รวมเรื่องสั้นสุดเสียวสายวาย

ตอนที่1ต้องตา

เธียร เป็นนักศึกษาปีสี่ใกล้จะจบแล้ว ไม่ใกล้สิจบปีนี้แล้ว เธียรเป็นเด็กเรียน ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนอย่างมากก็ร้านกาแฟหน้าหอพัก

วันนี้ไอ้เพื่อนเหี่ยอย่าง ไอ้ยอด ไอ้มิตร ที่กว่าจะจบได้ต้องใช้ตีนดันตูดแล้วดันตูดอีก จนคะแนนผ่านวันนี้มันจึงอยากเลี้ยงขอบคุณเธียรที่ช่วยดูแลพวกมันจนจบไม่ต้องอยู่ต่อให้อายเพื่อน

"ไอ้เธียร นะมึงนะกูอยากขอบคุณมึงจริงนะเพื่อน ที่ทั้งช่วยผลักช่วยดันกูจนจบ"ยอดกับมิตรแย่งกันพูดเพราะซาบซึ้งในนำ้ใจเพื่อน

"มึงจะให้กูช่วยอะไรมึงอีก มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบเที่ยวมึงก็ยังจะมาชวนกูอีก"

"ครั้งเดียวเพื่อนรับรองมึงต้องติดใจ ไม่เขื่อมึงลองไปกับกู" ทั้งคู่อยากให้เธียรไปเปิดหูเปิดตาตามประสาผู้ชาย

ในที่สุดเธียร หนุ่มหล่อไร้มลทินไม่เคยแปดเปื้อนสิ่งอบายมุขก็หลวมตัวไปกับไอ้ยอดกับไอ้มิตร

"ก็ได้ มึงครั้งเดียวนะ"

ยอดกับมิตรสุดแสนจะดีใจที่ดึงเธียรมาร่วมวงได้ ช่างเป็นเกียรติแก่กลุ่มของพวกมันจริงๆเลย

ผับชื่อดังในกรุงเทพ แหล่งรวมความบันเทิงที่ใหญ่ที่สุด

ผู้คนเดินกันให้ขวักไขว่พลุกพล่านไปทั้งชายและหญิงหนึ่งในนั้นมี จัสติน บอสใหญ่แห่งบริษัทส่งออกมาพร้อมกับเลขาคู่ใจที่เป็นผู้ชายด้วยกัน

สาวน้อยสาวใหญ่ส่งสายตาให้จนแทบจะทะลักออกมา จัสตินหาได้สนใจไม่ เขายังคงดื่มต่อไป ส่วนสายตาก็กวาดมองไปรอบผับ เผื่อมีน้องหน้าใหม่ไม่เคยเห็นโผล่มาเที่ยว

และแล้วความฝันของจัสตินก็เป็นจริงเมื่อ เธียรโผล่มาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนอีกสองสามคน สายตาของชายหนุ่มจับจ้องอยู่ที่เธียรไม่วางตา

"แม็กซ์ ฉันเจอของดีแล้ว เซ๊นส์ของฉันมันบอกว่าน้องยังไม่เคย "

บอสประสบการณ์มากอย่างจัสตินมองทีเดียวก็รู้ว่าใครเคยหรือไม่เคย

เธียรเข้ามานั่งกับเพื่อน แล้วมองไปรอบผับพลันสะดุดกับสายตาใครคนหนึ่งที่ หล่อเหลาเข้าขั้นพระเอกหนัง ถ้ามองไม่ผิดเขาน่าจะเป็นลูกครึ่ง

ชายหนุ่มมองมาทางเธียร อยู่พักใหญ่แล้วละสายตาหันไปคุยกับผู้ชายคนที่มาด้วยอย่างสนิทสนมแล้วก็ยิ้มและหันมาทางเธียร

เธียรก็ไม่เอะใจอะไร ก็ยังคงหันไปโดยรอบเช่นเดิม

"ไอ้เธียร มึงจะกินอะไร เหล้า เบียร์ ไวท์ มึงต้องเลือกแล้ว ห้ามนำ้เปล่าหรือนำ้อัดลม เด็ดขาดไม่งั้นมีเคือง"

เมื่อมารวมตัวกับเพื่อนแล้ว เขาก็ไม่ขัดเดี๋ยวจะพาลให้เพื่อนพลอยไม่สนุกไปด้วย เธียรเลือกที่จะดื่มไวท์ที่คิดว่าแอลกอฮอลน้อยที่สุด

เสียงเพลงยังคงกระหึ่ม แสงไฟระยิบระยับชวนให้คึกคักครื้นเครง จนบรรดาไอ้เพื่อนเลวทั้งหลายออกไปดีดดิ้นหน้าเวทีกับพวก โคโยตี้สาวเหล่านั้น

ตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือแต่เธียรคนเดียว เพราะเธียรเต้นไม่เป็น

จัสตินสะกิดให้แม๊กซ์เอานามบัตรไปให้แล้วย้ำว่าต้องให้เธียรมาทำงานด้วยให้ได้ 

"เออ  น้องคะ ไม่ไปเต้นกับพวกเพื่อนเหรอ"

"เอ่อ..ไม่อะ เต้นไม่เป็นดูเป็นอย่างเดียว"

"ถ้าพี่คิดไม่ผิดมาฉลองใกล้จบกันใช่ไหม"

"เอ่อ..ใช่"

คำพูดที่ห้วนของเธียรนั้น เพราะเขาไม่คุ้นเคยจึงพูดอย่างไม่เกรงใจ

"พี่มาจากบริษัทส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศน้องสนใจร่วมงานกับพี่ไหม นี่นามบัตรโทรมาคุยกันก่อนก็ได้เก็บไว้ให้ดีอย่าทำหายนะ"

แล้วแม๊กซ์ก็ยัดนามบัตรนั้นใส่มือ ไม่ยอมปล่อยจนเธียรต้องบิดมือออก แต่แม๊กซ์ก็ยังไม่ยอมปล่อยอยู่ดี เมื่อยั่วจนหนำใจแล้วก็ยิ้มแล้วปล่อยมือเธียรอย่างง่ายดาย

เธียรก็บื้อไม่เข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มมอบให้ เก็บนามบัตรใส่กระเป๋าแล้วมองพวกนั้นเต้นอย่างคึกคักเหมือนปล่อยเสือออกจากป่าเหมือนเดิม

แม๊กซ์กลับมาถึงโต๊ะ แล้วรายงานบอสของเขาว่าให้นามบัตรแล้วกับมือ 

"แต่ดูท่าน้องจะไม่เข้าใจจริงๆนะจัสติน แม๊กซ์จับมือขนาดนั้นก็ยังเฉยได้"

"ของอย่างนี้มันสอนกันได้ ฉันจะสอนให้เอง"

คนอย่างจัสตินเมื่ออยากได้ใครก็ต้องได้ อย่างเธียรหล่อเหลา หน้าละอ่อนขนาดนี้สเปคของจัสตินเลยทีเดียว

"อย่างนี้ละ ร้องดีนักเวลานั้น ไม่อยากจะคิดเลยแม๊กซ์ฉันเสียวรอเลย "

"ถ้าได้ลองขนมของเราเข้าไปอีกไม่ดิ้นพล่านเลยเหรอ"

ขนมที่สองคนเอ่ยถึงก็คือยาปลุกเซ๊กส์เอาไว้ใช้เมื่อยามมีอะไรกันมันทั้งตื่นเต้นและมันส์อย่าบอกใคร

"เดาสิว่าน้องเขาจะมาทำงานที่เราไหมแม๊กซ์"

"มาแน่นอน แม๊กซ์แอบใส่ตัวเลขเงินเดือนไว้ในนามบัตรอะจัสติน"

แล้วเขาก็หัวเราะเสียงดังอย่างถูกใจและรู้ว่าเธียรต้องมาแน่นอน 

เมื่อเพลงจบหน้าเวทีก็เริ่มกลับโต๊ะ ไอ้เพื่อนทั้งหลายก็มาชวนชนแก้ว เธียรยกไปหลายแก้วแล้วก็ชักจะมึนเหมือนกัน

เเสงไฟสลัวนั้นเปลี่ยนเป็นแผ่วลงให้เข้ากับบรรยากาศเพลงช้าที่คู่รักบางคู่ก็จูบกันอย่างดูดดื่ม เธียรมองฝ่าแสงไฟออกไป เห็นเงาใครบางคนเดินเข้าใกล้แล้วสะดุดกับเท้าเธียรล้มหน้าคะมำมาโดนเธียรเข้าอย่างจัง

เธียรไม่รู้ว่าใครเป็นใคร แต่คล้ายกับมีปากบางคนประกบปากเธียรไว้ชั่วครู่ แล้วหายไปกับความมืด 

เมื่อเพลงช้าสิ้นสุดลง เพลงเร็วก็ดังขึ้นเหมือนเดิมเธียรลูบปากตัวเองไปมา ทำไมความรู้สึกมันแปลก มันวาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก แล้วเขาคนนั้นเป็นใครที่หายไปในความมืดนั้น

ตอนที่2 เริ่มทำงานวันแรก

เมื่อเริ่มดึกพวกเพื่อนของเธียรก็ทั้งเมามายเหลือเธียรคนเดียวที่ยังมีสติอยู่ เพราะแค่จิบไวท์ไปอย่างเดียว อย่างมากก็แค่มึน

"กูอีกนะสิเนี่ยที่ต้องขับรถ พวกมึงนี่นาต้องแต่เรียนจนจะจบอยู่แล้วยังเป็นภาระของกูอยู่ได้"

สรุปคืนนั้นเธียรก็ต้องขับรถพาพวกมันกลับอย่างทุลักทุเลแต่ละคน

เมื่อถึงหอพักเธียรนอนคิด ลูบปากตัวเองไปมาจูบนั้นมันเหมือนตั้งใจว่าสะดุดล้มแล้วมาชนกับปากหนาของเขา อย่างตั้งใจ นาทีนั้นเธียรรู้สึกว่ามันซาบซ่านอย่างบอกไม่ถูก และตราตรึงในใจ

"นี่กูยังไม่รู้ว่าใครจูบยังซ่านขนาดนี้ถ้ารู้จะขนาดไหนนะเธียรนอน"

ขณะที่กำลังจะนอนก็อดที่จะลูบคลำของตัวเองไม่ได้ขนาดท่อนเอ็นที่มันเต็มไม้เต็มมืออยู่นั้นยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนนอกจากตัวเอง เขารูดมันขึ้นลงเบาๆ

จากฤทธิ์แอลกอฮอลนั้นมันกระตุ้นให้เธียรเกิดความอยากขึ้นมาถ้าไม่จัดการเธียรก็นอนไม่หลับทำไงได้ ไม่มีใครให้ช่วยก็ต้องช่วยตัวเองไปก่อน

เธียรรูดขึ้นลงอยู่อย่างนั้นจนมันแข็งได้ที่เธียรอดไม่ได้จะเผลอร้องครวญครางออกมา

"อ้าว์..โอ้วย์ "

เขาชักขึ้นลงเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้นจนนำ้รักพวยพุ่งออกมาเลอะกางเกงเต็มไปหมด

"เต็มเลยแม่ง ต้องเปลี่ยนกางเกงอีกสิกูไม่น่าชักว่าวเลย แต่ก็อยากไม่รู้จะลงที่ใคร ก็ต้องช่วยตัวเองแบบนี้ "แล้วเธียรก็หลับไปเมื่อสบายตัวแล้ว

แล้ววันที่เรียนจบก็มาถึง เหลือแต่รับปริญญา เธียรกำลังเก็บเสื้อผ้าข้าวของเพื่อย้ายออกจากหอของมหาวิทยาพลันนามบัตรใบนั้น มันหล่นลงพื้นอย่างไม่ตั้งใจ

"จัสติน"เหรอ

ชายหนุ่มพลิกดูหลังนามบัตรแล้ว มีโน๊ตน้อยเขียนไว้ว่าเงินเดือนสตาร์ทที่ห้าหมื่นถ้วน นิสิตจบใหม่อย่างเธียรเริ่มตาโตขึ้นมาทันที

"โอะ  ตั้งห้าหมื่น หาไหนได้รีบโทรเลยสิกูรอไรเดี๋ยวรับคนอื่นก่อนไอ้เธียรชวด"

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นบนโต๊ะทำงานของจัสติน เขามองเบอร์โทรที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย 

"ฮัลโหล..ไม่ทราบว่าใครเหรอครับ"

"เอ่อ ผมเธียรที่คุณเคยให้นามบัตรไว้เรื่องงาน"

"อ้อ คุณเธียรจำได้ ตกลงคุณมาร่วมงานกับเราใช่ไหมครับ "

"ครับจะให้เริ่มงานได้เมื่อไรดี"

"พรุ่งนี้มาดูตัว เอ้ย..สัมภาษณ์เลยครับที่อยู่ตามนั้นเลย"

จัสตินวางหูลง จิตใจพลุ่งพล่านอย่างบอกไม่ถูกช่วงนี้ขาดของเสียด้วยเนื่องจากแม๊กซ์ไม่อยู่ จะชื้อ บริการเด็กก็กลัวไม่ถูกใจ และไม่ปลอดภัย

เมื่อเธียรโทรมาเหมือนสวรรค์โปรดพรุ่งนี้แล้วสิที่เขาจะเจอหนุ่มน้อยร่างใหญ่บึกจากการเล่นกีฬาในมหาวิทลัยมาตลอดสี่ปีเต็ม 

"เธียร ฉันจะเจอเธอพรุ่งนี้แล้ว แม๊กซ์แกอย่าเพิ่งกลับมาขอฉันประเดิมก่อนก็แล้วกัน"

รุ่งเช้าของวันใหม่

เธียร มาในชุดที่หล่อสุดฤทธิ์เพื่อสัมภาษณ์งานเขาก้าวชึ้นมาถึงหน้าห้องของจัสติน แล้วเคาะตามมารยาทสองที

"เขิญ"

ร่างสูงใหญ่มายืนอยู่ตรงหน้าจัสติน ชายหนุ่มมองเธียรตั้งแต่หัวจรดเท้า

"แม่เจ้า หุ่นช่างเซ็กซี่เหลือเกิน ขนาดอยู่ในเสื้อผ้านะถ้าถอดจะขนาดไหน"จัสตินแอบคิดระหว่างมอง

"เชิญนั่งสิคุณเธียร ผมรับคุณทำงานเลย ตำแหน่งเลขาส่วนตัวของผม ไม่ว่าผมจะไปไหนคุณต้องตามผมไปทุกที่จะขัดข้องไหม เงินเดือนตามนั้นเลยมีพิเศษถ้าถูกใจ"

"หา..พิเศษคือยังไงครับ "

"อ้อ หมายถึงนอกเวลางานนะคุณ"

จัสตินลืมตัวเกือบทำให้ไก่ตื่นซะได้ ระหว่างสัมภาษณ์ไป ท่อนเอ็นที่อยู่ภายใต้กางเกงก็แข็งขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้าชายหนุ่มเขาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ข่มมันลงไปให้ได้ 

"เอ่อ เริ่มงานเลยนะวันนี้ โต๊ะของคุณอยู่ตรงนั้นนั่งชั่วคราวไปก่อนเจ้าของไม่อยู่ เดี๋ยวผมจัดให้คุณใหม่ "

เธียรเดินไปนั่งโต๊ะของแม๊กซ์ที่ตอนนี้เจ้าของไปดูงานต่างประเทศอยู่ 

สายตาของจัสตินยังคงจับจ้องอยู่ที่เธียรอย่างไม่วางตา 

"ตูดแน่นๆ  กล้ามอกเป็นแผง เซ็กซี่ชะมัดเลยไอ้แม๊กซ์แกอด ให้ฉันจัดการก่อน"

ขณะนั่งโต๊ะจัสตินไม่คิดอะไรแล้วนอกจากเรื่องนี้ที่อยู่ในหัว

แล้วก็ถึงเวลาเลิกงาน

"คุณขับรถไปส่งผมที่บ้านด้วยคุณเธียร นี่คือหน้าที่ของคุณ"

เธียร งงมันต้องขับรถไปส่งด้วยเหรอ แต่เงินเดือนขนาดนี้ก็เอาไว้ก่อน ชายหนุ่มพยักหน้ารับทราบแล้วเก็บของรอจัสติน 

ระหว่างทางเธียรไม่พูดไม่จาเพราะยังไม่คุ้นกับเจ้านายคนใหม่ จนกระทั่งรถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดภายในตัวบ้าน

"เข้ามาดื่มนำ้ดื่มท่าก่อนสิเธียรไม่ต้องรีบร้อนเดี๋ยวค่อยกลับ"

เธียรเดินตามอย่างว่าง่าย 

"เขิญนั่ง "

บ้านจัสตินดูหรูสมราคา แต่ในบ้านไม่มีผู้หญิงสักคน มีแต่ผู้ชายเดินไปมาสองสามคนแต่หายไปหมดแล้วเมื่อจัสตินมาถึง

"เดี๋ยวฉันไปเอานำ้มาให้นะ"

จัสตินหายเข้าไปในครัว จัดการกับนำ้ผสมสิ่งหนึ่งลงไปเป็นผงสีขาว ใส่ปนลงไปในนำ้ ไร้รสกลิ่นแทบจะไม่รู้เลย

"อ้าวนำ้ ดื่มซะ"

"บ้านคุณน่าอยู่จัง "

"น่าอยู่ก็มาอยู่สิ"

เธียรมองหน้าแล้วยกนำ้ดื่มพรวดเดียวหมดด้วยความกระหาย

ยามันกำลังจะออกฤทธิ์

ไปต่อตอนหน้านะ