บท2.เรารู้จักกันเหรอ? [ไซซ์62]

เช้าวันต่อมา

อพาร์ทเม้นท์

"มึงว่าอะไรนะอีสกาว?!นอนกับใครทั้งที่มึงไม่รู้จักชื่อเขาด้วยซ้ำ" ดาวถามเสียงดังลั่น

"มึงเบาๆ หน่อยได้ไหม ดีนะที่เมย์ออกไปทำงาน"

"ผิดผี! ฟ้าจะลงโทษมึงอย่างหนัก"

"ผีมันจะรู้ก็เพราะมึงนี่แหละ! แหกปากโวยวายอะไรขนาดนั้น"

"ก็มึงไปนอนกับใครยังไม่รู้ชื่อ..ดีมันไม่ฆ่ามึงหมกโรงแรม ทีวีมีเปิดดูข่าวซะบ้างนะ ไม่ใช่เต้นแต่เพลง GOT7"

"ก็เขาหล่อแถมยังมีความสามารถ"

"เขามีความสามารถมึงไม่มีเหี้ยอะไรดีเลยค่ะ!"

ทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเรียกว่าอนุบาลปูผ้านอนเคียงข้างกัน ตอนประถมนั่งโต๊ะใกล้กัน มัธยมก็เรียนอยู่ห้องเดียวกัน จึงทำให้รู้จักนิสัยใจคอกันดีมาก

ดาวพยายามปรามความดื้อรั้นแต่สกาวเป็นผู้หญิงที่กล้าได้กล้าเสียเธอไม่ยอมใคร อาจเพราะยายที่อายุมากไม่ค่อยได้อบรมสั่งสอน แม้จะเฆี่ยนตีแต่เธอก็ไม่เคยจดจำ

เมื่อมีใบปลิวพร้อมโฆษณาหลากหลายช่องทางทำให้สกาวตัดสินใจมาเรียนยังสถาบันศึกษาสอนภาษาเนื่องจากเธออยากทำงานที่ต่างประเทศ

"กูเกรงใจจังมึงอะ อุตส่าห์ออกเงินค่าเรียนให้กูก่อน" ดาวเองก็ไม่ได้เป็นลูกคนรวย พ่อแม่มีอาชีพทำสวนส่งมาอยู่กับน้าจะได้ประหยัดค่าเดินทาง

"ไม่เป็นไรหรอกกูมีเพื่อนแค่มึงคนเดียวนะ"

"ก็ถูกแล้วไงนอกจากกูใครจะคบมึง"

"ชุ่มชื่นหัวใจ ถุ้ยยยย!"

"กูล้อเล่น ฮ่าๆ มึงน่ารักจะตาย"

"กูบอกเลยนะ ว่ามาอยู่ที่นี่เราจะลบคาบเด็กสาวบ้านนอกออก เพราะเราจะใช้แต่กระเป๋าแบรนด์เนม เสื้อผ้าแบรนด์เนม"

"เปลี่ยนทรงผมด้วยไหม?ทรงลากไทรมึงเนี่ย"

"ไม่เปลี่ยนมันคือเอกลักษณ์ของกู"

เวลาผ่านไปไม่นาน ทั้งคู่ก็เลือกเสื้อผ้าพร้อมยื่นใบสมัคร จนกระทั่งวันเปิดการศึกษา

สถาบันสอนภาษา

"มีแต่คนมองสงสัยเราสวย" สกาวพูดอย่างมั่นใจ ดาวกระซิบกระซาบ

"เราไม่ได้สวยแต่ทรงผมมึงมันแปลก"

"มึงอย่ามาบุลี่กูนะ"

"กูไม่ได้บุลลี่ บอกแล้วไง ให้เปลี่ยนทรงใหม่"

"สมมุติว่ามึงกับกูหลงทาง แล้วมึงเห็นหัวกูอยู่รวมกับอีพวกนี้..มึงจะหากูเจอไหม! เป็นเอกลักษณ์แบบนี้ก็ดี มาถึงมึงก็เห็นเลยว่ากูอยู่ตรงไหน"

"ก็ถูกของมึงค่ะ"

สายตาไม่ใช่ว่าชอบพอใจ แต่กลายเป็นหัวเราะขบขันเหมือนเย้ยหยันเสียมากกว่า

แต่ความมั่นใจของสกาวเต็มเปี่ยม เธอไม่สนใจเสียงนกเสียงกา รีบเดินไปยังคณะภาษาที่เลือกเรียนแล้วนั่งฟังอาจารย์อบรม

"ขอถามหน่อยสิ.." สาวสวยร่วมชั้นเดินเข้ามา "อันนี้เขาเรียกทรงผมอะไร?ดูแปลก"

"ก็ตัดผมลากไทรแปลกตรงไหน..แถวบ้านฉันเขาเรียกว่าทรงผมยอดฮิต"

"จริงเหรอ?แค่งงเพราะไม่เคยเห็น"

"ก็เห็นแล้วนี่ไงจะงงอะไร"

"พูดจาขวานผ่าซากเหมือนคนที่ไม่เคยได้รับการอบรมศึกษา"

"แล้วเรื่องเสือกนี่..เธอถูกอบรมมาใช่ไหม?แล้วต้องจ่ายค่าเรียนเท่าไหร่ ดูเธอถนัดจัง"

ดวงตาของสาวสวยถลนขึงขังอย่างไม่พอใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้เมื่อทุกคนต่างจดจ้อง

ดาวพยายามห้ามปรามเพื่อนด้วยสายตาพร้อมดึงแขนสะกิด จนกระทั่งผู้อำนวยการเข้ามาเพื่อทักทายนักศึกษาเข้าเรียนใหม่

"ว้ายยย ผู้อำนวยการที่นี่หน้าตาดีมาก" สกาวพูดพร้อมกับกระซิบกระซาบดาว "มึงว่าไหม"

"ก็หน้าตาดีแต่ไม่ใช่สเปก"

"สเปกมึงต้องแบบไหน ตัดผมรองทรง ใส่แว่นตาหนาเตอะ กางเกงใส่เผื่อปีหน้า ยาวลากถึงขา มือถือบุหรี่มวนใส่ยาเส้น"

"มึงจะตอกย้ำทำไมเนี่ย! กูเลิกชอบแบบนั้นแล้ว ตอนนี้สเปกกูขอแค่..รักกูจบ"

"ไร้สาระ"

สกาวไม่เคยเชื่อถึงความรัก อาจเป็นเพราะพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เธอไม่รู้เรื่องรู้ความ จนกระทั่งแม่หนีหายไม่เคยมอบความอบอุ่นให้ จึงกลายเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยรักใคร

พักเที่ยง

"อาจารย์เชน!!" เสียงนักศึกษาปีหนึ่งเกาะกลุ่มพูดคุยอย่างตื่นเต้น "ใช่จริงด้วย"

"เห็นตัวจริงแล้วโคตรหล่อ"

"ได้ยินว่าเขาเป็นคนสุภาพน่ารักเรียบร้อย"

"แต่ดูสายตาเจ้าเล่ห์ทำใจละลาย"

"ตอนกระตุกยิ้มอีกโอ๊ยยย..จะบ้าตาย"

"คนอะไรน่ากินไปทุกสัดส่วน"

เมื่อมีการรวมตัวพูดถึงใครบางคน สกาวกับดาวตัวเล็กมาก พยายามกระโดดเพื่อจ้องมองแต่ก็ไม่เห็นจนต้องถดถอยไปนั่งอยู่เก้าอี้ยาวทางขึ้นของตึกคณะแทน

"หน้าตาดีขนาดไหนวะ" ดาวพึมพำ

"กูว่าเราต้องไปถามยายแล้วล่ะ"

"เรื่องอะไร?"

"อบต. มันโกงนมเราหรือเปล่าวะ ตัวเราแค่นี้ ดูผู้หญิงคนอื่นสิสูงยาวเข่าดี เฮ้อออ กูท้อ"

"ส่วนสูงมึงกับกูก็ไม่ต่างกันค่ะ! รู้สึกหิวน้ำ เดี๋ยวกูเดินไปสหกรณ์ก่อนนะมึงรอตรงนี้"

ตึก ตึก ตึก

หลังจากที่เพื่อนสนิทเดินไปคล้ายกับใครบางคนเดินตรงดิ่งเข้ามา สกาวกำลังเปิดหนังสือเพื่อท่องศัพท์ใหม่ให้ทันคนอื่น

"ถุงยางอนามัยของฉันอยู่ไหน?" น้ำเสียงนุ่มลึกเอ่ยถามพร้อมแบมือให้

"คุณว่าอะไรนะคะ.."

"ฉันถามว่าถุงยางอนามัยกล่องนั้นอยู่ไหน"

"เรารู้จักกันเหรอ?"

"ฉันชื่ออาจารย์เชน เป็นผู้ชายที่นอนกับเธอในคืนนั้น แล้วค่าถุงยางอนามัยฉันเป็นคนออก ส่วนเธอออกค่าโรงแรม แต่ตอนกลับเธอหยิบมันมาด้วย ฉันจะไม่ยอมขาดทุนหรอกนะ ถุงยางอนามัยไซซ์ 62..มันต้องสั่งซื้อพิเศษ"

"!!!!"

______________

อาจารย์ดูร้อนเงิน 5555555555555!

รัวคอมเมนต์มาให้ชื่นใจหน่อยน๊า