ตอนที่2

“แง้ๆๆๆ..แง้ๆๆๆๆ”

“แม่..พายเหมือนได้ยินเสียงเด็กร้องเลย”

พระพายรู้ตัวตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงแว่วๆเข้ามาในหูเป็นเสียงของเด็กจึงสะกิดคนเป็นแม่ให้ตื่นขึ้นมาด้วยเพราะตอนนี้เธอรู้สึกขนหัวลุกเหลือเกิน

“ดึกดื่นแบบนี้ใครเค้าให้ทักกัน”

มานีเองก็ได้ยินเช่นกันแต่เธอเองก็เป็นคนโบราณเมื่อโบราณบอกว่าอย่าทักอะไรเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆตอนกลางคืนเธอจึงรีบกัดฟันบอกลูกสาวเธอทันที

“แต่เสียงมันดังมากนะแม่ไม่ออกไปดูหน่อยหรอ”

เมื่อฟังมาสักครู่รู้สึกว่าเสียงมันดังขึ้นมาเรื่อยๆเหมือนมันค่อยๆใกล้ๆเข้ามาเธอเองก็อยากจะเปิดไฟออกไปดูเหมือนกันวาตกลงเธอหูแว่วไปเองหรือมีเด็กอยู่แถวนี้กันแน่

ก็อกๆๆๆ

“พาย..พาย..นี่ฉันขวัญเอง”

พาขวัญเคาะประตูไม้หน้าบ้านของพระพายพร้อมเรียกเพื่อนเธออย่างร้อนใจเธอรู้ว่าแม่ของพระพายรับจ้างเลี้ยงเด็กยังไงที่นี่ก็ต้องมีนมสำหรับเด็กติดบ้านไว้บ้างแหละ

“แม่..เสียงไอ้ขวัญ”

พระพายลุกขึ้นพรวดเมื่อเธอรู้ว่าใครเรียกเธอ

“เอ้าหรอ..รีบลุกไปดูสิแล้วหนูขวัญมาทำไมดึกๆดื่นๆล่ะเนี่ย”

มานีเองก็ลุกขึ้นเหมือนกันเพราะรู้ว่าต้องมีเรื่องด่วนแน่ไม่อย่างนั้นพาขวัญคงไม่มาบ้านเธอเวลานี้แน่เพราะที่นี่กลางคืนน่ากลัวแค่ไนใครๆก็รู้

“จ้ะแม่”

พระพายรีบไปเปิดไฟและปิดประตูบ้านไปดูเพื่อนสาวเธอทันที

“แง้ๆๆๆๆ...แง้ๆๆๆ...”

“ขวัญ..ไปอุ้มเด็กที่ไหนมา”

พระพายเปิดประตูมาเห็นเพื่อนเธออุ้มเด็กเล็กอยู่ในห่อผ้าก็ถึงกับหน้าเหวอนิดหน่อยแต่ก็รู้ว่าต้นเสียงที่เธอคิดว่าหูแว่วอยู่ที่ไหน

“แกพอจะมีนมผงของเด็กมั้ย”

เมื่อเพื่อนสาวเธอเปิดประตูมาได้พาขวัญก็รีบถามหานมผงของเด็กทันทีโดยที่ไม่ได้ใส่ใจจะตอบคำถามที่เพื่อนเธอถามเพราะเธอนั้นยังไม่มีเวลาที่จะอธิบาย

“น่าจะมีอยู่เข้ามาข้างในก่อนเดี๋ยวถามแม่ให้”

พระพายพอจะดูออกว่าเด็กที่ร้องแบบนี้น่าจะหิวเลยให้เพื่อนเธอเข้ามาในบ้านก่อนเพราะเดี๋ยวบ้านอื่นเขาจะพลอยได้ยินเสียงเด็กร้องไปด้วยส่วนเรื่องนมเดี๋ยวให้แม่เธอจัดการ

“อ้าวขวัญนั่นหนูเอาเด็กที่ไหนมา”

มานีเดินตามพระพายออกมาเพราะได้ยินเสียงเด็กร้องดังจึงต้องถามพาขวัญด้วยความสงสัยว่าไปอุ้มลูกของใครมาเพราะเท่าที่รู้พาขวัญนั้นอยู่คนเดียวที่บ้านของเธอ

“เรื่องมันยาวน่ะจ่ะน้านีพอจะมีนมผงของเด็กมั้ยจ้ะ”

เรื่องนี้พาขวัญยังไม่อยากพูดอะไรตอนนี้เพราะมันยาวกว่าจะเล่าหมดแต่ตอนนี้เธอต้องการนมผงให้หนูน้อยที่เธออุ้มอยู่ก่อนเพราะคงจะหิวแย่แล้ว

“มีๆ..ของต้นกล้ายังมีอยู่ที่นี่บ้างเดี๋ยวน้าไปชงใส่ขวดให้นะ”

“ขอบใจจ่ะน้านี”

มานีรีบไปจัดการเรื่องนมให้พาขวัญอย่างรวดเร็วดีที่บ้านเธอนั้นมีนมของต้นกล้าเด็กที่เธอรับจ้างเลี้ยงติดอยู่ด้วยจึงพอจะชงให้เด็กน้อยที่พาขวัญอุ้มอยู่ทุเลาความหิวได้บ้าง

“มาๆส่งมาให้น้า”

มานีรีบชงนมเสร็จก็รีบอุ้มหนูน้อยเข้าอกพร้อมจ่อขวดนมไปที่ปากหนูน้อยเมื่อหนูน้อยในห่อผ้ารู้ว่ามีอะไรมาถูริมฝีปากก็รีบงับแล้วดูดอย่างรวดเร็วทันทีพร้อมส่งเขียงขู่และมีเสียงสะอื้นเล็กน้อยในลำคอ

“เฮ้อ...”

พาขวัญถอนหายใจอย่างโล่งอกที่หนูน้อยในห่อผ้านั้นสงบลงได้เสียที

“เล่ามาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น”

พระพายอยากรู้ใจจะขาดว่าเพื่อนเธอไปอุ้มเด็กที่ไหนมาแล้วมาหาเธอดึกๆดื่นๆแบบนี้

“แกจำพี่เพียงฟ้าได้ใช่มั้ย”

“รุ่นพี่เราตอนสมัยเรียนที่เค้าว่ามีผัวรวยๆใช่ป่ะ”

พระพายจำได้ว่าเพียงฟ้าเป็นรุ่นพี่คนนึงที่เคยสนิทกับพาขวัญมากๆแต่หลังๆก็ห่างหายไปเพราะเห็นว่าไปใช้ชีวิตในกรุงเทพกับครอบครัวแล้วยังมีข่าวว่าไปแต่งงานกับคนร่ำคนรวยอีก

“อืมม..”

พาขวัญพยักหน้าตอบเพื่อนของเธอ

“แล้วเกี่ยวอะไรกับเด็กคนนี้อ่ะ”

พระพายยังคงงงไม่หายว่าเด็กคนนี้นั้นเกี่ยวอะไรกับเพียงฟ้าด้วย

“คือ..”

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ช่วงประมาณสองทุ่มกว่าๆพาขวัญเดินออกไปซื้อกับข้าวที่ในตลาดที่อยู่ในหมู่บ้านในระหว่างทางกลับเธอเห็นรถหรูคันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุอยู่เธอหวังว่าจะเข้าไปช่วยแต่คนที่ติดอยู่ในรถเป็นเพียงฟ้าคนที่เธอรู้จักเธอเลยตกใจมากพยายามจะโทรหาตำรวจและมองหาคนแถวนั้นให้ช่วยแต่เธอองก็ไม่เห็นใครจะผ่านมาทางนี้เลยสักคน

ระหว่างที่เธอโทรหาตำรวจแต่ก็ต้องตัดสายโดยที่ยังไม่มีใครรับเพราะจู่ๆเพียงฟ้าที่รู้สึกตัวก็รีบยื่นหนูน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเองส่งให้เธอพร้อมบอกด้วยนำเสียงที่แผ่วเบาว่า

“ช่วยดูลูกพี่ด้วยขวัญพาเค้าหนีไปให้ไกลจากครอบครัวพี่ที่สุดอย่าส่งลูกพี่ให้ใครเพราะเค้าจะเป็นอันตรายรีบหนีไปมีคนกำลังตามพี่มาไปเร็ว”

“อะ..เอ่อ..ค่ะๆ”

พาขวัญค่อนข้างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยู่มากแต่เธอก็ตอบรับคำของเพียงฟ้าและอุ้มหนูน้อยเดินลัดป่าเข้าไปเล็กน้อยแต่เธอเดินออกมาไม่ห่างนักเธอก็เห็นมีมอไซต์คันหนึ่งที่มีชายร่างใหญ่สองคนปกปิดใบหน้าและตัวมิดชิดยืนดูลาดราวอยู่สองสามนามีก็ขับออกไปเธอยิ่งเห็นแบบนี้แล้วก็ยิ่งกลัวพร้อมทั้งพาหนูน้อยที่หลับอยู่รีบวิ่งกลับไปที่บ้านของเธออย่างเร็วที่สุด

“โห..นี่แสดงว่าพี่ฟ้าก็โดนลอบทำร้ายงั้นสิ”

“ที่ฉันคิดก็น่าจะเป็นอย่างนั้น”

ทั้งสามรับรู้เหตุการณ์ทั้งหมดก็เดาคร่าวๆว่าคงจะเป็นเพราะเรื่องผลประโยชน์ในตระกูลเป็นแน่

“แล้วนี่แม่หนูน้อยคนนี้ก็น่าจะพึ่งคลอดด้วยดูสิสายสะดือยังไม่หลุดเลยแล้วแบบนี้หนูขวัญจะเอาไงต่อ”

หลังจากที่หนูน้อยในห่อผ้าดื่มนมจนอิ่มก็หลับปุ๋ยไปมานีเลยแกะห่อผ้าเพื่อหวังจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวเธอคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าตัวเท่านี้น่าจะพึ่งคลอดเมื่อเห็นสายสะดือก็ยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่พร้อมถามถึงความเห็นของพาขวัญว่าจะเอายังไงต่อกับเรื่องนี้