ตอนที่ 6 คืนพิสวาส 2

คืนพิสวาส 2

อิดออด อิดออด เสียงโซฟากระทบผนังห้อง พร้อมกับเสียง ซี๊ดซ๊าดของผมและเธอดังไปทั่วห้อง..สงสัยผมจะไม่ได้สัมผัสเรื่องแบบนี้ห่างหายมานาน เมื่อเจอร่องสวาทขยับสูบวิญญาณของศิรินเข้าไป จนผมไกล้จะถึงฝั่ง แต่ก็ยังไม่อยากที่จะถึงไวขนาดนี้

" ซี๊ด...อ้า ...อ้า " ผมเผลอคางเสียงกระเส่าด้วยความสุข มันรู้สึกเสียวดีเหลือเกิน ร่างสวยที่อยู่ตัวผม ถึงเธอจะตัวเล็กแต่เด็ดใช่ย่อย ทรวดทรงองเอว แถมอกอวบอิ่มนุ่มนิ่มน่าสัมผัส ข้างนอกมีเสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะ บวกกับสายฝนที่กำลังโปรยปราย ....ซี๊ด ...

ศิริน

ตอนนี้ร่างของฉันและท่านประธานประสานกันเป็นหนึ่ง ฉันนั่งทับแท่งเทียนของท่านประธานอย่างเมาส์มัน หลังจากเลิกกับ แปนเก่ามาเป็นปี ๆ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันนอนกับผู้ชายแบบนี้ อ้า...ซี้ด แต่ขนาด ของเขาที่ใหญ่ไม่ธรรมดานี่ทำเอาจุกเหมือนกัน

จากที่ฉันผละร่างหยัดตัวลุกขึ้น แล้วพลัน หันหลังนั่ง สลับอิริยาบท ขยับพลิกตัวหันหน้าเข้าหาตัวท่านประธาน ฉันค่อยจับแท่งเทียนนั้น จ่อลงช่องแคบแล้วค่อยๆนั่งทับมันลงไปอีกครั้ง จนช่องแคบนั้นกลืนกินมันลงไป แขนสองข้างของฉัน ยกกอดคอร่างหนา จากนั้น ขยับร่างเข้า ๆ ออก ๆ ขึ้นลง ขึ้นลง

" ซี๊ด อ้า ...."

ซินอี้

ผมวางมือลูบคลำสะโพกสวยโยกเข้ามากระแทก ความเป็นชายของผม ใบหน้าลุกลงที่เนินอกอวบ ที่มันเด้งขึ้นเด้งลงตามแรงโยกอย่างเร้าใจ ช่องแคบที่ตอดรัด ดูดจับความเป็นชายผมดีเหลือเกิน ซี๊ด....ไกล้แล้ว เกืบแล้ว อ้า.....ซี๊ด อ้า ผมเร่งจังหวะ ขยับสะโพกเธอให้เรามาแรงและเร็วยิ่งขึ้น...ผมคงฝืนความติดใจนี้ไม่ไหว เพราะน้องชายผมจะปล่อยน้ำแล้ว

"โอ๊ะ ๆ ๆ .."ผมกลัวจะเอาออกไม่ทัน " ซี๊ด อ้า ซี๊ด อ้า .." จึงจับร่างของออกเธอลุกขึ้น มือหนารีบดึงเจ้าน้องชายออกมาพ่นน้ำข้างนอกโดยด่วน จนน้ำสีขาวขุ่นเลอะทั่วพื้นเต็มไปหมด

ผมและเธอแทบหมดแรง เสียงหายใจเหนื่อยหอบประสานเสียงกัน

หลังจากเช็ดทำความสะอาด เราสองคนใส่เสื้อผ้าเสร็จสรรพ ต่างคนต่างเขินรู้สึกอายทำตัวไม่ถูกเก้ ๆ กัง ๆ ครั้น เวลาหันหน้ามาเจอ กันก็พลันสะดุ้งหันหน้าหนีแทบไม่ทัน ผมนึกแล้วรู้สึกผิดต่อศิรินเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าต่อไปเรายังจะมองหน้ากันได้อยู่มั้ย

" เจ็บตรงไหนมั้ยครับ " ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี ขณะนั้นสมองฉุกคิดได้ว่าต้องไปหามีอา กับหวังอี้

" เอ่อ คือ ... งั้นเราไปตามมีอา กัน มั้ยครับ

" ค่ะ ไปค่ะ "

จากนั้น เราสองคนก็เดินทางไปยังห้องรับรองส่วนตัวของ เจ้าหวังอี้ ผมเดาว่ามันต้องพาเธอไปที่นั่นแน่ๆ และแล้ว ก็ใช่จริง ๆ นิสัยน้องชายผมผมรู้ดีซะยิ่งกว่าใคร ผมและศิรินเดินไปถึงหน้าห้องรับรอง ทั้งโทรศัพท์ ทั้งกดออด หน้าห้อง รออยู่นานสองนาน มันก็ไม่ยอมเปิด ไม่รู้ ทำอะไรกันอยู่เหมือนผมกับศิรินหรือเปล่า

ส่วนผมกับศิรินนั้น พยายามปรับสีหน้ากันให้เป็นปรกติเพื่อไม่ให้โดนจับได้ บางครั้งเมือเผลอ สัมผัสโดนร่างกายพลันต้องรีบเด้งผละตัวออกราวกับเป็นไปโดยอัตโนมัติ

ในตอนนั้น พอเกิดเรื่องผมพยายามที่จะติดต่อเพื่อเคลียร์ปัญหาเรื่องนี้แต่เธอเลี่ยงผมมาตลอดและบอกให้ต่างคนต่างไป จนผ่านล่วงเลย มา 2-3 เดือน ในวันนี้ที่ผมเจอ เธอมาทำงานที่ไนซ์คลับ แต่สิ่งนี้ก็ทำให้ผมแปลกใจว่า ทั้ง ๆ ที่เธอ ทำงานอยู่ที่โรงแรมของผม แต่เธอยังมาทำงานตรงนี้ แล้ว จะเอาเวลาไหนพักผ่อน

ไหนจะพวก เสือ สิง กระทิง แรด ที่มักชอบเที่ยวสถานที่แบบนี้ผมรู้ดี ว่ามันเป็นแบบยังไง ทำงานแบบเธอต้องเจอแบบไหนบ้าง เพราะ ช่วงที่ภรรยาผมเสียแล้ว ผมต้องดื่มเหล้าหาอะไรทำ เพื่อแก้อาการซึมเศร้า ดื่มเพื่อให้ลืมเธอ ผมเป็นเมมเบอร์ของแทบทุกร้าน

ผมก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน ในเมื่อยังต้องเจอหน้ากันแทบทุกวันยังไงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง หรือหากมีสิ่งที่ช่วยฉุดดึงเธอออกมาจากสถานที่แบบนี้ได้ ผมก็จะลองช่วยเธอดู อย่างน้อยก้เป็นการรับผิดชอบ ที่ผมเคยทำไม่ดีไม่ร้ายกับเธอไว้

โปรดติดตามตอนต่อไป ...