ep3

ราเชนทร์ลุกขึ้นยืนที่ริมสระน้ำ เรือนร่างกำยำที่ท่อนล่างเปล่าเปลือยอยู่ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างช้า ๆ จนร่างทั้งร่างเปล่าเปลือย เขาค่อย ๆ หย่อนตัวลงไปในสระแล้วแหวกว่ายอย่างสบายใจ

เฟื่องลดาจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบด้วยใจที่เต้นระรัวจนเกรงว่าจะมีใครได้ยิน ความรู้สึกหวามไหวไปกับบทพิศวาสและเสียงครวญคราง ทำให้อารมณ์ใคร่ของเธอเสียวซ่านระอุ เท้าทั้งสองที่ตรึงแน่นอยู่กับบทพิศวาส ค่อยๆ หันหลังกลับด้วยความสั่นหวิวในอารมณ์ เธอรู้ตัวดีว่ากำลังปรารถนาอะไร

“จะรีบไปไหนล่ะ”

เสียงกระซิบแผ่วดังอยู่ข้างหูก่อนที่ร่างบอบบางจะถูกรัดเข้ามาในวงแขนกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม

“พ่อเลี้ยง!”

เสียงเธอครางแผ่ว

“บ้านของฉันก็ต้องเป็นฉันสิ”

เขายังรัดร่างเธอไว้ในอ้อมแขน มือไม้ยังแปะป่ายไปทั่วตัว แม้มีเสื้อผ้าตัวหลวมสวมใส่ แต่เฟื่องลดากลับรู้สึกเหมือนยืนเปลือยให้เขาขยำขยี้ได้ตามใจชอบ

“เฟื่อง.. เฟื่องไม่ได้ตั้งใจ”

“อืมฮึ....ไม่ได้ตั้งใจ แต่ดูตั้งแต่ตอนแรกจนกระทั่งจบถึงจุดสุดยอด”

ราเชนทร์กระซิบกระเส่าที่ข้างหู พลางลูบมือลงไปที่เนินนูนกลางลำตัวแล้วกดนิ้วกลางขยับแทรกที่ตรงกลางรอยแยก

“อุ๊ย พ่อเลี้ยง”

หญิงสาวโก่งตัวหนีนิ้วมือ ทำให้สะโพกผายเด้งโก่งหนีมือไปด้านหลัง แต่สะโพกกลมกลึงกลับกระทบเข้ากับแก่นกลางลำตัวเปลือยเปล่าของเขาที่ยังแข็งขันอยู่ ทำให้เขาบดเบียดท่อนลำให้เข้าร่องก้นของเธอเข้าไปอีก

“อยากได้ใช่ไหม? ไอ้คฑามันไม่อยู่แล้วนี่ คงต้องการล่ะสิ เดี๋ยวฉันจะช่วยอนุเคราะห์ให้เอาบุญ”

“เฟื่องไม่กลัวพ่อเลี้ยงหรอกค่ะ อย่ามาขู่เฟื่องเลย”

เฟื่องลดาเยาะเสียงหยัน เพราะรู้ว่ายังไงราเชนทร์ก็คือพ่อผัว คงไม่ทำอะไรเธอแน่ๆ

“นี่เธอคิดว่าฉันขู่เหรอ...ก็ได้ฉันจะทำให้ดู”

ชายหนุ่มจับร่างของหญิงสาวให้หันกลับมาหาแล้วบดขยี้เรียวปากอิ่มของเธออยู่เรียกร้องโหยหา หญิงสาวกัดฟันแน่นพยายามดิ้นรนให้หลุดจนร่างของคนทั้งคู่ล้มลงกับพื้นหญ้าในสภาพที่เขากำลังตรึงเธออยู่กับพื้น

“คุณเชนทร์คะ...คุณเชนทร์”

แล้วเสียงระฆังก็ช่วยชีวิตเธอไว้ได้อย่างฉิวเฉียว เมื่อ มารตี ผู้หญิงของเขาร้องหา เธอจ้องมองเขาด้วยใจเต้นระทึก เชื่อว่าเขาเองก็รับรู้เช่นกัน

“เสียดายจัง”

เขายิ้มแล้วก้มลงหาเธออีกครั้ง แล้วทำในสิ่งที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำ ชายหนุ่มบีบกรามของหญิงสาวให้อ้าออกก่อนที่เขาจะฉกลิ้นเข้าไปโพรงปากแล้วใช้ลิ้นดูดดุนกับลิ้นของเธออย่างเร่าร้อนเรียกร้อง จนหญิงสาวครางออกมาด้วยความซ่านเสียว แต่

ไม่ทันที่เธอจะตอบสนอง ชายหนุ่มก็ผละออก

“เอาไว้วันหลัง ฉันจะพิสูจน์ให้เธอรู้ว่าฉันไม่ได้ขู่!”

เฟื่องลดาวิ่งกลับมาที่ห้องพักของตัวเองด้วยความรู้สึกหวามหวิวกับสัมผัสเร่าร้อนของพ่อผัว แต่อีกใจรู้สึกสับสนเพราะคนที่ปลุกอารมณ์เธอไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพ่อผัวของเธอเอง ไม่น่าเชื่อว่าร่างที่แกร่งกำยำนั้นจะสูงวัยถึง 50 เศษแล้ว แต่รสสัมผัสที่เขาประทับตราไว้ให้เธอกลับทำให้เธอร้อนๆ หนาวๆ ได้ถึงขนาดนี้

หญิงสาวทุ่มตัวลงนอนแล้วบิดร่างไปมา กระสับกระส่ายเพราะร่างกายที่เคยรู้รสรักแล้วก็โหยหาปรารถนาให้ใครสักคนมาเติมเต็ม เฟื่องลดานอนคิดถึงคฑา สามีของเธอด้วยความรู้สึกสับสน แต่บางขณะนั้นกลับมีภาพของชายสูงวัยที่เป็นพ่อผัวของ

เธอแทรกเข้ามาจนเธออยากจะกรีดร้องด้วยความหงุดหงิด

******

“คุณเฟื่อง คุณเฟื่องครับ”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูหน้าห้องพร้อมเสียงเรียก ทำให้เฟื่องลดางัวเงียตื่นขึ้นมาขานรับ เมื่อเห็นแสงสว่างลอดเข้ามาภายในห้องก็สะดุ้งสุดตัว เธอไม่เคยตื่นสายขนาดนี้ นี่คงเพราะเมื่อคืนที่เธอนอนไม่หลับ ทำให้งีบหลับไปเมื่อค่อนรุ่งนี่เอง

“ตื่นแล้วค่ะ”

เธอตะโกนตอบออกไป แล้วรีบผุดลุกขึ้นแต่ก็ต้องทิ้งตัวลง เพราะเกิดอาการหน้ามืด

“คุณราเชนทร์เชิญที่ห้องอาหารนะครับ”

“ฉันไม่สบาย ขอฉันนอนพักก่อนเถอะ”

เธอตะโกนตอบอีกครั้งแล้วนอนหลับตานิ่งๆ อยู่บนเตียง อาจจะเพราะความเครียดที่ทำให้เธอปรับสภาพร่างกายไม่ทัน

“เป็นอะไรไป”

ไม่กี่นาทีต่อมา เสียงทุ้มนุ่มก็ดังขึ้นหน้าเตียง หญิงสาวลืมหน้าขึ้นมองใจเต้นรัว ไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอถึงในห้อง

“เฟื่อง...มึนหัวนิดหน่อยค่ะ”

ราเชนทร์มองหน้าลูกสะใภ้ด้วยสายตานิ่งๆ