Ep : 6. พ่ายแพ้

“อะ...อื้อ”

เสียงครางดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสองที่บดจูบขยี้กัน สองมือใหญ่กอบกุมสองเต้าอูมอวบ ตอนนี้อชิระแทบทนไม่ไหว อยากจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกให้พ้นทาง เขาร้อนรุ่มไปทั่วเรือนกายใหญ่โต เหงื่อไคลไหลอาบซึมออกมาเต็มใบหน้าหล่อ

“อ่า...ไม่ไหวแล้วขวัญ เป็นของฉันนะ ฉันต้องการเธอ” เขาผละออกมาเอ่ยด้วยเสียงพร่าพร้อมกับเคลื่อนตัวถอยห่างไปปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง เพื่อให้เหลือกายเปลือยเปล่าทาบทับคนใต้ร่าง

“มะ...ไม่ได้นะคะ คุณอชิจะทำแบบนี้ไม่ได้”

หล่อนคัดค้านพร้อมกับบิดตัวดิ้นถอยหนี แต่ด้วยร่างกายไม่ได้คล่องแคล่วเหมือนแต่ก่อนจึงทำให้การดิ้นถอยหนีเหมือนเป็นการยั่วยวน แม้จะอยู่ในความมืด แต่ก็ยังพอมองเห็นสลัวๆ ทำให้อชิระคำรามในลำคอด้วยความคึกคะนองสวาท

“อืม...เธอจะใจร้ายกับฉันไปไหนขวัญ ฉันต้องการเธอแค่ไหนเธอก็รู้”

เพียงแค่เวลาไม่ถึงสองนาที อชิระก็เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า และเขาก็ไม่อาจจะปล่อยให้เวลาเดินไปช้าๆ ได้ ตอนนี้เขาร้อนรุ่มพร้อมที่จะแทรกกายความเป็นบุรุษเข้าหาความเป็นสาวของพาขวัญเหลือเกิน ตลอดระยะเวลาตั้งแต่ที่พาขวัญย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ตั้งแต่หญิงสาวกลับมา เขาก็ไม่ได้แตะต้องผู้หญิงคนไหนอีกเลย พอจะถึงกิจกรรมเข้าจังหวะกับผู้หญิงที่ควงก็มีดวงหน้าสวยหวานของหล่อนลอยเข้ามารบกวนทุกทีจนเขาต้องหมดอารมณ์ไป

“แต่มันไม่ควรเกิดขึ้น อะ...อ่า” หล่อนครางซ่านเมื่อมือใหญ่ของเขาวางทาบทับหน้าอกบีบเคล้นขยำอีกครั้ง

“ชูว์...ใจร้ายเกินไปแล้วนะ เธอไม่ต้องการฉันบ้างเหรอขวัญ ให้ฉันเถอะนะ”

น้ำเสียงพร่าเอ่ยขอร้องและก็โน้มโค้งตัวโถมลงไปซุกปลายจมูกโด่งกับซอกคอระหงของพาขวัญ สองมือก็บีบเคล้นสองเต้าที่ยังมีเสื้อของหล่อนปกปิดอยู่ แล้วเขาก็จัดการถลกดึงรั้งชุดนอนตัวยาวของหล่อนขึ้นมากองไว้ที่หน้าท้องกลมโตของหญิงสาว จากที่คร่อมทับก็เปลี่ยนมาแทรกตัวคุกเข่ากลางระหว่างขาเรียวของเจ้าหล่อน

“อือ...มะ...ไม่ได้นะคะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้คุณอชิ คุณอย่าเห็นแก่ตัวได้ไหม อะ...อ่า”

หล่อนพยายามปัดมือใหญ่ออกจากสองเต้าของตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งปัดเขายิ่งบีบเคล้นหน้าอกเธอแรงกว่าเดิม พาขวัญทั้งเจ็บและเสียวซ่านวาบหวามไปกับสัมผัสของเขา ตอนนี้หล่อนรู้สึกร้อนรุ่มในช่องท้อง และยิ่งตอนนี้เขาถลกดึงเสื้อของเธอขึ้นมา แม้พยายามดิ้นขัดขืนไม่ยอม แต่เขาก็ดึงออกทางหัวเธอจนได้ จนตอนนี้เธอเปลือยเปล่าและก็รู้สึกหนาวร้อนวูบวาบในความมืดสลัว

“ฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัว แต่ฉันห้ามความต้องการตัวเองไม่ได้ เธอเย้ายวนจนฉันอยากได้ทุกๆ วันเลยขวัญ” น้ำเสียงพร่าเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอพร้อมกับกัดเม้มติ่งหูเล็กแล้วก็ลากปลายลิ้นสากถูไถไปมาตามซอกคอและซอกโคนหูเล็กของเธอ ก่อนจะเคลื่อนมาปิดปากน้อยอวบอิ่มที่ครางพร่า

“อะ...อ่า”

เรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อดูดกลืนกินความหวานของปากน้อยอีกครั้ง เขาดูดเร่าคลอเคลียเรียวลิ้นร้ายกาจของตัวเองไปมากับลิ้นน้อยไร้เดียงสา มือใหญ่ก็คว้ามือทั้งสองข้างของพาขวัญที่ทุบตีดันไหล่กว้างของตัวเองให้ออกห่างไปกดข้างหัวของเธอแทน

“อ่า...หวานเหลือเกิน ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาตินะขวัญ ให้ฉันเถอะคนดี”

น้ำเสียงแหบพร่าเปล่งคำหวานซ่านออกมาเพื่อให้พาขวัญโอนอ่อนคล้อยตามไปกับสัมผัสของตนเอง แล้วก็ต้องกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อปากน้อยที่เขากำลังบดจูบคลอเคลียอยู่ตอนนี้กำลังเผลอจูบตอบสนองเขากลับ แม้จะอ่อนเดียงสา แต่มันก็ซ่านเสียวเหลือเกินสำหรับอชิระ

“อ่า...ขวัญ...เธอต้องการฉันแล้วใช่ไหม อือ...”

อชิระผละจูบออกมาเอ่ยรดใบหน้าสวยของพาขวัญที่ตอนนี้สติของหล่อนได้หลุดลอยไปแล้วเมื่อถูกบดจูบหนักหน่วงสองครั้งติดกันแบบนี้ ทั้งๆ ที่ครั้งแรกไม่ได้เคลิ้ม แต่ตอนนี้หล่อนอ่อนระทวยไปกับคนเหนือร่างโน้มตัวทาบทับลงมาหา และยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้สึกร้อนรุ่มและต้องการเขาเช่นกัน ไม่อยากให้เขาถอยห่าง

“อือ...ไม่รู้ ขวัญร้อน คุณทำอะไรขวัญกันแน่คะ อือ...” หล่อนครางพร่าตาลอยในความมืด ตอนนี้เขาเคลื่อนถูไถคางสากจากต้นคอระหงมายังเนินอกอวบอูมและบีบเคล้นสองเต้าของเธออัดหน้าของเขาที่ซุกซบอยู่กลางระหว่างอกทั้งสองข้างของเธอ

“อือ...เธอต้องการฉันต่างหากขวัญถึงร้อน และฉันก็ร้อนเหมือนเธอตอนนี้ อ่า...อืม”

แล้วเขาก็หันมาดูดยอดปทุมข้างขวาของหล่อนและไล้ปลายลิ้นลากถูไถไปมาก่อนจะผละมาดูดเม้มและไล้ปลายลิ้นไปมากับยอดอกข้างซ้ายของหญิงสาวท้องโต เขาทำแบบนี้สลับกันไปมาก่อนจะเคลื่อนถูไถซุกไซ้มายังหน้าท้องที่กลมโตของหล่อน มันไม่ได้โตมากเหมือนหญิงท้องที่เขาเคยเห็น แต่ท้องของเธอโตกำลังดี ถ้าหากได้เปิดไฟจ้องมองคงเซ็กซี่เร้าสวาทน่าดู

“คุณอชิ...ไม่ไหวแล้ว ขวัญร้อน” ร่างอวบอิ่มของตัวเองบิดเร่าไปมาด้วยความทรมานร้อนเร่า มือเล็กที่ได้รับอิสระก็เคลื่อนมาลูบหน้าท้องกลมโตของตัวเองที่ชายหนุ่มกำลังบดจูบอยู่ตอนนี้

“ชูว์...ฉันก็ร้อนและไม่ไหวเหมือนกันขวัญ อืม...”

เขาเคลื่อนจากหน้าท้องกลมโตมายังความเป็นสาวที่ครั้งหนึ่งเขาเคยได้ครอบครองและครั้งนี้เขาก็จะได้สอดประสานกับหล่อนอีกครั้ง เขาเคลื่อนมาซุกหน้ากับระหว่างขาของพาขวัญแล้วก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆ มันโชยเตะปลายจมูกโด่งของเขา

“อ่า...หอมเหลือเกิน ฉันคิดถึงกลิ่นหอมนี้ ฉันจำได้ว่าครั้งแรกของเรา ฉันมีความสุขแค่ไหนตอนได้สูดดมตรงนี้ อ่า...” เขาลากลิ้นสากสอดแทรกไปตามกลีบสวาทอวบอูมฉ่ำหวานของหญิงสาว

“อือ...คุณอชิ ยะ...หยุดเถอะค่ะ อือ...” หล่อนบิดเร่าเอวกลมโตของตัวเองไปมาพร้อมกับพยายามดันเขาออกระหว่างขาตัวเองด้วยความเขินอายที่เขาทำแบบนี้กับตนเอง

“ชูว์...อย่าห้ามฉันเลย ให้ฉันได้สัมผัสเธอเถอะนะขวัญ อืม...เธอหอมขนาดนี้อย่าอายและกลัวไปเลยขวัญ ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องกังวล อืม...หวานลิ้นดีเป็นบ้า อ่า...” แล้วเขาก็ดูดกลืนน้ำหวานสวาทฉ่ำที่อาบล้นออกมาจากโพรงรักคับแคบของเธอ

“อือ...คุณอชิ...ขวัญไม่ไหวแล้ว ขวัญร้อน อือ...”

“งั้นให้ฉันได้เป็นส่วนหนึ่งนะ”

“อือ...ทำอะไรก็ทำเถอะค่า...ขวัญไม่ไหวแล้ว อูว์...”

“งั้นฉันไม่ลีลาแล้วนะขวัญ”

แล้วเขาก็ตวัดเรียวลิ้นสากถูไถสอดแทรกไปมากับกลีบสวาทฉ่ำหวานของพาขวัญ ก่อนจะขยับโยกตัวนั่งคุกเข่าแล้วก็จับเรียวขาเล็กทั้งสองแยกกว้างแล้วเคลื่อนเอวหนาเข้าไปแนบชิดบดเบียดความเป็นบุรุษที่ตื่นตัวรอท่าอยู่ก่อนไปแนบเบียดถูไถไปมากับความเป็นสาวของเธอ

“อ่า...จะเข้าไปแล้วนะขวัญ อือ...”

“อะ...อื้อ”

ทันทีที่ความใหญ่โตของบุรุษสอดแทรกสอดประสานเข้าหาจนจุกลิ้นปี่ของเธอ และความรู้สึกอึดอัดและเจ็บส่วนที่เปราะบางของตัวเอง เธอพยายามดิ้นถอยหนี แต่ก็ถูกมือใหญ่กอดรั้งเอวกลมของเธอไว้

“อ่า...นิ่งขวัญ ฉันรู้ว่าเธอห่างหายไปนานเลยทำให้เธอเจ็บ ชูว์...” อชิระเป่าปากตัวเองออกมาด้วยความทรมานกายเนื้อที่สอดประสานในร่างคับแน่นของพาขวัญ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเธอเจ็บ ตัวเขาเองก็ทรมานปวดร้าวความแน่นของเธอเช่นกัน ยิ่งหยุดนิ่งหล่อนก็ยิ่งตอดรัดเขาหนักหน่วง

“อูว์...ไม่ไหวแล้วขวัญ ฉันขยับนะ อ่า...”

“ขวัญเจ็บ...”

“เดี๋ยวพอฉันขยับ เธอก็ไม่เจ็บแล้ว อ่า...นะขวัญ ปล่อยตัวตามสบาย อย่าเกร็ง อย่ากลัว มันไม่ใช่ครั้งแรกของเราสักหน่อย อ่า...”

เขาพยายามกล่อมพาขวัญ และที่เขารู้ว่าเขาคือชายคนเดียวของหล่อนที่ได้ครอบครองเธอก็เพราะว่าตอนที่พาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านได้ไม่ถึงอาทิตย์ ชายหนุ่มก็ให้นักสืบไปสืบการใช้ชีวิตของเธอมา โดยเฉพาะผู้ชายและแฟนของเธอ และเขาก็ได้รู้ว่าเธอไม่มีเพื่อนผู้ชายเข้ามาหาและไม่มีแฟน เธอโสด และนั่นแหละเขาจึงแน่ใจและมั่นใจว่าหลังจากครั้งแรกของเขาและหญิงสาวก็ไม่เคยมีใครได้สอดแทรกฝังกายในกายเล็กแน่นของพาขวัญอีกเลยจนตอนนี้เขากำลังนอนนิ่งในร่างของเธออยู่

“อือ...อ่า” พาขวัญครางพร่ายิ้มในความมืดเมื่อตอนนี้หล่อนผ่อนคลายปล่อยตัวตามสบายตามที่เขาบอก พร้อมกับเขาเคลื่อนไหวสอดแทรกถูไถเข้าออกในกายคับแน่นของเธอเป็นจังหวะเชื่องช้า

“อ่า...ฉันจะค่อยๆ ไปนะขวัญ จะไม่เร่งเดี๋ยวจะเป็นอันตรายกับลูกในท้องเธอได้ อ่า...แน่นเป็นบ้า ชูว์...”

เขาเคลื่อนไหวสอดประสานกายเข้าออกหลอมรวมเป็นหนึ่ง สองมือใหญ่ก็ลูบไล้ท้องกลมโตของพาขวัญเพื่อให้เธอผ่อนคลายแอ่นยกเด้งเร่าสวาทไปกับบทรักของตนเอง

“อือ...คุณอชิ...”

“อือ...เรียกชื่อฉันอีกขวัญ อ่า...ครางอีก อ่า...โอว์ แน่น อือ...”

จังหวะหนักหน่วงกระแทกสอดเร่าของเนินเนื้อทั้งสองที่สอดเร่าประสานกันเป็นจังหวะดังกระทบกระทั่งกันสอดประสานไปกับเสียงครวญครางเร่าร้อนและเสียงเตียงเล็กไหวโยกไปตามจังหวะควบขยับของทั้งสองที่อยู่บนเตียง

“อือ...ไม่ไหวแล้วขวัญ ตอดรัดดีเหลือเกิน โอว์...ซี้ด...เสียว”

“อือ...ร้อน ไม่ไหวแล้วคุณอชิ อ่า...ขวัญต้องการ อูว์...”

ตอนนี้ร่างเปลือยเปล่าของทั้งสองอาบชื้นไปด้วยเหงื่อไคลสวาทที่ผุดซึมขึ้นตามแรงสวาทร้อนรุ่มของร่างกายที่กำลังโหมโรมรันสอดเร่าประสานเคลื่อนไหวตอบแอ่นรับเร่ากันเป็นจังหวะของทั้งสอง และเสียงครวญครางก็ดังออกมาตลอดการเคลื่อนไหวตอดรัดหนักหน่วงที่สอดจ้วงเข้าออกเป็นจังหวะในกายคนท้องโต

“โอว์...ขวัญ แน่นดีเป็นบ้า อืม...”

ห้องนอนขนาดเล็กของพาขวัญเปลี่ยนเป็นสนามรักที่ร้อนรุ่มไปด้วยไฟสวาทที่โหมลุกกระพือขึ้น และค่ำคืนนี้ไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับลงได้ง่าย เพราะคนที่โหยหาปรารถนาเก็บกดความเร่าร้อนมานานเป็นเดือนอย่างอชิระมีหรือจะพอแค่ได้ครอบครองแค่ยกเดียว มันต้องมีหลายยกจนกว่าเขาจะอิ่มเอมในรสหวานฉ่ำของพาขวัญ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้องของพาขวัญในเช้าของวันนี้ ใจมาปลุกหญิงสาวเพราะเห็นว่าจะแปดโมงเช้าแล้ว แต่หญิงสาวยังไม่ออกจากห้องเลยเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะไม่สบาย ยิ่งกำลังท้องกำลังไส้อยู่ด้วยตอนนี้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“น้องขวัญจ๊ะ ตื่นรึยังคะ” ใจเคาะประตูพร้อมกับส่งเสียงร้องเรียกคนในห้องอีกครั้ง ส่วนคนด้านในห้องตอนนี้หลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย และเธอก็ไม่ได้นอนคนเดียว อชิระยังคงนอนกกกอดเบียดเธอบนเตียงเล็กของเธออยู่เลยตอนนี้

“อือ...ใครมาปลุกแต่เช้า” อชิระพึมพำแล้วขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้คนที่นอนซุกอกตัวเองนอนสบาย

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“น้องขวัญเป็นอะไรรึเปล่าคะ ตื่นรึยังคะ”

เสียงเคาะดังกว่าเดิมพร้อมร้องถามดังกว่าเดิม และนั่นแหละที่ทำให้อชิระรู้ว่าตัวเองควรจะออกไปได้แล้ว เพราะเขาต้องเดินทางไปภูเก็ตเพื่อไปทำงาน พอดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองที่ใส่อยู่ก็ถึงกับเบิกตากว้าง ตั๋วเครื่องบินก็ยังไม่ได้จอง และตอนนี้ก็เจ็ดโมงจะแปดโมงแล้วด้วย

“สายแล้วไอ้อชิ”

แล้วเขาก็ลุกขึ้นรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยพร้อมกับห่มผ้าห่มให้คนที่หลับสนิทเพราะความอ่อนเพลีย พอแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินไปเปิดประตูออกไปก็เจอกับใจ

“คุณอชิ”

“ฉันเอง ไม่ต้องปลุกขวัญหรอก เธอนอนอยู่ เตรียมกับข้าวไว้ให้ขวัญด้วยล่ะ และระหว่างนี้ช่วยดูแลเธอด้วย ยิ่งท้องโตขึ้นทุกวัน อย่าให้ทำงานหนักล่ะ”

“คะ...ค่ะ” ใจรับคำอย่างงงๆ และตกใจที่เจ้านายหนุ่มอยู่ในห้องนอนของพาขวัญ แสดงว่าเมื่อคืนนี้เขาค้างที่ห้องนี้งั้นเหรอ แล้วหน้าของสาวใช้ก็แดงทันทีเมื่อคิดว่าเมื่อคืนทั้งสองทำอะไรกันในห้อง ส่วนอชิระเมื่อได้ฟังคำรับปากจากใจแล้วก็ตีหน้านิ่งขรึมเดินจากไปทันที

ใจบิดตัวม้วนเขินไปมาอยู่หน้าห้อง ก่อนจะปิดประตูห้องไว้เหมือนเดิม เมื่อชายหนุ่มบอกว่าไม่ให้รบกวน เธอก็ไม่รบกวนหญิงสาว เดินกลับเข้าไปในห้องครัวเพื่อช่วยนาง เพื่อนของตัวเองและป้าผ่องยกอาหารมื้อเช้าไปตั้งโต๊ะในห้องรับประทานอาหาร และก็อยากเล่าเรื่องของเจ้านายหนุ่มให้กับนางฟังด้วย

มื้อเช้าเตรียมพร้อมและพรพจีก็ลงมาพอดี คล้อยหลังนาง ลูกชายคนโตก็เดินตามเข้ามา นางเดินไปนั่งประจำหัวโต๊ะที่ประจำของตัวเอง ส่วนอชิระก็เดินไปลากเก้าอี้ตัวประจำของตัวเองออกมานั่ง แล้วก็มองอาหารมื้อเช้าที่วันนี้ดูน่าทานทั้งนั้นเลย

“นั่นอชิจะไปไหน ทำไมมีกระเป๋ามาด้วย” พรพจีถามลูกชายเมื่อเห็นว่าลูกชายมีกระเป๋าเดินทางใบเล็กติดมือมาด้วย

“พอดีมีงานด่วนที่ภูเก็ตครับ”

“ชิตะโทรมาเหรอลูก”

“ครับ โทรมาเมื่อคืนตอนดึก”

“อือ...แล้วไปกี่วันลูก เอาข้าวของไปครบหรือเปล่า แม่ให้ผ่องไปเตรียมให้ใหม่เอาไหม” นางถามลูกชายด้วยกลัวว่าจะเตรียมข้าวของจำเป็นไปไม่ครบ

“ไม่เป็นไรครับ ผมเก็บเองได้ครับแม่จี อีกอย่างไปแค่สองสามวันเองครับ งานเสร็จผมก็กลับมาครับ” เขาตอบเสียงนุ่ม

“แล้วเนี่ยยัยขวัญรู้รึยังว่าลูกจะไปภูเก็ต”

“รู้แล้วครับ ผมบอกเธอแล้วเมื่อคืน” เขาตอบแล้วก็มองใจตักข้าวใส่จานของตนเอง

“ดีจังเลยนะ แม่รู้ทีหลังผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้นอีก”

“คุณแม่อย่าน้อยใจสิครับ กินข้าวเถอะครับ เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดพอดี อีกอย่างมีผัดเปรี้ยวหวานหมูของโปรดคุณแม่ด้วยนะครับวันนี้ มามะ...เดี๋ยวผมตักให้ครับ” อชิระรีบเอ่ยเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อพรพจีกำลังจะชวนเขาทะเลาะเรื่องของพาขวัญในเช้านี้

“อือ...เราก็กินเยอะๆ ระหว่างทางจะได้ไม่หิว อ้อ...ตั๋วเครื่องบินเตรียมไว้หรือยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับ ลูกให้ผู้จัดการไนต์คลับจองให้แล้วครับ”

“ฝากความคิดถึงชิตะด้วยนะ แม่คิดถึงเหลือเกิน เมื่อไหร่จะขึ้นมากรุงเทพก็ไม่รู้” พูดแล้วนางก็อดน้อยใจลูกชายคนเล็กไม่ได้ ก็ดูเอาเถอะ นี่ไม่กลับบ้านมานานเป็นเดือนแล้ว ไม่รู้งานที่ภูเก็ตยุ่งหรือว่าติดผู้หญิงกันแน่

“ครับผม เห็นชิตะบอกผมว่าต้นเดือนหน้าจะขึ้นมากรุงเทพ คุณแม่คงจะได้กอดชิตะสมใจแน่ครับ”

“ให้มันจริงเถอะ แม่ไม่ได้เห็นลูกๆ อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันนานแล้ว”

“ครับคุณแม่ เดี๋ยวผมจะรีบลากชิตะกลับมาหาคุณแม่ให้ได้นะครับ”

แล้วสองแม่ลูกก็พูดคุยกันพร้อมกับทานข้าวไปด้วย อชิระไม่เคยปล่อยให้ผู้เป็นแม่ทานข้าวคนเดียวสักครั้ง เวลาที่เขากลับมาอยู่บ้าน เขามักจะทานข้าวเช้ากับท่านแทนการดื่มกาแฟเหมือนที่เคยทำเป็นประจำตอนอยู่ที่ห้องพักส่วนตัวชั้นบนของไนต์คลับ