ร่านอารมณ์ Sensitive

"กรี๊ด!"

แคว่ก แค่วก เสียงเสื้อผ้าฉีกขาด

เสียงหญิงสาวคนหนึ่งในห้องโรงแรมสุดหรู กรีดร้องเสียงดังขึ้นมาทันทีที่มือใหญ่ ฉีกกระชากชุดราตรีราคาหลายหมื่นของเธอขาดอย่างไม่ปรานี

เธอทรุดลงกับพื้น นั่งกุมเข่าปกปิดเนื้อหนังของเธอด้วยเศษผ้าอันน้อยนิด ชุดสวย ๆ ในตอนนี้แทบจะใช้ปกปิดเรือนร่างเธอไว้ไม่ได้ เผยให้เห็นผิวขาวเนียน ไร้รอยแผลเป็น และบราลายลูกไม้สีชมพู

เธออยู่ในอาการหวาดกลัว สั่นเป็นลูกนก โดยมีหนุ่มรูปงาม หน้าตาดี หล่อคมคาย รูปร่างสูงโปร่ง นัยน์ตาสีฟ้าเย็นยะเยือก กำลังใช้สายตาไล่มองดูรูปร่างเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอห่างกันกี่ก้าว เขาเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจในของกำนัลที่ถูกส่งมาให้ระหว่างการเจรจาธุรกิจสำคัญ

ร่างสูงโปร่งราว ๆ 190 เซนติเมตรของหนุ่มรูปงามค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ เธอพยายามลุกขึ้นหนี แต่เพราะชุดราตรีที่ยาวลากพื้นและขาดวิ่น ทำให้เธอลุกขึ้นเดินได้ลำบาก ไหนจะรองเท้าส้นสูงที่เธอไม่ชิน เพราะไม่ค่อยได้ใส่เป็นประจำ

...

ทันทีที่เธอลุกขึ้นได้ หญิงสาวร่างเล็กพยายามวิ่งไปที่ประตูห้อง เปิดประตูเพื่อหนีจากผู้ชายอันตราย

หมับ!

อัก!

เสียงกระทบของอะไรบางอย่างดังขึ้น เมื่อชายหนุ่มจับแขนเธอข้างหนึ่ง แล้วกระชากดึงเข้าหาตัวเขา หน้าอกนุ่มนิ่มกำลังดีของเธอกระทบกับหน้าอกของเขาอย่างแรง เป็นหน้าอกกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ แสดงให้เห็นว่าเป็นรูปร่างที่เกิดผ่านการฝึกฝนร่างกายและดูแลตนเองเป็นอย่างดี จากแรงเหวี่ยงและแรงกระทบเมื่อกี้ ทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บและจุกจนพูดไม่ออก แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ละความพยายาม เธอดิ้น บิดตัวไปมา เพื่อหนีจากวงแขนของชายร่างกำยำให้ได้เท่าที่แรงอันน้อยนิดของเธอจะมี

เขาเอียงคอ ก้มลงจูบเบา ๆ ตรงซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว ไม่สะทกสะท้านกับแรงดิ้นของคนในอ้อมกอดแม้แต่น้อย แต่กลับมอบมาจูบแสนเบาหวิว ซาบซ่านให้กับเธอ

"ว๊ายย ปล่อยฉันน่ะ คุณจะทำอะไร" เธออุทานขึ้น เพราะความตกใจที่อยู่ ๆ เขาจู่โจมเธอ

เธอออกแรงดิ้นเยอะขึ้นจนผิวของเธอแดงก่ำ และเป็นรอยนิ้วมือจากแรงบีบของชายหนุ่มที่ต้องการควบคุมเธอ หยุดเธอ และพันธนาการเธอให้เธอเลิกดิ้นเสียที หญิงสาวรู้สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างดี ว่าอีกไม่นานเธอต้องตกอยู่ในทาสอารมณ์ของเขา ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมพ่ายแพ้ง่าย ๆ หรอก รู้ทั้งรู้ว่าเปอร์เซ็นต์ชนะเป็นศูนย์ เธอหวังเพียงว่าคงจะมีเครื่องบินพุ่งเข้าชนห้องนี้

"หยุดดิ้นได้แล้วอิง ผมรู้หรอกนะว่าเธอกำลังเล่นตัว ฮึ! ซึ่งตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องพยายามทำแบบนั้นก็ได้ เพราะยังไงผมตั้งใจจะกอดเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไม่ต้องแกล้งทำตัวเป็นเหมือนเด็กไร้เดียงสา ไม่เคยผ่านมือผู้ชายให้เปลืองแรง เก็บแรงไว้สนุกกับผมดีกว่า" ชายชุดสูทสุดหรูพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง เย็นชา

"คุณพูดอะไร ฉันมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อจะมารองรับอารมณ์คุณนะ ฉันมากินข้าวกับท่าน ส.ส. ระหว่างที่พวกคุณเจรจาธุรกิจกันอยู่เท่านั้น เพราะฉะนั้นได้โปรดปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" เธอกำลังอธิบายเรื่องราวทั้งหมด

เสียงหัวเราะของเขาดังลั่นห้อง ราวกับเรื่องที่เธอพูดเป็นเรื่องตลก ก่อนจะพูดว่า

"ส.ส. นั่นไม่ได้บอกอะไรเธอหรือไง ว่างานที่แท้จริงของเธอคือ ปรนนิบัติผมจนพอใจ ก่อนจะตอบตกลงทำธุรกิจร่วมกัน แต่...ความจริงแล้ว เธอน่าจะรู้รายละเอียดของงานดีอยู่แล้วนะ ก่อนจะเลือกรับงานนี้"

อิง ไม่ใช่สิ อัน ยืนนิ่งอึ้งเมื่อรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าทำไมเธอต้องมาอยู่ที่นี่ ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ปกติแล้วตอนนี้ เธอต้องนั่งเขียนงานอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ที่คอนโด

'อิง คงรู้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วสินะ เลยหลอกให้ฉันมารับงานนี้' อันคิดในใจ

อันยืนเงียบจนผิดสังเกต หนุ่มนักธุรกิจจึงเขย่าตัวเธอเล็กน้อย เป็นการเรียกสติเธอกลับมา

"ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ ผมสืบประวัติคุณมาหมดแล้ว ว่าคุณนะชอบรับงานนอกอยู่บ่อย ๆ ไม่ใช่เหรอ ที่อยู่นอกเหนือจากงานแสดง เรื่องแบบนี้ก็ทำจนชินแล้วนิ คราวนี้ก็เหมือนกัน มีอะไรที่เธอรับไม่ได้ ผมว่าผมก็เพอร์เฟคพอสมควรน่ะ ทั้งรูปร่าง หน้าตา รวมทั้งเงิน ที่จะทำให้คุณพอใจได้ แน่นอนว่า ลีลาของผมไม่แพ้ผู้ชายที่ผ่าน ๆ มาของคุณเช่นกัน รับรองติดใจ"

เขาพูดจายั่วยวนอัน ดูถูกเธอที่ทำเหมือนว่าเธอจะผ่านผู้ชายมาเป็นสิบ ๆ คน สายตาเย็นชาเหยียดหยามของเขามันเกินจะทน เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน

เพี๊ยะ!

เสียงฝ่ามือของอัน ฟาดลงไปบนหน้าข้างหนึ่งของลูเซี่ยนอย่างเต็มแรง

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น" อันพูดออกมาทั้งน้ำตา จ้องมองหน้าของลูเซี่ยนด้วยความโกรธ

'นี่หรืออิง การเป็นดารา นักแสดงที่เธอต้องการ ดาราชื่อดังระดับประเทศ ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินทองมากมาย ชื่อเสียงค้ำฟ้า' อันนึกถึงพี่สาวฝาแฝดของเธอ ที่เป็นตัวการต้องทำให้อัน ตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้