ตอนที่ 1 เหมันต์&เอิงเอย (2)

“บ้าอำนาจ”

ผมพึมพำเบาๆ

และใช่ผมเกลียดไอ้กิจกรรมบ้าพลังนี่ชะมัด แล้วผู้หญิงคนนี้ จ้องผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ สวยจริงผมไม่เถียง นมโตเท่าหัวเด็กนั่นก็จริงผมไม่เถียง ตูดงอนๆ นั่นเด้งจริงผมไม่เถียง แต่เอามารวมไว้กับผู้หญิงกร้านโลกคนนี้คนเดียวเนี่ยนะ โลกไม่ยุติธรรมชิบ

“ไอ้สี่ตา ฉันได้ยินนะว่าแกกำลังบอกว่าฉันบ้าอำนาจ”

เออ!!! อยากจะตะคอกใส่หน้าชิบ

แม่งถ้าถอดความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องออกเธอมันก็แค่ผู้หญิง ผู้หญิง…ที่สวยมากคนหนึ่ง เออยอมรับก็ได้ว่าสวย สมองผมเริ่มคุยกันเองและตีกันเอง

“สงสัยอยากอยู่เย็นว่ะไอ้เด็กนี่ เดี๋ยวพี่จัดให้ไอ้น้อง”

เธอทำหน้ากวนตีนและกร้านโลกมาก ไอ้ท่าทางนักเลงนั่นอีก ปกติรุ่นพี่ปี 2 ต้องมาทำหน้าที่ว๊ากไม่ใช่รึไงว่ะทำไมกลายเป็นยัยนี่ไปได้  ผมมองเธอตาแข็งกลับไป แม้จะภายในแว่นตาแต่สายตาผมแข็งกร้าว

“เอาเรื่องว่ะ มองแข็งเชียว”

เธอเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับเผยอปาก แล้วใช้ลิ้นลูบไปที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ

เหมือนเธอจะสนใจผมแล้วเดินมา หยิบป้ายชื่อผมขึ้นมาอ่าน "เหมันต์" เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแล้วเงยหน้าช้อนตามองร่างผมที่สูงกว่าเธออยู่มากโข สายตาปะทะกัน ผมที่อยู่ในแว่นตาหัวใจเริ่มเต้น คงเพราะไม่ได้อยู่ใกล้ผู้หญิงนานแล้วมั้ง

“มองซะตาแข็ง ไม่ใช่ว่าแข็งได้แค่ตา อย่างอื่นไม่แข็งหรือเปล่า”

เธอเขย่งตัวขึ้นมากระซิบข้างๆ หูผม แล้วลดตัวลงมา เงยหน้าช้อนสายตาขึ้นมองอีกรอบ พระเจ้ามึงจะสวยไปไหน ไอ้รุ้นพี่บ้า แล้วที่บอกว่าไม่แข็งนี่ อยากให้มาลองดูสักทีชะมัด ถ้าไม่ติดว่ากำลังรับน้องอยู่นะ

เธอทิ้งป้ายชื่อให้มันกลับลงมาอยู่ตรงอกผม จ้องหน้าผมอีกครั้งแล้วเดินไปว๊ากต่อ

.