ep1

ตะวันฉายแสงขึ้นอีกครั้ง ร่างที่เปลือยเปล่านอนนิ่งสงบอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น อากาศเย็นเยียบภายในห้อง บวกกับฝนที่ตกพรำตลอดทั้งคืน ทำให้เธอเกียจคร้านจนไม่อยากจะลุกไปไหน ทว่า....กลิ่นกาแฟที่กรุ่นอยู่ที่จมูก ทำให้หญิงสาวต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“คุณปลุกฉันอีกแล้ว”

หล่อนงัวเงียขยับลุก พร้อมรับแก้วกาแฟถ้วยโปรดขึ้นจิบ พลางมองไปทางหน้าต่างที่หยาดน้ำเกาะพราวอยู่ที่กระจกด้านนอก

“สวยดีนะคะ”

หล่อนบอก สายตาเหม่อลอยคล้อยฝัน

“อะไรหรือ?”

เสียงทุ้มนุ่มมองตามสายตาของหญิงสาว หล่อนยิ้มที่เขาไม่เข้าใจ

“หยาดฝนน่ะค่ะ ฉันว่ามันสวยดี”

“งั้นหรือ?”

ชายหนุ่มมองออกไปที่ฝ้ากระจกโดยไม่สนใจนัก

“คุณแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวจะไปทำงานสาย”

หญิงสาวบอกเสียงเนือย อย่างไม่สนใจเช่นกัน

“คุณต่างหากที่ต้องรีบลุกขึ้นแต่งตัว ลืมไปแล้วหรือ วันนี้วันหยุด และคุณ..มีนัดกับผม”

หญิงสาวกรอกตาแล้วทบทวนความจำ เมื่อคืนชเยนทร์พาหล่อนกลับมาที่ห้อง แล้วเกมกามที่เคยคุ้นก็เกิดขึ้นแบบที่มันเคยเป็น แต่หล่อนจำไม่ได้แล้วว่า...เมื่อคืนหล่อนสัญญิงสัญญาอะไรไว้บ้าง

“แน่ะ คุณตี่ คุณแกล้งจำไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม?”

“ฉันจำไม่ได้จริงๆ ค่ะ ถ้าวันนี้วันหยุด ทำไมคุณ....ไม่กลับไปหาลูกคุณละคะ วันหยุดน่าจะเป็นเวลาของครอบครัว”

ชเยนทร์ชะงักอึ้งไป ความจริงเขาก็เคยชินว่าราตรีเป็นคนแบบนี้ หล่อนไม่แคร์ความสัมพันธ์ แต่เขาก็ยังติดใจหล่อน

“คุณเบี้ยวผม” เขาส่ายหน้าระอา

“คุณจะเอาอะไรกับคนเมาละคะ คุณเป็นตำรวจน่าจะรู้ดีว่าคำพูดที่มาจากจิตไร้สำนึก ย่อมไม่เข้าข่ายการทำผิด”

“จ้า แม่ทนายหัวหมอ”

ชเยนทร์เดินกลับไปสวมชุดเมื่อคืนอย่างเซ็งๆ เขาไม่เซ้าซี้ เพราะรู้ใจว่าราตรีบอกว่า ไม่ ก็คือไม่!

เขาคบกับราตรีมานาน หล่อนไม่เคยเรียกร้องอะไร ไม่เคยโทร.หา ไม่เคยหงุดหงิดที่เขาหายไป หล่อนไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขามีตัวตนอยู่ แต่ถ้าเขามาหา หล่อนก็ยินดีที่ต้อนรับเขาด้วยเกมกามอันร้อนแรง

“วันนี้คุณมีนัดกับหนุ่มที่ไหน”

เขาอดไม่ได้ที่จะถาม ทั้งที่ปกติ เขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเธอ

“ฉันไม่เคยนัดใครล่วงหน้าหรอก”

ราตรีตอบเนือยๆ แกมเบื่อหน่าย เป็นนัยว่าเธอไม่ได้มีเขาคนเดียว หรือ...เธออาจไม่มีใครก็ได้

“วันหยุดแบบนี้..ไม่เหงาหรือ?”

“ข้างนอกผู้คนเยอะแยะ..ฉันอาจจะเหงา แต่เวลาเจอใครๆ..ฉันก็ลืมไปว่า..ความเหงาเป็นยังไง”

“คุณตี่...ถ้าไม่มีใคร โทร.หาผมนะครับ”

หญิงสาวยิ้มราวกับว่าฟังประโยคบอกเล่าที่ลอยลมไป เพราะเธอรู้เท่าที่เขาเองก็รู้ ว่าเธอไม่เคยโทร.หาเขา

“คงเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ที่ฉันจะโทร.หาคุณ”

ราตรีตอบ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะเปิดประตูออกไป เขาชะงักแล้วหันมองหญิงสาว สายตาอาวรณ์ เธอยาก....เพราะอย่างนี้เธอจึงมีเสน่ห์

******

“ผมไม่คิดว่าคุณจะโทร.หาผม”

ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้ม ยืนยิ้มอวดฟันขาวสะอาด ตัดกับผิวที่คร้ามเข้มมันปลาบ เขายืนเปลือยกายอวดโชว์เรือนร่างแข็งแรงที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เหมือนชายหนุ่มเทรนเนอร์ของสถานออกกำลังกายทั่วไป แก่นกายอวบอ้วนสีคล้ำขนาดไม่ธรรมดาของเขาตั้งชี้ ไปที่เตียงนอนใหญ่ที่มีหญิงสาวนอนเปลือยกายมองเขาอยู่

“วันนี้ฉันเบื่อๆ เลยมาออกกำลังกาย แต่น่าเสียดายที่วันนี้ฟิตเนสปิดปรับปรุง”

ชายหนุ่มยิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์ที่สาวหลายคนหลงใหล

“ผมบริการนอกเวลาให้คุณได้ทั้งคืน”

“แน่ใจหรือ?”

หญิงสาวยกมือเล็ก ๆ ขึ้นมาลูบไล้หน้าอกอวบอัดของตัวเองด้วยความกระสัน เธอเคยเจอเขามาหลายเดือนก่อนที่เธอมาออกกำลังกาย เขาเป็นเทรนเนอร์อารมณ์ดีที่เธอหิ้วออกมารับประทานอาหารมื้อค่ำ แล้วต่อด้วยของหวานบนเตียงนอน หลังจากนั้นเรื่องราวก็ผ่านไปจนเธอลืมไปแล้ว จะมีก็เพียงชายหนุ่มที่พยายามส่งสายตาให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่โอกาสที่เขาจะสานสัมพันธ์กับเธอกลับน้อยลง จนกระทั่งวันนี้

“ตั้งแต่วันนั้น ผมไม่เคยลืมคุณเลย และถ้าคุณจะจำได้ คุณน่าจะทราบว่าผมบริการคุณได้ถึงใจขนาดไหน”