รอยยิ้มทำลายล้าง

@ เซเลบริตี้คอนโดมิเนียม

ร่างเล็กมองสำรวจรอบคอนโดสุดหรูด้วยความตื่นตาตื่นใจ นี่เท่ากับบ้านหลังใหญ่ๆ 1หลังเลยก็ว่าได้ มีครบครันทุกสิ่งที่อำนวยความสะดวก

"พี่จะให้หนูอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอคะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้น ห้องที่เธออยู่นี่เทียบไม่ติดกับที่นี่เลย แถมค่าเช่าห้องนั่นก็แค่เดือนละ2500 ถ้าจะเช่าคอนโดแบบนี้อยู่ ต้องหาเงินยังไงถึงจะอยู่ที่แบบนี้ได้

"ใช่...ทำไม...มันเล็กไปเหรอ?"

"เอาอะไรมาพูดว่าเล็กคะ...ฝันไม่มีปัญญาจ่ายพี่หรอกนะคะมันต้องแพงมากแน่ๆ เลย"

"บอกแล้วไง...จ่ายเท่าที่ไหว...จ่ายเท่าห้องของเธอเมื่อกี้ก็ได้"เขากล่าวอย่างไม่เดือดร้อนเท่าไหร่

"สองพัน5มันจะไม่น้อยไปเหรอคะกับห้องระดับนี้"

"พี่เอา2พัน..."ร่างสูงพูดจบก็เดินไปนั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวราคาแพงอย่างสบายใจ "ไม่ต้องคิดมาก...จริงๆ พี่ให้เธออยู่ฟรีๆ ก็ยังได้เลย"

"พี่ทำแบบนี้ทำไมคะ? ...หลอกล่อหนูหรือเปล่า"เธอยังไม่มั่นใจกับความหวังดีของเขา มันดูหวังดีเกินไปจนน่าสงสัย

~เสียงโทรศัพท์~

'ปรายฟ้า'

"อืม..."

[เฮีย...ถึงคอนโดกันหรือยัง] ปราณยกหูโทรศัพท์ออกจากหูแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟนให้ร่างเล็กได้ยินด้วย

"ถึงแล้ว...เมื่อกี้นี้เลย"

[อย่าทำอะไรเพื่อนปรายนะ...เข้าใจไหมเฮีย...แล้วส่งเสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้ว]

"อะไรกัน...เฮียเพิ่งมาถึงเองนะ...ขับรถก็เหนื่อย...จะไม่ให้อยู่กินน้ำกินท่าหน่อยเหรอ...ทำไมใจร้ายกับเฮียกันขนาดนี้"ร่างสูงบ่นอุบ พร้อมกับมองใบหน้าหวานที่จ้องมองมายังเขา อย่างพินิจพิจารณา

[ก็รีบกินแล้วรีบกลับ...มันดึกแล้ว...พรุ่งนี้เช้าปรายจะเข้าไปรับฝันไปเรียน...ดีหน่อยใกล้กันด้วย]

"เฮียมารับฝันไปส่งได้นะ...ขอมารับฝันไปส่งได้ไหม?"

"ไม่ได้ค่ะ!!"เพียงฝันเอ่ยขึ้นทันควัน อะไรกัน อะไรจะอยากอยู่ห่างกันขนาดนั้น นี่คนนะครับไม่ใช่ขยะเปียก เขาคิด

[ได้ยินแล้วใช่ไหมเฮีย...ฟังปรายนะ...อย่าพยายาม...แค่นี้นะแล้วรีบกลับ!!...ฝันดีนะฝัน!!] จากนั้นน้องสาวตัวแสบก็วางสายไป เหอะๆ นี่พี่ชายแท้ๆ เลยนะทำไมถึงกล้าใจร้ายกับพี่ชายแบบนี้นะ

"รู้แล้วน่า...ไม่ต้องมองแบบนั้น...กำลังจะกลับแล้ว"ปราณเอ่ยเสียงหงอยๆ และรู้ดีว่าสายตาแบบนั้นคือต้องการจะไล่เขา นี่เขายังเป็นเจ้าของห้องอยู่หรือเปล่าเนี้ย ทำไมรู้สึกเหมือนมาขอมาอาศัยยังไงอย่างงั้น

"ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ"ร่างเล็กกล่าว ก่อนจะเดินไปลากกระเป๋าเพื่อเอาไปจัด

"หิวน้ำ...ขอกินน้ำก่อนไปได้ไหม"ปราณถ่วงเวลา หวังจะอยู่ต่ออีกนิด อย่างน้อยๆ แค่อีก5นาที ได้มองหน้าสวยหวาน ได้สูดกลิ่นหอมหวานอีกนิดก็ยังดี

"เชิญค่ะ!!"เพราะนี่คือห้องเขาไง จะไปไล่โต้งๆ มันก็จะดูน่าเกลียดเกินไป

ปราณเดินไปยังตู้เย็นหลังใหญ่แล้วหยิบขวดน้ำเย็นออกมากระดกช้าๆ เพียงฝันยืนมองร่างสูงใบหน้าหล่อหวานกลืนน้ำตาไม่กะพริบ แม่เจ้าดื่มน้ำจำเป็นต้องหล่อขนาดนี้ไหม

ตึกตัก ตึกตัก!!

หัวใจดวงน้อยอยู่ๆ ก็เต้นคร่อมจังหวะขึ้นมาดื้อๆ ยิ่งจังหวะที่เขาแหงนหน้าขึ้น ยกน้ำขึ้นกระดก ลูกกระเดือกเลื่อนขึ้นลงตามการกลืนน้ำของเขา มันทำให้ใจสั่นจนต้องรีบหันหน้าหนี อย่านะเพียงฝัน อย่าเชียว อย่าแม้แต่จะคิดเลย เขาคือเสือผู้หญิงอย่าไปหลงรูปร่างหน้าตาของเขาเด็ดขาด!! เธอเอ่ยเตือนสติตัวเองในใจ

"พี่ปวดฉี่...ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม"เพียงฝันหันขวับไปมองหน้าหล่อนั้น บวกกับมองน้ำขวดใหญ่ที่เขากระดกลงไปเมื่อกี้ น้ำ1.5ลิตร!! บ้าหรือไง เป็นอูฐหรือไงถึงได้กินน้ำเยอะขนาดนั้น

"แล้วพี่จะกินน้ำเยอะทำไมล่ะคะ...กลับบ้านไปเลยนะ!"ทันทีที่ร่างสูงจะเดินผ่านเธอไปเข้าห้องน้ำ มือเล็กก็ดันอกเขาให้หยุด แต่ก็รีบชักมือออกเมื่อสัมผัสไปที่โดนอกแกร่งที่มันแน่นราวกับคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

"ก็พี่หิวน้ำ...แล้วสงสัยกินเยอะไปหน่อย...เลยรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาเฉยเลย"มันคือข้ออ้าง เขามันร้าย!!

"อย่าคิดว่าหนูไม่รู้นะ...ว่าพี่กำลังถ่วงเวลาอยู่!!"ร่างสูงชะงักเล็กน้อย เมื่อร่างเล็กนั้นดันรู้ทันเขา จึงได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้เธอ แต่กลับได้สายตาเย็นชานั้นกลับมาแทน จนต้องยอมแพ้และล้มเลิกแผนที่จะอยู่ต่อ

"ถ้าจะเย็นชากับพี่ขนาดนี้...ใส่ไข่มุกให้พี่ด้วยเลยสิ"ปราณเอ่ยขึ้น

"นั่นมันชาเย็น!!"

"แน่ะ...ตบมุกให้ด้วย...โบ๊ะบ๊ะเหมือนกันนะเราน่ะ..."ปราณเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี ก่อนจะก้มลงมามองหน้าสวยหวานที่กำลังจ้องมองเขาตาเขม็งอยู่

"พี่ไม่กวนแล้วก็ได้...งั้น...ฝันดีนะครับตัวเล็ก"มือหนายกขึ้นลูบศีรษะมนเบาๆ อย่างอ่อนโยนพร้อมกับยิ้มหวานที่โปรยไปให้ร่างเล็ก เป็นยิ้มที่ทำลายล้างไม่ว่าใครก็หลงรอยยิ้มนี้ของเขาทั้งนั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป "ล็อกห้องข้างในให้เรียบร้อยด้วยนะ...พี่ไปล่ะ"และไม่วายหันมากำชับเรื่องความปลอดภัยกับร่างเล็กอีกครั้ง

ปึ้ง!

ตึกตัก ตึกตัก!!

ทันทีที่ประตูปิดลง พร้อมกับร่างสูงที่ออกไปด้วยแล้ว หัวใจของเพียงฝันก็เต้นรัวเร็วขึ้นมาทันที

"ฟู่ว...อย่านะฝัน...อย่าหลงกลรอยยิ้มบ้าๆ นั่นของเขาเชียวนะ"เธอถอนหายใจหนักๆ ออกมา ก่อนจะ เอ่ยเตือนสติตัวเอง มือเล็กยกขึ้นมาทาบที่อกข้างซ้ายที่ตอนนี้ข้างในนั้นมันเต้นตุบๆ ด้วยความแรงกระหน่ำ

"บ้าเอ๊ย...ยิ้มบ้าอะไรของเขา..."รอยยิ้มทำลายล้างนั่นตามหลอกหลอนเธอจนนอนไม่หลับ สัมผัสอ่อนโยนของเขามันทำให้ร่างเล็กนั้นร้อนรุ่มในใจ นี่เขาทำเสน่ห์ใส่เธอหรือเปล่าเนี้ย บ้าจริง!!