ยั่วรักสามีนิตินัย

261.0K · จบแล้ว
ชะนีติดมันส์
142
บท
29.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

"คุณครับผมยังไม่พร้อม" เขาจำผู้หญิงคนนี้ได้ดี เพราะเธอเป็นคู่ควงด็อกเตอร์พันไมล์บุตรชายคนเล็กของเจ้าของโรงงานอิทธิพลค้าไม้ และงานเลี้ยงในคืนนี้ก็เป็นงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าจากต่างประเทศของโรงงานนั้น ริมฝีปากงามที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันแนบจูบลงกับผิวกายชายหนุ่มตรงหน้าแบบไม่อายเลย "อะไรวะเนี่ย" ชายหนุ่มที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของโรงงานอิทธิพลค้าไม้รีบเบือนหน้าหลบ แต่เขาจะหลบไปไหนได้ล่ะ ในเมื่อคนตรงหน้าทั้งสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ หลบแค่พอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ เผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจตัวเขาเองจะได้ไม่อายมาก แต่พอเห็นว่าเธอเอาจริงชายชาติทหารแบบเขามีหรือที่จะปล่อยไป... "ถ้าคุณยังไม่หยุดผมจะไม่ทนแล้วนะ" ชายหนุ่มเตือนหญิงสาวที่ฝังจูบอยู่ซอกคอของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคำเตือนนั้นเลย ด้วยฤทธิ์ยาที่ผสมอยู่กับเครื่องดื่มมันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้อยู่ใกล้เพศตรงข้ามมันก็ทำให้ยานั้นออกฤทธิ์ได้ดี "ช่วยฉันหน่อยนะคะ" เธอเห็นว่าเขานิ่งมาก ก็เลยออกปากขอร้อง เพราะแค่เธอทำเองมันไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มในร่างกายลดลงได้เลย "ถ้าได้สติมาแล้วคุณจะไม่เสียใจแน่นะ" เขาคิดว่าเธอแค่ดื่มหนักไปเท่านั้น "ไม่ค่ะ" ขณะที่ตอบริมฝีปากงามยังคงสัมผัสกับใบหน้าอันหล่อเหลา

ประธานโรแมนติกเลขาแต่งงานสายฟ้าแลบนิยายรักโรแมนติกฟินๆเศรษฐีนิยายรักรักวัยรุ่น25+

บทที่ 1

งานเลี้ยงในโรงแรมหรู..

"ร้อน.." ทำไมร่างกายเราถึงรู้สึกร้อนวูบวาบแบบนี้ จะว่าแพ้แอลกอฮอล์ก็ไม่น่าใช่ เพราะเธอดื่มอยู่บ่อยครั้ง "ไม่ไหวแล้ว"

"คุณ?" มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตามมาเพราะเธอดูน่าเป็นห่วง แต่พอเห็นว่าเธอกำลังจะถอดเสื้อเขารีบถอดเสื้อสูทที่สวมใส่อยู่แล้วนำมันมาคลุมร่างให้เธอไว้ก่อน

"ร้อน!" แต่หญิงสาวก็พยายามดึงเสื้อที่เขาคลุมออกไปให้พ้นตัว

"ใจเย็นก่อนสิคุณ" ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวา แล้วก็พาเธอเข้าห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้แถวนั้นเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อน

อึบ! แต่พอประตูปิดลงเท่านั้นแหละ คนร่างสูงก็ถูกผลักให้นั่งลงกับเก้าอี้ที่มีอยู่ตัวเดียวในห้อง ที่จริงห้องนี้เป็นห้องเก็บของ แต่ของทุกอย่างถูกนำออกไปใช้ในห้องจัดเลี้ยงก็เลยเป็นห้องโล่ง

"คุณครับผมยังไม่พร้อม" เขาจำผู้หญิงคนนี้ได้ดี เพราะเธอเป็นคู่ควงด็อกเตอร์พันไมล์บุตรชายคนเล็กของเจ้าของโรงงานอิทธิพลค้าไม้ และงานเลี้ยงในคืนนี้ก็เป็นงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าจากต่างประเทศของโรงงานนั้น

ริมฝีปากงามที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันแนบจูบลงกับผิวกายชายหนุ่มตรงหน้าแบบไม่อายเลย

"อะไรวะเนี่ย" ชายหนุ่มที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของโรงงานอิทธิพลค้าไม้รีบเบือนหน้าหลบ แต่เขาจะหลบไปไหนได้ล่ะ ในเมื่อคนตรงหน้าทั้งสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ หลบแค่พอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ เผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจตัวเขาเองจะได้ไม่อายมาก

แต่พอเห็นว่าเธอเอาจริงชายชาติทหารแบบเขามีหรือที่จะปล่อยไป...

"ถ้าคุณยังไม่หยุดผมจะไม่ทนแล้วนะ" ชายหนุ่มเตือนหญิงสาวที่ฝังจูบอยู่ซอกคอของเขาเป็นครั้งสุดท้าย

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคำเตือนนั้นเลย ด้วยฤทธิ์ยาที่ผสมอยู่กับเครื่องดื่มมันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้อยู่ใกล้เพศตรงข้ามมันก็ทำให้ยานั้นออกฤทธิ์ได้ดี

"ช่วยฉันหน่อยนะคะ" เธอเห็นว่าเขานิ่งมาก ก็เลยออกปากขอร้อง เพราะแค่เธอทำเองมันไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มในร่างกายลดลงได้เลย

"ถ้าได้สติมาแล้วคุณจะไม่เสียใจแน่นะ" เขาคิดว่าเธอแค่ดื่มหนักไปเท่านั้น

"ไม่ค่ะ" ขณะที่ตอบริมฝีปากงามยังคงสัมผัสกับใบหน้าอันหล่อเหลา

มือหนาที่ไขว้หลังอยู่เพราะกลัวห้ามใจตัวเองไม่ให้สัมผัสร่างกายของอีกฝ่าย..ก็ได้ขยับมาใกล้ผิวกายเนียนๆ นั้น แต่เขาก็ไม่ได้แตะตัวเธอในทีเดียว เผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจจะได้หยุดตัวเองทัน

เห็นว่าเขาไม่กล้าแตะต้องเนื้อตัว มือเรียวก็เป็นฝ่ายเอื้อมไปจับมือของเขามาวางแนบกับหน้าอกอวบอิ่ม ที่ตอนนี้เสื้อมันได้เปิดลงไปแทบจะเห็นอะไรต่อมิอะไรอยู่แล้ว

พอวางมือของเขาแนบกับหน้าอกได้ เธอก็เอื้อมไปแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่ เพราะอยากสัมผัสถึงเนื้อในของเขาเต็มทีแล้ว

เธอคงไม่ธรรมดาสินะ มันคือความคิดแว๊บแรกของเขา และเชื่อว่าผู้ชายอีกหลายคนถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันนี้..ก็คงไม่คิดแตกต่างไปจากนี้แน่

"ซี๊ดดด" เสียงสูดปากสูดคำดังออกมาจากริมฝีปากบางเมื่ออีกฝ่ายสะกิดยอดดอกบัวตูม

"ทนไม่ไหวแล้วโว้ย" อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน วันนี้ขอก่อนนะครับคนสวย ..ว่าแล้วมือหนาก็กระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตัวเองสวมใส่มาร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ให้หลุดออกอย่างง่ายดาย เพราะเธอปลดกระดุมไว้หลายเม็ดแล้ว..