บทที่5 กลั่นแกล้ง [รุกราน]สำคัญ

โนราห์วางโทรศัพท์ลง ไม่รู้ว่าทำไมถึงโล่งใจ สำนักข่าวที่ขีดเขียนคงพอเชื่อถือได้ ว่าเขายัง โสดสนิท

ทว่า..แต่สมองประมวลผลสถานะแต่ภาพลามกที่เขาพยายามคุกคามอย่างน่ารำคาญใจ ถึงแม้ฐานะทั้งหน้าตาดีกว่าใครแต่โนราห์เองก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่จะชอบคนง่ายขนาดนั้น

ด้านความฉลาดก็มีไม่น้อย เธอส่งข้อความบอกเลิกการนัดเจอของ ผอ. โดยใช้ข้ออ้างป็นประจำเดือน ปวดหน่วงท้อง

หลายวันผ่านไป

ทุกอย่างเหมือนจะคลี่คลายอยู่ในสถานการณ์ที่ดี ทางผู้อำนวยการคณะอาจารย์ฝึกสอนซึ่งเป็นหุ้นส่วนเป็นเพื่อนสนิทต่างกำลังเดินหน้าเพื่อพัฒนาโรงเรียนสอนภาษาแห่งนี้

"ใครเป็นคนตั้งชื่อให้เหรอ" อิงสาวน้อยผมถักเปียคนเดิมถือหนังสือมานั่งตรงข้าม "ชื่อเพราะมากเลย"

"ไม่รู้สิตอนเกิดมาพูดไม่ได้ก็เลยไม่ได้ถาม"

"มีมุกเล่นด้วย ฮ่าๆ"

"มีธุระอะไรหรือเปล่า..ถ้าไม่มีก็กลับไปนั่งที่เธอซะ"

"แต่ข้างโนราห์มันว่างอยู่นี่นา ขอเรานั่งด้วยคนสิ"

แกร๊ก

"อีอิง! มาเช็ครองเท้าให้หน่อยมันเปียก" เสียงประตูเปิดพร้อมกับใครบางคนเดินเข้ามาใช้เสียงตะคอก

"แล้วไปทำยังไงให้เปียก"

"อีโง่ก็เข้าห้องน้ำไง เร็วๆ มันสกปรก!"

"ดะ ได้เดี๋ยวเราไปหาผ้าก่อนนะ"

"อย่าช้า! รองเท้านักเรียนสั่งผลิตรู้ไหมว่าราคาคู่กี่บาท"

อิงรีบลุกจากที่นั่งวิ่งออกไปนอกห้องเพื่อหาผ้ามาเช็ดรองเท้าตามคำสั่ง

เด็กผู้หญิงที่ใช้น้ำเสียงกดดันคือลูกของนักการเมืองคนหนึ่ง เธอมีชื่อว่า ฝัน

"มองทำไม?" ฝันจ้องหน้าโนราห์

"แล้วเธอมองทำไม"

"อย่ามายอกย้อนนะ! ฉันเห็นเธอมองอยู่"

"เธอก็มองฉันเหมือนกันนี่ ถ้าไม่มองแล้วจะรู้ได้ไงว่าฉันมองเธอ"

"อีนี่!!"

กำลังปะทะคารมแต่ครูผู้สอนเปิดประตูเข้ามาทุกอย่างจึงนิ่งเงียบ

อิงเดินเข้ามาทีหลังกลับโดนดุด่าว่าออกไปจากห้องวิชาโดยไม่ขออาจารย์ผู้สอน สักพักก็เดินมาหยิบหนังสือที่อยู่ข้างโนราห์แล้วกลับไปยังโต๊ะของตัวเองหลังห้อง

พักเที่ยง

"จะแกล้งมันยังไงดี" เพื่อนของฝันเอ่ยถาม

"หมั่นไส้มันนัก ชื่อก็เชย โนราห์"

"ใช่แถมยังดูท่าทางต่อต้านกับพวกเราอีกด้วย"

"ปล่อยไว้ไม่ได้ต้องจัดการซะหน่อย จะได้รู้ว่าไม่ควรมาเก่งกับลูกนักการเมืองอย่างฉัน หึ"

"ใช่มันแค่นักเรียนทุนกระจอก"

หลังจากกินข้าวพักเบรกทุกคนก็กลับขึ้นมายังห้องชั้นเรียน โนราห์เดินเข้ามาเธอลากเก้าอี้มองเห็นบางอย่างอยู่ใต้เก๊ะ

หมับ!

กริ๊ดดดดดด

มือเรียวคว้าสิ่งนั้นขึ้นมานักศึกษาหญิงรีบส่งเสียงกรีดร้องแล้ววิ่งหนีปรากฏว่าเป็นกบตัวอวบอยู่ในถุงพลาสติกอย่างดี

"เล่นบ้าอะไรเนี่ย!" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งโวยวาย "เธอเอากบมาเรียนด้วยเหรอโนราห์"

"เปล่า แต่ไม่รู้ว่าหมาตัวไหนเอามาไว้ใต้โต๊ะของฉัน"

"มะ หมาอะไร อี๋"

"ก็พวกหมาลอบกัดไง พูดต่อหน้ามันก็แพ้ สัญชาตญาณชั้นต่ำก็เลยปลูกฝังให้ทำเรื่องไม่ดีลับหลังทุเรศมาก"

ฝันได้แต่กำหมัดแน่นเมื่อเพื่อนพยายามรั้งไม่อยากให้มีปัญหา จนสักพัก บอย ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องก็เข้ามา

"ถ้าใครไม่ยอมรับว่าเป็นเจ้าของกบตัวนี้เราก็ไม่ต้องเรียนกัน ห้องนี้พี่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาอยากให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบ" บอยถือไม้เรียวยืนหน้าห้องชั้นเรียน

"อีอิงค่ะ" ทันทีเพื่อนสนิทฝันก็ชี้มือไปยังหลังห้อง

"เธอรู้ได้ยังไง"

"เมื่อตอนพักกลางวันเห็นมันไปอยู่ตรงสวนผัก มันมีกบมีแมลงเต็มไปหมดเลยนะคะ นอกจากมันใครจะเข้าไปคลุกคลีอะไรแบบนั้น"

"จริงหรือเปล่าอิง?"

เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยถามสาวน้อยถักเปียมีอาการลนลานอย่างเห็นได้ชัด แต่ฝัน และ ผองเพื่อนจับจ้องมองตาถลนราวกดดันพยายามให้รับสารภาพในการทำผิดครั้งนี้

"จ..จริงค่ะ" อิงตอบพร้อมยืนก้มหน้า

"ทำไม? เธอแกล้งโนราห์ทำไม"

"ก็โนราห์ไม่ยอมเป็นเพื่อนกับหนู ฮึกกก พยายามผลักไสไล่ส่งทั้งที่หนูพยายามจะเข้าหาอย่างเป็นมิตรที่ดี"

"เธอไม่มีสิทธิ์บังคับใครไม่ว่าจะสถานการณ์ไหน ถ้าเขาไม่อยากพูดคุยหรือคบกับเธอมันก็เป็นสิทธิส่วนตัวไม่ใช่หรือไง"

"น..หนูทราบค่ะ"

"รู้ไหมว่าโทษของเธอคืออะไร? จะให้ฉันพักการเรียนแล้วทำงานส่งย้อนหลัง หรือว่าอยากจะไปล้างห้องน้ำหญิงทั้งตึกเป็นเวลาหนึ่งเดือน"

ดวงตากลมเบิกโพลงรีบโต้เสียง "ไม่ได้นะคะ ถ้าพักการเรียนหนูต้องโดนพ่อดุแน่ แต่ถ้าให้ไปล้างห้องน้ำหนูก็จะไม่มีเวลาทำงานพิเศษ น..หนูเป็นพนักงานร้านกาแฟที่อยู่ติดกับที่นี่ค่ะ"

"part time สินะ" บอยถอนหายใจ สักครู่ก็จำใจพูดบางอย่าง "ถ้าเธอไม่เลือกฉันจำเป็นต้องให้เธอทำความสะอาดห้องน้ำหญิงเนื่องจากเป็นการลงโทษขั้นพื้นฐาน สำหรับเรื่องงานพิเศษของเธอคงช่วยอะไรไม่ได้"

บทสรุปยิ่งทำให้อิงทรุดพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากด้วยความเจ็บปวดใจ ส่วนฝันทำหน้าตาลื่นไม่สนแม้ว่าจะเป็นผู้กระทำแต่เธอกลับไม่ถูกจับจ้องเนื่องจากเป็นลูกผู้ลากมากดีใครบ้างที่จะไม่รู้จักชื่อเสียงพ่อของเธอ

โต้มมม!

เสียงประตูกระแทกดัง ณ. ห้องทำงานของ ผอ. ชั้นล่างปีกขวาของตึก

"ทำไมถึงไม่ขออนุญาตก่อน ไม่เห็นหรือไงว่าด้านหน้ามีไมโครโฟนสามารถกดแล้วพูดเข้ามาให้ฉันได้รับรู้หรือได้ยิน" เบสเอ่ยเสียงนิ่งเมื่อเห็นผู้รุกราน "เธอมาทำอะไรที่นี่โนราห์...?"

_______________

มันจะดีย์น๊าาา อิอิ รุกคืนเลยลูกสาว เอวหวานใส่สักที555555

รัวคอมเมนต์ให้กำลังใจคนแต่งหน่อย สติ๊กเกอร์ก็ได้ค๊าบ

_______________