03

"..."

เป็นเวลากว่าหลายชั่วโมง กว่าสัมพันธ์ร้ายบนเตียงจะผ่านพ้นไป ลูน่าจำไม่ได้ว่าเธอเสร็จไปครั้งที่เท่าไหร่ แต่เดวิดก็ยังคงกระแทกกนะทั้นเข้าออกอยู่อย่างนั้น แม้ว่าเธอจะบอกเขาออกไปว่าไม่ไหว.....

“ปัก ! ปัก! ปัก !

“อึก!!! นาย.... พรุ่งนี้ฉันมีถ่ายละคร แล้วไป...อึก! อีเว้นท์ต่อนะ”

น้ำเสียงแหบแห้งของหญิงสาวเอ่ยดังขึ้น หลังจากเธอโดนคนบนร่างสูบพลังไปหลายชั่วโมง

เดวิดดันลิ้นเข้ากระพุ้งแก้ม ด้วยสีหน้าไม่พอใจ แม้น้ำเสียงหวานจะพยานามเอ่ยออกมาอย่างขอความเห็นใจ แต่ด้วยความเสียวซ่านที่ครอบงำ ก็ทำให้เดวิด อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้

“ช่วงนี้เธอเป็นอะไร โดนเอาแต่ละที จะตายให้ได้”

“ก็นายเริ่มรุนแรงกับฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ กว่าฉันจะเจอคนที่ใช่ มีหวัง มดลูกได้พังกันหมดพอดี”

ปึก!ปึก!ปึก!

“โอ๊ยยยยยยย!!”

มาเฟียหนุ่มกระแทกสะโพกสอบเข้าใส่คนใต้ร่างเต็มแรง ก่อนจะกระชากเรือนผมขลับดำ ด้วยความรุนแรง

“นี่นาย ! ฉันเจ็บนะ”

“ที่หลังก็อย่าพูดอะไร ที่มันอันตรายต่อมดลูกตัวเอง”

พั่บ!พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วบริเวณห้อง เดวิดไม่แผ่วแรงลงแม้แต่น้อย แต่กลับกระแทกเข้าออกหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่ทุกอย่าง จะค่อย ๆ ดับวูบไป ท่ามกลางกลิ่นบุหรี่ราคาแพงที่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณห้อง

สายตาคู่คมจ้องมอง เรือนร่างหญิงสาวนอนหลับอยู่บนเตียง ภายในหัวของเค้ามีเรื่องราวให้คิดมากมายก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังขึ้น

ครืด...ครืด....

เดวิดตวัดสายตาจ้องมองรายชื่อที่ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือราคาแพง ก่อนจะกดรับสายไร้มารยาท

“สวัสดี ลูน่า คือพอดี ผมจะรบกวน ต่อบทกับคุณสักครู่ได้ไหม รบกวนคุณรึเปล่า”

เดวิดประวัติสายตาจ้องมองนาฬิกาเป็นเวลาตีสามครึ่ง เรียวลิ้นสากตวัดดันกระพุุ้งแก้มด้วยความหงุดหงิด แน่นอนว่าการที่ผู้ชายโทรหาผู้หญิงเวลานี้ไม่ใช่เรื่องงานอย่างแน่นอน และคนอย่างเค้าก็รู้ดีว่าชายหนุ่มปลายสายนั้นต้องการอะไร

“ เธอหลับแล้ว”

น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความดุดันทำเอาคนปลายสายนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยถามประโยคถัดมา

“ แล้วคุณเป็นใครมารับสายเธอได้ยังไง”

“ คุณคิดว่าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันเวลานี้เค้าเป็นอะไรกันล่ะ”

เดวิดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันก่อนจะกดวางสายในทันที

พรืบ!!

ร่างสูงเดินกายออกไปจากห้องทันที แต่ก็ไม่วายทิ้งบัตรเครดิตแบล็คการ์ด ไว้ในกระเป๋าของเธอ นี่ไม่ใช่ค่าตัวแต่เป็นสิ่งที่เดวิดเสนอเองตั้งแต่แรก แม้ทั้งสองจะตกลงกันว่าเป็นแค่เพื่อนนอน แต่ค่าใช้จ่ายรวมถึงคอนโดรู้แห่งนี้เค้าเองเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด รวมถึงค่าใช้จ่ายและซื้อของในแต่ละเดือนของเธอ แม้ในตอนแรกรู้น่าจะไม่ยอม แต่เดวิดก็ยื่นข้อเสนอที่นอกเหนือจากนั้นทำให้เธอต้องจำใจ รับสิ่งเหล่านี้จากเขา

เช้าต่อมา...

ดูหน้าค่อยค่อยรู้สึกตัวเตือนหลังจากเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น มือบางขวาผ้าเช็ดตัวขึ้นมาคลุมร่างก่อนจะก้มมองคราบน้ำรักเกรอะกรั้งที่เต็มผ้าปูที่นอนราคาแพง

“เห้อออ บ้าชะมัด เล่นซะบวมขนาดนี้ จะเดินยังไงให้ปกติเหมือนชาวบ้านเขาล่ะ บ้าเอ้ย !!”

ลูน่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำและเข้าไปชำระร่างกาย เรือนด้านบางส่วนเต็มไปด้วยร่องรอยบีบเคล้น บั้นท้ายงดงามเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือของมาเฟียหนุ่ม

“ บ้าชะมัดแกเป็นหมอจริงหรือเปล่าเนี่ย มือหนักอะไรขนาดนี้”

แม้จะก่นด่า คู่นอนคนสนิท แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทุกรสชาติบนเตียงนอนทุกครั้ง เดวิดทำถึงขนาดที่ว่าบทจูบบริเวณนิ้วเท้าเธอ ซึ่งมันต่างจากรสนิยมหมอเนิร์ที่ใครต่อใครเห็นตามโรงพยาบาลหรืองานเคสพิเศษของนักธุรกิจทั่วไป

“...”

และวันนั้นเธอจำได้อย่างดี วันที่เขาและเธอตกลงปลงใจ และเป็นวันไนท์สแตนด์กัน แต่ค่ำคืนที่เราร้อนในคืนนั้น ทำให้เขาและเธอ ต่างฝ่ายต่างติดใจในความสัมพันธ์และรสนิยมทางเพศกันอย่างดี รู้หน้าไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องอย่างว่าและแน่นอนเดวิดทำให้เธอถึงใจชนิดที่ว่าไม่สามารถไปทำกับใครได้อีก

หญิงสาวเหลือบมองนาฬิกาครู่หนึ่ง ก่อนแต่งตัวด้วยความเร่งรีบ มือบางคว้ากระเป๋าราคาแพง ก่อนจะเห็นบัตรเครดิตวางอยู่ ทว่าเธอกลับไม่หยิบมันขึ้นมา 

บรื้นนนน!!!! เสียงรถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนด้วยความเร็ว ก่อนจะหยุดลง ณ กองถ่ายละครแถว ๆ ชาญเมือง

"ว้ายยย น้องลูน่า ทำไม มาเอาป่านนี้คะลูกสาว"

เสียงช่างแต่งหน้าสาวสองเอ่ยขึ้น ด้วยท่าทีร้อนรน เมื่อนางเอกเบอร์ใหญ่ช่องนั้น มาสายเหมือนทุกครั้ง

" ไม่ต้องอยากรู้ รีบทำหน้าที่ตัวเองเถอะค่ะ"

ลูน่าเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีนิ่ง ๆ  ทว่าผู้คนในกองถ่าย ต่างมองเธอด้วยสายตาเบื่อหน่าย และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ลูน่ามาช้ากว่าทุกคน แต่เธอมักจะทำอยู่บ่อย ๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าด่าทอต่อว่า เพราะรู้ดีว่า นางเอกสาวนั้น ทำเงินให้ช่อง มากมายมหาศาลแค่ไหน 

"ไง เมื่อคืนดื่มหนักเหรอ?"

เสียงเซอร์เวย์ เอ่ยถามนางเอกสาวของตัวเอง ด้วยท่าทีหยอกล้อ ก่อนลูน่า จะแสดงสีหน้ามึนงง

"ดื่ม ?"

"ก็เมื่อคืนฉันโทรไป มีคนรับสายแทนเธอ"

ลูน่ากำหมัดในมือไว้แน่น และเธอรู้ดีว่าใครเป็นคนรับสาย

" ไม่ต้องกลัวหรอก เรื่องนี้จะไม่ถึงหูใคร"

"แต่มานั่งพูดกลางกองถ่ายเนี่ยนะ"

ลูน่ากัดฟันพูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์  หากมีใครผ่านไปมาแล้วได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยออกไป เธอได้แก้ข่าวยันสิ้นปีแน่ ๆ 

"เอาเป็นว่า เธอไม่พูด ฉันไม่พูด ทุกอย่างจบ แต่ตอนนี้ เรามาต่อบทกันดีไหม"

"ฉันแต่งหน้าอยู่ ไม่แหกตาดูรึไง"

นางเอกสาวเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีหยอกล้อเหมือนทุกครั้ง ก่อนที่พระเอกหนุ่มคู่จิ้น จะยกยิ้มด้วยความนึกเอ็นดู 

"ดูไปดูมา เธอก็น่ารักดีเหมือนกันนะ"

อุ้ยยยยย !!!

เสียงช่างแต่งหน้าสาวสองอย่างซูซี่ เผลอร้องเสียงหลงออกมา เมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่ ก่อนลูน่า จะตวัดสายตาดุดัน เชิงข่มขู่ว่าไม่ให้หล่อนพูดอะไรออกมามากกว่านี้

"ไปไกล ๆเลยไป รำคาญ!"