนั้นปลุกให้คนตัวเล็กตื่นจากภวังค์ความคิดทันที มือเรียวเล็กหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา

"พี่ถึงบ้านแล้วครับ" เมื่อกดรับ เสียงปลายสายก็ดังขึ้นมาทันที

"ทำไมไม่ส่งข้อความมาเหมือนทุกวันล่ะคะ" เสียงหวานเอ่ยถาม ทั้งที่แสนดีใจที่เขาโทรมา แทนที่จะส่งข้อความาบอกอย่างทุกครั้ง

"อยากได้ยินเสียงเราก่อนนอน เปิดกล้องได้ไหม" ภาธรถาม แต่คนตัวเล็กกลับเงียบไป

"ไม่เอาค่ะ เพชรปิดไฟนอนแล้ว" ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเอ่ยตอบออกไป หากได้เห็นหน้าเขาหล่อนคงจะเก็บอาการไม่อยู่แน่ๆ

"คุยได้ใช่ไหม พี่ไม่ได้กวนเราใช่ไหม" ภาธรเอ่ยถามเมื่อคนตัวเล็กเงียบไปอีกครั้ง

"คุยได้ค่ะ แต่เสียงเหมือนพี่เมาเลย พี่ธรดื่มมาเหรอคะ" เพชรไพลินถามเสียงเบา

"ครับ ดื่มนิดหน่อยเพราะโดนคนแถวนี้หักอก"

ภาธรว่าทีเล่นทีจริงแต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากปลายสายได้เป็นอย่างดี

"หวังว่าคงจะไม่ใช่เพชรนะคะ" เพชรไพลินแกล้งเย้ากลับไปบ้าง

"ไม่ใช่เพชรหรอก ผู้หญิงคนนั้นเขาใจร้ายกว่าเพชรเยอะเลย" น้ำเสียงกระเง้ากระงอดของคนปลายสายทำให้เพชรไพลินหลุดยิ้มอีกรอบ

"นอนเถอะ พี่ไม่กวนเราแล้ว ฝันดีครับ" สิ้นประโยคของเขาเจ้าหล่อนก็กดวางสายทันที พลันใบหน้าหวานก็เห่อร้อนขึ้นอัตโนมัติ