ตอนที่2 ก่อนลาออกให้ผมจัดคุณสักครั้ง

ร้านอาหารและโรงแรมถูกจองตามความต้องการของเขา ในคืนนี้เขาจะขอเธอเป็นแฟน ถ้าเธอตกลงพวกเขาก็สามารถไปต่อกันที่โรงแรมได้

เพราะเป็นโอกาสพิเศษชายหนุ่มจึงสั่งทำสร้อยเพชรสำหรับพริมาเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว เขาแทบจะรอคอยไม่ไหวที่จะได้เห็นมันไปประดับอยู่บนลำคอของเธอในคืนนี้ นอกจากนั้นยังมีดอกกุหลาบสีชมพูที่เธอชอบเป็นหนักหนา เขาก็เตรียมเอาไว้พร้อมแล้วเช่นกัน

ทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้พร้อมแล้วแต่ใครจะไปรู้ลิขิตฟ้า ขณะที่เขากำลังจะส่งข้อความบอกให้เธอไปรอที่ร้านอาหาร อยู่ๆ ก็เกิดเรื่องขึ้น

แม่ของฉัตรเกล้าประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์

เขารีบไปโรงพยาบาลทันที

แม้ว่าแม่จะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนักแต่เธอขวัญเสียมากทีเดียว ชายหนุ่มอยู่เป็นเพื่อนคอยปลอบใจมารดาจนถึงดึกดื่น

เมื่อมองไปที่เข็มบอกชั่วโมงบนนาฬิกาที่ชี้ไปที่เลขหนึ่ง เขาก็รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งเข้าไปแล้ว มันดึกเกินไปที่เขาจะเรียกหญิงสาวออกมาหา

ช่างเถอะ

พรุ่งนี้ยังมีโอกาส

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เช้าวันรุ่งขึ้น เขาได้รับจดหมายลาออกจากพริมา

“คุณหมายความว่าอย่างไร” ฉัตรเกล้าโกรธมากที่หญิงสาวลาออก

“อย่างที่คุณเห็น” พริมามองเขาอย่างสงบและพูดว่า “ฉันจะลาออกค่ะ ท่านประธาน”

“เหตุผลอะไร?”

“กลับบ้านไปแต่งงานค่ะ”

“กับใคร?” ความไม่พอใจของชายหนุ่มพุ่งสูงเกินขีดจำกัด "คุณอยู่กับผมเกือบสิบสองชั่วโมงต่อวัน มีเวลาคบหาผู้ชายด้วยเหรอ!"

"พ่อแม่ของฉันแนะนำเขาให้ค่ะ เป็นลูกชายของเพื่อนแม่อีกที เราคุยกันแล้วค่อนข้างเข้ากันด้วยดีในทุกด้าน ฉันก็เลยตกลงที่จะแต่งงานกับเขา"

ฉัตรเกล้ายิ้มเยาะ "คุณอายุแค่ยี่สิบเจ็ด ผมจ่ายเงินเดือนให้คุณหลายล้านต่อปี แต่คุณขอลาออก เพื่อที่จะไปแต่งงานกับผู้ชายที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ ผมได้ยินถูกไหม"

"คุณได้ยินถูกต้องแล้วค่ะ"

" คุณแน่ใจหรือว่าต้องการลาออก"

"ใช่ค่ะ"

"ได้ คุณต้องทำให้ผมพอใจก่อนผมถึงจะให้คุณลาออก" ฉัตรเกล้าเดินไปล็อคประตู ถอดเสื้อสูทออกแล้วโยนทิ้งไปข้างหลัง

เขาปิดผ้าม่าน และเดินไปประกบที่ด้านข้างของหญิงสาวที่มีอาการตื่นกลัว

“คุณฉัตร คุณหมายความว่ายังไงคะ…”

“คุณต้องให้ผมทำสักครั้ง”

หลังจากพูดแบบนั้น ชายหนุ่มก็เพิกเฉยต่อปฏิกิริยาของพริมา และจับศีรษะของเลขาสาวสวยเอาไว้ก้มหน้าลงประกบปากจูบเธอทันที

"อืม..."

ทักษะการจูบของชายหนุ่มไม่ค่อยดีนักแต่บางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องฝึกฝน แค่อาศัยสัญชาตญาณในการทำก็พอแล้ว เขาใช้ลิ้นแยกริมฝีปากและฟันของหญิงสาวออก จากนั้นก็เริ่มพัวพันกับลิ้นของเธอ

แม้ว่าหญิงสาวจะพยายามดิ้นรนแต่รสสัมผัสของจูบทำให้เธอล่องลอย เขาเป็นคนที่อยู่ในใจของเธอมานาน ดังนั้นด้วยท่าทางกึ่งขัดขืนกึ่งยินยอมมันยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเร้าใจมากขึ้นไปอีก

ทั้งสองจูบพัวพันกันอยู่สักครู่ขอบปากของหญิงสาวก็เลอะไปด้วยน้ำลายและปลายลิ้นของเธอก็ชา

หลังจากการจูบชายหนุ่มกดตัวพริมาลงบนโซฟา ถอดเสื้อของเขาออกเผยให้เห็นรูปร่างที่แข็งแรง กล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นซ่อนรูปเป็นมัดๆ

พริมาผลักตัวเขาออกไป " คุณคิดจะทำไร?"

ดวงตาของฉัตรเกล้าเต็มไปด้วยตัณหา ขบกรามแน่น และพูดกับเธออย่างโผงผาง “เลขาสาวแสนสวยขนาดนี้ คงจะน่าเสียดายแย่ที่ยังไม่เคยผ่านมือเลยสักครั้ง เธอไม่อยากลาออกเหรอ ให้ฉันเอาก่อนแล้วฉันจะปล่อยเธอไป"

จากนั้นเขาก็โถมทับหญิงสาวเอาไว้ทั้งตัวกันเธอดิ้นหนี มือใหญ่ก็ดึงกระโปรงทรงเอของเธอขึ้นเอาไปกองไว้ตรงเอว หญิงสาวพยายามดิ้นรน แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้

"อือ...ปล่อยนะ..." หญิงสาวตะโกนเสียงดัง แต่น่าเสียดายที่ห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง ไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอ

"เก็บแรงเอาไว้ร้องตอนผมเอาดีกว่า"

สุดท้ายมือของเขาก็สอดเข้าไปผ่านกางเกงชั้นในที่มันกำลังเปียกโชกไปด้วยน้ำหวาน มันหลั่งออกมาในตอนที่โดยชายหนุ่มจูบ

สัมผัสที่เหนียวเหนอะบนกางเกงในทำให้ฉัตรเกล้าเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

“แฉะแล้วหรอ?”

พริมาหน้าแดงด้วยความอับอาย พยายามอย่างเต็มที่จะหุบขาของเธอหนีมือร้าย ๆ ของของชายหนุ่ม แต่ฉัตรเกล้าไม่ได้ให้โอกาสเธอเลย