ราชันย์อวตารจุติ

บนน่านฟ้ามีสองร่างกำลังปะทะกันอย่างดุเดือด 1 เป็นร่างสวมชุดเกราะสีดำทมิฬปลดปล่อยออร่าแห่งความตายออกมาตลอดเวลา มีปีก 3 คู่สีแดงฉานผิวหนังสีดำมีเขางอกขึ้นบนหน้าผากมันคือ

1 ใน 10 แม่ทัพปีศาจสูงสุดแห่งแอคราว  ลูซีเฟอร์

และอีกหนึ่งร่างเป็นชายสวมชุดเกราะสีขาวขลิบทองสง่างามราวกับเทพบนสวรรค์​ชั้นฟ้า ผมสีทองปลิวสไวตามสายลม ปีกของเขานั้นมีถึง 2 คู่เป็นปีสีทองอร่ามส่องออร่าศักดิ์สิทธิ์​ออกมาตลอดเวลา

มือหนึ่งถือดาบยาวสองคมปล่อยเจตนาฆ่าฟันออกมาตลอดเวลาเขาคือผู้เหลือรอดเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้!!!!

เขาคือแม่ทัพย์ศักดิ์สิทธิ์​ เซราฟ  1 ในผู้บัญชาการของกิลด์มหาเทพ

และยังมียศสูงมากในโลกปัจจุบันที่กำลังจะล่มสลายแต่แล้วมันจะไปสำคัญอะไรเล่าหากกำลังจะตายลง

''​ข้ายอมรับเจ้าจริงๆ ราชันย์​แห่งดาบ''​

ลูซีเฟอร์กล่าวพร้อมกับเรียกหอกสีแดงฉานออกมาพร้อมกับปลดปล่อยพลังมารออกมาทั้งหมด

''​หากเจ้าไม่โดนทรยศข้าเกรงว่าเจ้าคงจะก้าวเข้าสู่ขั้นเดียวกับข้าหรือไม่ก็อาจจะสูงกว่า.. แค่น่าเสียดาย.... ''​

หุบปาก!!!!!

ชายที่ชื่อว่าเซราฟตะโกนออกมาอย่างโกรธแค้น​แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าที่มันพูดมาคือเรื่องจริง

''​ความโลภ​ของมนุษย​์ไม่มีสิ้นสุด.. ช่างน่าเสียดาย หากเจ้าเข้าร่วมกับแอคราวตั้งแต่แรก เจ้าก็คงจะก้าวขึ้นมาเป็น 1 ในแม่ทัพ 6 ปีกเช่นเดียวกับข้า.. หึหึ''​

แม่ทัพแห่งแอคราวลูซีเฟอร์แสยะยิ้มอย่างน่าหวาดกลัว ด้วยพลังที่ห่างชั้นกันอย่างมหาศาลเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่อีกฝ่ายจะสู้กับมันได้

แต่ก็ต้องยกย่องชมเชย​ไม่น้อยที่ตรงหน้าของมันสามารถก้าวขึ้นมาเผชิญหน้า​กับมันได้ถึง 10 วัน 10 คืน แต่หารู้ไม่ว่ามันใช้พลังเพียงแค่หนึ่งในสิบเท่านั้น

''​แกจะพล่ามอะไรของแก.. ตัดสวรรค์!!!!!!!

คมดาบสีทองขนาดมหึมาพุ่งทะยานฉีกขาดทุกสิ่งที่ขวางหน้าไปที่แม่ทัพปีศาจ

แต่อีกฝ่ายกลับเพียงแค่สะบัดมือเท่านั้น

เพล้ง

คมดาบสีทองที่ดูจะมีอานุภาพ​ร้ายแรงนั้นได้สูญสลายไปกับอากาศ

''​หึๆๆ ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว มนุษย์​คนสุดท้าย.. ไม่สิ ราชันย์​แห่งดาบ.. ''​

อ๊ากกกกกก!!!!!!!!!!!

เซราฟตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวด อวัยวะ​ภายในของเขาถูกฉีกกระชากด้วยเพียงแค่อีกฝ่ายชายตามองเท่านั้น

ทำให้เขารู้แล้วว่าพลังมันต่างกันแค่ไหน

''​ชั้นอ่อนแอขนาดนั้นเลยรึไง.. โลกต้องถึงจุดจบจริงๆหรือ... ไม่แปลกใจเลยทำไมพวกจักรพรรดิ​ทั้ง 7 ถึงได้โดนแม่ทัพพวกนี้ฆ่าตายง่ายขนาดนั้น''​

ระดับพลังของพวกมนุษย์​และปีศาจมันต่างกันจนเกินไป ตัวเขาหากไม่ใช้วิชาสังเวยชีพเพื่อเลื่อนพลังของตนจนมาถึง 4 ปีก มีหรือจะต่อกรกับมันได้ถึง 10 วัน

ราชันย์​แห่งดาบงั้นรึ? มันก็แค่หัวหน้าหน่วยเล็กๆที่มีฝีมือดาบสูงกว่าใครเท่านั้น

หากไม่นับฝีมือดาบที่เก่งเกินใครของเขา หากนับเพียงแค่ระดับพลังเขาไม่มีทางเลยที่จะเทียบพวกปีศาจได้

อย่าว่าแต่ระดับสูงเลยเพียงปีศาจระดับกลางพวกมันก็คงสังหารเขาได้เพียงแค่พริบตาเท่านั้นแหละ

แล้วจะโทษใครหล่ะ เขาได้แต่โทษตัวเองนั่นแหละที่ไม่ได้ฟังคำเตือนจากประกาศที่ว่า

[เมื่อเกมส์อวตารจุติเปิดได้ 5 ปี ประตูเชื่อมมิติจะเปิด]​

เสียงนี้ได้ฉายซ้ำไปซ้ำมาสุดท้ายผ่านไป 3 ปีเขาก็พึ่งจะเข้าเล่นเกมนั้น จนในที่สุดเมื่อถึงเวบากำหนดจริงๆ

มนุษย์นับล้านถูกกวาดล้างภายในค่ำคืนเดียว และเมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผู้คนก็เริ่มโดนสังหารอย่างโหดเหี้ยมโดยพวกปีศาจ

พวกมันมีพลังที่ไม่อาจจะจินตนาการ​มีเพียงแค่ผู้ที่ได้รับอวตารมาจากเกมส์เท่านั้นที่พอต่อกรได้

แต่เมื่อแม่ทัพมาถึงพวกผู้เล่นก็โดนสังหารหมู่อย่างรวดเร็ว จนผ่านมาถึงวันนี้ พวกมันยึดโลกได้โดยสมบูรณ์​แบบ และเหลือเพียงมนุษย์​โง่เขลาตนเดียวเท่านั้นที่ยังยืนอยู่ได้

นั่นก็คือเขาที่ใช้ชื่อในเกมส์ว่าเซราฟ ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นราชันย์​แห่งดาบแต่แล้ว.. มันยังไงหล่ะ

เขาจะสามารถต่อกรกับปีศาจนับไม่ถ้วนได้หรือ หากไม่แลกชีวิตของเขากับทักษะต้องห้ามแล้วเขาคงไม่มีชีวิตมาถึงวันนี้ได้หรอก

''​ข้าจะขอจดจำเจ้าในฐานะมนุษย์​คนสุดท้าย.. เซราฟ''​

สติของเขาค่อยๆเลือนลางหายไปจนกลายเป็นความว่างเปล่า

เขารู้สึกวังเวงเหลือเกิน นี่หรือคือสิ่งที่เรียกว่าความตายหน่ะ

เขารู้สึกหวาดกลัว เปล่าเปลี่ยว​ วังเวง มันอธิบายไม่ถูก สมองค่อยๆโดนกระตุ้นให้พูดคำว่า ไม่อยากตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ซ้ำไปซ้ำมาไม่มีรู้จบ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงหวาดกลัวความตายกันนัก

แล้วยังไงหล่ะ ถึงหวาดกลัวไปแล้วมันช่วยอะไรได้

ไม่ว่ายังไงทุกคนก็ต้องตาย นี่มันคือจุดจบ

เขารู้สึกโล่งใจและหวาดกลัว.. เขาอธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูก

นี่เขาตายจริงหรือ.. เขาคือมนุษย์​คนสุดท้ายที่ยืนหยัดสู้กับปีศาจนับไม่ถ้วนมาหลายปี

เขาหลบหนี ตอบโต ถูกล่า และหวาดกลัว..

ยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว.. โลกจะเป็นยังไงหรอหลังจากเขาตายไปแล้ว

แน่นอนว่ามันจะกลายเป็นโลกของปีศาจไปโดยสมบูรณ์​

แอคราวคือโลก โลกคือแอคราว มันถูกบัญญัติ​ไว้เช่นนี้ตั้งแต่แรกแล้วรึปล่าวนะ

หากเขาย้อนกลับไปได้เขาจะทำอะไรดีนะ... หยุดยั้งหายนะหรอ.. นั่นก็อาจจะเป็นไปได้

เขาอาจจะไต่เต้าตนเองขึ้นไปจนต่อกรกับแม่ทัพทั้ง 10 ของแอคราวได้ใครจะรู้

เขาอาจจะโค่นล้มแม้กระทั่งเบรอสที่อยู่จุดสูงสุด​ของแอคราวที่ไม่เคยโผล่หัวมาสักครั้งเลยก็ได้

แต่แล้วจะเป็นไปได้ยังไงหล่ะ เขาได้แต่ยิ้ม? ให้กับตัวเอง

เดี๋ยวนะยิ้ม? ทำไมเขารู้สึกว่าตนเองกำลังยิ้มอยู่

ทำไมเขาถึงได้คิดว่าตนเองจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต

และที่สำคัญ ทำไมเขาถึงยังมีความคิดหล่ะ...??

เฮือก!!

หรือว่า.. เขาดีดตัวขึ้นมาจากที่นอนก่อนจะมองไปรอบๆ

ฝัน???

แล้วอะไรคือความฝันหล่ะ!?

เขาโดนฆ่าโดยแม่ทัพแห่งแอคราว?

หรือว่าเขาแค่ฝันไป?

ไม่มีทางกลิ่นคาว​เลือด ภาพที่เข่นฆ่า​กันกับเหล่าปีศาจนั้นคือของจริง ภาพที่พวกพ้อง และครอบครัวต่างถูกสังหารอย่างเลือดเย็นนั้นคือของจริง!!!

''​ชั้นย้อนเวลากลับมา!!!

พรึบ

เขารีบลุกขึ้นไปส่องกระจกปรากฏ​เป็นชายหนุ่มวัย 18 ปีหน้าตาหล่อเหลาพอสมควรสวมชุดธรรมดาๆเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป

ร่างกายค่อนข้างผอม ผมกระเซอะกระเซิง​ค่อนข้างยาว นี่มันตอนเขาอายุ 18 ปี!!!!!

เขารีบไปที่ลิ้นชักคว้าเอาโทรศัพท์​มือถือออกมาดูวันเวลาอย่างรวดเร็ว

18 เมษายน 3250!!!