6 ใช่คุณพ่อจริงๆใช่ไหม...

หลังจากที่ผู้ชายหน้าด้านไม่ยอมออกจากห้องของเธอ เธอก็จนปัญญา ตอนนี้ทำได้เพียงรอเวลา รอเวลา หนี ไม่นาน อีกไม่นาน 

10นาทีต่อมา หลังจากจบฉากสงครามล้างเผ่าพันธ์ของทั้งคู่ ลูกสาวตัวน้อยก็ตื่น 

ปลายฟ้า

คุณพ่อ....... คุณพ่อจริงๆใช่ไหมคะ? นู๋ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ.... 

พิพัฒน์ 

ใช่ครับ...พ่อเอง พ่อเองครับลูก (เขากอดลูกสาวตัวน้อยแล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู) ไปอาบน้ำแต่งตัวกันนะครับลูก จะได้ไปโรงเรียนกัน

ปลายฟ้า

^______^ ค่ะคุณพ่อ

ตะวันมองภาพสองพ่อลูกกระหนุงกระหนิงกัน ใจนึงเธอก็รู้สึกได้ว่าลูกสาวน่าสงสารแค่ไหน อีกใจนึงเธอก็อยากจะแยกไอ้ผู้ชายสารเลวออกจากลูกสาวของเธอ....ไม่เป็นไร ปล่อยให้ตายใจไปก่อน เมื่อนั้นเธอนี้แหละจะพาลูกสาวเธอหนีไปให้ไกลที่สุด ไกลเท่าที่จะทำได้

ตะวัน

ปลายคะ มากินข้าวเช้าก่อนเร็วลูก เราจะได้ไปอาบน้ำแต่งตัวกัน 

พิพัฒน์

ตะวันอาบน้ำกับลูกเหรอ?

ตะวัน

ใช่! มีอะไรไหม?

พิพัฒน์

^__^

สายตาและใบหน้าที่ยิ้ม มันทำให้ตะวันหน้าเห่อร้อนและอยากจะตบแรงๆที่ใบหน้าของชายหนุ่ม ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้ ทุเรศ น่าเกลียด

ตะวัน

หยุดความคิดทุเรศของคุณไว้ตรงนั้น กรุณาอย่าเอาสันดาร......ของคุณมาแสดงที่นี่ให้ลูกฉันเห็น (เสียงกระซิบของตะวันทำให้ลูกสาวตัวน้อยคิดว่าพ่อและแม่ของเธอจุ๊บแก้มกัน)

ปลายฟ้า

คุณแม่ขา......ทำไมคุณแม่จุ๊บแก้มคุณพ่อละคะ มีอะไรกันรึเปล่าคะ?

ตะวัน

ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่ลูก... แม่ไม่ได้จุ๊บแก้มไอ้... เอ่อ...พ่อของลูกนะคะ 

พิพัฒน์

หึ..... คุณแม่เขาแค่คุยกับคุณพ่อหน่ะลูก คุณแม่แค่บอกว่าให้คุณพ่อมานอนที่นี่กับนู๋ไงค่ะ

??????

ตะวัน

นี้!!!!!! ฉันไม่ได้พูด คุณอย่ามาโกหกนะ!

ปลายฟ้า

ทำไมละคะคุณแม่...... นู๋อยากให้คุณพ่อมานอน กับนู๋.........(น้ำเสียงที่ค่อยๆเบาลง พร้อมกับสีหน้าที่แสดงถึงความผิดหวัง)

ตะวันได้เห็นสีหน้าของลูกสาวที่แสดงถึงความผิดหวัง ไอผู้ชายสารเลวคนนี้ เขาทำยังไงนะถึงทำให้ลูกสาวของเธอติดเขาได้เร็วขนาดนี้.....ไม่ได้การละ เธอต้องเร่งมือวางแผน หนี ให้เร็วที่สุด

ตะวัน

ปลายลูก คุณพ่อเขามีงานที่ต้องทำ 

ไม่มี!! เสียงของพิพัฒน์ตอบทันที ปลายฟ้าได้แต่กลอกตาและมองบน 

พิพัฒน์

พ่อว่างคะ ว่างทั้งวัน และว่างทุกวัน

ใช่ซี๊...... ไอพวกคนมีเงิน งานการไม่รู้จักทำ ทำตัวเป็นพ่อมาลัย ลอยไปลอยมา หน้าด้าน ชอบก่อความวุ่นวายให้คนอื่น เสียงบ่นงึมงัมๆของตะวัน ดังพอที่จะทำให้พิพัฒน์ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด แต่มีรึเข้าจะสนใจ

พิพัฒน์

ตอนนี้กินข้าวนะคะ แล้วไปอาบน้ำ ตอนเย็นคุณพ่อไปรับ และจะเอาเสื้อผ้ามาด้วย จะมานอนกับนู๋ ใครไม่อยากนอนกับเราก็ไม่ต้องนอน! หึ

ตะวันได้แต่ค้อนประหลับประเหลือกในสิ่งที่เขาพูด หยุบหนอ......พองหนอ....ไม่ฝากปากเขาหนอ......เย็นเข้าไว้ตะวัน........ เย็นเข้าไว้....จะทำทำงานใหญ่ใจต้องนิ่ง 

เธอไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรอีกเพราะตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาที่ลูกสาวต้องไปโรงเรียนแล้ว

พิพัฒน์ หลังจากที่เขาพูดเองเออเองเสร็จแล้ว เขาก็จัดการส่งข้อความไปบอกโจ ให้เตรียมเก็บเสื้อผ้าบางส่วนของเขา เพื่อเอามานอนค้างที่บ้านลูกสาว 

หลังจากที่ถกเถียงกันพักใหญ่ ตะวันก็เงียบจนเขาเดาไม่ถูกว่าเธอกำลังคิดอะไร แต่ไม่เป็นไร ไม่นานเขาก็คงจะรู้ว่าเธอคิดอะไร ต้องให้ไอโจคอยจับตาดูเอาไว้ ไอห่านั่นก็ติดเด็ก อย่างว่าก็เด็กมันน่ารัก น่าเลี้ยงดูขนาดนั้นไม่แปลกที่มันจะติดงอมแงม (เหมือนเขาในเมื่อก่อน และต่อจากนี้อาจจะเป็นไปได้)

วันนี้ตะวันได้สารถีที่เธอเกลียดที่สุดในตอนนี้เป็นคนขับรถมาส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียน ตอนนี้สายตาของครู และผู้ปกครองต่างมองมาที่เธอด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะมีหลายคนรู้จักเธอ เพราะเป็นลูกค้าของร้าน และอยู่ใยระแวกตลาด

ครูประจำชั้น

สวัสดีค่ะน้องปลายฟ้า คุณแม่น้องปลายฟ้าและ.....เอ่อ....... ^_^

มนุษย์ป้าข้างบ้านสินะ

พิพัฒน์

พ่อน้องปลายฟ้าครับ ยังไงฝากลูกสาวผมด้วยนะครับ สายตาของพัฒน์สอดส่องดูโรงเรียนที่ลูกสาวเธอเข้าอนุบาล เขาไม่ค่อยชอบใจนัก สงสัยคงต้องให้ไอโจหารายละเอียดอนุบาลใหม่ให้ลูกสาวเขาแล้ว

ครูประจำชั้น

^_____^ ได้เลยค่าาาาาาา

พิพัฒน์

คุณพ่อไปก่อนนะคะนู๋ปลาย เดี๋ยวตอนเย็นคุณพ่อมารับนะคะ จุ๊บ....

ปลายฟ้า

บ๊ายบายคะคุณพ่อ จุ๊บ... คุณแม่ขา.... 

ตะวัน

^_^ คะ.... เจอกันตอนเย็นนะคะ จุ๊บ

พิพัฒน์

ไม่จุ๊บพี่บ้างละครับที่รัก

ตะวัน

หน้าด้าน!

พิพัฒน์ไม่ได้สนใจคำด่าของแม่สาวตัวเล็กสักเท่าไร เขาจับมือของแสงตะวันแล้วลากขึ้นรถ กว่าแม่ตัวดีจะขึ้นรถมากับเขาได้ ก็ต้องออกแรงเยอะเหมือนกัน

พิพัฒน์

เห้อ..... เหนื่อยเป็นบ้า... ต้องให้ลากเหมือนวัวเหมือน ... ควายรึยังไง

ตะวัน

นี้! ฉันไม่ได้อยากไปกับคุณ 

พิพัฒน์ 

ถ้าขืนยังทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจแบบนี้อยู่ระวังเถอะ....พ่อจะเอาบนรถ ขย่มให้จมเบาะเลยคอยดู อย่าคิดว่าไม่กล้านะตะวัน เพราะขนาดในร้านเธอ และต่อหน้าลูกพี่ยัง....เอา...เธอมาแล้ว

ตะวัน

กรี๊ดดดดดด......... ไอบ้าเอ้ย! หึ๊ยยยยย 

ตะวันได้แต่นั่งเงียบ สงบปากสงบคำ เธอใช้พลังงานเยอะมาก ชีวิตที่แสนสงบสุขของเธอต้องจบลง เพียงพราะเขา!! 

ที่ร้านเสื้อผ้า 

เฮอออออออออออ

เสียงถอนหายใจของตะวัน ดังออกมาเรื่อยๆ จนป้าโฉมและเอ ยังต้องมองตาม แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามอะไร คงจะต้องรอให้เจ้าตัวเอ่ยปากเล่าเอง

ตะวันได้แต่นั่งคิดหาวิธีที่เธอจะพาลูกสาวหนี ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้เลย เขาเกาะลูกเธอแจ และไหนจะยังเสนอหน้ามาอยู่กับเธออีก เธอจะทำยังไงดี

ป้าโฉมและเอ ได้แต่นั่งมองตะวัน เดี๋ยวก็ถอนหายใจ เดี๋ยวก็คิ้วขมวด 

ป้าโฉม

ตะวัน..... ได้คุยกับพ่อยัยหนูรึยัง

ตะวัน

คุยแล้วค่ะป้าโฉม เขาจะมานอนกับยัยปลาย มานอนโดยไม่ถามความสมัครใจของหนูเลย หนูไม่อยากให้เขามาอยู่ใกล้หนูและลูก แต่แววตาและสีหน้าของปลาย..... ทำให้หนูไม่แน่ใจอะไรหลายๆอย่าง หนูกลัวค่ะป้าโฉม 

ป้าโฉม

ตะวัน..... ถ้าเขาเป็นพ่อลูกกันจริงๆ เราห้ามไม่ให้เขาเจอหรือรักกันได้นะลูก ความผูกพันหน่ะ มันห้ามกันไม่ได้ ความรักก็เหมือนกัน ตอนนี้ตะวันต้องโฟกัสไปที่ยัยหนูก่อนนะลูก 

เฮอออออออ......เสียงถอนหายใจยังคงดังไปตลอดทั้งวัน

กรุ๊งกริ๊งๆ

ปลายฟ้า

คุณแม่ขา..... นู๋มาแล้วคะ...... ^____^ คิดถึงคุณแม่จังเลยยยยยย

ตะวัน

ปลายฟ้า..... นี้...... ตายแล้ว....... คุณแม่ลืมไปรับหนูหรือคะเนี่ย......โอ๊ยยยยยย ตายๆๆ

พิพัฒน์

ไม่ต้องห่วงพี่ไปรับลูกมาแล้ว ต่อไปหน้าที่ไปรับ-ไปส่ง พี่ทำเองก็แล้วกัน เพราะพี่คิดว่าตะวันคงจะยุ่ง......

สายตาที่ขามองเธอมันดูเหมือนว่าเธอเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง ลืมแม้กระทั่ง.....ไปรับลูก.... 

ตะวัน

คุณแม่ขอโทษนะคะปลายฟ้า.... คุณแม่ขอไถ่โทษเป็น......อืม......อะไรดีนะ? หนูอยากกินอะไรคะ?

ปลายฟ้า

เลือกได้เหรอคะ?... นู๋เลือกได้จริงๆเหรอคะคุณแม่

ตะวัน

แน่นอนคะ เพื่อเป็นการไถ่โทษไงคะ เลือกได้เลย 1อย่างว่าวันนี้หนูจะกินอะไร แม่จะทำให้

ปลายฟ้า

คือ....หนูอยากกินไก่ทอด KFD คะคุณแม่...... ได้ไหมคะ........ 

น้ำเสียงที่เบาหวิวของลูกสาว ดึงความสนใจให้กับพิพัฒน์ได้เป็นอย่างดี เขาไม่รู้ถึงสาเหตุของน้ำเสียงนี้ ความหมายของมันคืออะไร เขาต้องถามตะวันให้รู้เรื่อง

พิพัฒน์

ตะวัน.... ทำไมน้ำเสียงลูกถึงเป็นแบบนี้ มีอะไรรึเปล่าเกี่ยวกับการกินไก่ทอด KFD 

ตะวัน

เมื่อก่อนฉันไม่ได้มีเงินเยอะขนาดพายัยนู๋ไปกินไก่ทอด KFD ฉันจึงเลี่ยงที่จะไม่พาไปกิน อ๋อ...ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังเหมือนกัน แต่ถึงมี ลูกฉันก็ไม่ควรกินอาหารแบบนั้นบ่อย เพราะมันไม่ดีต่อลูก คุณอย่าเอาเงินของคุณมาฟาดหน้าลูกฉันในทางที่ผิด ฉันสอนลูกให้รู้จักคุณค่าของเงิน และรู้จักกินอาหารที่มีประโยชน์ 

พิพัฒน์

ถามแค่นิดเดียว สวดซะยาว จบนักธรรมเปรียญมารึไง สอนเก่ง..... ต้องสาธุด้วยไหม อะๆๆ สาธุๆๆ อนุโมทามิ 

ตะวันอยากเดินเข้าไปตะกุยหน้าเขาเป็นที่สุด เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะกวนบาทาได้ขนาดนี้

ตะวัน

ได้คะลูก งั้นรอแป๊บนึงนะคะ ต้องโทรไปบอกยายโฉมก่อน แล้วก็ปิดร้านแล้วเราไปกินไก่ทอด KFD กันสองคนนะคะ

พิพัฒน์

ได้ไง..... ปลายลูก..... คุณพ่อไปด้วยจะได้ไหมคะ.... 

แล้วไอการทำหน้าหมาหง๋อยนั่นคืออะไรก่อน?? 

ตะวัน

ปลายลูก คุณแม่มีเงินไม่เยอะนะคะ

ไม่เป็นไร คุณพ่อจ่ายเอง!

เสียงของพิพัฒน์ดังสวนขึ้นมาทันที

ปลายฟ้า

คุณแม่ขาาาาาาา .......

ตะวัน

เฮอออออออ........ ก็ได้ค่ะ

เย้........ เสียงทั้งพ่อและลูกร้องเย้ๆด้วยความดีใจ นี่เธอจะทำยังไงดีนะ..... 

หลังจากที่ปลายฟ้าโทรคุยกับยายโฉมและตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ลูกสาวของเอก็มานั่งคุยกับพ่อของเธอ เสียงเล็กเสียงน้อยของผู้ชายคนนั้น มันช่างเป็นเสียงที่กวนระบบประสาทของเธอมากเป็นที่สุด

ทุกคนตอนนี้พากันมานั่งในร้านไก่ทอด KFD  ลูกสาวตัวน้อยของเธอดูมีความสุข พ่อของยัยนู๋ก็ประจบสอพลอ เลียแข่งเลียขาลูกสาว ถ้าเปรียบเหมือนหมา คงจะเป็นมาที่อยู่เป็น คอยประจบเจ้าของ เพื่อให้เจ้าของรักมัน

เธอนั่งดูในสิ่งที่เขาทำเงียบๆ เขาดูแลเอาใจใส่ยัยนู๋ได้ดีจริง อันที่เธอยอมรับ 

พิพัฒน์

เอ๊า..... กินสิ รออะไร ต้องให้จุดธูปเรียกก่อนไหม? หรือว่าอิ่มทิพย์

นั่นปะไร ทำไมเขาช่างกวนประสาทเธอขนาดนี้นะ ชมได้ไม่เกิน 5 นาที ต่อมปากปีจอ กวนบาทา ก็เริ่มทำงานอีกแล้ว

ปลายฟ้า

คุณพ่อขา......ป้อนคุณแม่ด้วยสิคะ 

พิพัฒน์

(ยิ้มเจ้าเล่ห์) ได้สิคะ .... เอ๊า..... มาเร็วๆ ยื่นหน้ามากินดีๆสิ มาเร็วๆๆ อ้าาาม....จุ๊บ.......

0_0........

ปลายฟ้า

ว๊าย......คุณพ่อจุ๊บคุณแม่ด้วย ฮิๆๆ 

แม่ลูกสาวตัวดีหัวเราะคิกคักๆ ไอตัวพ่อก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธออีก ส่วนเธอ....ได้แต่นั่งเอ๋อครู่ใหญ่ เธออยากจะโวยวายใส่เขา แต่เธอไม่อยากทำให้ลูกเห็น คอยดูนะ..... ฉันจะเอาคืนให้สาสม