บทที่หนึ่ง หน้าที่ของนางสนม

กู่ถิงเซียง สตรีรูปโฉมงดงามเป็นที่เลื่องลือ ใบหน้ารูปไข่เกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้าน ดวงตายาวเรียวดุจนางพญาหงส์เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ ผิวพรรณขาวเนียนราวกระเบื้องเคลือบมิมีรอยด่างพร้อยแม้แต่น้อย ผมดำยาวสลวยนุ่มลื่นประดุจผ้าไหมเนื้อดี

เปรียบดั่งบุปผางามแห่งแคว้นซ่ง บุตรสาวสุดรักสุดหวงเพียงคนเดียวของใต้เท้ากู่ตงหย่ง อัครมหาเสนาบดีประจำวังหลวง

“ฝ่ายในไม่ได้สอนเจ้าหรือว่าควรทำเช่นไร”

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ขณะยืนกางแขนรอให้หญิงสาวเขามาปรนนิบัติดูแล ทว่าพระสนมมือใหม่กลับนั่งตัวสั่นงันงก ทำฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนรู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

แม้กู่ถิงเซียงจะทะลุมิติมาได้สิบห้าวันแล้ว แต่ทุกสิ่งรอบตัวล้วนแปลกใหม่และยังรู้สึกไม่ชินเท่าที่ควร แต่เดิมนางเป็นเพียงนักศึกษาชั้นปลายแถวที่ไม่ค่อยเป็นที่สนใจ ถึงเวลาเรียนก็เรียน ถึงเวลาพักก็นอนดูซีรีส์ที่ชอบ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องผู้ชายที่เข้ามาจีบ กระทั่งเพื่อนสนิทยังแทบนับคนได้

แต่กับที่นี่นั้น นางเป็นถึงหญิงงามที่บุรุษทั้งหลายหมายปอง เป็นที่สนใจของทุกคนภายในวังหลวง บิดาเป็นถึงขุนนางชั้นผู้ใหญ่มีอำนาจมากในราชสำนัก

เทียบกันแล้วช่างเป็นชีวิตที่ต่างกันสุดขั้ว

“จะนั่งนิ่งอีกนานไหม”

กู่ถิงเซียงสะดุ้งตัวโหยง เหลือบมองชายตรงหน้าด้วยท่าทางหวาดๆ จากนั้นลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้และเปลื้องอาภรณ์ของบุรุษออกทีละชิ้น

ยามฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนได้ใกล้ชิดยิ่งได้เห็นความงามของกู่ถิงเซียงมากขึ้น นางเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์น่าดึงดูดใจเหลือคณา กลิ่นหอมของสตรีเพศทำร่างกายของฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนตื่นตัวเต็มที่ อยากจะริมลองนางใจแทบขาด

เสื้อชั้นในตัวสุดท้ายถูกถอดออกเผยให้เห็นแผงอกแกร่งที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างตื่นเต้น เขารั้งมือของกู่ถิงเซียงที่พยายามจะถอดสายรัดกางเกง ดันร่างของนางนอนลงยังเตียงใหญ่และทาบทับร่างใหญ่โตของตนไว้ สัมผัสนุ่มนิ่มให้ความรู้สึกที่ดีแก่บุรุษยิ่งนัก

กู่ถิงเซียงตกใจจนตาเบิกโพลง แม้นางจะไร้ประสบการณ์แต่ก็ไม่ไร้เดียงสาถึงขนาดไม่รู้ว่าสถานการณ์ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น หญิงสาวที่ถูกถวายตัวเข้าวังจำต้องเรียนรู้เรื่องบนเตียงก่อนจะถวายการปรนนิบัติ

ทั้งท่วงท่า การขยับ หรือวิธีมอบความสุขแก่สามี ล้วนต้องได้รับการสั่งสอนอย่างเคร่งครัด การร่วมรักของเหล่าสนมหาได้เพื่อความสำราญของตน ทว่าทำเพื่อฮ่องเต้ และสืบต่อสายเลือดของราชวงศ์

ทว่าความคิดโบราณคร่ำครึเช่นนี้ ยังไม่รบกวนจิตใจของกู่ถิงเซียงเท่าความรู้สึกที่นางมีต่อฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยน

บุรุษหล่อเหลางามสง่าสมเป็นเชื้อพระวงศ์ มากล้นด้วยเสน่ห์มัดใจหญิงสาว จะว่าเป็นตัวเอกของเรื่องหรือตัวร้ายดีเล่า อำนาจของเขาเหลือล้นกระทั่งสามารถกุมความเป็นความตายของคนอื่นได้

ทว่ากลับบ้าอำนาจและเลือดเย็นเป็นที่สุด ใครขวางหูขวางตาเป็นต้องสังหารทิ้งในทันที ความเอาแต่ใจที่อยากครอบครองทุกสิ่งที่ตนปรารถนานำมาซึ่งเหตุการณ์นองเลือดในวังหลวง

ทำให้ตอนจบของซีรีส์เรื่องนี้จบลงพร้อมโศกนาฏกรรมที่เรียกน้ำตาของคนดูทั่วประเทศ

ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนเป็นหนึ่งในตัวละครที่กู่ถิงเซียงเกลียดเข้าไส้! ไร้เหตุผล ใจคอเหี้ยมโหด อย่างไรก็ไม่อาจทำใจให้ร่วมรักกับเขาได้!

“ฝะ...ฝ่าบาท” กู่ถิงเซียงเบี่ยงหน้าหลบจูบจากฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยน ทำบุรุษขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด

“เจ้าเป็นอะไร ทำไมถึงพยายามเลี่ยงข้า”

ก็ข้าไม่ชอบท่าน! ไม่อยากให้ท่านมาทำเรื่องต่ำช้ากับข้า!

กู่ถิงเซียงพยายามคิดจนหัวแทบระเบิด อยากจะเอาตัวเองออกจากการสถานการณ์สุ่มเสี่ยงโดยเร็ว แต่ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อเห็นสายตาที่มองมาราวกับคาดโทษ คล้ายกำลังขู่นางกลายๆ

“คือหม่อมฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเพคะ” กู่ถิงเซียงเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก

“ไม่สบาย?”

“เพคะ เกรงว่าหากฝ่าบาทสัมผัสตัว อาจติดโรค...”

ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนหรี่ตาลงคล้ายจับผิด ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของกู่ถิงเซียงช้าๆ ลูบไล้แก้มขาวเนียนของนางพลางยิ้มมุมปาก

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเวลาของข้ามีค่ามากเพียงใด ข้าสู้อุตส่าห์ให้ความสำคัญกับเจ้า เหตุใดถึงกล้าปฏิเสธ”

นั่นคือคำถามหรือการขู่บังคับกันแน่ ใบหน้ายามนี้ของบุรุษดูเคร่งขรึมทั้งยังแฝงอำนาจไว้หลายส่วน ทำกู่ถิงเซียงขนลุกชูชันด้วยความยำเกรง

น่ากลัว...

กู่ถิงเซียงกัดริมฝีปากของตนแน่น รู้สึกถึงบางอย่างเคลื่อนไหวไปมาอยู่เบื้องล่าง ล้ำเข้ามาเรื่อยๆ จนนางเจ็บแปลบ ทว่ายังไม่ทันจะได้เอ่ยเสียงร้องออกมา พลันถูกคนด้านบนประกบริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว

กู่ถิงเซียงพยายามดิ้นรน แต่กลับไม่เป็นผลแต่อย่างใด ร่างกายของนางราวถูกไฟร้อนหลอมละลาย มือหยาบบีบเคล้น ไล่สำรวจทุกสัดส่วนอย่างเอาแต่ใจ ทำกู่ถิงเซียงตัวสั่นระริก ใบหน้าแดงเรื่อด้วยความเขินอาย

จะว่าเพราะความเก่งหรือชำนาญของบุรุษที่มากด้วยประสบการณ์ก็ไม่อาจรู้ จูบของเขานั้นลึกซึ้งและตราตรึงใจหญิงสาวยิ่งนัก ทำนางเคลิบเคลิ้มจนลืมสิ้นสิ่งที่ตั้งปณิธานไว้ในตอนแรก

“ฝะ...ฝ่าบาท หม่อมฉันป่วยอยู่”

ทันทีที่สติกลับมาและได้พักหายใจ กู่ถิงเซียงรีบกล่าวทักท้วงทันที มือเล็กพยายามดันร่างอีกฝ่ายให้ถอยห่าง แต่แล้วมือทั้งสองกลับถูกรวบเหนือศีรษะ ขาทั้งสองถูกตรึงไว้อยู่กับที่

“เจ้านี่พยศกว่าที่ข้าคิด” เสียงนั้นฟังดูไม่ได้หงุดหงิดเท่าตอนแรกแต่เจืออารมณ์ขบขันไว้แทน ขณะสำรวจร่างกายของสตรีจนเป็นที่พอใจแล้วก็ถึงเวลาต้องลงตราประทับเสียหน่อย

กู่ถิงเซียงบิดตัวอย่างทรมาน จมูกโด่งคลอเคลียขบเม้มไปทั่วเรือนร่าง กู่ถิงเซียงสั่นระริกพยายามดึงแขนของตนออกจากฝ่ามือของบุรุษ แต่ยิ่งนางแสดงทีท่าขัดขืน กลับเพิ่มแรงฮึกเหิมแก่อีกฝ่ายเสียมากกว่า

“ไม่มีใครปฏิเสธข้าได้ เจ้าก็เช่นกัน”

กู่ถิงเซียงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ถึงจะเป็นฮ่องเต้แล้วอย่างไร ในโลกของนาง ชายหญิงต่างเท่าเทียม ไม่มีใครมีอำนาจบังคับได้ แต่ก็นะ...นั้นมันโลกของนาง ไม่ใช่ที่นี่

ไม่ว่าอย่างไรคืนนี้นางคงไม่อาจรอดพ้นจากเงื้อมมือฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนไปได้

ความคิดกู่ถิงเซียงเริ่มตกตะกอน หากนางหมดสิ้นทางต่อต้านก็มีเพียงแต่ยอมโอนอ่อนผ่อนตามเท่านั้น ในสังคมที่ชายเป็นใหญ่ และนางเป็นเพียงสตรีวังหลังไร้ทางต่อสู้

และจากซีรีส์หลายเรื่องที่ได้ดูมา การมัดใจฮ่องเต้ได้นับว่าเป็นเรื่องดีที่สุด กระทั่งสามารถกำเนิดพระโอรสแก่เขายิ่งเป็นเครื่องการันตีชีวิตที่สุขสบายในวันข้างหน้า

“เอ๊ะ”

บางสิ่งทำกู่ถิงเซียงชะงักนิ่ง ไม่กล้าก้มมองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ จึงเพียงหลับตาแน่น

“มองข้าถิงเซียง” ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนตรัสเสียงแหบพร่า พยายามอย่างมากที่จะให้กู่ถิงเซียงลืมตา กระทั่งทรมานนางจนได้ยินเสียงครางปนสะอื้นเล็ดลอดออกจากริมฝีปากแดง

จะทำอะไรก็ทำ เร็วๆ ให้เสร็จเร็วๆ ยิ่งดี

ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนไม่ใช่คนที่มีความอดทนมากนัก เมื่อเห็นกู่ถิงเซียงไม่ยอมลืมตาตามคำสั่ง จึงคิดอยากสั่งสอนนางมากขึ้น แต่ไหนแต่ไรมีเพียงเขาที่มีอำนาจสั่งการและทุกคนจำต้องทำตาม หากกู่ถิงเซียงกล้าขัดคำสั่ง เขาก็มีวิธีที่จะปราบความดื้อรั้นของนาง

กู่ถิงเซียงเบิกตาโพลงทันที น้ำตาคลอเต็มสองเบ้าตา นางกรีดร้องและดิ้นไปมาอย่างเจ็บปวด

สารเลว! เขาจะฆ่านางหรือไง ไม่รู้หรือว่านางยังบริสุทธิ์อยู่ ทำไมกระทำป่าเถื่อนเช่นนี้

เดิมก็เกลียดตัวละครนี้มากพออยู่แล้ว กลับมาถูกเขาย่ำยีเช่นนี้อีก เป็นใครก็ต้องโกรธด้วยกันทั้งนั้น

และเพราะความโกรธนั่นเอง ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น เลวร้าย... ไม่สิ เข้าขั้นลอบสังหารเลยก็ว่าได้

กู่ถิงเซียงอยู่ในท่านอนหงาย เข่าข้างหนึ่งยกค้างไว้ บุรุษที่ตอนแรกขึ้นคร่อมเซล้มลงไปนอนด้านข้าง แน่นิ่งไม่ไหวติง มือสองข้างกุมที่หว่างขา ใบหน้าเขียวคล้ำดูเจ็บปวดอย่างมาก

กู่ถิงเซียงอ้าปากค้าง เหลือบมองร่างที่นอนคุดคู้ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดปนสยดสยอง เห็นทีชะตากรรมของนางคงต้องลงเอยดั่งเช่นในซีรีส์กระมัง ทั้งยังดูจะเร็วกว่าเนื้อเรื่องเดิมเสียด้วย

โอ้วสวรรค์! มอบความตายให้ข้าเถิด ความตายอาจทรมานน้อยกว่าโทษที่จะได้รับ ทำฮ่องเต้บาดเจ็บว่าหนักหนาแล้ว หากตรงนั้นไม่สามารถกลับมาใช้งานได้ หรือเกิดเป็นหมันขึ้นมา! ไม่ถูกทรมานจนตายก็คงถูกสั่งประหารทั้งโคตรเป็นแน่!?