ตอนที่2.เทพบุตรซาตาน(ราคาเท่าไหร่)

โต๊ะมุมโซฟา

"นี่พวกมึงจีบหญิงคนเดียวกันอีกแล้ว" ไท ชายหนุ่มผอมบางเอ่ยพูด "ถึงขนาดต้องจับไม้สั้นไม้ยาวกันเนี่ยนะ ฮ่าๆ"

เขาจ้องมองเพื่อนอีกสองคนที่นั่งข้างกันพร้อมจะดึงไม้ที่เสียบผลไม้คนละอัน คนแรกหน้าตาดีออกลูกครึ่งจีนชื่อว่า มิก อีกคนเป็นหัวหน้าโจกที่มาพร้อมความหล่อฉบับเกาหลีสูงเกิน185 ซม. ชื่อว่า เวล ทั้งหมดเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชน คณะบริหารปี 3

"ก็ไอ้เวลมันไม่ยอมให้กู" มิกบ่น

"กูให้มึงไปหลายคนแล้ว คนนี้กูอยากลอง"

"มึงมีสาวเป็นร้อย! คนนี้กูขอเถอะ"

"เพราะแบบนี้ไงกูถึงต้องใช้วิธียุติธรรม ใครจับได้ไม้ยาวถือว่าชนะขาด อีกคนห้ามยุ่ง"

"เอาก็เอาวะไอ้ห่า น้องเพลงดาวคณะนิเทศศาสตร์ โคตรแจ่ม กูสู้ตาย"

พูดจบทั้งคู่ก็เลือกไม้ จากนั้นให้คนที่เป็นกรรมการอย่างไทนับถอยหลังเพื่อจะได้ตัดสินแพ้ชนะ

ปั๊กกก

"เยส ฮ่าๆ กูชนะ" เวลดีใจเขาเลิกคิ้วให้เพื่อนสนิท "ขนาดแข่งดวงมึงยังแพ้เลย ยอมเถอะ"

"กูไม่ยอม! กูว่ามันไม่แฟร์"

"อะไรของมึงอีกเนี่ย ก็รู้ผลแล้วไงกูไม่โกงหรอก"

"คนอย่างมึงมันไว้ใจไม่ได้ เทพบุตรซาตานที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวอย่างมึงกูไม่เชื่อใจเด็ดขาด เรามาแข่งกันอย่างยุติธรรมซึ่งหน้าดีกว่า"

"จะเอายังไงก็ว่ามา"

"ใครดื่มเหล้ากลมนี้หมดก่อนคนนั้นเป็นฝ่ายชนะ"

แน่นอนว่าคนอย่างเวลกล้าท้าก็กล้ารับ ทั้งโต๊ะสั่งเหล้ามาวางตรงหน้าคนละหนึ่งขวด จากนั้นก็เริ่มกระดกดื่มอย่างไม่ยั้ง ขณะเดียวกันไทก็จ้องมองดูสถานการณ์ยิ้มหัวเราะร่า เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองฟาดฟันกันอย่างจริงจัง เรียกได้ว่าเป็นกองหนุนกองเชียร์

หน้าบาร์

"สวัสดีค่ะ หนูอยากดื่มเหล้าสักแก้ว" สาวน้อยอย่างยี่หวาเดินฝ่าฝูงชนเมายังตรงหน้าบาร์ที่มีพนักงานชงค็อกเทล "แต่นี่เป็นการดื่มครั้งแรก ช่วยแนะนำเล่ายี่ห้อที่ไม่แรงหน่อยได้ไหมคะ"

"ได้เลยครับ เดี๋ยวพี่จัดให้"

"หนูเห็นมีเมนูเป็นชื่อผลไม้ด้วยค่ะ"

"เป็นค็อกเทลผสมผลไม้น้องชอบผลไม้อะไรล่ะ"

"สตรอว์เบอร์รีก็ได้ค่ะ"

"เดี๋ยวพี่จัดให้ครับรอสักครู่"

เป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจ แม้เสียงเพลงจะดังแสงไฟสลัวมองเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ แต่เหมือนผู้คนจะสนุกสนานบางคนก็เต้นสะบัด บางคนก็กอดกันกลมโดยไม่อายและไม่สนใจผู้คนรอบข้าง ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ของเด็กวัยเพิ่งจบมัธยมปลายอย่างยี่หวา ซึ่งแน่นอนว่าเธอแอบเข้ามา

ตุบ!

อักกกก

"โทษที" เสียงชายหนุ่มพูดเมื่อเขาเดินเซมากระแทกไหล่ของตัวเล็กที่พึ่งยกหรือค็อกเทลไปแก้วเดียว

"ไม่เป็นอะไรค่ะ"

"แต่พี่เจ็บไหล่มากทำยังไงดี.."

"ก็พี่ชนหนูแรงมากเลยนี่คะ"

"น้องก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบด้วยสิ"

"พี่หมายความว่ายังไง"

"ตอนนี้พี่เมามากแต่โคตรปวดฉี่ พยุงพี่ไปห้องน้ำหน่อยได้ไหม เฮือกก~"

ตัวเล็กไม่กล้าปฏิเสธ เธอมองคนตัวสูงใหญ่ที่ท่าทางเดินเซ ก่อนจะช่วยพยุงไปยังห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านหลัง ผู้คนเริ่มทยอยกันกลับเนื่องจากเป็นเวลาดึกดื่น หลังจากนั้นเขาก็ยืนไม่ตรงเอียงไปมาอยู่ทางเข้า

"พี่ไหวไหมคะ" ยี่หวาถาม "ให้หนูตามคนมาช่วยไหม พี่ยืนยังไม่ตรงเลย"

"ไหวสิ แต่ขอตั้งสติก่อน ว่าแต่เธอชื่ออะไร"

"ชื่อยี่หวาค่ะ"

"ยี่หวา..ชื่อน่ารักเหมาะกับหน้า แต่ดูท่าทางยังเป็นเด็กวัยละอ่อนอยู่เลยนี่นา โห แต่นมโตชะมัด"

"อะ อะไรนะคะ!"

"เสริมนมมาหรือเปล่า ทำไมถึงมโหฬารขนาดนั้น"

เป็นการทักทายของคนแปลกหน้าที่ทำให้สาวน้อยอย่างยี่หวานอึ้งหนัก แม้เธอจะใส่เพียงเสื้อแขนสั้นสีขาวรัดรูปธรรมดา กับกระโปรงเทนนิสสีชมพูหวานแหวว แต่ก็ไม่สามารถบดบังเรือนร่างที่โตกว่าวัย

"พี่ชื่ออะไรคะ" ยี่หวาตัดสินใจถาม

"ฉันชื่อเวล เฮือกกก"

"หนูขอถามพี่ตามตรงนะคะ"

"ถามมาสิ รีบหน่อยปวดฉี่เนี่ย"

"ถ้าหนูจ้างให้พี่มานอนด้วยพี่จะคิดราคาเท่าไหร่คะ"

"หมายถึงนอนกับเธอเนี่ยนะ..ระดับไหน? นอนจับนม นอนกอด นอนฟัด หรือออกแรงเอาด้วย"

เวล เป็นลูกเจ้าของคลับที่โด่งดังหลายแห่ง พ่อของเขามีธุรกิจหลากหลายซึ่งส่งออกเกี่ยวกับการค้าขายระหว่างประเทศด้วยซ้ำไป ฉะนั้นเรื่องเงินไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ แต่เขาเพียงแกล้งจะเย้าแหย่เด็กที่ดูไร้เดียงสาตาแป๋วคนนี้เท่านั้น

"ห้าร้อยพี่ไหวไหมคะ? หนูมีเท่านี้"

"หน้าตาดีราวกับเทพบุตรอย่างฉัน เธอให้ราคาห้าร้อย!!"

♡⃛ ────────────────⠀♡⃛

เมาๆ อยู่ถึงกับสร่างเมา55555555555555555! งื้อคนอ่านน้อยจังT^Tชอบกันไหมหนอ?

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น เป็นกำลังให้ด้วยค่ะ

♡⃛ ────────────────⠀♡⃛