ตอนที่ 4 อยากรู้

เช้าวันเสาร์ ณรินนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนนุ่ม ๆ ของเธอ แต่หลายวันมานี้เธอแทบจะข่มตาหลับลงไม่ได้เลย เอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในรถระหว่างเธอกับแทนไท ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้ว แต่ทำไมแทนไทกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สามารถทำหน้าตาปกติ ไปรับส่งเธอปกติ มีเพียงเธอเท่านั้นที่กระวนกระวายใจ หัวใจเต้นแทบจะหลุดออกมาทุกครั้งที่เห็นหน้าของเขา

"หรือเขารังเกียจเธอ" ความคิดนี้ผุดขึ้นมาวนเวียนในหัวของณริน เธอคิดว่าเขารังเกียจเธอที่เห็นเธอไปกับผู้ชายแปลกหน้าง่าย ๆ หรือเพราะเธอเผลออารมณ์ไปกับเขาอย่างง่ายดาย "เธอใจง่ายเหรอ"

ณรินเด้งตัวลุกจากที่นอน อาบน้ำแต่งตัวทันที วันนี้เธอต้องถามแทนไทให้รู้เรื่อง

ปกติวันเสาร์ณรินไม่ค่อยออกไปไหน วันนี้แทนไทเลยไม่ได้มาบ้านของเธอเหมือนทุกวัน อาบน้ำเสร็จเธอสวมเดรสสายเดี่ยวผ้าเบาสบายกับรองเท้าผ้าใบ ณรินออกไปเรียกแท็กซี่เพื่อไปคอนโดของแทนไทที่ไม่ไกลจากบ้านของเธอนัก

ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง! เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นหลายครั้ง แทนไทอยู่ในชุดกางเกงขายาวผ้าบางสำหรับอยู่บ้าน ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหุ่นล่ำและหน้าท้องที่กล้ามเป็นมัด ๆ ของเขา แทนไทหยิบผ้าขนหนูเช็ดหัวของเขาที่เปียกน้ำเพราะพึ่งอาบน้ำเสร็จพร้อมเดินมาเปิดประตู

"ริน!!" เสียงชายหนุ่มเรียกชื่อของณรินอย่างแปลกใจที่เห็นเธอที่นี่ เพราะปกติเธอจะไม่มาที่คอนโดของเขา

"รินมาทำอะไรที่นี่คะ" แทนไทเอ่ยถามหญิงสาวทันที พร้อมกับเปิดประตูให้เธอเข้ามาข้างใน

ณรินนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ ซึ่งอีกนิดก็จะกลายเป็นเตียงขนาดย่อม ๆ ได้แล้ว แต่สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ท่อนบนที่เปลือยของแทนไท หุ่นของเขาทำให้สติของเธอกระเจิง

"รินมีอะไรรึเปล่าคะ" แทนไทถามย้ำด้วยความสงสัย และนั่นเป็นเสียงเรียกสติของณรินกลับมา

"เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะพี่แทน" ณรินบอกกับชายหนุ่ม

"พี่รังเกียจรินเหรอคะ" ณรินถามคำถามที่เธออยากจะรู้มาตลอด 1 อาทิตย์

"พี่จะรังเกียจรินทำไมคะ พี่ไม่เคยรังเกียจริน ทำไมรินถึงคิดแบบนั้นล่ะ" แทนไทถามเธอกลับพร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ ณริน ชุดสายเดี่ยวสบาย ๆ ของเธอ แต่เผยให้เห็นเนินอกเนียน ๆ นั่นทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาไม่น้อย

"วันนั้น วันนั้น" เสียงณรินตอบกลับมาตะกุกตะกัก ถึงจะอายกับคำถามแต่เธอต้องรู้ให้ได้

"วันนั้น ทำไมพี่แทนถึงหยุดแค่นั้นคะ พี่จูบริน พี่สัมผัสริน ทุกที่ที่นิ้วของพี่และปากของพี่สัมผัสมันทำให้รินแทบบ้า สติกระเจิง รินควบคุมอารมณ์ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่พี่กับหยุดอยู่แค่นั้น ในขณะที่รินนอนไม่หลับมาหลายวันเอาแต่คิดถึงหน้าพี่ คิดถึงเรื่องวันนั้น แต่พี่กลับทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมคะ พี่เห็นรินใจง่าย ไปกับผู้ชายง่าย ๆ ปล่อยตัวไปกับพี่ง่าย ๆ แล้วพี่รังเกียจรินเหรอคะ"

สิ้นคำถามของหญิงสาว ชายหนุ่มโผเข้ามาจูบเธออย่างร้อนแรง ริมฝีปากของเขาบดขยี้ริมฝีปากบางได้รูปของเธออย่างเร่าร้อนราวกับต้องการระเบิดอารมณ์ลงไปตรงนี้บดขยี้ปากของเธอให้เป็นผุยผง ปลายลิ้นตวัดไปมาอย่างดูดดื่ม ณรินตอบสนองอารมณ์นั้นอย่างรวดเร็ว เธอปฏิเสธจูบของเขาไม่ได้จริง ๆ

แทนไทถอนริมฝีปากของเขาออกมาจากหญิงสาว พร้อมกับผลักเธอเบา ๆ ให้นอนราบลงไปกับโซฟาตัวใหญ่นั้น

"พี่ไม่เคยรังเกียจริน" เขาพูดพร้อมกับสายตาที่ดุดันแต่อ่อนโยน มองมาที่หญิงสาวอย่างไม่ละสายตา