บทที่7จำผิดชีวิตเปลี่ยน

เรียกได้ว่าเป็นค่ำคืนแสนพิเศษของนาราก็ว่าได้ เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีหนุ่มที่ถูกใจจนเธอต้องเป็นคนนัดเขาแบบนี้มาก่อน

และคืนนี้ดูเหมือนว่าเพื่อนของเธอเองจะเป็นใจเสียด้วย เมื่อเห็นว่านาราพอเมาได้ที่ก็อยากจะให้ก้อนเมฆไปส่งเพื่อน ทั้ง ๆ ที่วาดดาวเองก็พักอยู่ที่เดียวกันแต่ก็ยังคะยั้นคะยอให้หนุ่มหล่อไปส่ง และนั่นมันก็เหมือนเป็นการเปิดทางให้ก้อนเมฆได้เข้าหา

ทุกอย่างว่าง่ายไปเสียหมด ในเมื่อลูกคุณหนูอย่างนาราถูกตาต้องใจหนุ่มคนนี้ก็ต้องปล่อยให้เพื่อนได้ลิ้มลองผู้ชายสักครั้งก็ไม่น่าจะเสียหาย

ก้อนเมฆพยุงนาราออกมาจากผับ ส่วนเพื่อนของชายหนุ่มที่มาด้วยอาสาไปขับรถมาจอดให้ที่หน้าผับ แต่ก็ไม่ได้ติดสอยห้อยตามไปหรอกนะ เพราะกลุ่มเพื่อนของนาราก็อาสาที่จะไปส่งรุ่นพี่เหมือนกัน

ระหว่างที่พยุงร่างบางอยู่หน้าผับ เสียงฝีเท้าจากใครสักคนก็ดังเข้ามากระชั้นชิด พร้อมทั้งสะกิดเรียกก้อนเมฆ

"น้องครับ" ชายหนุ่มหันไปตามเสียง เมื่อเห็นชายปริศนายืนอยู่ก็ทำหน้าสงสัย เพราะเขาเองก็ไม่รู้จัก

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"ใช่เพื่อนน้องหรือเปล่าที่สวมเสื้อสีกรมแขนสั้น เดินไปที่ลานจอดเมื่อกี้พี่เห็นเหมือนจะมีเรื่อง"

ก้อนเมฆได้ยินดังนั้นก็ตกใจสุดขีด แต่ก็เป็นห่วงนาราที่คอพับคออ่อน แต่ถึงอย่างไรก็ต้องไปช่วยเพื่อนตนก่อน

"นาราครับ นั่งรอพี่ตรงนี้ก่อนได้ไหม"

"ได้สิคะ" เธอเมาจนจะครองสติไม่อยู่ แต่ก็ยังอุตส่าห์ยิ้มและพยักหน้าให้ชายหนุ่ม ส่วนก้อนเมฆเขารู้สึกเป็นห่วงเพื่อนที่มาด้วย จึงรุดหน้าไปที่เกิดเหตุ แต่พอมาถึงก็เห็นว่าเพื่อนนั่งฟุบอยู่พร้อมเลือดที่ซิบ ๆ อยู่ริมฝีปาก

"เก้า เป็นยังไงบ้างวะ นี่ใครทำร้ายมึง"

"ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ ๆ ก็ถูกสะกิดกูก็คิดว่ามึงตามมา พอหันไปยังไม่ทันถามมันก็ใส่กูจนร่วง แถมยังหลบหนีไปอีก"

"ในร้านก็ไม่ได้ผิดใจกับใครนี่หว่า"

"นั่นนะสิ"

"แล้วน้องนาราของมึงละ"

"กูให้นั่งรอ งั้นกูกลับไปหาน้องเขาก่อนนะ" ก้อนเมฆรีบกลับไปที่เดิมแต่ปรากฏว่านาราไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว เขาเองก็ตกใจมากกำลังที่จะเดินกลับเข้าไปในร้าน แต่ผู้ชายคนเดิมก็ดันเข้ามาเสียก่อน

"น้องครับ ตามหาน้องผู้หญิงคนนั้นอยู่ใช่ไหม"

"ครับ"

"พี่เห็นเพื่อนผู้หญิง พากลับไปแล้วนะ"

"เหรอครับ" สิ่งที่แปลกใจมากที่สุดคือ วาดดาวเป็นคนอยากให้ไปส่งนาราที่ห้องพักแท้ ๆ แต่ทำไมถึงเปลี่ยนใจพากลับไปก่อน ภายในใจก็แอบเสียดายอยู่มาก แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะผู้หญิงคนนี้เขาเองก็อยากทำความรู้จักให้มากขึ้น ไม่อยากจะใช้คำว่าวันไนท์ ฯ กับเธอแล้วจบความสัมพันธ์กันไป

ร่างเล็กอยู่ในรถสุดหรูภายในรถมีผู้ชายร่างสูงที่เธอเรียกว่าอาอย่างสนิทใจ ทว่าสายตาของพัสกรตอนนี้ไม่ได้ดูอบอุ่นอย่างที่ควรจะเป็น เพราะแววตาที่ประกายขึ้นนั้นมันบ่งบอกถึงความไม่พอใจถึงขีดสุด ก็นาราเธอคิดว่าเธอขึ้นรถมากับก้อนเมฆชายหนุ่มที่เธอสนใจอยู่

"พี่ก้อนเมฆรู้จักห้องหนูหรือเปล่า"

"รู้สิ" เขาตอบนาราสั้น ๆ แต่คนร่างเล็กตัวบอบบางก็เอาแต่หลับตานิ่งแม้ว่าปากจะขยับพูดแต่ดวงตากลมก็ไม่ลืมหูลืมตาขึ้นมามอง ว่าคนที่ขับรถให้เธอนั่งอยู่นี่ไม่ใช่ก้อนเมฆแต่เป็นพัสกรอานอกไส้ของเธอ

พัสกรพานารามาที่โรงแรมที่ตนพักอาศัย เมื่อรถแล่นเข้าที่จอดร่างเล็กก็ยังไม่ได้สติ กระทั่งเขาเองต้องเป็นฝ่ายเดินอ้อมมาอุ้มร่างของเธอขึ้นลิฟต์

ภายในห้องสุดหรูร่างของนาราถูกวางไว้บนที่นอนช้า ๆ เมื่อเธอนอนแผ่หลาบนเตียงกว้างเขาก็ใช้สายตากวาดมองเรือนร่างนั้น ชุดเดรสกระโปรงสั้นมันช่างยั่วสายตาได้เป็นอย่างดี

"พี่ก้อนเมฆ!!" สองครั้งแล้วที่เธอเรียกชื่อชายหนุ่มคนนั้นออกมา ทำเอาพัสกรต้องหันหลังแล้วเท้าสะเอวด้วยความหงุดหงิดรู้สึกว่าหลานสาวที่น่ารักน่าเอ็นดูจะเปลี่ยนไปราวกับคนละคน

"นี่นาราอยากได้เขาจนละเมอขนาดนี้เลยเหรอ" พอพูดจบก็เอี้ยวใบหน้าหันมาแค่ครึ่งซีกแล้วก็เดินไปที่อีกมุมของห้องที่มีตู้เย็นแช่เครื่องดื่มมึนเมาอยู่ พัสกรเอื้อมมือลงไปหยิบขึ้นมาดื่ม จากที่ยืนก็กลายเป็นนั่ง และยังนั่งมองร่างที่นอนแผ่หลาไม่ได้สติ

ไม่รู้ใช้เวลาดื่มไปนานเท่าไหร่ แต่รู้สึกได้ว่าดวงตาของเขาตอนนี้มันจะเริ่มแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย

พัสกรลุกขึ้นด้วยอาการมึน ๆ พร้อมหยิบผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักเขาก็พันแค่ผ้าขนหนูตัวเดียวออกมาจากห้องน้ำ และที่สำคัญเขาดับไฟภายในห้องนอนเหลือแค่ดวงไฟดวงเล็กที่ทอแสงสว่างอยู่หน้าห้องน้ำแต่ก็พอให้มองเห็นทางเดินพอรำไร

"พี่ก้อนเมฆ อาบน้ำหรือคะ นาราได้กลิ่นสบู่อ่อน ๆ "

คงจะเมาไม่ได้สติจริง ๆ เพราะเธอเรียกชื่อผิดมาเป็นครั้งที่สาม ส่วนพัสกรค่อย ๆ เดินมาที่ปลายเตียงก่อนที่จะคลานเข่าขึ้นไปช้า ๆ คร่อมร่างเธอทีละนิด ๆ

"อาไม่ปล่อยให้ใครเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตนาราแน่ หากจะมีผู้ชายสักคนเข้ามาคนนั้นก็ต้องเป็นอาเอง"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเบา ๆ พร้อมความมืดพอเลือนราง ทำให้ดวงตาหรี่มองร่างนั้นไม่ชัด นาราเห็นแค่สัดส่วนที่สันทัดมัดกรามพองามแถมอกด้านซ้ายของเขาก็ยังมีรอยสักรูปพระจันทร์เสี้ยว

มือเล็กค่อย ๆ ยกมือมาลูบสัมผัสก่อนที่เธอจะเปล่งเสียงออกมาเบา ๆ

"พอถอดเสื้อผ้าออกแล้ว พี่ก้อนเมฆน่ากินจังเลย"

"หึ!!!" เค้นเสียงหัวเราะออกมา เพราะรอบนี้เป็นครั้งที่สี่แล้วที่นาราเอ่ยชื่อผู้ชายอีกคนแถมเธอยังบอกว่าเขาน่ากินต่อหน้าพัสกร

"หนูก็น่ากินเหมือนกันรู้ตัวหรือเปล่า"

เขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงไปที่ข้างหู ก่อนที่จะยกใบหน้ามามองจ้องตาผ่านความมืดเห็นแววตาของนารากำลังเพ่งมองอยู่แต่ก็ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะถามต่อเรียวปากอุ่นนุ่มก็แนบลงไปจูบหวานทันที

จ๊วบ จุ๊บ