ตอนที่5 Nc

แก่นกายอวบใหญ่ค่อยๆ แทรกผ่านรูเล็กแคบแน่นเข้าไปด้านในช้าๆ โพรงนุ่มลึกตอดรัดจนแทบขยับไม่ได้ ธันวาจึงตัดสินใจถอนลำเอ็นออกมาแล้วกระแทกเข้าพรวดเดียวสุดทาง

"โอ๊ย!…เจ็บนะคะ" เสียงหวานร้องลั่นด้วยความตกใจ กายเล็กสั่นเทิ้มเบาๆ สีหน้าเริ่มเหยเกเมื่อความเจ็บแล่นพล่านเข้ามาแบบไม่ได้ตั้งตัว

"พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากหรือเปล่า" คนตัวโตลนลานทำตัวไม่ถูกกลัวคนรักจะเจ็บกับการกระทำใจร้อนของเขา

"ไม่ค่ะ…อื้อ…ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว" ความเจ็บเข้ามาเพียงชั่ววูบก่อนจะถูกแทนด้วยความเสียวซ่าน ช่องทางรักตอดรัดถี่ๆ เป็นสัญญาณให้คนด้านหลังเริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นห้องน้ำที่ถูกเปลี่ยนเป็นสนามบรรเลงบทรักของคู่รักแสนหวานผสมกับเสียงครวญครางของทั้งสองแทบแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

"หนึ่ง...ซี้ด...แน่นมาก"

"อ๊ะ... พี่ธัน...อ๊า"

ร่างเล็กถูกคนด้านหลังเอาใจกระแทกกระทั้นหัวสั่นหัวคลอนจนต้องพยายามยึดเกาะกำแพงห้องน้ำไว้แน่นให้ความร่วมมือเขาเป็นอย่างดี

"อ๊าส์…ใกล้แล้ว…อ๊าง" สองมือจับรั้งเอวบางไว้มั่น สะโพกส่งความเร็วโหมกระแทกไม่มีคำว่าหยุดพัก

"อ๊า…เอาออก…อู๊ย" น้ำหนึ่งรวบรวมสติที่หลุดไปก่อนหน้ากลับมาได้ แม้สมองจะขาวโพลนแค่ไหนแต่เธอก็ยังเร่งเร้าให้เขาถอนถอดแก่นกายออกจากร่องสาวเสียตอนนี้

"ซี้ด…อีกนิด…อ๊าส์" ธันวาไม่อยากชักออกตอนนี้ เขาอยากที่จะแช่ค้างไว้ทั้งแบบนี้แต่ทำไม่ได้

"อ๊ะ…อ๊าย!" หญิงสาวกระตุกตัวโยนปลดปล่อยน้ำสีใสออกมาประจวบเหมาะกับที่เขาดึงแก่นกายออกอย่างรวดเร็ว

"อ๊าส์…ซี้ด" มือหนาสาวชักความเป็นแก่นกายแข็งขืนเส้นเลือดปูดโปนแรงๆ หลายที แรงเสียดสีทำให้เกิดความร้อนปะทุขึ้นมาและในน้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกฉีดพ่นบนก้นกลมขาวของคนตัวเล็ก

"อยากต่ออีกรอบจัง" เสียงกระซิบข้างหูของเขาส่งผลให้น้ำหนึ่งตาเบิกกว้าง

"ไม่ได้ค่ะ! หนึ่งต้องไปทำงาน" เธอปฏิเสธทันควันไม่ต้องหยุดคิด แค่รอบเดียวก็ล่วงเวลาไปหลายนาทีขืนถ้ายังปล่อยให้เขาเอาแต่ใจมีหวังเธอได้ถูกหักเงินค่าแรงเป็นแน่

"เสียดาย แต่ยอมก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่" ธันวาทำหน้ามุ่ยแต่ไม่งอแงเป็นเด็ก เขาเข้าใจความต้องการของคนรักดีจึงไม่ทำตัวงี่เง่าให้เธอต้องปวดหัว

น้ำหนึ่งถูกปรนนิบัติเป็นอย่างดีทั้งอาบน้ำให้ เป่าผมให้เธอ รวมถึงรีดเสื้อผ้าให้เธอก่อนไปทำงาน หากเป็นที่บ้านเขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยตัวเองเลย แต่กับเธอเขาสามารถทำให้ได้ทุกอย่าง

"ให้พี่ไปรอรับไหม" ธันวารั้งแขนคนรักก่อนเธอจะเดินออกจากห้องไปทำงาน

"ไม่เป็นไรค่ะ กว่าจะเลิกก็เกือบตีสี่ พี่นอนเถอะมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ"

"ก็ได้ แล้วตอนเช้าหนึ่งอยากกินอะไร"

"อะไรก็ได้ค่ะ" ทั้งคู่อยู่ด้วยกันเหมือนคู่แต่งงานแล้ว ธันวามักจะเตรียมมื้อเช้าง่ายๆ ให้เธออยู่เสมอเพราะรู้ว่าเธอต้องทำงานช่วงกลางคืนเวลาพักผ่อนแทบไม่ค่อยจะมี

"จุ๊บ อย่าหักโหมนะหนึ่ง ใกล้จะสอบแล้วด้วย"

"รับทราบค่ะคุณแฟน"

"ปิดเทอมนี้เราเข้าไปหาแม่พี่กันนะ" ชายหนุ่มจูบหน้าผากมนด้วยความรัก น้ำหนึ่งพยักหน้าน้อยๆ แทนคำตอบก่อนเดินออกจากห้องไป สายตาคมมองตามร่างเล็กของแฟนสาวจนลับสายตา

เขาไม่อยากให้เธอต้องไปทำงานตอนดึกอีก แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้เขายังเรียนอยู่ เงินที่ใช้ทุกวันนี้ก็เป็นเงินของแม่ทั้งนั้น เขาทำได้เพียงทำงานง่ายๆ ระหว่างรอเธอกลับมา ชีวิตตอนอยู่บ้านกับอยู่หอพักของเขาต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่เขาก็ชอบที่จะอยู่กับน้ำหนึ่งมากกว่า