ตอนที่ 1 อยากพิสูจน์ (เรื่องเขาเอ็นดู เขาเลย)

วันธรรมดาแสนน่าเบื่อจากฝนตกรถติด ผู้คนในเมืองกรุงขับรถยนต์ต้องติดแง็กบนท้องถนนอยู่เป็นชั่วโมง ส่วนคนโดยสารรถประจำทางไม่มีรถเดินทางกลับบ้านกว่ารถเมล์จะมาสักคันคนก็เบียดเสียดตัวเปียกเหม็นอับหายใจกันแทบไม่ออก

เต้าหู้ นักศึกษามหาวิทยาลัยต้องยืนขาแข็งอยู่บนรถเมล์หลายชั่วโมง หญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออกคล้ายจะเป็นลมอีกนานกว่าจะถึงบ้านตัวเองพอรถเมล์เปิดประตูให้คนลงป้ายถัดไป เต้าหู้เลยลงจากรถนั่งพักที่ป้ายรถเมล์เหนื่อยล้าก่อนจะตัดสินใจเดินกางร่มกลับบ้านที่อยู่ถัดไปอีกสองป้ายรถเมล์ เท้าเรียวเดินมาเรื่อย ๆ เพลิน ๆ ผ่านรถเมล์ที่ตัวเองโดยสารมาเมื่อกี้แล้วเดินต่อไปจนถึงหน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านถนนโล่งมากเพราะรถติดอยู่บนถนนใหญ่

เต้าหู้ซื้อลูกชิ้นกินยืนอยู่หน้าเซเว่นรอรถมเตอร์ไซต์วินหมู่บ้านที่คิวยาวเป็นสิบคน

“ปริ้น! ปริ้น!”เสียงแตรรถดังคนที่ยืนรถมอเตอร์ไซต์หันขวับมองเป็นตาเดียวกัน รถยนต์คันใหญ่เจ็ดที่นั่งจอดอยู่หน้าเซเว่น กระจกติดฟิล์มดำเลื่อนลงมาผู้หญิงใบหน้าตาสวยหวานกับผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคมเข้มที่คุ้นเคย นั่นคือพี่ทรายกับพี่ธันพี่ข้างบ้านที่เอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

“เต้าหู้จะเข้าหมู่บ้านใช่ไหม ไปด้วยกันสิ”ทรายตะโกนเรียกแล้วยิ้มให้ เต้าหู้ยิ้มดีใจไม่ลังเลที่จะติดรถเข้าไปด้วย ร่างบางรีบวิ่งฝ่าฝนโปรยปรายเปิดประตูขึ้นนั่งด้านหลังเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเนื้อตัวไม่อยากให้เปรอะเบาะรถ

“ไม่เป็นไรหรอก นั่งไปเถอะเป็นเบาะหนังเช็ดง่าย เดี๋ยวพี่เช็ดเอง”

พี่ธันมองแล้วอมยิ้มผ่านกระจกหลัง เต้าหู้ยิ้มแห้งเกรงใจขึ้นนั่งบนรถแล้วยกมือไหว้ขอบคุณพี่ ๆ ทั้งสองตอนนี้ผมเผ้าหน้าตาเปียกไปด้วยน้ำฝนชุดนักศึกษาสีขาวก็เช่นกันเปียกจนเห็นเสื้อสีดำที่ซ่อนอยู่ภายในชุดนั่น ธันเห็นตั้งแต่คอยลอบมองแล้วกลืนน้ำลาย

รถแล่นเข้ามาในซอยที่จะเข้าหมู่บ้านถนนโล่งมืดสนิทแสงไฟจากถนนมีห่างเป็นช่วง ๆ ข้างทางส่วนมากเป็นที่รกร้างสลับกับหมู่บ้านย่านชานเมืองที่กำลังมีการพัฒนาพื้นที่สร้างหมู่บ้านเป็นที่อยู่อาศัย

“ธันจอดตลาดด้วยนะ วันนี้อยากกินสเต็กร้านพี่ปู”ทรายพูดขึ้นแล้วหยิบกระเป๋าเตรียมเมื่อใกล้ถึงตลาด

“สเต็กร้านพี่ปูคนรอเยอะรอนาน เกรงใจเต้าหู้”

“นะ ๆ อยากกิน เต้าหู้รอพี่หน่อยนะ”ทรายอ้อนสามีแล้วหันไปหาเต้าหู้

“ได้ค่ะ”เต้าหู้ยิ้มแห้งอยากบอกว่าไม่ได้แต่ใครจะไปกล้าพูด

“เอาแต่ใจตลอดเลย ธันจอดรอที่ลานจอดรถนะ ซื้อเสร็จแล้วโทรมาเดี๋ยววนไปรับ”

“จ้า คุณสามีผู้น่ารัก”ทรายยิ้มหวานหยิกแก้มสามีเบา ๆ รถจอดหน้าตลาดทรายลงรถเดินเข้าไปซื้อของกินส่วนธันขับรถไปจอดลานจอดรถกว้างที่ไม่มีรถจอดอยู่เลย

ธันสตาร์ทเครื่องรอเปิดแอร์ในรถฝนก็ตกอากาศเย็นจัด เต้าหู้กอดตัวเองนั่งหนาวสั่น ส่วนธันนั่งคุยโน่นนี่กับเต้าหู้แต่สายตามองต่ำไปยังหน้าอก เต้าหู้รู้ว่าสายตาของเขาอยู่ตรงไหนเลยก้มมองแล้วตกใจเพราะเห็นชุดชั้นในสีดำชัดเจน

“อุ้ย”เต้าหู้ยกกระเป๋าขึ้นปิดยิ้มเขินให้พี่ข้างบ้านสุดหล่อที่เธอแอบชอบ

“ดูสั่น ๆ หนาวเหรอ พี่เปิดแอร์เบาสุดแล้วนะ”

“เพราะตัวเปียกมั้งคะ”เต้าหู้ตอบเสียงสั่นหนาวแอร์ ธันยกยิ้มแล้วปีนข้ามมาที่เบาะหลังเอื้อมหยิบผ้าห่มจากหลังรถมาแผ่ออกแล้วส่งให้ เต้าหู้หน้าเหวอยิ้มแห้งค่อย ๆ รับผ้าห่มมาคลุมร่างกายให้อุ่นขึ้น

ธันยังนั่งมองอยู่เบาะข้าง ๆ ไม่ไปไหน แถมส่งสายตาหวานเยิ้มให้เธอ หญิงสาวประหม่ามองออกไปข้างนอกไม่กล้าสบตา

“เต้าหู้ตัวเล็กแต่หน้าอกดูใหญ่เนอะ หรือว่าใส่เสื้อในฟองน้ำเยอะ”

“ไม่นะพี่ ไม่มีฟองน้ำเลย”เต้าหู้เลิ่กลั่กมองหน้าหล่อแล้วยกผ้าคลุมร่างกายไม่ให้เขาเห็นหน้าอก

“อยากพิสูจน์จัง”ธันมองกรุ้มกริ่มเขยิบตัวเข้ามาใกล้เบียดจนร่างบางชิดประตูหนีไปไหนไม่ได้

“พี่ธัน จะทำอะไร!”