ตอนที่ 4 ต้องเปย์เท่าไหร่คุณถึงจะยอมไปเดทกับผม 40%

“พี่พอลลี่! มาแต่เช้านะวันนี้” สองมือพนมไหว้เอ่ยปากทักทายลูกค้าวีไอพีคนแรกด้วยใบหน้าชื่นมื่น แล้วสายตาก็เหลือบแลไปยัง เจ้าของร่างสูงยาว เข่าดี น่าจะสั่งตรงมาจากเมืองนอกแน่ๆ

“วันนี้มีคนอาสาจ่ายให้ เลยรีบมาแต่เช้า วันนี้ถอดผมเก่าออกให้หมดเลยนะ แล้วต่อผมใหม่ เอาอย่างดีที่สุดในร้าน และขอยาวสักกลางหลัง เอาแบบเนียนๆเลยนะ”

“ได้ค่า เดี๋ยวหนูจัดให้”

วันนี้เจ้าของร้านโสภีซาลอน แต่งกายด้วยชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวที่ตกแต่งด้วยกากเพชรสีเงินพราวระยับ ที่ต่อตัวกระโปรงสั้นสีดำบางพลิ้วมีซับในที่สั้นแค่ปิดสะโพกเท่านั้น ชุดของเธอ โชว์ให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มเชิดสวย เผยให้เห็นผิวพรรณเรียบเนียนอย่างสาวสุขภาพดี และโชว์เรียวขาขาวสุดเซ็กซี่ให้หนุ่มๆน้ำลายหก

ที่สำคัญใบหน้าของเธอสวยสะดุดตามาก ทว่าสายตาร้อนแรงของหนุ่มผมบลอนด์ กลับวนเวียนอยู่ที่รอยสักบนเนินอก บริเวณใต้สะดือสวยลงมา และรอยสักที่ต้นของเธอ

เขามองเธออยู่สามจุดนานกว่าจุดอื่นๆบนร่างกายของช่างเสริมสวยสาว เขามองโดยไม่แครคนที่พาเขามาเลยสักนิด จนคนที่ถูกมองต้องกระแอมเบาๆ เพื่อดึงสติของชายหนุ่มคืนมา เขายิ้มเก้อๆให้กับเธอ

เมื่อเตรียมผมและอุปกณ์ที่จะต่อผมเสร็จ เจ้าของร้านคนสวยก็มานั่งบนเก้าอี้กลมหมุนไร้พนักพิง เธอนั่งอยู่เบื้องหลังลูกค้าสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านนิตยสารราวกับหนังสือเล่มโปรด

ทว่าคนที่นั่งรออยู่ตรงโซฟาหนัง กลับไม่คิดจะหยิบหนังสือบนโต๊ะมาอ่านเลยสักเล่ม ชายหนุ่มบริหารสายตาด้วยการมองไปทางกระจกเงาบานใหญ่ แน่นอนว่าเขาไม่ได้ส่องกระจกหรือมองคนที่อยู่หน้ากระจกที่กำลังอ่านนิตยสารอยู่

เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าที่ด้านหลังของช่างทำผมคนสวย ยังสักยันห้าแถวตรงใต้ไหล่ซ้ายของเธอด้วย และที่ไม่เห็นตอนแรกก็เพราะผมยาวสลวยสีน้ำตาลประกายทองของหญิงสาวบังอยู่ พอเธอสะบัดผมเอียงศีรษะไปมา เขาจึงได้เห็นรอยสักนั้น

เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก คนที่ถูกต่อผมเมื่อมีคนมาเล่นเส้นผมบนศีรษะไปมา มันก็ง่วง และนั่งหลับอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

ปั๊ก!

จู่ๆมือบางก็ปัดโดนปืนต่อผมจนหล่นลงพื้น

มือสองข้างจับกุมกันบนด้ามปืนเหมือนนัดกันไว้ พร้อมกับสายตาฉ่ำหวานของชายหนุ่มที่มองนิ่งที่ทรวงอกเกือบล้นทะลักของเธอก่อน ก่อนจะตวัดสายตามาสบตากับหญิงสาวโดยที่ยังไม่ปล่อยมือจากเธอ

ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ค่อยๆปล่อยมือออกจากมือนุ่มๆของเธอแล้วยกมือตนเองขึ้นมาดม แล้วส่งประกายตาร้อนแรงมาให้หญิงสาวอย่างเปิดเผย

คนถูกมองหน้าร้อนวูบ เธอพยายามอย่างหนักที่จะสั่งหัวใจของตนเองไม่ให้เต้นแรง แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับไม่ยอมฟังเสียงของเธอเลย มันแอบเต้นระทึกเมื่อรู้ตัวกำลังถูกจ้องมองตลอดเวลาขณะที่เธอกำลังตั้งอกตั้งใจทำผมให้กับลูกค้า จนเสร็จ

“พี่พอลลี่คะ เสร็จแล้วค่ะ”รวมเวลาที่ทำผมทั้งหมดก็ราวๆสามชั่วโมง

“เอ้า เสร็จแล้วเหรอ พี่ยังหลับไม่เต็มอิ่มเลย”

นี่ขนาดไดรผมเสียงดังขนาดนั้น เจ๊แกยังหลับได้ สงสัยว่าเมื่อคืนแขกคงเยอะมากและอาจกลับเช้า ถึงได้หลับภายในห้านาทีหลังจากที่ถูกช่างจับผม

“จะหลับต่อที่ร้านก็ได้นะคะ สำหรับลูกค้าคนพิเศษ”

“ไม่เอาหรอก เกรงใจลูกค้าคนอื่นเขา แล้วห้องพักพี่ก็อยู่แค่ชั้นสองเอง เดินไปแป๊บเดียวก็ถึงหมอนแล้ว ว่าแต่ค่าทำผมเท่าไหร่จ๊ะ”

“สี่พันถ้วนค่ะ ค่าถอดผมเก่าออกบวกสระไดรซอยหนึ่งพัน และค่าต่อผมใหม่อย่างดีที่สุดสามพันค่ะ”

“พี่ให้ห้าพันเลย และพี่จะบอกเขาว่าค่าทำผมห้าพันบาท”

“ขอบคุณค่า”

“five thousand” พอลลี่บอกคนที่จ่ายค่าทำผมให้กับเธอ

“โอเค”

ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าตังค์แล้วหยิบแบงค์พันมาห้าใบมายื่นให้เจ้าของร้านคนสวย ใครจะรู้ว่าภาษาไทยง่ายๆเขาก็พอฟังออก แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดทักท้วงใดๆ

“ขอบคุณมากค่ะ มิสเตอร์”