EPISODE4

[แตน]

'อือ' ฉันครางในลำคอตัวเองเบาๆ ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมา ฉันรู้สึกว่าเช้านี้ของฉันมันสดใสเอามากๆ เหมือนร่างกายของฉันได้พักผ่อนเต็มอิ่มแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ฉันบิดขี้เกียจสองสามครั้งก่อนจะยันตัวลุกนั่งแบบเต็มตัว ฉันกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องสมองกำลังประมวลผล เมื่อวานฉันไปเดินตลาดขากลับบ้านมีผู้ร้ายมาดักตัวฉันไว้ ฉันวิ่งหนีไปหลบหลังพุ่มไม้ คนพวกนั้นเอาผ้ามาปิดจมูกฉันจนฉันสลบไป

ใช่ฉันต้องโดนลักพาตัวมาแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็รับลุกขึ้นวิ่งลงจากเตียงเพื่อหาทางหนี

แต่ยังไม่ถึงประตูห้องเลยค่ะ ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันมันโล่งแปลกๆ จนฉันต้องใช้สายตาก้มลงไปมอง

'กรี๊ดฮือออ ไอ้เหี้ยที่ไหนมันทำกับกูแบบนี้ กรี๊ด ฮือออ'

'เสียงดังเหี้ยไรนักหนาคนจะนอนโว้ยย'

ขวับ!

ฉันรีบหันกลับไปมองบนเตียงนอน ก็พบกับร่างผู้ชายคนนึง ฉันเดินเข้าไปหามันอย่างช้าๆ จนเห็นหน้าของมันชัดๆ

พรึบ!

'โอ้ย'

ฉันกระโดดจากพื้นขึ้นไปนั่งทับบนตัวมัน ฉันจับหัวของผู้ชายตรงหน้าโขกกับที่นอนย้ำๆ หลายต่อหลายที

ฉัน: ตายซะ ไอ้สัด ไอ้หน้าตัวเมีย ไอ้เห็บหมาไอ้สันขวาน ไอ้โรคจิต วิปริต โสโครก

(ฉันสบถคำด่าแบบหยาบคายใส่ผู้ชายตรงหน้าแบบรัวๆ มือของฉันก็ไม่ได้นิ่งเฉยทั้งกระชากหัว ขย้ำหน้าจนผู้ชายที่นอนอยู่ด้านล่างไม่มีโอกาสที่จะสวนกลับมา)

'อีบ้าลงจากตัวกูเดี๋ยวนี้'

ฉัน: ไม่มีทาง มึงจับตัวกูมาใช่ไหม จับกูมาทำไม เงี่ยนเหรอทำไมมึงไม่ไปเอากับเสาไฟไอ้ชาติชั่ว ไอ้ชาติหมา ครั้งที่แล้วโดนกูตบที่ผับมึงไม่จำใช่ไหม หะ ไอ้เลว เลวๆๆๆ

(ฉันทั้งด่าทั้งกระชากหัวผู้ชายด้านล่างแบบไม่อ้อมมือ อ้อมแรง)

ฉัน: โอ้ย

เพี้ยะ!

เพี้ยะ!

ฉันสะดุ้งตัวตกใจเมื่ออยู่ๆ คนด้านล่างก็เอามือคว้าหมับเข้าที่หน้าอกของฉันบีบขย้ำก้อนเนื้ออย่างแรง มือของฉันก็เร็วฟาดมือใส่หน้าเขาเต็มๆ จนเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

'โอ้ยยอีบ้า'

ผลัก!

พรึบ!

ไอ้บ้านั่นผลักตัวฉันอย่างแรง จนตัวฉันนอนหงายหมดสภาพอยู่บนที่นอนข้างๆ มัน ฉันกำลังจะชันตัวลุกขึ้นแต่ก็ไม่ทัน เพราะตอนนี้ไอ้บ้ามันมาขึ้นคล่อมอยู่บนตัวฉัน แถมยังจับแขนฉันทั้งสองข้างตึงไว้อีกด้วย

ฉัน: ปล่อยกูไอ้ชาติหมา

'ปากดีนักนะ'

ฉัน: ปล่อยกู

ฉันดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของผู้ชายคนนี้ เขาก้มลงมามองหน้าฉันใกล้ๆ ก่อนจะเหยียดมุมปากให้กัน

'คิดไงถึงไปนั่งขย่มบนตัวผู้ชายทั้งๆ ที่ตัวเองเปลือยเปล่า หรือว่าคัน'

ฉัน: คันพ่อมึงเหรอ

เพี้ยะ

ฉัน: อะ

สิ้นสุดคำพูดของฉันเขาก็ฟาดมือใส่แก้มฉันเต็มๆ

'พ่อกูไม่ใช่เพื่อนเล่นของมึงจำเอาไว้ด้วย'

ฉัน: กูไม่จำ

ฉันตะโกนสวนกลับเขาไปทันควัน ก็มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องจำนิ ไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย

'อีนี่'

แผล่บ!

ฉัน: กรี๊ดดดปล่อยกูนะ ปล่อยกู

ฉันร้องกรี๊ดขึ้นมาเสียงดังเมื่อผู้ชายบนร่างก้มลงมาเลียหัวนมของฉัน

ฉัน: ปล่อย ฮืออ

แผล่บ! แผล่บ! แผล่บ!

' อ่า หวาน'

ฉํน:ปล่อยกู

ฉันยังคงดิ้นไปมาไม่ยอมหยุดและไม่มีทีท่าว่าผู้ชายบนร่างจะหยุดการกระทำหน้าอายนั่น เขายังคงโลมเลียนมของฉันอย่างเมามันส์จนฉันเกือบจะมีอารมณ์ร่วมด้วย

เขาใช่เวลาอยู่กับหน้าอกของฉันประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะผละหน้าออกไป

'ขุนพลกูชื่อขุนพล จำชื่อกูไว้ให้ดีล่ะเพราะกูนี่แหละที่จะเป็นผัวของมึง'

พูดจบเขาก็ลุกออกจากตัวฉัน เขาลงจากเตียงตรงไปจะเข้าห้องน้ำแต่ก็ไม่วายที่จะหันกลับมาออกคำสั่งฉันพร้อมทำหน้าโหดๆ

ขุนพล: ไม่ต้องคิดหนีให้เสียเวลาเพราะมึงหนียังไงมึงก็หนีไม่พ้น ทำตัวสบายสบายเป็นเมียที่ดีให้อนาคตผัวแบบกูเยวันละหลายๆ รอบก็พอ