บทที่ 1 ตอนที่ 3

งานแต่งดำเนินไปด้วยความชื่นมื่นสุขแสน จนกระทั่งได้เวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามพิธีการตามประเพณี พ่อแม่และผู้ใหญ่คนสำคัญทั้งสองฝ่ายต่างให้คำอวยพรอันเป็นมิ่งมงคลแก่ชีวิตคู่ บทบาทใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ต่อจากนี้ไปพวกเขาจะมีกันและกัน มีสัมพันธ์ที่แนบแน่นยิ่งกว่าที่ผ่านๆ มา

“ผมดีใจที่สุดที่เรามีวันนี้ได้ ผมรักคุณมากนะจอม” เมฆีกระซิบกระซาบเอ่ยคำหวานจากหัวใจแก่หญิงสาวที่เขาบูชารักให้แด่เธอ บนที่นอนสีขาวบริสุทธิ์ซึ่งมีกลีบดอกไม้โปรยหอมกรุ่นไว้ทั่ว แต่ความงามของบุบผาชาตินั้นยังเทียบจอมเกล้าไม่ได้สักเสี้ยวเดียว

ทุกคนออกไปจากห้องหอแล้ว...เหลือแต่เพียงเขาและหล่อนซึ่งจะได้ใช้เวลาอยู่กันตามลำพังในค่ำคืนแรกของงานวิวาห์ มือเล็กของเจ้าสาวกำแน่น หล่อนยังคงนั่งก้มหน้าอยู่ตรงปลายเตียงนอน หลบซ่อนรอยยิ้มเขินอายและความรู้สึกกดดันบางอย่าง

“คุณไม่สบายหรือเปล่า...เหนื่อยมากใช่ไหม” เขาถาม ในขณะที่ถอดเสื้อสูทของตัวเองไปพลาง คงเหลือไว้แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน สายตาของเขามองเจ้าสาวที่นั่งนิ่งไม่กระพริบด้วยความห่วงใย

“ว่าไง...ถามไม่ตอบ”

“ก็...นิดหน่อยค่ะ”

“งั้นคุณอาบน้ำก่อนนะ ผมจะรอ...”

“คะ...” หล่อนกระพริบตาเป็นคำถาม สีหน้าตื่นๆ เล็กน้อยกับคำว่ารอ...

เขาจะรออะไร แล้วรอทำไมกัน...

“ผมหมายถึง...ให้คุณอาบน้ำให้สบายตัวก่อน เสร็จแล้วผมค่อยอาบทีหลังก็ได้ คิดอะไรอยู่หืม” เมฆีกล่าวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะเหมือนจะรู้ทันความคิดของหล่อน มันยิ่งทำให้หญิงสาวหน้าแดงซ่านขวยเขินเข้าไปใหญ่

“นี่จอม...” ชายหนุ่มหอมแก้มขาวเบาๆ แล้วประคองร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้

“อย่าค่ะ...”

“เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ ทำไมต้องกลัวผมด้วย”

“ฉัน...”

“ผมรักคุณมากนะ คิดว่าผมจะทำร้ายคนที่รักที่สุดในชีวิตได้เหรอ คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเรา เป็นช่วงเวลาที่วิเศษสุด ผมจะไม่สร้างความทรงจำแย่ๆ ให้กับคุณหรอก ไปอาบน้ำเถอะ เหนื่อยกันมาหลายวันแล้วคืนนี้คุณจะได้หลับเต็มอิ่มสักที” ริมฝีปากหนาจูบซ้ำตรงพวงแก้มนวลระเรื่อ หล่อนเผยรอยยิ้มน้อยๆ รู้สึกอุ่นใจเหลือประมาณ

“ขอบคุณนะคะเมฆ ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่รักคุณ”

“...” เจ้าบ่าวพยักหน้าแล้วยิ้มตอบ เขารู้ว่าหล่อนกำลังกังวนเรื่องอะไรอยู่ สำหรับผู้หญิงที่บริสุทธิ์ทั้งกายและใจอย่างจอมเกล้า หล่อนเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต เขาถนอมหล่อนมานานปีไม่เคยล่วงเกินให้หมองช้ำ รอ...จนกระทั่งถึงเวลาอันสมควรจึงได้แต่งงานกัน แล้วมีหรือที่เขาจะอยากหักหารน้ำใจข่มเหงในตอนที่หล่อนยังไม่พร้อม

เขารู้ว่าหล่อนแค่ประหม่าและกลัวในสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับชีวิตคู่หรอก เขารักหล่อนเกินกว่าจะคิดเอาเปรียบแสวงหาความสุขแต่ฝ่ายเดียว ถึงอย่างไรเสียเมื่อแต่งงานลงรากปักฐานกันแล้ว หล่อนก็ต้องเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบอยู่ดี

ชายหนุ่มช่วยเจ้าสาวของเขาจัดการกับชุดราตรีสีเชมเปญ ให้หล่อนอาบน้ำชำระร่างกายแล้วจึงอาบทีหลังหล่อน ซึ่งกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยเวลาก็ล่วงเลยดึกมากแล้ว ทั้งหลับไปด้วยความอ่อนเพลียในอ้อมแขนของกันและกัน มีความสุขเต็มเปี่ยมแม้จะไม่ได้มีการแนบชิดกันไปมากกว่านั้น