บทที่ 2

“ไม่ใช่คุณคนเดียวที่อยากได้เขา ผู้หญิงทุกคนอยากจะได้เขาจนตัวสั่นกันทั้งนั้น”

“ฉันไม่ได้อยากได้เขา” น้ำเสียงของเธอแข็งกระด้างขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำพูดเหมือนกับเขากำลังดูถูกเธอว่าเป็นผู้หญิงที่อยากได้ผู้ชายคนนั้นจนตัวสั่น

เขาหล่อและมีเสน่ห์ดึงดูดใจมากจริงๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะ ‘อยากได้’ เขาแบบที่ผู้ชายคนนี้เข้าใจ

“ขอโทษทีถ้าผมเข้าใจผิด แต่คุณน่ารักมากจริงๆ ชุดของคุณก็เซ็กซี่ ผมชอบคุณมาก”

ดวงตากลมโตสีดำก้มลงมองบิกินี่ของตัวเองตามสายตาของชายหนุ่ม เธอไม่เห็นว่ามันจะเซ็กซี่ตรงไหนเมื่อเทียบกับของผู้หญิงคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ เรียบง่าย จะเก๋ก็ตรงที่ด้านหน้าเป็นแบบไขว้แล้วกลับมามัดไว้ด้านหลัง กับบิกินี่ชิ้นล่างที่เป็นลายดอกกุหลาบสีแดงเท่านั้น

“ขอบคุณค่ะ”

“มาสนุกกันดีกว่า ผมเควิน” มือหนายื่นมือออกมาตรงหน้า

“ไข่หวานค่ะ หรือจะเรียกดารินก็ได้” มือบางยื่นมือออกไปสัมผัสกับชายหนุ่ม ในเมื่อเขาขอโทษแล้วเธอก็ไม่ถือสาเพราะไม่มีใครในโลกนี้ที่รู้ใจกันไปซะหมด โดยเฉพาะกับคนที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่กี่นาทีไม่มีทางที่จะมารู้นิสัยใจคอกันได้แน่นอน

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้ดารินได้รู้จักกับผู้ชายคนอื่นอีกหลายคนและสาวๆ ที่เป็นเพื่อนกับเควิน ไม่นานกลุ่มย่อยก็กลายเป็นกลุ่มใหญ่ เต็มไปด้วยความสนุกสนานท่ามกลางเสียงเพลงที่ครึกครื้นเร้าใจ ให้เคลิบเคลิ้มไปกับแอลกอฮอล์ที่เพิ่มสูงขึ้นจนเริ่มจะคุมสติไม่อยู่

สมองของดารินเริ่มมึนงงจนดูไม่ออกว่าใครเป็นใครบ้าง เมื่อแอลกอฮอล์ที่ได้รับเข้าไปในร่างกายนั้นเพิ่มสูงขึ้นจนเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่

ขาสองข้างเริ่มทรงตัวไม่อยู่จนต้องเกาะแขนคนข้างๆ เพื่อพยุงตัวไว้ให้ยืนอยู่กับที่ แต่มันก็ยากเหลือเกินเมื่อพื้นดินดูเหมือนจะเคลื่อนที่เป็นวงกลมให้เธอเวียนหัวจนยืนไม่ไหว โชคดีที่มีมือใหญ่เข้ามาอุ้มร่างของเธอไว้ ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ลงไปนอนกับพื้นให้คนเหยียบเล่นไปเรียบร้อยแล้ว

เสียงเพลงที่เคยดังกระหึ่มปลุกเร้าความสนุกค่อยๆ เบาลงจนเงียบหายไปในที่สุด สิ่งที่ตามมามีเพียงความเงียบสงบและความอบอุ่นเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจนต้องซุกตัวเข้าหาความสบายนั้นมากยิ่งขึ้น แต่นั่นกลับเป็นแค่จุดเริ่มต้นเพราะไม่ใช่แค่ความอบอุ่นเท่านั้นแต่ยังมีความร้อนแรงตามเธอมาด้วยเงียบๆ โดยไม่รู้ตัว และพร้อมที่พรากสิ่งสำคัญไปจากชีวิตเธอด้วย

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองรู้แต่ว่าร่างกายมันร้อนรุ่มราวกับมีพิษแทรกซึมไปทั่วร่าง อยากจะหยุดแต่ก็ไม่อยากหยุดไปพร้อมกัน จึงทำได้แค่ปล่อยให้ความเข้มข้นของพิษนั้นเพิ่มมากขึ้น จนร่างกายร้อนระอุจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“อืม..”

ปากอิ่มหวานละมุนอ่อนนุ่มราวกับสายไหมบางเบา ยิ่งกินยิ่งหยุดไม่ได้ไม่ต่างจากกุหลาบงามที่หวานหอมอาบชโลมด้วยน้ำผึ้งชั้นดีที่หลบซ่อนอยู่ในป่าลึกจนยากที่จะเสาะหา หากไม่ได้นายพรานมือดีอย่างเขาเข้าไปคว้ามา ก็คงจะเป็นเพียงนางพญาผึ้งที่ไม่มีใครหาเจอในป่าลึกเท่านั้น

ยิ่งสำรวจก็ยิ่งถูกใจในรสสัมผัสที่ค้นพบ หญิงงามที่สวยไปทั้งตัวและหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งชนิดไหนคนนี้ หากเขาไม่รีบคว้าเอาไว้ก็เหมือนมีเพชรอยู่ในมือ แต่กลับปาทิ้งไปกลายเป็นคนโง่ที่ไม่รู้ค่าของสิ่งที่อยู่ในมือ

“อื้ออ...เจ็บ”

มือบางยกมือขึ้นดันความเจ็บปวดที่พยายามแทรกซึมเข้ามาในร่างให้ถอยห่าง แต่กลับถูกมือหนาบีบขย้ำสองเต้าอวบเต่งขบเม้มดูดดึงสลับกับบดขยี้ริมฝีปากจนความเจ็บนั้นหายไป แทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด เหมือนลอยอยู่กลางอากาศที่เต็มไปด้วยเปลวไฟลุกโชน แล้วสมองของเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกนอกจากความสุขสมที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต