ตอนที่.4 รับน้องปี1(จ่ายค่าตัว)

แกร๊ก

โต้มมมม

"อ้าว เฮ้ย!!!" จะว่าเป็นครั้งแรกก็ได้ที่ผู้ชายหล่อเหลาเพอร์เฟกต์อย่างเขาถูกทอดทิ้ง เมื่อตัวเล็กตัดสินใจไม่สู้หน้า เธออายจนไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง ก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกไปจากในห้องทันที ปล่อยให้เขานั่งเคว้งคว้างกับอวัยวะเพศที่ไม่มีท่าทีจะแข็งตัว

เช้าวันต่อมา

"รีดผ้าให้ฉันแล้วหรือยังยี่หวา" น้ำเสียงของวันนา พี่สาวต่างมารดายืนเท้าสะเอวจ้องมอง "เมื่อคืนแกไปเลี้ยงส่งท้ายรุ่นมา คงจะกลับดึกมากสินะ ไม่รู้จักงานจักการ นี่มันกี่โมงกี่ยามตื่นก็สาย"

"หนูตื่นมารีดผ้าให้พี่ตั้งแต่เช้าตรู่แล้วค่ะ พอหนูล้างจานทำความสะอาดบ้านเสร็จก็กลับขึ้นไปพักผ่อน"

"ขอให้มันเป็นอย่างนี้ตลอดเถอะ ไม่ใช่ว่าก้าวเข้าสู่มหาลัยจะกลายเป็นเด็กใจแตก! ชิ เหมือนแม่"

"พี่วันนาจะด่าอะไรหนูก็ได้ แต่อย่าลามปามถึงแม่ของหนูนะคะ อีกอย่างหนูไม่ใช่เด็กใจแตก"

พี่สาวไม่สนใจคว่ำปากใส่พร้อมกับรีบเดินไปสวมชุดเสื้อผ้า เนื่องจากว่าวันนี้มหาวิทยาลัยมีกิจกรรมพิเศษ ยี่หวาได้แต่ถอนหายใจมองตามหลัง ตั้งแต่เด็กจนโตเธอก็ถูกพี่สาวพร้อมกับแม่เลี้ยงโขกสับ แม่ผู้ให้กำเนิดเสียชีวิตตั้งแต่ยี่หวายังเด็ก ผู้เป็นพ่อตัดสินใจกลับไปคบกับภรรยาเก่า ซึ่งมีลูกสาวมาแล้วด้วยกันก่อนหน้าหนึ่งคนนั่นก็คือวันนา

วันเวลาผ่านไปกระทั่งเปิดเรียนการศึกษา

"ดูสิ มหาวิทยาลัยรัฐบาลทั่วไปแกก็ไม่เรียน สะเออะ! อยากไปเรียนมหาวิทยาลัยไฮโซเอกชน รู้ไหมค่าใช้จ่ายมันแพงแค่ไหน หัวสูงนักนะนางยี่หวา" แม่เลี้ยงบ่น

"แต่หนูได้ทุนการศึกษาเรียนฟรีจนจบปริญญานะคะ"

"แล้วแกไม่คิดถึงค่าใช้จ่ายอย่างอื่นบ้างหรือไง เงินที่ให้แกไปเรียน ไหนจะค่านั่นค่านี่ค่ารายงาน โอ้ย สุดท้ายมันก็ไม่พ้นฉันอยู่ดี"

"หนูทำงานมาตั้งแต่ยังเด็ก หนูก็พอมีเงินเก็บส่วนตัวไม่รบกวนคุณแม่มากหรอกค่ะ ที่หนูตัดสินใจเรียนที่นี่ เพราะเขาการันตีว่าเรียนจบจะมีงานให้ทำ หนูจึงเลือกที่จะไม่ต้องไปเดินสมัครงานเอง อย่างน้อยเราก็เห็นอนาคต"

แม่เลี้ยงยังบ่นต่อไปโดยที่ไม่ทำความเข้าใจ ส่วนยี่หวาได้แต่ก้มหน้าเธอไม่ได้เกรงกลัวแต่เธอแค่ชินชา หลังจากเดินซื้อชุดเสื้อผ้าจากนั้นก็รีบเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อรอวันเปิดมหาวิทยาลัย

วันจันทร์

'ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ มันจะโดนไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย วู้ววว เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆ ร้อน จริงๆ ร้อน จริงๆ กรูวววว'

เสียงเพลงเชียร์รับน้องดังสนั่น ตอนนี้ยี่หวานั่งอยู่กลางแถวเพื่อเข้าพิธีการรับน้องของคณะรุ่นพี่โดยที่มีฟ้านั่งอยู่ด้านข้าง สองคนสอบเข้ามาในสถานะเด็กทุนของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนี้ เนื่องจากว่าเรียนหนังสือเก่ง เป็นการเปิดโลกใหม่พบเจอกับผู้คนใหม่

พักเที่ยง

"ที่นี่สนุกจังเลย" ฟ้าพูด "ไม่ต้องได้นั่งตากแดดเข้าแถวฟังอาจารย์พูดหน้าเสาธงเหมือนตอนเรียนมัธยม"

"ก็จริงนะ แถมยังมีกิจกรรมหลากหลาย"

"เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้ยี่หวาชอบเข้าสังคมด้วย"

"เราโตแล้วก็ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองสิ จะมานั่งเรียบร้อยอยู่ด้านหน้าของห้องอย่างเดียวก็คงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่พ้นคำดูถูกดูแคลน"

"ยังฝังใจอยู่สินะ เฮ้อออ ช่างเถอะเราหลุดพ้นแล้วนี่"

คงเพราะยี่หวามีรูปร่างทรวดทรงโตกว่าวัย เธอมีเอวคอดบางเล็กแถมหน้าอกหน้าใจสะบึมเกินหน้าเกินตา เรียกได้ว่ากระดุมนักศึกษาแทบจะปริจนเป็นที่จดจ้องจดจ่อของชายหนุ่มที่พบเห็น โดยเฉพาะรุ่นพี่ที่เพ่งเล็งตลอดตั้งแต่วันแรกที่พบเจอ

"รุ่นพี่กลุ่มนั้นมองยี่หวาใหญ่เลย" ฟ้าสะกิดไหล่

"ช่างเขาเถอะดูท่าทางจะเจ้าชู้น่าดู"

"นั่นสินะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดูท่าทางพวกนั้นจะชอบ..ได้ข่าวว่ามาจากมัธยมเอกชนชื่อดังด้วย คนสวยๆ นั้นชื่ออะไรนะ"

"ต้นหอม"

"ใช่ ได้ยินว่าเป็นตัวเต็งของการเข้าประกวดดาวคณะของเราด้วยนะ แต่เราว่ายี่หวาของเราสวยกว่า"

"ไม่ต้องมาชมกันเองหรอกค่ะ ฮ่าๆ ปะ กินข้าว"

'กริ๊ดดดดด'

'กริ๊ดดดดด'

หลังจากกินข้าวกันเสร็จ สองสาวก็เดินอ้อมมายัง หลังตึกคณะ ปรากฏว่าเดินผ่านตึกของบริหารธุรกิจ แต่ทั้งคู่เรียนอยู่ศิลป์ภาษา เมื่อเห็นกลุ่มนักศึกษาสาวส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดจึงหยุดมองชะโงกไปยังโต๊ะหินอ่อนที่มีผู้ชายหลายคนนั่งอยู่ ยี่หวาเห็นลักษณะรูปร่างก็ตกใจทันที ผู้ชายที่ย้อมผมสีเทาใบหน้าหล่อๆ นั่น.. ก็คือผู้ชายที่เธอจ้างไปม่านรูดในคืนนั้น

ตึก ตึก ตึก

"ขอโทษนะคะพี่" ตัวเล็กรีบซอยเท้าตรงดิ่งไปในทันที ทุกคนต่างแหวกทางหนี "วันนั้นหนูรีบไปหน่อย ก็เลยลืมจ่ายค่าตัวให้พี่ นี่ค่ะเงินห้าร้อยบาท"

"!!!!"

♡⃛ ────────────────⠀♡⃛

นางเอกซ็อตฟิลพระเอกเวอร์!! แหวกฝูงชนมาจ่ายค่าตัวให้อิพรี่ แม้จะไม่แข็งก็ตาม อิพี่ช็อก555555555

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น เป็นกำลังให้ด้วยค่ะ

♡⃛ ────────────────⠀♡⃛