TEASER 100%

EP00

.

.

.

เหตุการณ์เมื่อสองปีก่อน…

ตึก ตึก ตึก ตึก…

เสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นคอนกรีตเป็นจังหวะอย่างเชื่องช้า สายตาคมกริบกวาดมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น บริเวณบ้านมีตำรวจและเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินกำลังอลเวงอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น พอเดินมายังจุดเกิดเหตุที่มีตระข่ายกั้นเอาไว้เป็นบริเวณต้องห้าม สายตาก็ไปสะดุดอยู่กับร่างนองเลือดบนเตียงของผู้เป็นพ่อ…

“…คุณดำรงเสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตายแทงตัวเองไปทีละแผลจนสภาพศพกลายเป็นแบบนี้”

“…”

“เสียใจด้วยนะ…”

“…พะ เพิร์ธ เราขอโทษ เรามาช้าไป…เราขอโทษนะเพิร์ธ” ร่างหนายืนแน่นิ่ง ภาพตรงหน้าเริ่มพล่าเบลอจนหยาดน้ำตาเม็ดโตไหลอาบพวงแก้ม ท่อนขามีร่างของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนอย่างชะเอมกอดขาเขาเอาไว้ด้วยท่าทางตัวสั่นระริกกับภาพสยดสยองตรงหน้า…

"เกิดอะไรขึ้น…ทำไม…"

“ช่วงเวลาที่นายไปคุยงานแทนคุณดำรง เขาเกิดอาการเครียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้ กว่าชะเอมจะเข้ามาเห็นคุณดำรงก็สิ้นลมหายใจแล้ว…”

“…”

“ตำรวจตรวจหาหลักฐานทุกอย่างไม่พบรอยนิ้วมือของคนอื่นบนตัว มีเพียงรอยนิ้วมือของคุณดำรงบนด้ามมีด ต่อไปคงต้องส่งศพไปชันสูตรเพื่อความแน่ชัด” เชษ ทนายของครอบครัวดำรงพูดขึ้น มือหนาตบเข้าที่ไหล่ของชายหนุ่มเชิงให้กำลังใจ

“ช่วยพาเอมออกไปก่อน…”

“ครับ…ไปเถอะคุณเอม”

“เพิร์ธ…เอมกลัว”

“ไม่มีอะไรแล้วนะเอม ออกไปก่อน เอมทำดีที่สุดแล้ว” เพิร์ธนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเธอแล้วพูดออกมาทั้งน้ำตา ก่อนที่เชษจะพยุงตัวของชะเอมคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนคนแรกของเขาออกจากที่เกิดเหตุ เพิร์ธมองสภาพศพนองเลือดของผู้เป็นพ่อด้วยหัวใจเจ็บปวด ฆ่าตัวตายงั้นหรอ เขารู้จักพ่อตัวเองดี ถึงจะพิการแต่เขาก็ไม่เคยถอยกับปัญหาที่เจออยู่แน่นอน การตายของผู้เป็นต้องเกิดจากการฆ่าตกรรมจากใครคนใดคนหนึ่ง…

.

.

ปัจจุบัน…

เชียงใหม่…

“…” ชายหนุ่มเอนตัวลงกับผนักโซฟาแล้วปิดเปลือกตาลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์การเสียของผู้เป็นพ่อที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำมาเป็นเวลาสองปี พอเกิดเหตุการณ์เรื่องนั้นขึ้นเขาก็ถูกแฟนสาวบอกเลิกไปคบกับคนอื่น ทิ้งให้เขาต้องจมอยู่กับความทุกข์เพียงลำพัง หลังจากนั้นเพิร์ธก็ใช้ชีวิตด้วยการระเริงเซ็กส์กับผู้หญิงไม่ซํ้าหน้าเพื่อลืมเรื่องแย่ๆ ในชีวิตและรอคอยเวลาเอาคืนผู้หญิงคนนั้นอย่างสาสม จนวันนี้มาถึง…

ครืด… ครืด…

(เสร็จยัง เป็นไงเด็ดไหม?)

“เด็ดเหี้ยไร ยังไม่โผล่หัวมาให้กูเชือดเลยสัส”

(เอาหน่า ของสดใหม่มึงรอหน่อยก็แล้วกัน รับรองฟินยันชาติหน้า)

“ไม่เด็ดกูจะถีบหน้ามึง ชักจนปวดข้อละเวร”

(เออ…แต่ถ้าเด็ดมึงจ่ายกูเพิ่ม แค่นี้ก่อนก็แล้วกันกูจะกกเมียต่อ)

“เค”

ตี้ด!

มือหนากดตัดสายทิศเหนือแล้วโยนโทรศัพท์ไปที่อื่นแทน ปลายนิ้วแกร่งพ้นสารเสพติดเข้าปอด อีกข้างชักท่อนเอ็นไปด้วยอารมณ์ที่กำลังพุ่งสายตามองไปยังจอทีที่กำลังฉายภาพอนาจารร่วมเพศอยู่…

ก๊อก!ก๊อก!ก๊อก!...

“มาสักทีนะ…จะเย็xให้แหกเลยคอยดู”

“ขออนุญาตนะคะ…อื้อ?!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างตะกร้าในมือตกลงบนพื้น ร่างกายถูกดันเข้ามาในห้องพร้อมกับประตูที่ถูกปิดเสียงดัง เด็กสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลายถูกกดจูบหนักๆ ท่ามกลางความตกใจของเธอ มือหนาไม่รอช้าบีบไปทั่วสัดส่วนของคนตัวเล็กแล้วผลักลงเตียง…

“อื้อ!!…ปล่อยหนู…คุณ!”

“อย่าดิ้น!”

“คุณจะทำอะไรหนู…ปล่อยนะ!”

“กูบอกว่าอย่าดิ้นไงว่ะ!!”

เพี๊ยะ!

“อึก…” มือหนาฟาดเข้าที่บั้นท้ายกลมแล้วจับกระถินให้อยู่ในท่าคลานบนเตียง ก่อนจะดึงเทปดำออกปิดปากไม่ให้เด็กสาวโวยวาย ตามด้วยกุญแจมือที่ล็อกเอาไว้…

“ไง เชื่อฟังตั้งแต่แรกคงไม่โดนแบบนี้”

“…” กระถินส่ายหัวปฏิเสธแล้วพยายามร้องออกมาว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ ทวาเสียงที่เล็ดลอดออกมากลับจับใจความไม่ออก

“สวยดี…คงฟิตหน้าดู” เพิร์ธพึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะถกกระโปรงขึ้นไปกองเอวขอดแล้วเกี่ยวกางเกงซับในออก ปลายนิ้วแกร่งแหวกสองกรีบเปิดทางพร้อมกับจับหัวหยักจ่อเข้าที่ปากทางในวินาทีต่อมาก็เด้งเอวสวนเข้าไป…

สวบ!

กึด!

“อื้ออ!!!”

“เชี้ยเลือด…ซิงหรอว่ะ?!”

.

.

.

เดี๋ยวววว ฟังน้องก่อนนนนนน

เหตุการณ์ในเรื่องของพี่เพิร์ธจะเกิดขึ้นในช่วงปิดเทอมนะคะนางมาเที่ยวเชียงใหม่ ไรท์จะเขียนอยู่บทนำว่าปีสี่เลย

ปล.ทุกอย่างในนิยายอาจจะไม่ใช่ที่คิด พลาดบรรทัดเดียวอาจจะพลาดทั้งเรื่อง?

Next...

“จะเอาเท่าไหร่…กับความบริสุทธิ์ของเธอ”

ก่อนกดออกขอคนละหนึ่งคอมเม้นท์หน่อยน้า\\โอบกอด?