ตอนที่3 Nc25++++
[Ep2]
Talkหมื่นสงคราม
ผมค่อยๆ เอาน้องชายของตัวเองถูไถ่ ไปที่น้องสาวของเธอเบาๆ ความเสียวมันทำให้ผม ปากผมร้องซี๊ดดดด แนนมองหน้าของผม สายตาของเธอ มันช่างยั่วยวนใจของผมซะเหลือเกิน ปากเธอพลางร้องซี๊ด แล้วผมก็ค่อยๆ ดันท่อนเอ็นของผมเข้าไปอย่างช้าๆ กึก... กึก.... อ๊าส์
แนน: อื้อ อ่าส์ บะ... เบาๆค่ะ [ แนนร้องบอกผมให้ทำเบาๆ ขณะที่ท่อนเอ็นของผม กำลังเข้าไปได้สุดลำ]
ผม : อื้ดดด มันแน่นมาก อ๊าส์ เสียวววว [ ผมแช่ท่อนเอ็นไว้ ก่อนที่ผมจะค่อยๆ ดันท่อนเอ็น ของผมเข้าออกอย่างเบาๆ แล้วก็โน้มน้าวใจเธอ ด้วยการ โน้มตัวลงไปดูเลียที่เนินอกของเธอ อย่างช้าๆ ก่อนที่ผมจะดูดเลียตามซ้อกคอของเธอแล้ว เพื่อสร้างอารมณ์ให้กับเธอ ให้เธอไม่ต้องเจ็บมากบิ๊วอารมณ์ให้เธอรู้สึกอยาก แล้วก็ค่อยๆเริ่มขยับเอวแรงๆ ตามจังหวังของเอวและแรงที่ผมมี
ตรั๊บๆๆๆๆ ผลั๊บๆๆๆๆๆ
แนน : อ๊า คะ คุณคราม แนน แนนน เสียววว มันจุกมากเลยค่ะ อ่าส์ [ ผมขยับเอว ตามเสียงร้องของเธอ เธอร้องครางชื่อผม มันยิ่งทำให้ผม มีอารมณ์มากขึ้น เสียงครางของเธอ มันช่างนุ่มนวลอ่อนหวานเหลือเกิน บวกกับหน้าตาของเธอ ที่เหมือนใบพลูมาก สองมือของผม บีบเค้นที่เนิน อกของเธอ เราสองคน ต่างกอดกัน เอวก็ขยับเข้าออกท่อนเอ็นผมผุบๆโผ่ๆ มันได้อารมณ์สุดๆเลยแหละ ]
ผม : อ๊าส์ ใบพลู พี่เสียวววมาก ใบพลู อ๊าส์ พี่รักใบพลูมากนะ [ ปากผมเผลอร้องคราง ออกมาเป็นชื่อของใบพลู เพราะผมคิดอยู่เสมอ ว่าเธอคือใบพลู ของผม]
แนน : อ๊าส์ ใบพลูก็ อ๊าส์ ใบพลูค่ะ ฉันจะเป็นใบพลูให้คุณนะคะ [ เสียงและสีหน้าของ เธอ ที่บอกให้ผมเรียกเธอว่าใบพลูทำให้ผม ยิ่งรู้สึกดีขึ้นไปอีก เธอร้องครางเป็นชื่อผม ผมก็รู้สึกดีมากๆ เพราะมันทำให้เอวของผม เร่งจังหวะขึ้นเร็วกว่าเดิม ผมเปลี่ยนผ้าไปมาหลายท่า ทั้งท่ายืนทั้งท่านั่ง ทั้งที่ระเบียง ผมทำทุกๆที่กับเธอ เพราะผมมีความรู้สึกว่า หน้าของเธอมันทำให้ผมมีอารมณ์สุดๆ ยิ่งมองหน้าเธอน้องชายผมยิ่งตื่น ผมรู้สึกดีสุดๆเลยที่มีเธอ เวลาที่เธอยิ้มให้ผม ผมกับเธอคงมีความสุขด้วยกันทั้งคืน เพราะในห้องนี้มีแต่เราสองคน
Talkติ๋ม
เมื่อคืนฉันนอน 3:00 น ฉันแทบจะไม่ได้นอนเลย เพราะว่ารอไอ้หมื่น แต่มันก็ไม่มาสักที ฉันไม่รู้ว่ามันไปนอนอยู่ที่ไหน ถ้าฉันรู้นะฉันจะตามไปฆ่ามันให้ตายเลย ถ้ารู้ว่านะมันว่าไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นฉันจะไม่ให้อภัยมันแน่ๆ มีอย่างที่ไหนมีลูก 2 คนแล้ว ยังทำตัวแย่ๆอีก จะกินฉันไม่เคยว่านะ แต่ขอให้กินเป็นเวลา ถึงเวลากลับก็กลับ แบบนี้ มันถึงจะเรียกว่าคนมีความรับผิดชอบ แต่แบบมันไปทั้งคืน ตอนนี้ ตอนนี้จะ 7:00 นแล้ว มันยังไม่กลับมาบ้านอีก ฉันควรตามไปหามันที่บริษัทดีไหม ถ้าไม่ติดว่าต้องทำกับข้าวให้ลูก ถ้าไม่ติดว่าต้องอยู่กับลูก ฉันจะตามไปดูให้เห็นกับตาที่บริษัทเลย ว่ามันไปทำงานจริงหรือเปล่า
ราตรี : คุณแม่คะ น้องราตรีขอกินอีกได้ไหม ขนมหวานอร่อยมากๆเลยค่ะ [ น้องราตรี เดินมาบอกให้ฉัน ไปตักขนมหวานให้อีก 1 ชาม มันไม่ใช่ชามเล็กๆนะ ชามใหญ่ด้วย เหมือนที่เขาใส่ก๋วยเตี๋ยว แต่ลูกสาวฉันกินไม่อิ่ม ฉันก็อยากจะบอกลูกสาวฉันนะว่า หนูอ้วนแล้วนะลูก แต่ในความเป็นแม่ ก็ไม่กล้าขัดใจลูก ก็เลยเดินไปเอามาให้ลูกอีก แล้วก็บอกกับลูกว่า ชามสุดท้ายแล้วนะคะ แบ่งไว้ให้คุณพ่อกินบ้าง น้องราตรีก็พยักหน้า แล้วก็นั่งกินอย่างอร่อย
ราตรี : คุณแม่คะ คุณพ่อทำไมไม่กลับมาอีกคะ นี่มันก็นานแล้วนะคะตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว [ คำถามของลูกทำให้ใจฉันสั่น ฉันไม่รู้ว่าฉันจะตอบลูกยังไง ในเมื่อฉันติดต่อไอ้หมื่นไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นตายร้ายดียังไง... เหอะ
เรา : เดี๋ยวคุณพ่อก็กลับมาลูก คุณพ่อคงงานยุ่งมาก รีบๆทานนะ แม่ว่าอีกสักพักพ่อก็คงจะมาถึงแล้ว
ราตรี : ค่ะคุณแม่ แต่ราตรีไม่ชอบเลย ที่พ่อหายไปแบบนี้
เรา : พ่อเขาคงมีเหตุผลของพ่อ พ่อเขาทำงานก็เหนื่อยพออยู่แล้วลูก ให้เขามีเวลาส่วนตัวของเขาบ้างนะคะ
ราตรี : ค่ะคุณแม่
ในใจของฉันก็นึกโมโหไอ้หมื่นนะ นี่มึงจะไม่กลับมาบ้านจริงๆใช่ไหม อย่าบอกนะว่ามึงกลับไปทำนิสัยเหมือนเดิม อยากให้กูรู้รอบนี้กูฆ่ามึงทิ้งแน่ ไอ้หมื่นไอ้เลว กลับมาเมื่อไหร่มึงโดนกูเล่นงานแน่ๆไอ้หมื่น ไอ้ผัวเฮงซวย
