รักต้องฉ่ำ ตอนที่ 7

อาร์ตยิ่งละเลงลิ้นกดทาบไปบนเกสรที่แดงจัดเพราะความต้องการมารวมตัวกันอยู่หนาแน่น แตะปลายลิ้นตวัดเลียไล้ขึ้นลง ยิ่งเธอดีดดิ้นเปล่งเสียงครวญคราง เขายิ่งละเลงลิ้นหนักหน่วงมากขึ้น

เมื่อความหวานจากน้ำสลัดนั้นหมดไปแล้ว ในเวลานี้เขาต้องการน้ำหวานจากดอกไม้แสนสวยนี้เข้ามาแทนที่ เพราะสลัดผักน้อยนิดไม่ทำให้เขาอิ่มได้

นิ้วมือจึงตรงเข้าแยกกลีบดอกไม้ออกจากกัน เพื่อให้ลิ้นชอนลึกเข้าหาเกสรได้มากขึ้น จนมองเห็นความชุ่มฉ่ำจากหยาดน้ำหวานที่เอ่อล้นออกมาอย่างทะลักทลาย และลิ้นร้อนของเขาก็ตรงเข้าไปช้อนเอาหยาดน้ำหวานกลืนกินโดยเร็ว

“โอว... ผัวขา... อูย... เมียเสียว... ผัวขา... ซี้ด... ซี้ด...”

เสียงร้องครางกระเส่าไม่ต่างจากเสียงเร่งเร้าให้อาร์ตรีบกินเธอให้เร็ว และเมื่อหยาดน้ำหวานผลิตออกไม่ทันปลายลิ้นที่ตวัดกิน เขาก็ไม่รอช้าที่จะสร้างความกระสันของนกให้มากขึ้น

“อูย... พี่อาร์ตขา... ซี้ด... ผัวขา... พี่อาร์ต... ผัวขา...”

นกดิ้นพล่านร่ำร้องเรียกหาแต่ผัว เพราะร่างกายของเธอนั้นมันกำลังซึมซับเอาความกระสันเสียวจากปลายนิ้วของอาร์ตที่แทรกเข้ามา เธอชอบทุกอย่างที่อาร์ตทำให้ ไม่ว่าจะเป็นลิ้น หรือว่านิ้ว อาร์ตก็สร้างความเสียวให้เธอได้ไม่หยุดหย่อน

เพราะแม้นิ้วที่สอดแทรกเข้ามาก่อนจะจ้วงแทงเข้าออกนั้น จะไม่ได้ใหญ่และยาวเท่าท่อนเนื้อแข็งแกร่งของเขา และก็ยังเล็กกว่าเจ้าท่อนเอ็นสีชมพูอยู่มาก แต่ทุกจังหวะที่สอดแทรกพร้อมปลายนิ้วที่เกี่ยวตวัดข้างในไปมา ก็ทำให้เธอเสียวสุดๆ ไม่ต่างกัน

ยิ่งอาร์ตแทรกเพิ่มจำนวนนิ้วเธอก็ยิ่งต้องดิ้นพล่านเพราะความอึดอัดนั้นมันท่วมท้นจนเธออยากจะกรีดร้อง และมันก็ไม่เป็นเพียงความคิด เมื่อเธอกรีดร้องออกมาจนสุดเสียงเพราะอาร์ตละเลงปลายลิ้นบนยอดเกสรพร้อมกับแทรกนิ้วเข้ามาจนสุด

“กรี๊ดดดดด... โอว... โอว... ผัวขา... โอว... ผัวขา...”

นกกรีดร้องด้วยความซ่านเสียว แต่เพียงไม่นานเธอก็ต้องลืมตาดูสิ่งที่อาร์ตกำลังทำ เพราะความรู้สึกมันบอกว่านี่ไม่ใช่...

ท่อนแข็งที่กำลังสอดแทรกเข้าสู่โพรงฉ่ำน้ำของเธออยู่นี้มันไม่ใช่ความแข็งแกร่งของอาร์ต และยิ่งไม่ใช่เจ้าท่อนเนื้อสีชมพูนั่น เพราะเธอนำมันใส่กล่องเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่อาร์ตกำลังนำมันเข้ามาในร่างกายของเธอมันมีสีเขียว

“พี่อาร์ตจะทำอะไร ไม่นะ... พี่อาร์ต! อื้อ... ไม่นะ... ไม่... อื้อ... พี่อาร์ตไม่นะ อย่าทำแบบนี้ อื้อ... โอว... พี่อาร์ต... ไม่เอานะคะ ไม่ทำนะคะ ไม่... อื้อ... ซี้ด... โอว... พี่อาร์ต... นกไม่เอา ไม่เอานะ พี่อาร์ต... ซี้ด...”

นกดิ้นรนพยายามพาตัวเองให้หลุดจากท่อนแขนที่ยึดต้นขาของเธอไว้แน่น เพราะสิ่งที่อาร์ตแทรกมันเข้าสู่ร่างกายของเธอนั้นมันคือ ‘แตง!’

แตงกวาลูกสีเขียวอ่อนถูกสอดแทรกเข้าสู่โพรงฉ่ำน้ำ โดยที่นกไม่อาจต้านทานความซ่านเสียวนั้นได้ แต่ไม่ใช่เพราะความใหญ่เพราะเธอมักเลือกซื้อแตงลูกเล็กมากกว่าที่จะซื้อลูกใหญ่ที่อาจเจอแตงแก่กินไม่อร่อย ไม่กรอบ

แต่ที่เธอเสียวจนขนลุกไปทั้งร่างก็เพราะ เขาใส่สิ่งนั้นเข้ามาในร่างกายของเธอ ความตื่นเต้นก่อเกิดความซ่านเสียวอย่างมากมายที่สุด เพราะสายตาเธอมองเห็นผักสีเขียวเข้าๆ ออกๆ อยู่ในโพรงดอกไม้ของเธอ แต่สมองก็ยังสั่งการว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ผัวเมียควรจะทำต่อกัน อาร์ตไม่ควรใช้สิ่งนี้กับเธอ

“ไม่นะคะพี่อาร์ต... พี่อาร์ตขา... ไม่นะคะ เอาออกไป อื้อ... เอาออก... พี่อาร์ต... อื้อ...”

นกกัดริมฝีปากตัวเองแน่นไม่ใช่เปล่งเสียงร้องด้วยความซ่านเสียวออกไป เธอจะให้อาร์ตรู้ไม่ได้ว่า ‘ชอบ’

“พี่อาร์ต... เอาออก...”

“ทำไมล่ะ นกเสียวดีออก พี่รู้ว่านกชอบ”

“ไม่นะคะ นกไม่ชอบ อื้อ...”

“ไม่ชอบจริงเหรอ นกดูสิ มันเข้าไปทั้งลูกแล้ว”

“อื้อ... พี่อาร์ตขา... เอาออกนะคะ เอาออก...”

“ได้ พี่จะเอาออก”

นกถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่ออาร์ตค่อยๆ ดึงเอาแตงลูกกำลังกินออกจากโพรงดอกไม้ของเธอ แต่แค่ไม่นานเธอก็ต้องสะท้านเฮือกขึ้นมาอีกครั้ง เพราะบางสิ่งที่สอดแทรกเข้ามาแทนที่มันก็ไม่ใช่ท่อนเนื้อของผัว แต่มันกลับเป็น...

“อื้อ... ไม่นะ! พี่อาร์ตเอาออกไป พี่อาร์ต! อื้อ... พี่อาร์ต... เอาออก... ไม่นะ...”

นกตาเหลือกกว้างเมื่อสิ่งที่เข้ามาแทนที่แตงกวานั้นกลับกลายเป็นแครอทลูกกำลังพอดี เป็นความผิดของเธออีกเหรอที่ซื้อหาผักเหล่านี้มาทำสลัด และช่างจำเพาะที่เธอต้องเลือกแครอทลูกกำลังพอดี มีลักษณะตรงไม่คดงอเสียด้วย

เมื่ออาร์ตสอดแทรกเข้ามามันก็เลยเข้าได้ง่ายอย่างไม่สะดุด และครั้งนี้ ขนาดที่ใหญ่กว่าแตงกวาจนเกือบเท่ากับท่อนเนื้อของผัว แต่ว่ายาวกว่ามากก็ทำให้เธอเสียวเสียจนอยากจะหลับตาไม่มองแล้วบิดกายดีดดิ้นร่ำร้องให้เขาใส่เข้ามาลึกๆ แต่เธอก็ไม่กล้า สิ่งที่ควรทำก็คือ

“เอาออกไป... ไม่นะ พี่อาร์ต... อื้อ... ไม่...”