ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

หนึ่งเดือนต่อมา

ที่ร้านอาหารชื่อดัง สองหนุ่มสาวที่ตกลงจะหมั้นหมายกันเร็วๆ นี้ตามความเห็นชอบของคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่เมตตาส่งเสียลูกสาวหัวหน้าแม่บ้านไปเรียนต่อถึงเมืองนอก เพื่อหวังจะให้มาช่วยงานลูกชาย

“นิด! นิด! เป็นอะไรหรือเปล่า” สิริ ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง แต่เจ้าตัวหันไปเปิดบริษัทในสายงานด้านการออกแบบสินค้า ที่ตัวเองถนัดเอ่ยถามว่าที่คู่หมั้นสาว เมื่อพูดคุยกันไปได้ครู่เดียวว่าที่คู่หมั้นก็เงียบไปซะดื้อๆ

“เปล่าค่ะ” คนกำลังตกอยู่ในภวังค์รีบปฏิเสธ

“แต่ท่าทางนิดเหมือนมีอะไร หรือไม่ชอบอาหารที่พี่สั่งมาให้ ถ้างั้นนิดสั่งใหม่ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจพี่”

“ไม่ใช่ค่ะพี่สิริ อาหารอร่อยมาก แต่นิดคิดอะไรเพลินไปหน่อย นิดขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พี่รำคาญ”

“พี่ไม่ได้รำคาญนิด ว่าแต่นิดมีเรื่องไม่สบายเหรอ บอกพี่ได้หรือเปล่า” สิริยื่นมือไปวางทาบบนหลังมือเล็กโดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่าภาพนั้นได้ถูกบันทึกเอาไว้

“ไม่มีค่ะ” นิธาราตอบแล้วก็ต้องตกใจเมื่อว่าที่คู่หมั้นจับมือของเธอไปจูบ

“พี่สิริ ปล่อยมือนิดเถอะค่ะ” เธอพยายามดึงมือออก แต่ว่าที่คู่หมั้นไม่ยอมปล่อยอีกทั้งยังจับมือเธอจูบอีกหลายครั้ง

“อย่าทำแบบนี้ พี่สิริ” นิธาราเริ่มเสียงแข็ง

“ให้พี่ได้ชื่นใจแค่นี้ไม่ได้หรือไง” สิริโอดครวญด้วยสีหน้าไม่พอใจ พลางเลื่อนมือออกจากมือของว่าที่คู่หมั้นสาว เขายอมรับว่าเบื่อหน่ายเอามากๆ กับอาการหวงเนื้อหวงตัวของว่าที่คู่หมั้น

“แต่นิดเคยขอพี่สิริเรื่องนี้แล้วไว้แล้วนะคะว่าต้องหลังแต่งงาน แล้วพี่สิริก็ให้สัญญากับนิดแล้วด้วย” นิธาราทวงคำสัญญาในวันที่เธอตอบตกลงจะหมั้น ส่วนที่เธอยอมหมั้นก็เพราะถูกมารดาพูดย้ำเรื่องบุญคุณ แล้วยังสั่งห้ามไม่ให้เธอปฏิเสธการหมั้น ทำให้เธอได้แต่ยอมทำตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่

“ก็พี่รักนิด พี่เลยอยากแสดงความรักกับนิดบ้าง แต่นิดก็ห้ามพี่ตลอด ทำไมล่ะนิด แค่พี่จูบนิดหน่อยก็ไม่ได้เลยหรือไง”

“แต่เราคุยกันเรื่องนี้ไปหลายครั้งแล้วนะคะ แล้วนิดก็คิดว่าพี่เข้าใจแล้วด้วยว่านิดยังไม่พร้อมจริงๆ พี่สิริเห็นใจนิดบ้างเถอะค่ะ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว พี่ไม่อยากฟัง” สิริบอกอย่างคนอารมณ์เสีย ก่อนจะหันไปเห็นสาวสวยคนหนึ่ง ที่รู้สึกคุ้นๆ

“นิดขอโทษค่ะที่ทำให้พี่สิริไม่พอใจ” นิธาราเอ่ยบอก แต่ดูเหมือนว่าที่คู่หมั้นหนุ่มจะไม่สนใจฟัง

“นิดอิ่มหรือยัง” สิริหันกลับมาถามว่าที่คู่หมั้นสาวด้วยสีหน้าหงุดหงิด เมื่อสาวสวยคนนั้นหายไปแล้ว