2แค่บั้นปลายชีวิตมันทำให้ฉันต้องคิดที่จะดิ้นรน

หมื่นสงคราม

หลังจากที่ปะทะคารมกับเหล่าเปรตทั้งหลายเสร็จ ฉันก็รีบเดินกลับมาที่บ้านของป้าทันที เพราะตอนนี้มันใกล้ถึงเวลาทำงานแล้วด้วย

ก็… ทำงานอย่างว่านั้นแหละ ฉันทำงานขายบริการมาสักระยะหนึ่งล่ะ เงินมันดีแล้วก็หาง่าย แต่ไม่ใช่ว่าหามาแล้วใช้หมดนะ ฉันเป็นคนประหยัดเก็บเล็กเก็บน้อย เก็บทุกบาททุกสตางค์ มีเงินเก็บเป็นของตัวเองอยู่บ้าง กะว่าถ้ามีเงินมากพอก็จะเลิกขายซะ ไม่มีใครเขาอยากขายตัวตลอดชีวิตหรอกหน่า

ถึงแม้ฉันจะชอบเสียตัวก็ตาม 555555

“อีติ๋ม อีคุณนายไปแรดไหนมาล่ะมึง งานการไม่มาช่วยกุทำ มึงจะนั่งกินนอนกินเป็นคุณนายเลยหรือยังไงอีหลานเวร” มาถึงป้าต้อยก็ฉอด ๆ ใส่กูเลย

นี้แหละป้าฉัน ปากไม่ดีแถมไม่ชอบขี้หน้าฉันด้วย แค่ก้าวขาออกจากบ้านก็หาว่าฉันไม่ทำงานทำการช่วย แต่พอช่วยก็หาว่าจะลักเงินลักทองค่าขายข้าวขายผักขายปลาเขาอีก สรุปจะเอายังไงกับอีติ๋มแน่คะป้าต้อย

ฉันหยุดชะงักแล้วหันมองหน้าป้าฉันด้วยสายตาเหวี่ยง ๆ มองหน้ากันแบบนี้แหละ เพราะฉันก็ไม่ชอบป้าฉันเหมือนกัน ป้าต้อยยืนเท้าสะเอวแล้วจ้องหน้าฉันในมือก็ถือตะหลิวอยู่ ไม่กลัวหรอกนะอย่ามาคิดจะขู่อีติ๋มหน่อยเลย

“ก็ฉันมันเป็นหลานเลว ป้าจะมายุ่งทำไมล่ะ ฉันจะไปแรดไปร่านที่ไหนมันก็เรื่องของฉัน ไม่ใช่เรื่องของป้า พออยู่บ้านก็หาว่าอยู่ให้เปลืองฟืนเปลืองไฟ พอออกไปก็หาว่าไปแรดไปร่านไม่ช่วยงานช่วยการ นี้ป้าจะเอายังไงกับฉัน” เอาสิ ตาต่อตาฟันต่อฟัน เป็นไงเป็นกัน เพราะฉันก็เถียงเขาแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว

“หน๊อย ปากมึงนี้นะ เอาตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยมาปากดีใส่กูอีติ๋ม มึงอย่าลืมว่าตอนนี้มึงอาศัยบ้านกูอยู่ เอาเงาหัวตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยมาย้อนเถียงกู อีเด็กนรกส่งมาเกิด เลวระยำเหมือนแม่มึงไม่มีผิด”

“หึ แม่ฉันก็น้องป้านั้นแหละ สันดานแม่ฉันเป็นยังไง มันก็ไม่น้อยไปกว่าป้าหรอก เลวระยำยังไงก็พี่น้องกันไม่ใช่เหรอ” สาดคำพูดเผ็ดร้อนตอกกลับแกทันที

“อีติ๋มมมม”

“พอเถอะอีต้อย มึงก็ด้วยอีติ๋ม ชาวบ้านชาวช่องเขามองกันไปหมดแล้ว ลูกค้าก็อยู่ในร้านมึงยังมากัดกันต่อหน้าลูกค้าอีก” นี่คือลุงหมาน ผัวป้าฉันเอง นิสัยดีอย่างลุงเขาไม่หน้ามาเอาป้าฉันหรอก

“มึงก็ดูอีทรพีนี้มันด่ากูสิไอ้หมาน นี้ถ้าไม่ติดว่ามีลูกค้านั่งอยู่ กูจะเอาเลือดชั่ว ๆ ของมึงออกมาล้างตีนกูบ้าง ไม่หน้าเลี้ยงมาให้เปลืองข้าวสุก กูละเสียดายเสียข้าวแดงแกงร้อนที่เอาป้อนมึง พอโตขึ้นมาก็กลับมาทำตัวทรพียืนด่ากูฉอด ๆ อีเด็กไม่รักดี”

“มึงเข้าบ้านไปอีติ๋ม อยู่แล้วเดี๋ยวไม่จบไม่สิ้น” ลุงหมานเอ่ย

“ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่หรอกลุงหมาน ใครมันจะมาทนอยู่กับคนอย่างป้าต้อยได้เล่า ขนาดอีพู่เมียไอ้ต้อมมันยังอยู่ไม่ได้เลย เพราะปากป้าเป็นแบบนี้ไงอีพู่มันถึงได้หอบลูกหอบเต้าหนีไอ้ต้อมไปอะ

“อีติ๋มมมม อีนี่” ป้าต้อยแผดเสียงใส่ฉันไม่หยุด

“มึงพูดว่าไงนะอีติ๋ม” ไอ้ต้อมมันมาจากไหนฉันไม่รู้หรอกนะ แต่หน้ามันตอนนี้คงร้อนเดือดเป็นกระทะทองแดงเลยล่ะ นี้มันคงยังไม่รู้สินะว่าอีพู่มันท้องแล้วโดนแม่มันข่มเหงจนมันต้องหนี

“มึงก็ถามแม่มึงดูสิไอ้ต้อม ไม่ใช่เรื่องของครอบครัวกู กูไม่อยากยุ่ง”

“อีเวร มึงไปเลยนะ ออกไปจากบ้านกูเลยนะ แล้วอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้ามึงอีกอีเด็กเปรตต ไป อย่ากลับมาเหยียบบ้านกูอีก”

“ฉันไม่ไป ถ้าฉันไป ฉันจะไปอยู่ไหนล่ะ ไม่ต้องไล่ ฉันไม่ไป เชอะ”

“อีหน้าด้านกูไล่แล้วยังไม่ไปอีก อีเด็กสารเลว อีเด็กมะวานซืน อีหลานอัปรีย์” จะด่าไรก็ด่าไปเถอะ ฉันไม่แคร์ แล้วถ้าถามว่าทำไมถึงยังทนอยู่ เพราะว่ากูไม่มีที่ไปไงล่ะ ถามแปลก ถ้าออกจากบ้านนรกของป้าไป กูจะไปอยู่ไหนเล่า จะไปนอนวัดก็กลัวพระจะตะบะแตกสึกอีก นอนข้างทางก็กลัวจะโดนฉุดไปฆ่าข่มขืน ไอ้ข่มขืนอ่ะกูไม่กลัวหรอกนะ แต่ฆ่านี้สิ กูไม่เอาด้วยคน หึ้ย

ฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านไม้เก่า ๆ ตามสลำนั้นแหละ ไม่เคยอยู่ยากนะ เป็นคนง่าย ๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีเงินแล้วต้องสูงส่ง แค่บั้นปลายชีวิตมันทำให้ฉันต้องคิดที่จะดิ้นรน