ตอนที่8 ตาต่อตา

พิมพ์มาดาสูดลมหายใจเข้าปอดแรงแรงด้วยความโกรธ นัยน์ตาสีน้ำตาลกรอบดำแวววับจับจ้องอีกฝ่ายราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนกระชากเสียงใส่ก้องภพ

“ นายมันทุเรศที่สุด ขี้โกง! งั้นข่าวที่เขาเม้าส์กันว่านายจ้องจะโกงบริษัทแม่เลี้ยงนาย เพื่อยึดสมบัติของเจ้าสัวคืนมาเป็นของนายมันคงเรื่องจริงสินะ “

เมื่อเจอความดูหมิ่นดูแคลนของหญิงสาวเข้าอย่างจังคนอย่างก้องภพมีหรือจะทนร่างสูงเครื่องเข้าไปหาร่างระหงอวบอิ่มด้วยความรวดเร็ว ก่อนตวัดมือบีบข้อมือเล็กจนหญิงสาวร้องกรี๊ดและเปิดปากด่าอีกฝ่ายอย่างไม่ยั้ง

“ กรี๊ด………ไอ้คนทุเรศหยาบคาย ทำตัวไร้การศึกษา กรี๊ดดด………ไอ้บ้าปล่อยฉันนะ “

พิมพ์มาดาเงยหน้าด่าอีกฝ่ายเน้นเน้น ดวงตากลมโตดูวาวโรจน์เรืองไปด้วยดวงไฟ สองนัยน์ตาเรียวรีของอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัวริมฝีปากของก้องภพบิดหยันแววตาของเขาวาวโรจน์ดุจมีดวงไฟข้างในไม่แพ้กันผู้หญิงคนนี้นอกจากมีความสวยที่บาดตาแล้วเธอยังปากคอเราร้ายเกินทน

“ ปล่อยนะ !! ไอ้บ้า !!”

พิมพ์มาดาโมโหจนแก้มแดงยิ่งบิดข้อมืออีกฝ่ายก็ยิ่งออกแรงบีบจนเธอรู้สึกเจ็บและเมื่อทนไม่ได้มือข้างที่ว่างจึงตวัดขึ้นและตบใบหน้าขาวๆ

“ เพี้ยะ!! “

ก้องภพหน้าหัน ความเจ็บแปลบแผ่ซ่านไปทั่วแก้ม สติของเขากำลังถูกครอบงำด้วยความโมโหอย่างรุนแรง ……นี่เธอกล้าดียังไงมาตบหน้าเขา และเมื่อใบหน้าขาวหันกลับมาเรือนร่างอวบอิ่มก็ถูกกระชากเข้ามากอด ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน

“ กล้ามากนะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับผม “

ฉับพลันพิมพ์มาดาก็ต้องเบี่ยงใบหน้าหนีริมฝีปากร้อนร้อน ที่กำลังเลื่อนเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว หากแต่มีหรือที่คนอย่างก้องภพจะยอมปล่อยให้หลบง่ายๆ มือใหญ่ข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมายึดท้ายทอยของหญิงสาวเอาไว้ก่อนกดริมฝีปากจูบกลีบปากอิ่มด้วยความว่องไว คล้ายกับต้องการจะบดขยี้กลีบปากร้ายๆนั้นให้แหลกลาญ

เจ็บ…ริมฝีปากของหญิงสาวเริ่มรู้สึกระบม และยิ่งเธอดิ้นเรือนร่างที่อวบอิ่มก็ยิ่งเสียดสีไปกับร่างแกร่ง จนเธอสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อแท้ๆของบุรุษเพศ รสจูบของก้องภพไม่ได้หวานล้ำลึกเหมือนที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนาเลยสักนิด แต่มันกลับเต็มไปด้วยความรุนแรง เอาแต่ใจ อย่างไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ

พิมพ์มาดาเริ่มรับความกักขฬะไม่ไหว ริมฝีปากอิ่มจำต้องเผยออกจึงกลายเป็นเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายส่งปลายลิ้นเข้ามาสำรวจภายในแต่แล้วทุกอย่างก็ต้องสิ้นสุด เมื่อฟันคมๆของหญิงสาวกัดให้เข้าที่ริมฝีปากล่างของเขา

“ อ๊ะ!!”

ก้องภพอุทาน เขาผละออกมามองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังจ้องเขาอย่างเกลียดชัง

“ ไอ้คนเลว!”

พิมพ์มาดาแผดเสียงดัง ระหว่างที่เริ่มดิ้นหาอิสระอีกครั้ง และทุกอย่างก็ต้องหยุดลงจริงๆเมื่อประตูห้องถูกเคาะ

ก๊อก ……ก๊อก……ก๊อก

ก้องภพตำต้องยอมปล่อยเรือนร่างนุ่มนิ่มและหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นกายสาวอย่างน่าเสียดาย ความรู้สึกปรารถนาและต้องการในตัวหญิงสาวพวยพุ่งอยู่ในสายเลือดของเขาอย่างรุนแรง ถ้าที่นี่เป็นห้องนอนเขาคงได้กอดก่ายเรือนร่างอวบอิ่มนั้นอย่างหฤหรรษ์แล้ว

“ ยังมีเวลาอีกหลายวัน ให้คุณคิด ว่าคุณจะยอมเสียน้องชายของคุณไปหรือจะยอมให้ผมเป็นหุ้นส่วนร่วมกับคุณอันไหนสำคัญกว่ากัน คุณเป็นคนเลือกเอง”

สุ้มเสียงของก้องภพแหบพร่า ขณะที่หญิงสาวก็ไม่ต่างกัน

“ ไม่ต้องมาขู่ “

“ ขู่งั้นเหรอ !! ลองดูนี่ “

สีหน้าของคนพูดจริงจัง ขณะหยิบรูปถ่ายของผู้ชายสองคนกำลังลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปในสนามบินลงบนโต๊ะทำงานโดยนัยน์ตาสีน้ำตาลมองตามมือ ก่อนจะหยิบภาพขึ้นมา พิมพ์มาดา สะดุ้งไม่น้อยเมื่อคนในภาพคืิอน้องชายและเพื่อนของน้องชายเธอ นี่มันอะไรกันเขาให้คนสะกดรอยตามรัชไกร ก่อนที่หญิงสาวจะได้คิดฟุ้งซ่านไปกว่านี้ ประตูห้องทำงานเปิดออก ทีนและใครคนหนึ่งยืนอยู่ระหว่างประตู

“ คุณพอล ครับ “

เสียงของทีนดังขึ้น ก้องภพรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการทำอะไร เขาจึงไล่หญิงสาวออกไปแต่โดยดี

“เอาล่ะ คุณไปได้แล้ว”

“ แล้วความปลอดภัยของน้องชายฉันละ “

“ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับคุณ “

พิมพ์มาดาเม้มปาก แม้จะได้รถของเธอคืน แต่คิดไปแล้วก็เจ็บใจที่ต้องเสียจูบแรกให้กับผู้ชายอย่างเขา อีกทั้งยังเป็นห่วงน้องชายจับใจ

“ หรือจะเปลี่ยนใจ “

ขาดคำร่างอวบอิ่มที่กำลังสั่นเทิ้มไปด้วยความโกรธ ก็เผ่นออกจากห้องนั้นทันที โดยมีสายตาของก้องภพมองตาม กระทั่งเรือนร่างน่าปรารถนานั่นลับหายไป ร้ายอย่างนี้ต้องโดนปราบ ……

ที่คอนโดหรูใจกลางเมือง พิมพ์มาดานอนก่ายหน้าผากเหม่อมองความมืดและสายฝน ที่กำลังโปรยปรายอยู่ด้านนอกหน้าต่างอย่างกลัดกลุ้ม ขณที่หัวสมองคิดไปต่างๆนานา อุตส่าห์ยอมแบกหน้าไปไถ่รถคืน แต่ดันมาโดนไอ้บ้าหน้าขาวนั่นจูบเอาอีก ไหนจะเรื่องผู้ถือหุ้นรายใหม่เธอจะบอกผู้เป็นพ่อยังไงดี แล้วจะตอบพ่อยังไงหากถามถึงเรื่องน้องชายตัวดี

“ โอ๊ย!!!!!”

พิมพ์มาดาแผดเสียงแล้วลุกพรวดขึ้นมานั่ง ขณะที่กำมือแน่นขอบตาแดงก่ำด้วยความอยากร้องไห้

“ ไอ้น้องบ้า ! ไอ้น้องเลว! เพราะแกคนเดียว “

เธอไม่มีทางออกเลยใช่ไหมจะยอมเสียหุ้นบริษัทให้กับนายคนนั้น แล้วยังต้องยอมลดเกียรติให้คนกักขฬะแบบนั้นมาร่วมบริหารบริษัทด้วย แม้รู้อยู่แก่ใจว่าผู้ชายคนนี้เก่งกาจในเรื่องบริหารธุรกิจแค่ไหน หากได้เขามาร่วมธุรกิจรับรองกำไรคงขึ้นทุกไตรมาส ไหนจะเป็นที่ฮือฮาในวงการธุรกิจอีกด้วย

“ ไอ้พาย!……ทำไมแกทำกับพี่แบบนี้ “

พิมพ์มาดารำพันอย่างรู้สึกเครียด และปวดหัวมากจนต้องลุกขึ้นหายาแก้ปวดกินสองเม็ดก่อนเดินเข้าห้องน้ำ

ที่ห้องนอนหรูหราบนเตียงใหญ่ขนาดคิงไซส์ ชายหนุ่มนัยน์ตาเรียวรีสีดำกำลังจ้องมองม่านฝน ผ่านหน้าต่างตรงหน้าเงียบๆขณะครุ่นคิด พิมพ์มาดา ผู้หญิงอะไรช่างร้ายกาจ ปากคอเราะร้าย ไม่เป็นกุลสตรีเลยสักนิด ต่างจากอีกคน คนที่ชื่อเลี่ยงหนิง สีหน้าชายหนุ่มดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีที่นึกถึงหัวใจที่ถูกกรีดจนเป็นแผล มันน่าจะแห้งสนิทมานานแล้วแต่ทำไมเขายังรู้สึก แปลบๆภายใน

“ เรื่องเก่า……ลืมไปได้แล้ว “

เสียงทุ้มเตือนใจตัวเอง ก่อนจะยกแขนข้างหนึ่งขึ้น สายตามองใบโอนหุ้นของบริษัทอัคราไดมอลล์ ผู้หญิงผิวขาวผ่องที่ชื่อพิมพ์มาดายังคนเวียนอยู่ในหัว เธอจะตัดสินใจยังไงนะ เขาอยากรู้จริงๆ……