ลวงรักซาตานร้าย

“ปล่อยนะ คนบ้าอำนาจเผด็จการ คนใจร้าย คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ” เมื่อเขาถอนปากออกไปนารินก็ประท้วงเสียงสั่น พยายามดิ้นหนีร่างแกร่งและพยายามเตือนสติของตนเองและดามพ์ให้นึกถึงผิดชอบชั่วดี แต่แผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามลอนสวยปรากฏต่อสายตาทำให้เธอไม่อาจถอนไปจากร่างเขาได้ นารินนึกโมโหตัวเองที่อดไม่ได้ที่จะชื่นชมร่างกายงดงามของเขา

“แล้วคนบ้าคนใจร้ายซ้ำยังเผด็จการ ก็ยังหุ่นน่ากินมากเลยใช่มั้ยล่ะ น้องรินถึงได้มองซะน้ำลายเยิ้มเชียว...” ดามพ์ยิ้มล้อเลียนนารินหน้าแดงก่ำอย่างอับอาย

“คนบ้ารินไม่ได้มองแบบนั้นเสียหน่อย ปล่อยนะ..” นารินเมินหน้าหนีคนหลงตัวเองอย่างหมั่นไส้พลางขยับเบี่ยงกายหนีใบหน้าหล่อเหลาที่โน้มลงมาจึงกลายเป็นว่าปลายจมูกโด่งจึงกดลงบนแก้มนุ่มแล้วเรื่อยมายังซอกคอระหงและเมื่อสาบเสื้อแยกออกจากกันพร้อมกับซิ่นผืนงามหลุดพ้นสะโพกมนนารินก็ใจหายวาบหวามไหวไปทั้งกาย…

“ไม่พูดด้วยแล้วอยากกินรินเหลือเกิน...” เสียงงึมงำอยู่กับซอกคอขาวนารินเสียวสะท้านไปทั้งตัวความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ร่างสาวร้อนรุ่มดังไผแผดเผา...