ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

“คุณ! คุณ!” เสียงทุ้มห้าวของ ครินทร์ วรรณธนันท์ ทายาทเพียงคนเดียวของวาทิน นักธุรกิจด้านยานยนตร์ที่วางมือให้ลูกชายมารับช่วงต่อ เรียกแม่สาวหน้าหวานแต่แววตาดูเศร้าเสียงดังมากขึ้นเมื่อเจ้าตัวไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ

“คะ?”

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”

“ปละ...เปล่าค่ะ”

“คุณแน่ใจ” ครินทร์ถามย้ำเพื่อให้แน่ใจ ที่เขาก็ทำใจไว้แล้วว่าบ้างทีเด็กที่มาดามส่งมาให้อาจเปลี่ยนใจกลางคัน ที่เขาก็ยินดีหากเด็กของมาดามจะเปลี่ยนใจ เพราะเขาเองก็ชอบฝืนใจใคร

“ค่ะ ว่าแต่คุณ...”

“ผมครินทร์”

“คุณครินทร์ จะ...จะเริ่มเลยหรือเปล่าคะ”

“รีบกลับเหรอ ไหนมาดามบอกว่าคุณไม่รับลูกค้าต่อ ว่าแต่คุณชื่ออะไรนะ” เขาถาม เพราะลืมชื่อไปแล้วหลังจากมาดามริชเคยบอกไว้เมื่อช่วงสาย

“เอ่อ...วิวค่ะ เรียกฉันวิว”

“อืม” ครินทร์ขานรับในลำคอ แล้วขยับปากยิ้มนิดๆ เมื่อเห็นว่าตอนนี้แม่สาวขี้อายเอาแต่จับเอาแต่ขยับเสื้อคลุม ไม่รู้จะกลัวโป๊ไปทำไม เพราะอีกเดี๋ยวเขาก็จะสั่งให้ถอดอยู่แล้ว

“คุณครินทร์จะ...จะให้ฉันบริการแบบไหนดีคะ” ถามไปด้วยอาการสั่นประหม่า เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอ แม้ก่อนจะมาก็ได้รับการเทรนมาจากมาดามริชบ้างแล้วว่าต้องทำอย่างไรให้ลูกค้าพึ่งพอใจ แต่ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะทำให้ลูกค้าพอได้หรือไม่

“ผมเป็นลูกค้าคนแรกไม่ใช่เหรอ”

“ค่ะ” คนไม่เคยทำงานอย่างว่าก้มหน้าตอบอย่างอายๆ

“แล้วรู้ไหมว่าต้องเริ่มยังไง มาดามริชได้สอนมาหรือเปล่า”

วิรยาพยักหน้าเบาๆ

ปากหยักขยับยิ้มเล็กน้อย นึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่หัวใจที่ห่อเหี่ยวมานานกลับกระชุ่มกระช่วยขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ

‘หรือเขาจะตกหลุมรักเธอคนนี้เข้าแล้ว’

“เอาเป็นว่าผมจะเริ่มเอง ส่วนคุณก็...ถอดเสื้อคลุมออก แล้วไปนั่งรอบนเตียง ผมจะเข้าไปอาบน้ำซะหน่อย”

วิรยาพยักหน้าอีกรอบ แล้วก็ยังยืนอยู่ที่เดิมเมื่อเจ้าของร่างสูงยังไม่ขยับย้ายตัวเองไปห้องน้ำ ส่วนครินทร์ก็เริ่มปลดเสื้อผ้าออก สายตาก็จับจ้องไปที่คนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนก้มหน้า เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังอายและคงจะกลัวด้วย เขาเลยเดินเข้าห้องน้ำ แล้วปล่อยให้หญิงสาวอยู่ตามลำพัง