5 เจอหัวขโมย

ขวัญจิราว่ายน้ำเล่นอย่างมีความสุข เพราะที่นี่เป็นที่ส่วนตัว จึงไม่ต้องระแวงว่าจะมีใครมาแอบมองให้รำคาญใจ

สายตาสองคู่ที่แอบมองอยู่หลังพุ่มไม้ อยู่ไม่ไกลจากสระว่ายน้ำ เพ่งมองสาวสวยว่ายน้ำเล่นอย่างมีความสุข โดยที่ขวัญจิราไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังโดนแอบมองอยู่

เสียงพูดคุยเบาๆ จากพุ่มไม้ที่แอบมองขวัญจิราว่ายน้ำเล่นในสระ เป็นเสียงของชายหนุ่มสองคน

“สวยชิบเลยว่ะ หุ่นน่าฟัดมาก นมก็ใหญ่”

“เฮ้ย.. อย่ามัวแต่ดู เดี๋ยวเสียงาน เรารีบขึ้นไปบนบ้านเถอะ ตอนนี้ผัวเธอคงหลับอยู่ เวลามีน้อย ก่อนที่เมียมันจะว่ายน้ำเสร็จ”

ชายฉกรรจ์ทั้งสองคน วัย 24-26 พยักหน้าให้กัน และย่องขึ้นไปบนบ้านอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น

เมื่อเข้ามาในบ้าน หัวขโมยทั้งสองหันมองหาสิ่งมีค่าภายในบ้าน เพื่อที่จะหยิบฉวยใส่ในย่ามที่เตรียมมา แต่ก็ไม่เห็นของสิ่งใดมีค่าที่พอจะแปรเป็นเงินได้มากเท่าไหร่

“กูว่าขึ้นไปข้างบนห้องดีกว่า อย่างน้อยน่าจะมีพวกเครื่องประดับ หรือกระเป๋าเงินบ้างล่ะวะ”

“เออว่ะ ข้างล่างไม่มีอะไรมีค่าเลย ขึ้นข้างบนดีกว่า.. ได้ซัก 2-3 หมื่นก็ยังดี”

ทั้งสองย่องขึ้นบันได กวาดสายตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นสิ่งของอะไรที่มีค่าเลย มองไปที่ประตูห้องนอนที่เปิดแง้มอยู่ ไม่ได้ปิดสนิท จึงมองลอดเข้าไป เห็นอนุวัฒน์นอนหลับสนิทบนที่นอน

“ผัวมันหลับอยู่ว่ะ ดูท่าคงหลับสนิท เข้าไปเอากระเป๋าตังค์กับเครื่องประดับที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งกัน”

“ดี.. เห็นอะไรพอมีค่า หยิบใส่ย่ามกูให้หมด”

สองหนุ่มหัวขโมยย่องเข้ามาในห้องนอนอย่างแผ่วเบา หยิบของมีค่าใส่ย่าม กระเป๋าเงินของอนุวัฒน์และขวัญจิราถูกใส่เข้ามาในย่ามขนาดใหญ่ที่เตรียมมา ทั้งสร้อยแหวน นาฬิกา ที่วางอยู่ใกล้กับกระเป๋าตังค์ ก็ไม่เหลือ

เมื่อได้ของที่ต้องการเรียบร้อย สองหัวขโมยก็รีบย่องมาที่ประตูห้องนอน เพื่อจะหลบหนี

แต่แล้วก็ต้องชะงัก.. เมื่อขวัญจิราที่เพิ่งว่ายน้ำเสร็จ เดินเข้ามาในห้องนอนในชุดเสื้อคลุม พอเห็นชายฉกรรจ์สองคนอยู่ในห้องนอน ก็ตกใจสุดขีด อ้าปากจะร้องตะโกน แต่สัญชาติญาณของหัวขโมยคนหนึ่งรู้ว่าเธอกำลังจะร้อง จึงรีบเข้าไปเอามือปิดปากทันที

“อุ๊บ..”

“อย่าร้องนะถ้าไม่อยากตาย.. เฮ้ย.. ไอ้โชค.. เอาสก๊อตเทปในย่ามมาปิดปากนังคนสวยหน่อย เดี๋ยวมันร้อง”

คนชื่อโชครีบหยิบสก๊อตเทปในย่ามมาปิดปากขวัญจิราทันที แล้วเอาเชือกมามัดมือมัดเท้าขวัญจิราไว้ไม่ให้ขยับไปไหน

จังหวะนั้นอนุวัฒน์ซึ่งกำลังนอนหลับสบาย ได้ยินเสียงกุกกักๆ ก็พูดเสียงงัวเงียทั้งที่ยังหลับตาอยู่

“มาแล้วหรือขวัญ ตามสบายเลยนะ ผมง่วงมาก ขอนอนก่อน”

ขวัญจิราพยายามร้องออกมาให้สามีได้ยิน แต่ถูกสก๊อตเทปปิดปากอยู่ ได้แต่ทำเสียงอู้อี้ในลำคอพอได้ยินเบาๆ อนุวัฒน์รู้สึกผิดสังเกต จึงลืมตาขึ้นมา เห็นผู้ชายสองคนยืนอยู่ใกล้ๆกับภรรยาซึ่งโดนปิดปาก และมัดมือมัดเท้าอยู่ ก็ตกใจร้องเสียงดัง

“เฮ้ย.. แกเป็นใคร เข้ามาทำไม”

หนึ่งในสองหัวขโมยเห็นท่าไม่ดี รีบชักปืนที่เหน็บอยู่หลังกางเกงออกมา จ่อไปที่อนุวัฒน์ทันที

“เงียบนะ ถ้าไม่อยากตาย กูพูดจริง ไม่เชื่อก็ลองดูได้”

โดนปืนจ่อแบบนี้ อนุวัฒน์รู้สึกกลัวมาก ไม่กล้าส่งเสียงใดๆออกมา ได้แต่นั่งนิ่งบนเตียง แล้วบอกเสียงเบา

“อย่า.. อย่ายิงนะ.. ผมยังไม่อยากตาย.. อยากได้อะไรเอาไปเลย เงินทองในกระเป๋า เอาไปได้เลย ขออย่าทำร้ายผมกับภรรยาก็พอ”

หัวขโมยทั้งสองได้ยินคำนี้จากชายผู้เป็นสามีของสาวสวย ก็รู้สึกโล่งใจ ที่เขาไม่คิดสู้ แบบนี้คงจบง่ายหน่อย ไม่มีความรุนแรงเกิดขึ้นแน่นอน

“ดี.. พูดง่ายๆอย่างนี้ ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ.. ไอ้โชค.. เอาสก๊อตเทปกับเชือกมาปิดปากและมัดมือมัดเท้าผัวนังคนสวยหน่อย มัดให้แน่นๆนะ”

คนชื่อโชคทำตามคำสั่งของหัวขโมยรุ่นพี่อย่างรวดเร็ว อนุวัฒน์ยอมให้โชคมัดมือมัดเท้าและปิดปากแต่โดยดี ไม่ได้ขัดขืนอะไร เพราะรู้ว่าไม่มีประโยชน์ เจ็บตัวเปล่าๆ หรืออาจถึงตายได้

อนุวัฒน์ยังหนุ่มยังหล่อ เงินทองก็มีมากมาย ไม่อยากทำอะไรเสี่ยงๆ เก็บชีวิตไว้มีความสุขกับภรรยาแสนสวยดีกว่า เงินทองนิดๆหน่อย ให้หัวขโมยมันไป

“มัดเรียบร้อยแล้วพี่ภูมิ เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวมีใครโผล่มาอีก”

“ไม่ต้องรีบหรอก ไม่มีใครมาแล้ว กูเห็นมีแค่สองคนขับรถมา ตอนนี้มันโดนมัดอย่างนี้ ทำอะไรเราไม่ได้แล้ว มึงไปหาดูว่ามีอะไรมีค่าอีกบ้าง เอาใส่ย่ามให้หมด”

“ครับพี่ภูมิ”

หัวขโมยทั้งสองไม่ได้ปกปิดใบหน้า เพราะไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ คิดว่าขโมยเสร็จก็จะรีบไป แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ตอนนี้สองผัวเมียได้เห็นหน้าหัวขโมยทั้งสองคนแล้ว ถ้าถูกแจ้งความและโดนชี้ตัว คงจะต้องเข้าตะรางเป็นแน่แท้