ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

“ถ้าห้ามก็คงไม่ทันแล้วใช่ไหมคะ” นัทธนิตาเลื่อนมือลงไปลูบไล้แก่นกายของคนรัก ที่พองตัวพร้อมลงสนามสวาท

คีรินทร์หัวเราะลั่นอย่างชอบใจ ก่อนจะโน้มตัวลงไปพรมจูบทั่วใบหน้าแดงซ่านของคนรัก ที่อีกสามเดือนเขาและเธอจะแต่งงานกัน แม้น้าสาวของฝ่ายหญิงจะไม่เห็นด้วย โดยอ้างว่าหลานสาวอายุยังน้อยเกินไป แต่เมื่อคนเป็นหลานสาวยืนยันจะแต่งงาน คนเป็นน้าก็ยอมในที่สุด

“อ่า! ที่รัก รู้ไหมว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน” คีรินทร์พร่ำเพ้อด้วยเสียงกระเส่า ขณะสอดแก่นกายด่ำดิ่งเข้าสู่บ่อสวาทที่กำลังฉ่ำด้วยน้ำหวาน จากนั้นเขาก็เริ่มมอบบทสวาทให้แก่คนรักอีกครั้ง ให้สาสมกับความคิดถึงจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องนอน

ปัจจุบัน...ที่บ้านคันธารัตน์

ติ๊ดๆ

เสียงโทรศัพท์ที่ดังตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างทำให้คนที่เพิ่งเข้านอนไปเมื่อตอนตีสองจำใจยื่นมือไปควานหาโทรศัพท์ ครั้นพอได้มาแล้วก็กดรับสาย

“Hello! พี่ชาย” เสียงใสๆ ที่ทักทายมานั้นทำให้คนที่กำลังงัวเงียจากการถูกปลุกขยับกายลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง

“มีอะไร ถึงได้โทรหาพี่เวลานี้”

“คิดถึงสิค่ะ ว่าแต่บนเตียงของพี่ชายมีใครนอนอยู่ด้วยหรือเปล่าน่า”

“พอเลยยัยไอซ์! มีอะไรก็ว่ามา”

“โอ๋ๆ อย่าเพิ่งโกรธสิ ว่าแต่พี่ตื่นหรือยัง”

“ถ้ายังไม่ตื่น แล้วจะมาคุยกับเราได้หรือไง”

“จริงด้วย!”

“มีอะไรก็ว่ามา หรือเงินหมด”

“ไม่หมดซะหน่อย แต่ที่ไอซ์โทรหาก็เพราะคิดถึงพี่ม้ากมาก แล้วก็ขอโทษทีค่ะ ไอซ์ลืมดูเวลาไปนิดหนึ่ง”

“ไม่นิดเลย พี่กำลังหลับสบาย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสองเข้าไปแล้ว”

“ทำอะไรอยู่เอ่ย หรือไปขอคืนดีกับพี่นัทเลยเข้านอนดึก?”

“เปล่า พี่ไปคุมงานที่พังงามา กว่าจะกลับบ้านได้ก็ดึกแล้ว”

“แล้วทำไมไม่ค้างไปเลยล่ะจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาให้เสียเวลา ว่าแต่เรื่องของพี่กับพี่นัท ตกลงพี่ไปขอคืนดีกับพี่นัทหรือยังคะ” คนอยากให้พี่ชายและคนรักกลับมาคืนดีกันพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง หลังจากเคยพูดไปแล้วหลายครั้ง แต่ทางพี่ชายดูไม่อยากพูดถึง