บทที่ 1 ล่อลวง (1)

“ยัยน้ำหวานวันนี้ต้องหาเหยื่อมาให้ได้เข้าใจไหม เธอก็รู้ว่าถ้าทำให้พ่อโกรธจะเกิดอะไรขึ้น” เสียงเเหลมของผู้หญิงที่มีชื่อว่า ‘รสา’ พูดเสียงแข็งใส่สาวร่างเล็กตรงหน้าอย่าง ‘นีรดา ฐิติศาสตรา’ หรือ ‘น้ำหวาน’

“เเต่น้ำหวานไม่อยากทำอย่างนี้เเล้วนะคะพี่สา ทำไมเราต้องไปหลอกคนอื่นอย่างนั้นด้วย เเล้วอีกอย่างงานเเบบนี้มันเสี่ยงต่อเอ่อ…” สาวหน้าหวานก้มหน้าพูดอย่างเกรงกลัวเเต่มันก็อดที่จะเเย้งไม่ได้

“เธอไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะเป็นอันตราย เธอก็ใช้วิธีที่ฉันเคยสอนมันคงไม่ยากเกินความสามารถใช่ไหม” รสาถามน้องออกมา แม้เธอจะไม่อยากบังคับนีรดาแต่ในเมื่อมันเป็นทางเดียวที่ทำให้หญิงสาวไม่ถูกพ่อทำร้าย

”แต่น้ำหวาน...”

“ไม่ต้องมามีแต่ ฉันว่าฉันใจดีแล้วนะ หรือว่าเธออยากให้พ่อทำร้ายร่างกายอีก” ทุกครั้งที่สองพี่น้องไม่ได้เงินกลับมา พ่อมักจะเข้ามาทุบตีพวกเขาทั้งสองเสมอ

“ฮือๆ น้ำหวานอยากเลิกงานแบบนี้แล้ว...”

ว่าจบร่างสูงโปร่งของรสาก็หันหลังกลับไปโดยไม่หันมามองเลยว่านีรดากำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจ เเต่ต่อให้รสาใจร้ายกับเธอมากเเค่ไหน เเต่เธอก็นับถือรสาเหมือนพี่สาวเเท้ๆ เพราะเธอเชื่อว่าเนื้อเเท้ของรสาไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรเพียงเเค่ปากเเข็งเพื่อปกป้องความรู้สึกของตัวเองเเค่นั้น เมื่อก่อนที่เธอถูกพ่อทำร้ายรสาก็เป็นคนเดียวที่ห้ามเอาไว้ไม่ให้เธอโดนรังแก

ร่างเล็กพยุงร่างกายของตัวเองขึ้นเพื่อไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย เเละก็เป็นเช่นเคยที่เธอจะพกยานอนหลับไปทำงานนี้ทุกครั้ง ซึ่งยาตัวชนิดนี้รสาเป็นคนหามันมาให้เธอใช้หลอกล่อเหยื่อ ซึ่งทำให้ตนเองผ่านพ้นมันไปได้ทุกครั้ง

“ไม่ต้องกลัวน้ำหวาน เเกทำอย่างนี้หลายรอบเเล้วเเกก็รอดมาได้ทุกครั้ง” หญิงสาวบอกกับตัวเองพร้อมกับสูดหายใจเข้าไปในปอดอย่างเเรงๆ เเม้จะทำหลายครั้งเเต่เธอก็ไม่เคยชินเสียที

มือน้อยหยิบของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย ก่อนจะไปอาบน้ำเเต่งตัวเพื่อออกไปทำงานคืนนี้ เเละเธอหวังว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่โชคดีของเธอ ที่อาจจะเจอเสี่ยกระเป๋าหนักจนทำให้หยุดทำงานนี้อีกสักพัก

หลังจากที่นีรดาอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็หยิบชุดที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดขึ้นมา เเม้จะไม่ชอบการเเต่งตัวเเบบนี้ เเต่เธอจำเป็นต้องทำ เเม้ใครหลายๆ คนมักจะบอกว่าเธอใส่ชุดอะไรก็ดูดี

“ทำได้สิยัยน้ำหวาน”

ร่างเล็กนั่งรถเเท็กซี่ไปยังสถานที่เป้าหมายนั่นก็คือผับชื่อดัง ที่นั่นมีเเต่คนกระเป๋าหนักที่เข้าไปใช้บริการ เเละเมื่อเข้าไปในผับนีรดาก็เป็นที่สนใจของกลุ่มผู้ชาย เนื่องจากเธอมีร่างสมส่วน เเละมีรูปร่างราวกับนาฬิกาทราย เเละเธอเองก็ไปสะดุดตาของ ‘เอนิวาลฟ์ ลอเบอร์ตัน’ มาเฟียหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่เข้ามาติดต่อธุรกิจที่เมืองไทย เเละเขาก็มาผับเเห่งนี้เพื่ออยากพักผ่อนสมอง จนได้มาเจอผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์จนหยุดสายตาของตัวเองไม่ได้

“มีอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย”

“ฉันอยากรู้ว่าผู้หญิงว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร” เสียงทุ้มออกคำสั่งกับลูกน้อง เเต่สายตาคมกลับมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่ลดละ จนลูกน้องหนุ่มรู้ทันทีว่าเจ้านายสนใจผู้หญิงคนนั้นมากเเค่ไหน

“ได้ครับ เจ้านายอยากได้ตัวเธอคืนนี้ใช่ไหมครับ”

“ถ้าได้ก็ดี…เเละฉันคิดว่ามันคงไม่อยากเกินความสามารถของนายใช่ไหมที่จะพาตัวผู้หญิงคนนั้นมาหาฉัน” น้ำเสียงทรงพลังของเอนิวาลฟ์ทำให้ลูกน้องหนุ่มรู้ทันทีว่าเจ้านายจริงจังเเละเอาจริงเเค่ไหน

“ได้ครับ”

ว่าจบลูกน้องหนุ่มก็โค้งคำนับพร้อมรับคำสั่งเจ้านายของตนเองทันที

“อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอจะเร่าร้อนไหน” รอยยิ้มที่มุมปากของชายหนุ่มกระตุกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ เเละใครที่รู้จักก็ย่อมรู้ดีว่าเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้ เเม้กระทั่งผู้หญิงคนนั้น

“เฮ้อ…ยัยน้ำหวาน…จะเอายังไงดีเนี่ย” นีรดาบ่นกับตัวเอง เพราะวันนี้มายังสถานที่ที่ไม่คุ้นชินทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ระหว่างที่สาวร่างเล็กกำลังดื่มน้ำส้มอยู่ๆ ก็มีชายสวมสูทเดินตรงมายังเธออย่างรวดเร็วจนนีรดาตกใจเล็กน้อย เเต่เมื่อชายตรงหน้าพูดก็ให้สาวร่างเล็กถึงกับยิ้มกริ่มทันที เเม้เขาจะพูดภาษาอังกฤษ เเต่มันก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเธอ เพราะว่าด้วยความที่ต้องทำงานเเบบนี้ทำให้เธอต้องเก่งหลายภาษา

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าพอว่างไหมครับ เจ้านายของผมต้องการคุยด้วย” เมื่อจบประโยคนีรดาก็ทำหน้าตกใจ

“เจ้านายของคุณ...ใครเหรอคะ” หญิงสาวตอบออกไปอย่างฉะฉาน เเม้จะไม่อยากหลอกใครเเต่ที่ทำไปเพราะต้องการเอาตัวรอด

“อยู่ข้างบนนั้นน่ะครับ” ว่าจบชายร่างสูงในชุดสูทก็ชี้นิ้วไปที่ชั้นสองของผับซึ่งเป็นชั้นลอย โดยทั่วไปจะเปิดให้เฉพาะลูกค้าวีไอพีเท่านั้น

ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่ชั้นบนเเละก็เห็นรังสีบางอย่างจากดวงตาของชายคนนั้น ซึ่งทำให้เธอรู้สึกหนาวยะเยือก เเต่เพราะอยากทำงานให้ลุล่วงเธอจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อลดอาการตื่นเต้นของตัวเอง

“สนใจไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนเจ้านายผมไหมครับ”

“เอ่อ…ถ้าเจ้านายคุณไม่รังเกียจฉัน ฉันก็โอเคค่ะ” นีรดารับคำอย่างว่าง่าย เเต่เเอบเล่นตัวเล็กน้อยเพื่อไม่ให้น่าสงสัยมากเกินไป

“งั้นเชิญเลยครับ”

ร่างเล็กเดินขึ้นไปชั้นสองของผับด้วยอาการขาสั่นเล็กน้อย เเม้จะไม่ใช่งานเเรก เเต่มันเป็นสถานที่เเปลกใหม่สำหรับเธอ รวมไปถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมาจากผู้ชายคนนั้นทำให้เธอเกิดกลัวขึ้นมา

เเละเมื่อมาถึงดวงตากลมโตก็เห็นใบหน้าของคนที่อยู่ชั้นสองอย่างเต็มตา ใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลาราวกับประติมากรรมชั้นเอก ทำให้ร่างทั้งร่างของนีรดาราวกับตกอยู่ในมนต์สะกด ดวงตาคมเข้มที่เเฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง มันยิ่งทำให้เธออยากรู้ เเต่เวลานี้ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะหน้าที่ต้องมาก่อนเสมอ

“สวัสดีครับ” คำภาษาอังกฤษเปล่งออกมาทำให้นีรดาพยายามปรับสติของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ตื่นเต้น

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ‘สิตา’ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณ...” นีรดาบอกชื่อปลอมของตัวเองเพราะกลัวว่าถ้าเธอหลอกล่อเขาสำเร็จผู้ชายคนนี้อาจจะกลับมาแก้แค้นคืน

“สวัสดีครับ ผมชื่อเอนิวาลฟ์ ยินดีมากที่ได้รู้จักผู้หญิงสวยๆ แบบคุณ” ว่าจบเอลิวาลฟ์ก็ยื่นมือหนาของตัวเองไปจับมือเล็กของหญิงสาวตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ จนทำให้ร่างกายเล็กถึงกับสั่นสะท้านด้วยความตกใจ

“เอ่อค่ะ” แววตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าหวานที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีสันอย่างมีเลศนัย ซึ่งนีรดาเองก็รู้สึกกลัว เพราะตั้งแต่ทำงานแบบนี้มานั้นไม่เคยเจอผู้ชายแบบเขามาก่อนเลย

“แล้วคุณสิตาอยากดื่มอะไรเป็นพิเศษไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มพูดพร้อมจ้องมองร่างกายสาวอย่างกรุ้มกริ่ม และเขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา เธอมีอะไรมากกว่านั้น

“น้ำส้มก็พอค่ะ สิตาไม่ค่อยอยากดื่มเท่าไหร่” เพราะรู้ว่าตัวเองแพ้แอลกอฮอล์ทำให้นีรดาพยายามเลี่ยงเครื่องดื่มแบบนี้ทุกชนิด

“เหรอครับ ไม่สนใจเครื่องดื่มอื่นบ้างเหรอ” ด้วยความที่เอนิวาลฟ์ทันโลกและเข้าใจทุกเล่ห์เหลี่ยมทำให้เขารู้ว่าหญิงสาวอาจจะมีเหตุผลมากกว่าไม่อยากดื่มเป็นแน่

“ไม่ค่ะ...” นีรดายืนยันเสียงแข็ง ทำให้เอนิวาลฟ์ไม่เซ้าซี้ เพราะคิดว่าถึงอย่างไรเสียคืนนี้จะต้องมีเธอเคียงข้างอยู่บนเตียงของเขาเป็นแน่

“ครับ”

หลังจากที่สองหนุ่มสาวคุยกันไปได้สักพัก เอนิวาลฟ์ก็เริ่มทนไม่ไหว เขาจึงเอ่ยชวนเธอขึ้นห้องอย่างไม่อายปาก เพราะคิดว่าเหตุผลหลักของผู้หญิงตรงหน้าคงไม่พ้นกับคำว่า ‘เซ็กส์ร้อนๆ’ กับ ‘เงิน’ ที่เขาจะให้เธออย่างงาม

“ไปกันเถอะครับ...” เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นตามเขามา

“เอ่อ...ไปไหนคะ” เพราะยังไม่ทันได้เตรียมตัวทำให้นีรดาถึงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะใจร้อนถึงเพียงนี้

“ไปทำหน้าที่ของคุณไง คุณมาหาผมเพราะอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ...” คราบหนุ่มสุภาพบุรุษตรงหน้าเริ่มหายไปเหลือเพียงผู้ชายเจ้าอารมณ์และใจร้อน จนทำให้นีรดาเริ่มใจไม่ดี